بایگانی‌ها الیود کیپچوگه

تأثیر شرایط آب و هوایی بر سرعت دویدن

زمان مطالعه: 6 دقیقه

در این مطلب، تأثیر شرایط آب و هوایی بر سرعت دویدن شما را بررسی می‌کنیم
یک مطالعه جدید از یادگیری ماشینی (machine learning) برای اندازه‌گیری اثرات دما، رطوبت، گرما و خورشید استفاده می‌کند.

هیچکس به اندازه یک دونده ماراتن که قرار است مسابقه دهد، پیش‌بینی هوا را با دقت و وسواس بررسی نمی‌کند.
ما همه در رویای خود به دنبال (همانطور که مارتین فریتز هوبر از نشریه “Outside” به طرز شاعرانه‌ای در ستون اخیر خود آن را بیان کرد) «آن ترکیب آب و هوایی بی‌نقص هستیم: هوای خشک با دمای در حدود 10 درجه سلسیوس، و باد موافقی (tailwind) که به طرز جادویی شما را مانند یک روح جنگلی دنبال می‌کند.»

اما ویژگی‌های دقیق آن آب و هوای ایده‌آل چیست؟ سال‌هاست که محققان در تلاش اند دمای مطلوب برای دویدن را تعیین کنند.
اما حتی دانشمندان برتر جهان نیز نتوانسته‌اند سر این موضوع به توافق برسند. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۷، الیود کیپچوگه برای اولین بار سعی کرد تا ماراتن را در کمتر از دو ساعت بدود.
برخی فکر می‌کردند که دمای ۱۱ درجه سلسیوس در زمان آغاز مسابقه برای او خیلی گرم باشد، اما محققان مسئول برگزاری مسابقه اعلام کردند که این دما کاملا مناسب بود.
و اینکه نقش رطوبت، باد و حتی تابش خورشیدی چیست؟

یک تحقیق جدید در مجله Medicine & Science in Sports & Exercise، که توسط گروهی به سرپرستی آندریاس فلوریس از دانشگاه تسالی یونان انجام شده است، با استفاده از یادگیری ماشینی و بررسی نزدیک به یک قرن از داده‌های مربوط به نتایج مسابقات دوی ماراتن، تلاش می‌کند به تمام این سوالات پاسخ دهد.
نتایج به دست آمده نکات عملی و شگفت انگیزی ارائه می‌دهد که بدانید در شرایط آب و هوایی ناسازگار چقدر سرعتتان کاهش می‌یابد.

پژوهشگران، نتایج مسابقات بزرگ دوی ماراتن، دوی ۱۰ هزار‌متر، ۵ هزار‌متر و ۳ هزار‌متر با مانع، و همچنین پیاده‌روی سرعتی (racewalk) ۵۰ و ۲۰ کیلومتری را گردآوری کردند.
این مسابقات که از سال ۱۹۳۶ تاکنون در حال برگزاری هستند شامل المپیک، مسابقات قهرمانی جهان، مسابقات دایموند لیگ (Diamond League)، مسابقات جاده‌ای World Athletics Gold Label و رویدادهای دیگری از این دست بودند.
رکوردهای دقیق شرایط آب و هوایی برای هر مسابقه جمع آوری و نتایج ورزشکاران برتر (سه نفر اول) و دوندگان حرفه‌ای (رتبه‌های ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۳۰۰) با رکورد مسابقه در زمان برگزاری مقایسه شدند.

این رویکرد محدودیت‌های واضحی دارد، مانند تأثیر مسابقات تاکتیکی (tactical races) و عوامل دیگری مانند ارتفاع (مثلا در المپیک 1968 مکزیکو سیتی).
اما با توجه به حجم زیاد داده‌ها، این موضوع برای شما مشخص می‌شود که آب و هوا در یک سال خاص چقدر روی رکوردها تأثیر می‌گذارد.

چهار عامل مهم آب و هوایی که بر عملکرد دوندگان تأثیر می‌گذارند عبارت اند از: دمای هوا، رطوبت نسبی، سرعت باد و تابش خورشیدی (با توجه به ابری بودن هوا).
این عوامل را می‌توان به صورت جدا یا با استفاده از شاخص‌های ترکیبی مانند Wet-Bulb Globe Temperature (WBGT) که یک میانگین وزنی از همه‌ی آنها است، ارزیابی کرد.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

در این مطالعه، با استفاده از روش‌های مختلف ریاضی (شامل روش یادگیری ماشینی به نام الگوریتم درخت تصمیم‌گیری رگرسوری است) داده‌ها را جدا کرده و الگوهای معنادار را شناسایی کرده اند.
من نمی‌خواهم به تمام جزئیات آن بپردازم، اما چند نکته جالب هست که می‌خواهم به شما بگویم. (اگر می‌خواهید عمیق‌تر بررسی کنید، می‌توانید مقاله را به صورت رایگان در اینترنت بخوانید).

ساده ترین سوال این است که ورزشکاران در هوای خوب یا بد چند بار می‌دوند؟
با استفاده از طبقه‌بندی‌های فدراسیون جهانی دو و میدانی بر اساس WBGT، پژوهشگران دریافتند که ۲۷ درصد از مسابقات در شرایط سرد، ۴۷ درصد در شرایط متعادل، ۱۸ درصد در گرمای ملایم، ۷ درصد در گرمای زیاد و ۱ درصد در گرمای شدید برگزار شده‌اند.
در حال حاضر، شانس ۵۰ درصدی برای مواجهه با آب و هوای عالی در مسابقات وجود دارد، اما این احتمال در سال‌های آینده کاهش خواهد یافت.

الگوریتم یادگیری ماشینی نیز برآوردی از اهمیت هر پارامتر آب و هوایی برای عملکرد ارائه داد. طبق انتظار، دمای هوا مهم ترین عامل بود و “امتیاز اهمیت ویژه” ۴۰ درصد را کسب کرد.
باقی موارد عبارتند از رطوبت نسبی (۲۶ درصد)، تابش خورشید (۱۸ درصد) و سرعت باد (۱۶ درصد). مطابق با مطالعه‌ای که سال گذشته درباره آن نوشتم، این نشان می‌دهد که میزان ابری بودن هوا به اندازه سرعت باد برای سرعت دویدن اهمیت دارد.
البته این موضوع به عوامل دیگری نیز وابسته است: پوشش ابر در یک روز گرم از یک روز خنک مهم‌تر است، در حالی که باد مخالف در هر دمایی سرعت شما را کم می‌کند.

در مورد بهترین شرایط هواشناسی، نتیجه کلی این بود که یک WBGT بین 7.5 تا 10 درجه سلسیوس بهترین است.
جالب است، چون دستورالعمل‌های فدراسیون جهانی دو و میدانی شرایط “خنثی” را یک WBGT بین 10 تا 18 درجه در نظر می‌گیرند. برای دویدن سریع، به نظر می‌رسد بهترین دماها کمی سرد تر از آنچه که قبلا فکر می‌شد هستند.
اگر از این محدوده خارج شوید، انتظار داشته باشید که حدود ۰.۳ تا ۰.۴ درصد برای هر درجه WBGT سرعتان کم شوید.
البته، تعداد کمی از ما به اندازه‌گیری‌های WBGT دسترسی داریم. اگر فقط به دما هوا توجه کنید، بهترین دما بین 10 تا 17.5 درجه است که کمی گرم‌تر از آنچه که من انتظار داشتم است.

اگر به رویدادهای مختلف نگاه کنید، جزئیات بیشتری وجود دارد. به نظر می‌رسد که مسابقات دو کوتاه مدت کمتر تحت تاثیر گرمی هوا قرار می‌گیرند.
بیشترین WBGT برای 5000 متر 15 درجه، برای 10000 متر 10 درجه، و برای ماراتن 7.5 درجه است که دمای خنکی محسوب می‌شود.
(پیاده‌روی سرعتی (racewalk) موضوع متفاوتی است: نسبت به دویدن بازده کمتری دارد، به این معنی که بخش بیشتری از انرژی که مصرف می‌کنید به صورت گرما خارج می‌شود. ظاهرا به همین دلیل است که کسانی که در مسابقات پیاده‌روی سرعتی رقابت می‌کنند بیشتر دچار گرمازدگی می‌شوند.)

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

حالا وقتش رسیده که به بخش کاربردی بپردازیم. در ادامه جدولی که نویسندگان تهیه کرده‌اند، نشان می‌دهد که دوندگان ماراتن با سرعت‌های مختلف، با توجه به دمای هوا، WBGT، یا شاخص گرما، چقدر باید از سرعت خود کم کنند.

این محاسبات بر پایه دونده‌های حرفه‌ای و نخبه صورت گرفته است که با ما تفاوت دارند.
آنها با سرعت بالایی می‌دوند، که سبب ایجاد گرمای زیادی می‌شود و ممکن است هوای خنک‌تر را بپسندند.
درحالی که خلاف این است، آن‌ها چون درصد چربی کمی دارند، ممکن است هوای گرم‌تر را ترجیح دهند.
با این حال شما می‌توانید از این نمودار استفاده کنید.
اگر دویدن یک ماراتن دو ساعته در شرایط آب و هوایی نامساعد دو دقیقه کندتر شود، می‌توان انتظار داشت که یک ماراتن چهار ساعته در همان شرایط حدود چهار دقیقه کندتر شود. در نظر داشته باشید که عملکرد شما ممکن است متفاوت باشد.

منبع: outsideonline.com

بزرگترین دوندگان تمام دوران ماراتن چه کسانی هستند

در این مقاله نگاهی خواهیم انداخت به برخی از بزرگترین دوندگان تمام دوران ماراتن که در المپیک، مسابقات قهرمانی جهان و مسابقات مهم شهری دویده‌اند.
از پیشگامانی مانند آبِبه بیکیلا و تگلا لوروپه گرفته تا الیود کیپچوگه، گرته ویتز و غیره.

لیست پادشاهان و ملکه‌های ماراتن شامل تعدادی از بزرگترین‌ ستارگان طول تاریخ دو استقامت می‌شود.
از دارندگان مدال طلای المپیک، قهرمانان ماراتن جهانی و رکورد داران جهان گرفته تا برندگان مهمترین مسابقات شهری.

در رشته دو میدانی زمان و نفرات اول بسیار با اهمیت هستند و ماراتن پر آنهاست.

اما بهترین‌های ماراتون چه کسانی هستند؟

به نظر شما چه پارامترهایی در این بحث همیشگی موثرند؟

نگاهی می‌اندازیم به موفق‌ترین دوندگان، آمار و رکوردهای آنها.
در ادامه برخی از برترین دوندگان مرد و زن تاریخ ماراتن را بررسی خواهیم کرد.
مسافت ۴۲.۲ کیلومتری (۲۶.۲ مایل).

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

مردان

الیود کیپچوگه (Eliud Kipchoge)

بدون هیچ قید و شرطی الیود کیپچوگه بزرگترین دونده ماراتن تمام دوران‌ها محسوب می‌شود.

کیپچوگه تنها مردی است که هر دو رکورد جهانی رسمی و غیررسمی ماراتن را در اختیار دارد.

او در ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲ در سن ۳۷ سالگی رکورد رسمی جدیدی به مدت ۲ ساعت و ۱ دقیقه و ۹ ثانیه را به ثبت رساند تا رکورد جهانی مردان را جابجا کند. الیود با این کار رکورد جهانی خود را (۲ ساعت و ۱ دقیقه و 3۹ ثانیه) که در سپتامبر ۲۰۱۸ ثبت شده بود، شکست.

هیچ مرد دیگری در ماراتن به مرز رکورد دو ساعت که او در سال ۲۰۱۹ در مسابقات غیر رسمی ثبت کرد، نزدیک نشده است.

این اسطوره کنیایی سومین مرد در تاریخ است که دو عنوان قهرمانی ماراتن المپیک را به نام خود ثبت کرده و قصد دارد در بازی‌های پاریس ۲۰۲۴ به سومین قهرمانی خود هم برسد.

دیگر شاهکارهای باورنکردنی او شامل رکوردی است که طی 7 سال و 11 مسابقه شکسته نشد. کیپچوگه، قهرمان ماراتن شیکاگو 2019، همچنین سه بار برنده ماراتن لندن و برلین شده است.

فهرست دستاوردهای این مرد ۳۸ ساله همچنان در حال افزایش است.

هایلی گبرسلاسی (Haile Gebrselassie)

هایلی گبرسلاسی یکی از بزرگ‌ترین دوندگان دو استقامت در تاریخ محسوب می‌شود که عناوین قهرمانی و رکوردهای جهانی زیادی را در مسابقات دو و میدانی کسب و ثبت کرده است.

این قهرمان دو دوره دوی بیش از ۱۰ هزار متر، نخستین بار در سال ۲۰۰۲ در مسابقات دوی ماراتن لندن شرکت کرد و سوم شد.

اما مرد اتیوپیایی بیشترین موفقیتش در برلین بود، جایی که او پنج بار در مسابقه شرکت کرد، چهار بار برنده شد و دو بار رکورد جهان را شکست.

هایلی از میان نزدیک به ۳۰ رکورد رسمی و غیر رسمی که در طول ۲۳ سال فعالیت خود شکسته، رکورد ماراتن را ارزشمند ترین رکورد خود توصیف کرد.

آببه بیکیلا (Abebe Bikila)

آببه بیکیلا یکی از پیشگامان دوی ماراتن بود. در المپیک ۱۹۶۰ رم، این مرد اتیوپیایی پابرهنه، روی سنگفرش‌های جاده‌های رم دوید تا هم به مدال طلا و هم به رکورد جهانی دست یابد.

این اولین باری بود که یک آفریقایی سیاهپوست در مسابقات ۴۲.۱۹۵ کیلومتری مقام اول را کسب می‌کرد.

پس از “بزرگترین ماراتن در 64 سال تاریخ المپیک”، بیکیلا اولین دونده‌ای شد که با کسب یک طلای دیگر در 1964 توکیو، دو ماراتن المپیک را برنده شد.

این یک رکورد جهانی دیگر بود. این بار او کفش پوشیده بود.

فهرست رکوردهای جهانی از آن زمان تاکنون چندین بار بازنویسی شده است اما رکورد او در ۱۹۶۰ رم هنوز در کتاب رکوردهای جهانی گینس پا برجاست: ” رکورد سریع ترین دوی ماراتن با پاهای برهنه در بازی‌های المپیک ۱۹۶۰ رم ایتالیا در ۱۰ سپتامبر ۱۹۶۰، ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه و ۱۶.۲ ثانیه است.”

والدمار سیرپینسکی، ساموئل وانجیرو (Waldemar Cierpinski, Samuel Wanjiru) و سایرین

والدمار سیرپینسکی که مانند بیکیلا دو مدال طلای ماراتن المپیک دارد را از یاد نبریم. او نیز مانند دو دونده اتیوپیایی در اولین المپیک خود در مونترال ناشناخته بود.

این مرد اهل آلمان شرقی با پیروزی در اولین مسابقه دو ماراتن المپیک خود، همه را شگفت زده کرد و با موفقیت از عنوان قهرمانی المپیک خود در مسابقات ۱۹۸۰ مسکو دفاع کرد.

گزیهنده آبرا (Gezahegne Abera) اولین کسی است که هم در مسابقات جهانی و هم در المپیک قهرمان شد. این مرد اتیوپی‌ایی در 2000 سیدنی و در مسابقات جهانی ۲۰۰۱ به مدال طلا دست یافت.

ساموئل وانجیرو (Samuel Wanjiru) را فراموش نکنیم!

او اولین کنیایی بود که عنوان قهرمانی ماراتن المپیک را به دست آورد و این کار را در پکن با ثبت زمان رکورد 2 ساعت و 6 دقیقه و 32 ثانیه انجام داد که هنوز هم به عنوان رکورد المپیک باقی مانده است.

کسب مدال طلای ۲۰۰۸ پکن در 22 سالگی نیز او را به جوان ترین قهرمان ماراتن المپیک که از سال ۱۹۳۲ تغییر نکرده بود تبدیل کرد.

او همچنین در سال ۲۰۱۹ برنده هر دو ماراتن لندن و شیکاگو شد.

همچنین جیم پیترز (Jim Peters)، دونده بریتانیایی که در دهه ۱۹۵۰ چهار بار رکورد جهان را شکست و اولین کسی بود که ماراتن را زیر 2 ساعت و 20 دقیقه دوید.

کنیایی‌های بیشتری نیز در این فهرست قرار دارند:

آبل کیروی (Abel Kirui)، برنده متوالی مسابقات قهرمانی جهان در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱، مارتین لیل (Martin Lel)، سه بار برنده ماراتن لندن و قهرمان دو ماراتن نیویورک بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۸، و رابرت چریوت (Robert Cheruiyot)، رکورد دار سابق جهان و چهار بار قهرمان ماراتن بوستون.

زنان

کاترین ندربا (Catherine Ndereba)

کاترین ندربا به مقام اسطورگی رسید. سال‌ها پس از آخرین مسابقه‌اش، این زن کنیایی به دلیل سابقه و موفقیت‌هایی که در دوران ماراتن خود به دست آورد، هنوز به عنوان «کاترین ندربای کبیر» شناخته می‌شود.

ثبات و فرم بدنی عالی او در طول مسیر ماراتن برای بیش از یک دهه بی‌رقیب بود.

او دو بار قهرمانی ماراتن جهان (۲۰۰۳ و ۲۰۰۷)، دو مدال نقره المپیک در 2004 آتن و 2008 پکن، دو بار قهرمانی ماراتن شیکاگو و چهار بار قهرمانی ماراتن بوستون را در کارنامه خود دارد.

یکی از این قهرمانی‌ها در سال ۲۰۰۱ همراه با شکستن رکورد جهانی بود.

روزا موتا (Rosa Mota)

اولین دونده پرتغالی که مدال طلای المپیک را به دست آورد، رزا موتا در ماراتن زنان در 1988 سئول بود.

سپس موتا اولین زنی شد که با اضافه کردن مدال برنز در 1984 لس آنجلس به کارنامه خود توانست چندین مدال ماراتن المپیک را به دست آورد.

این دونده دارنده سه مدال طلای ماراتن اروپا، اولین زنی بود که همزمان قهرمان اروپا، جهان و المپیک شد.

گرت ویتز (Grete Waitz)

فهرست ماراتن زنان باید شامل گرت ویتز، اولین زن در تاریخ باشد که موفق شد ماراتن را در کم تر از دو ساعت و نیم به پایان برساند و رکورد پیشین را دو دقیقه جابجا کند.

این دونده ماراتون نروژی رکورد جهانی خود را در ماراتن 1978 شهر نیویورک به ثبت رساند، اگرچه بعدها متوجه شدند که این مسیر ۱۵۱ متر کمتر از مسافت ماراتون کامل بوده.

او با ۹ بار شرکت در این مسابقه و قهرمان شدن در همه آنها عظمت خود را به اثبات رساند.

وی همچنین دو بار در ماراتن لندن برنده شد که رکورد جهانی ۲: ۲۴: ۲۵ را در سال ۱۹۸۶ ثبت کرد، به علاوه‌ی به دست آوردن ۱۲ پیروزی در ماراتن‌های اصلی.

دارنده مدال نقره المپیک ۱۹۸۴ علاوه بر پنج عنوان قهرمانی جهان در مسابقات دوی کراس‌کانتری، عنوان قهرمانی دوی ماراتن جهانی را نیز به دست آورد.

تگلا لوروپه (Tegla Loroupe)

تگلا لوروپه با تعداد زیادی مقام اولی، قهرمان بعدی ماست. این اسطوره کنیایی اولین زن آفریقایی بود که رکورد جهانی ماراتن در سال ۱۹۹۸ را به نام خود ثبت کرد و به مدت سه سال آن را در اختیار خود داشت.

این پیشتاز ماراتن که اولین ماراتن بزرگ خود را در نیویورک دوید، در مسابقه سال ۱۹۹۴ پیروز شد و دوباره به اولین زن آفریقایی تبدیل شد که در صدر یک مسابقه جاده‌ای آمریکایی قرار می‌گیرد. او دو بار ماراتن نیویورک سیتی را با قهرمانی به پایان رساند و در لندن، برلین و رم نیز پیروز شد.

رادکلیف، کوسگی و… (Radcliffe, Kosgei)

یکی دیگر از اسطوره‌های ماراتن، پائولا رادکلیف (Paula Radcliffe)، رکورددار سابق زنان در مسابقات ۲۰۰۳ لندن است که ۱۶ سال در این رقابت‌ها حضور داشت.

این دونده مشهور بریتانیایی سه بار برنده ماراتن لندن و نیویورک سیتی شد و در سال ۲۰۰۲ بر سکوی قهرمانی ماراتن شیکاگو ایستاد.

رکورد جهانی ردکلیف توسط بریجید کوسگی (Brigid Kosgei) کنیایی، دارنده مدال نقره المپیک ۲۰۲۰ توکیو شکسته شد.

کوسگی در ماراتن 2019 شیکاگو دومین رکورد جهانی ۲: ۱۴: ۰۴ را به نام خود ثبت کرد که هنوز هم سریع ترین زمان ماراتن ثبت شده توسط یک دونده زن است.

در همان سال او جوان ترین برنده ماراتن لندن شد، مسابقه‌ای که دو بار برنده آن شده است.

کوسگی همان مسیر هم وطن بزرگ خود ماری کیتانی (Mary Keitany) را دنبال می‌کند (ماری کیتانی رکورددار سابق جهان، که هنوز سریع ترین زمان را برای مسابقه زنان در اختیار دارد).

او همچنین چهار بار قهرمان ماراتن نیویورک و سه بار برنده لندن است.

ادنا کیپلاگات (Edna Kiplagat)، دارنده دو مدال طلای ماراتن جهانی که هنوز در ۴۲ سالگی با قدرت می‌دود و به دنبال اضافه کردن نیویورک، بوستون و لندن به پیروزی‌هایش است.

یا در مورد جون بنویت (Joan Benoit)، برنده المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس نظرتان چیست؟

انتخاب سختی است…

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

منبع: olympics.com

اشکال کار الیود کیپچوگه در ماراتن بوستون 2023 کجا بود؟

GOAT (بهترین تمام دوران) برای اولین بار از اکتبر 2020 در یک ماراتن شکست خورد

اشکال کار الیود کیپچوگه در ماراتن بوستون 2023 کجا بود؟ این سوالی بود که در ذهن همه‌ی طرفداران دویدن بعد از اولین شکست قهرمان دو دوره المپیک و رکورددار جهان در دو سال و نیم گذشته شکل گرفت؛
که چگونه او بعد از تقریبا اول بودن در تمام مدت بخش آغازین مسابقه، نهایتا با زمان 2:09:23 در جایگاه ششم محو شد.

کیپچوگه تا 29 کیلومتر در کنار نفرات اول باقی ماند اما هیچ پاسخی برای پیشی گرفتن گابریل گی تانزانیایی در میانه راه نیوتن هیلز نداشت، و نهایتا بیش از سه دقیقه از برنده ایوانز چبت (2:05:54) عقب افتاد.

کیپچوگه بعد از مسابقه در روز دوشنبه با رسانه‌ها صحبت نکرد، در عوض بیانیه زیر را منتشر کرد:
“من برای لحظاتی زندگی می‌کنم که می‌توانم محدودیت ها را به چالش بکشم. هیچ تضمینی نیست، هیچ وقت هم آسان نیست.
امروز روز سختی برای من بود. تا جایی که می‌توانستم به خودم فشار آوردم، اما گاهی اوقات باید بپذیریم که امروز روزی نیست که بتوانیم حد سد موانع را بالاتر ببریم.
من می‌خواهم به رقبای خود تبریک بگویم و متواضعانه از همه در بوستون و خانه (زادگاهم) به خاطر حمایت باورنکردنیی که از آنها دریافت کردم، تشکر کنم. در ورزش، برد و باخت وجود دارد و همیشه فردایی وجود دارد برای آغاز چالشی جدید. هیجان زده هستم برای آنچه پیش روست.”

از این بیانیه، غیر ممکن است بتوان گفت که آیا کیپچوگه در طول مسابقه با مشکل خاصی دست و پنجه نرم کرده است یا خیر.
اما کیپچوگه و مربی او پاتریک سانگ گفتند که بیلدآپ (buildup) او قوی بوده است و قبل از مسابقه یا در بیانیه بالا به هیچ مشکلی اشاره نکرده‌اند. به نظر می‌رسد که امروز گوی سبقت را از کیپچوگه دزدیده‌اند، به همین سادگی.

آیا او مسیر را دست کم گرفت؟

در طول هفته مسابقه و در کیلومترهای اولیه مسابقه امروز، الیود کیپچوگه به وضوح نشان داد که برخوردش با بوستون متفاوت از دیگر حضورهایش در ماراتن مِیجرهای جهانی نبود.
او تمرینات خود را با توجه به شیب‌های مثبت و منفی بوستون تغییر نداد، با این اطمینان که تمرینات معمول او در تپه‌های اطراف کاپتاگات کافی خواهند بود.

او قبل از روز مسابقه در مسیر مسابقه ندوید (اگرچه این برای ورزشکاران در سطح او غیر معمول نیست) و گفت که از کسی در مورد نحوه مواجهه با مسیر راهنمایی نخواسته است.
سپس وقتی که تیر شروع مسابقه شلیک شد او با قدرت شروع کرد (14:17 برای 5 کیلومتر اول) و مطمئن شد که او کسی است که تقریباً در هر مرحله از نیمه اول مسابقه پیشتاز است.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

رویکرد کلی کیپچوگه را می‌توان اینگونه خلاصه کرد:

من بهترین دونده ماراتن تاریخ هستم و دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهم که همیشه انجام می‌دهم و این برای برنده شدن کافی است. که این لزوماً رویکرد بدی نبود. او بیشتر از هر دونده ماراتن دیگری در تاریخ برنده مسابقات بزرگ شده است.
اما از بسیاری جهات، کیپچوگه مانند تازه‌کارهای بوستونی، دوید.

او بخش‌های شیب منفی مسیر را فشرده کرد (او همچنین 25 کیلومتر را در 4:23 دوید) و بدون هیچ توانی در پاهایش برای کیلومترهای پایانی، مجبور به دویدن یک اسپلیت مثبت بزرگ شد (62:19/67:04).
او همچنین زمان زیادی را جلوتر از همه دوید، با وجود اینکه که این موضوع غریبی برای کیپچوگه نیست و این موضوع از او انرژی زیادی گرفت، هم فیزیکی (او مجبور بود ضربه‌ی (فشار) بادی ملایم اما نه کم اهمیت را تحمل کند) و هم ذهنی (بدون پِیس‌مِیکِر، شما نمی‌توانید مغز خود را در کیلومترهای اولیه خاموش کنید).

در نهایت، این نکته قابل توجه است که آب و هوا در آخرین باخت کیپچوگه در ماراتن، مشابه همین آب و هوا بود.
(دما تقریباً یکسان بود، اگرچه باران در لندن بسیار شدیدتر بود).
کیپچوگه قبلاً در شرایط مرطوب قهرمان شده بود – در المپیک 2016 و 2017 برلین – اما آن موقع به اندازه امروز سرد نبود
(در ریو از 21 درجه شروع شد و در برلین از 13 درجه).

آیا رویکرد محافظه کارانه‌تر کمک می‌کرد؟

آیا این موارد دلیل امروز پیروز نشدن کیپچوگه بودند؟

با اطمینان نمی‌توان گفت، اما احتمالاً بهتر این بود که او با این مسابقه مانند ماراتن المپیک رفتار می‌کرد، جایی که تقسیمات ابتدایی متعادل‌تر بودند؛

65:55 (ریو) و 65:13 (ساپورو) (البته آن دو ماراتن هر دو در هوای گرمتر بودند). کیپچوگه بخش‌های زیادی از آن مسابقات را در نزدیکی نفرات اول بود، اما آنقدر نگران نبود که در تمام مدت کاملاً جلو و در مرکز باشد و سرعت را به سمت باد مخالف سوق نمی‌داد.

حداقل‌ترین چیز این بود که کیپچوگه مجبور نبود تمام این مدت جلوی باد را بگیرد. طول گروه دوندگان پیشتاز زیاد بود.

به این معنی که کیپچوگه با وجود اینکه بیش از هر کس دیگری در معرض فشار باد بود تنها کسی نبود که با باد روبرو می‌شد – قطعاً بیشتر از چبت که در مراحل اولیه، کار فوق‌العاده‌ای در جانمایی خودش و حفظ انرژیش انجام داد.

نایک و INEOS در طول دو تلاش زیر 2:00 کیپچوگ، مزایای بسیار واضح طراحی را نشان دادند، اما ظاهراً کیپچوگ امروز در بوستون آن درس‌ها را فراموش کرده بود.

اما شاید هیچ سناریویی وجود نداشته باشد که کیپچوگه در این مسابقه پیروز می‌شد. شاید او فقط کمی پا به سن گذاشته و بالاخره شروع کرده به افول (اگرچه در آخرین مسابقه خود رکورد جهانی را به ثبت رساند).

شاید او برای چنین مسیری ساخته نشده باشد. با فراز و نشیب‌ها و متغیرهای زیاد که آن را بسیار متفاوت از لندن، برلین و توکیو می‌کند.

یا شاید او فقط یک روز بد داشته است. همیشه برای ماراتنرها این اتفاق می‌افتد – فقط برای کیپچوگه معمولاً این اتفاق نمی‌افتاد.

کیپچوگه از اینجا به کجا می‌رود؟

کیپچوگه قبلاً هم در ماراتن‌ها شکست خورده است و به خوبی به میدان برگشته است. پس از شکست در اولین مسابقه خود در برلین در سال 2013، در 10 ماراتن بعدی خود پیروز شد.
او پس از دومین شکست خود در لندن در سال 2020، چهار مسابقه بعدی خود را برد. ممکن است در 38 سالگی و پس از 10 سال تسلط، کیپچوگه بالاخره شروع کرده به افول.
یا می‌تواند پس از این سه برد دیگر و یک قهرمانی المپیک دیگر در پاریس را ببرد. زمان مشخص خواهد کرد.

با این حال، دیدن اینکه کیپچوگه از اینجا به کجا می‌رود، بسیار جالب است.

او از مدت‌ها پیش گفته است که آرزوی او برنده شدن در هر شش مسابقه ماراتن میجر جهانی است که نیویورک را – تنها میجر پاییزی که برنده نشده است – به یک انتخاب طبیعی برای مسابقه بعدی‌اش تبدیل می‌کند.
اما این هفته در بوستون شایعاتی شنیده شد (تایید نشده) مبنی بر اینکه ماراتن سیدنی – که برای عضویت در ماراتن جهانی تلاش می‌کند – به شدت در حال تلاش برای امضای قرارداد با کیپچوگه برای مسابقه ماه سپتامبر خود است.

خب حالا، آیا کیپچوگه با وجود دشواری‌های امروزش در بوستون (مسیری که بسیار شبیه به تپه‌ها و پل‌های نیویورک است) به نیویورک می‌رود؟
آیا او به سیدنی می رود؟ یا جای دیگری؟
فراتر از آن، او تا چه اندازه در مورد این گرند اسلم تلاش برای برنده شدن در همه میجرها جدی است؟
آیا او در سال 2024 به بوستون بازخواهد گشت تا دوباره برای پیروزی تلاش کند، یا بهار آینده به لندن بازخواهد گشت – مسیری آشناتر و موفق‌تر برای کیپچوگه؟

این تصمیمات می‌تواند پیامدهای مهمی بر تلاش کیپچوگه برای کسب سومین مدال طلای المپیک در سال 2024 داشته باشد. کیپچوگه آنقدری اعتبار دارد که احتمالاً با پیروزی در هر ماراتنی در بهار 2024 در تیم المپیک حضور خواهد داشت.
اما اگر سال آینده به بوستون بازگردد و شکست بخورد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دو و میدانی کنیا او را به پاریس بفرستد – به یاد داشته باشید که آنها مری کیتانی را پس از اینکه بهار آن سال در لندن نهم شد، از تیم المپیک 2016 کنار گذاشتند.

کیپچوگه مدت‌هاست که گفته هر بار فقط یک خرگوش را تعقیب می‌کند (یک هدف را دنبال می‌کند) – او به چیزی فراتر از ماراتنی که برای آن تمرین می‌کند فکر نمی‌کند.
او خرگوش بوستون را تعقیب کرد و نتوانست آن را بگیرد (به هدفش نرسید). خرگوش بعدی کدام است؟ (هدف بعدی او چیست؟)

کیپچوگه باید بعد از مسابقه با رسانه ها صحبت می‌کرد؟

نکته آخر: این یک حرکت فوق‌العاده ضعیف از سوی کیپچوگه بود که بعد از مسابقه با رسانه‌ها صحبت نکرد. چیزی که به سادگی در یک ورزش حرفه‌ای بزرگ مانند NFL یا NBA از آن نمی‌توان فرار کرد.
او برای شرکت در این مسابقه پول کمی دریافت کرد و حضورش بی‌وقفه تبلیغ شد. مگر اینکه نوعی اورژانس پزشکی وجود می‌داشت – و هیچ نشانه‌ای مبنی بر این نیست – این میان‌مایگی‌ست که کیپچوگه روز دوشنبه در دسترس نبود.

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

با وجود اینکه B.A.A. (Boston Athletic Association) اعلام کرد که او در روز سه شنبه در کنفرانس مطبوعاتی قهرمانان برای پاسخگویی به سوالات حضور خواهد داشت.
ماراتن میجر جهانی باید این الزام را ایجاد کنند که به استثنای یک مشکل پزشکی شدید، ستاره‌های آنها باید بلافاصله پس از مسابقه با رسانه‌ها صحبت کنند وگرنه بخشی از دستمزد مربوط به حضور خود را از دست خواهد داد.
طرفداران وقتی که ستاره‌های بزرگی مانند کیپچوگه در ماراتن می‌دوند هیجان زده می‌شوند و شایسته شنیدن نظرات آنها هستند، برنده یا بازنده!

منبع: letsrun.com

عضویت در خبرنامه

چرا الیود کیپچوگه نمی‌تواند در ماراتن بوستون رکورد جهانی خود را بشکند؟

الیود کیپچوگه (Eliud Kipchoge) برای اولین بار در دوران حرفه‌ای خود در ماراتن بوستون شرکت خواهد کرد
الیود کیپچوگه با رقبای خوبی از جمله ایوانز چبت (Evans Chebet) و گابریل گی (Gabriel Geay) مواجه خواهد شد
با این حال، رکورد جهانی را نمی‌توان به طور رسمی شکست، هر چقدر هم که روز دوشنبه روز دیوانه‌کننده‌ای باشد

زمانی که الیود کیپچوگه در روز میهن پرستان (Patriot’s Day) پا در مسیر می‌گذارد، انتظار می‌رود که در ماراتن بوستون برنده شود.

هر چیزی کمتر از رتبه اول، موج شوک را در سراسر جهان ایجاد خواهد کرد.

استانداردهایی که این مرد 38 ساله برای خود تعیین کرده به شدت بالاست.

در 17 آوریل، او به دنبال پیروزی در پنجمین ماراتن جهانی خود خواهد بود. او قبلاً در چهار مسابقه از شش ماراتن مِیجر (Abbott World Marathon Majors) پیروز شده است.

کیپچوگه در ماراتن برلین پیروز شده است، جایی که او مشهور است به ثبت کردن سریع ترین دو زمان تاریخ؛ ماراتن‌های لندن، شیکاگو و توکیو. همانطور که توسط Sports Brief گزارش شده است، اگر او در بوستون برنده شود، نیویورک تنها ماراتن مِیجری خواهد بود که در آن برنده نشده است.

روی کاغذ، این ماراتنی است که کیپچوگه شکست خواهد خورد. با این حال، با نگاهی دقیق‌تر، قهرمان دو دوره المپیک با رقبایی شایسته در مسیری ناآشنا روبرو خواهد شد.

در بالای این لیست، مدافع عنوان قهرمانی، ایوانز چبت قرار دارد که بهترین رکورد شخصی او در کنار گابریل گی اتیوپیایی، 2:03:00 است.

این دو، چبت و گی، بر خلاف کیپچوگه، که برای اولین بار در پایتخت ماساچوست حضور خواهد داشت، مسیر بوستون را به خوبی می‌شناسند.

برای کیپچوگه تازه وارد که به دنبال ثبت رکورد زمانی در چهار ماراتن میجر است، زمین پر شیب بوستون مسیری چالش‌برانگیز خواهد بود.

اما این تنها مشکل کیپچوگه نخواهد بود. هر رکوردی که در ماراتن بوستون ثبت شود توسط کمیته جهانی دو و میدانی پذیرفته نخواهد شد.

این در اصل به این معنی است که حتی اگر او در روز دوشنبه در دو مسابقه زیرمجموعه هم شرکت می‌کرد، رکورد او به عنوان یک رکورد رسمی ثبت نمی‌شد.

رکورد رسمی فعلی 2:01:09 است که توسط کیپچوگه سال گذشته در برلین ثبت شد. او همچنین تنها فردی است که در سال 2019 در وین اتریش در شرایط خاص، یک ماراتن را در کمتر از 2 ساعت دویده است.

ماراتن منحصر به فرد بوستون

این سؤال پیش می‌آید که چگونه یک مسیر بسیار سودمند (پر درآمد) مانند بوستون توسط هیئت حاکمه دو و میدانی تأیید نمی‌شود؟

طبق قوانین ماراتن، رکورد ماراتن در صورتی قابل قبول خواهد بود که مسیر یک لوپ باشد، یعنی نقطه شروع در نزدیکی خط پایان باشد.

طبق وب‌سایت جهانی دو و میدانی، «رکوردهای بدست آمده در مسیرهایی که نقاط شروع و پایان، در امتداد یک خط مستقیم فرضی بین آنها، بیش از 50 درصد مسافت مسابقه از هم فاصله دارد… برای رکوردهای جهانی معتبر نیستند».

به گزارش NBC بوستون، ماراتن از هاپکینتون شروع می‌شود و از اشلند، فرامینگهام، ناتیک، ولزلی، نیوتن و بروکلین می‌گذرد و در مقابل کتابخانه عمومی بوستون و کلیسای قدیمی جنوبی در میدان کوپلی بوستون در محله بک‌بی شهر به پایان می‌رسد.

علاوه بر این، تغییر ارتفاع مسیر چه در شیب مثبت چه در شیب منفی، به عنوان پارامتری برای تعیین زمان تشخیص داده شده.

چون وزش باد ممکن است برای ورزشکاران نوعی کمک یا حتی گاهان مانع باشد.

به نقل از وب سایت المپیک، «تغییر ارتفاع مسیر باعث می‌شود که دوندگان 140 متر در مسیر 42 کیلومتری پایین بیایند، میانگین 3.33 متر در هر کیلومتر که با الزامات جهانی دو و میدانی که «از میانگین یک متر در کیلومتر تجاوز نکند»، در تضاد است.»

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

با وجود این، کیپچوگه برای ایجاد یک کورس رکورد جدید با تحت الشعاع قرار دادن رکورد جفری موتای 2:03:02 در سال 2011، آماده است. هیچ‌کس از زمان موتای تا به امروز زیر 2:05:00 ندویده است.

پیش به سوی بوستون.

منبع: sportsbrief.com