ثبت یک رکورد شخصی جدید

مدت زمان مطالعه: 11 دقیقه

بله، شما می‌توانید به یک دونده‌ی سریع تبدیل شوید. با اعمال تنظیماتی در نحوه‌ی تفکر، تنفس و تمرینات خود، محدودیت‌هایتان را پشت سر بگذارید.

اگر یک دونده می‌توانست سه آرزو از یک غول چراغ جادو داشته باشد، بدون شک یکی از آن‌ها افزایش سرعت بود. دو آرزوی دیگر احتمالاً شامل هوای آفتابی و بدون ابر برای تمام روزها و دویدن بدون درد و خستگی می‌شدند.

دونده‌ی سریع

شاید همه‌ی کسانی که تصمیم به دویدن می‌گیرند، وسواس سرعت نداشته باشند، اما مطمئناً اکثر دونده‌ها از ثبت رکورد شخصی جدید استقبال می‌کنند. این امر، راهی عالی برای احساس قدرت و تبدیل شدن به یک دونده‌ی حرفه‌ای تمام‌عیار است.
متأسفانه، در دنیای واقعی هیچ غول چراغ جادویی وجود ندارد (کاش وجود داشت)، و رسیدن به سرعت واقعی نیازمند تلاش و تمرین واقعی است.

اما واقعیت دیگری که باید بدانید این است که شما می‌توانید به تدریج و بدون آسیب رساندن به خود، سریع‌تر شوید. برای مشاهده‌ی پیشرفت واقعی در سرعتتان، تعدادی از پیشنهادهای ارائه شده در ادامه را امتحان کنید.
اگر خواهان به کارگیری تمام توانتان هستید (که ستودنی است!)، همه‌ی آن‌ها را امتحان کنید.

فهرست:

هوشمندانه بدو

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

۱. زمانی را برای دوی طولانی اختصاص دهید

 

کریس بنت، مدیر ارشد دوی جهانی نایکی، ملقب به «کوچ بنت»، معتقد است که سرعت حقیقی همواره با استقامت آغاز می‌شود. این امر، تفاوت بین صرفاً سریع بودن و سریع بودن در زمان مورد نیاز است. (همانطور که در ۱۰۰ متر پایانی یک مسابقه‌ی ۵ کیلومتر شاهد آن هستیم).

به گفته‌ی او، هرچه استقامت کمتری داشته باشید، در همان ابتدای دویدن مجبور خواهید شد از انرژی بیشتری برای حفظ سرعت خود استفاده کنید.
کوچ بنت تأکید می‌کند که «دویدن سریع در لحظات حساس بسیار دشوار است.این استقامت است که شما را به آن نقطه می‌رساند».
برای تقویت استقامت خود، حداقل یک بار در هفته با سرعتی راحت و مسافتی اندکی بیشتر از حد معمول خود بدوید. انجام مداوم این کار می‌تواند به بدن شما کمک کند تا بدون احساس خستگی، کار بیشتری انجام دهد.

تقویت استقامت

۲. در مورد اسپرینت، هوشمند باشید

هیچ راه میانبری برای افزایش سرعت دویدن وجود ندارد: برای افزایش سرعت، باید سریع‌تر بدوید.

البته منظورمان این نیست که باید یک شبه کیلومتری یک دقیقه سریع‌تر بدوید. یک برنامه تمرینی مناسب با تنوع در تمرینات، به تدریج سرعت شما را افزایش خواهد داد.

در برنامه‌ریزی تمرینات خود، حتماً تمرینات اینتروال را در نظر بگیرید. تحقیقات منتشر شده در مجله “Medicine & Science in Sports & Exercise” نشان می‌دهد که این فواصل زمانی بین تمرینات شدید و ریکاوری‌های آهسته، در مقایسه با تمرینات با شدت متوسط، اکسیژن‌رسانی به بدن شما را که کلید آمادگی هوازی است، به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
هنگامی که شما شروع به افزایش ناگهانی و کوتاه‌مدت سرعت خود می‌کنید، سرعت کلی شما در مسافت‌های طولانی‌تر نیز باید بهبود یابد. این تمرینات می‌توانند شامل یک دقیقه دویدن شدید (با سرعتی که در آن قادر به صحبت کردن نیستید) و یک دقیقه دویدن آهسته (با سرعتی که به شما اجازه می‌دهد آزادانه صحبت کنید) باشند.

تمرینات شدید و ریکاوری‌های آهسته
جیسون فیتزجرالد، مربی تایید شده رشته دو و میدانی ایالات متحده آمریکا، سرمربی برنامه تمرینی
Strength Running و میزبان پادکست Strength Running، می‌گوید: «معمولاً، شما باید هر دو هفته یک بار تمرینات سرعت واقعی  مانند ست‌های ۲۰۰، ۳۰۰ یا ۴۰۰ متر را انجام دهید».

او توضیح می‌دهد که این نوع تمرین یکی از سنگین‌ترین بخش‌های برنامه شما است، بنابراین به زمان ریکاوری بیشتری نیاز دارید. او اضافه می‌کند که در هفته‌های ریکاوری، می‌توانید مسافت‌های طولانی‌تر مانند ۸۰۰ متر یا مایل را تکرار کنید تا با حفظ این سرعت کمی راحت‌تر، سرعت و استقامت خود را افزایش دهید.

«سرعت حقیقی همواره با استقامت آغاز می‌شود.»
کریس بنت
مدیر ارشد دوی جهانی نایکی

۳. دوست داشتن را یاد بگیرید (مثلا دوست داشتنِ) تردمیل

به گفته جسیکا وودز، مربی Nike Run Club، تردمیل ابزاری ایده‌آل برای جلسات تمرینی اینتروال و سرعت است، چرا که امکان تنظیم دقیق سرعت، شیب و مسافت را فراهم می‌کند. این قابلیت کنترل دقیق، تردمیل را به ابزاری ارزشمند برای ارزیابی آمادگی جسمانی شما جهت حفظ سرعت‌های هدفمند در مسابقات، اعم از 5 کیلومتر یا ماراتن، تبدیل می‌کند.
تردمیل به شما این امکان را می‌دهد تا بر روی سرعت‌های اختصاصی و مورد نظر خود تمرین متمرکز انجام دهید. مشابه حافظه عضلانی، هر چه بیشتر با این سرعت‌های دقیق تمرین کنید، بهتر می‌توانید همان احساس را در فضای باز نیز تکرار کنید.

دویدن روی تردمیل

۴. به سمت مسیرهای پر شیب بروید

مطمئنا هیچ کس از دویدن در شیب‌های تند و دشوار، چه در دنیای حقیقی و چه روی تردمیل، لذت نمی‌برد. با این حال، تمرین در ارتفاعات می‌تواند راه رسیدن به سرعت‌های بالا باشد.
مطالعه‌ای که در« the International Journal of Sports Medicine» منتشر شده نشان می‌دهد افرادی که به مدت شش هفته، دو بار در هفته با شیب ۱۰ درصدی دویده‌اند، توانسته‌اند حداکثر سرعت خود را افزایش دهند و در مقایسه با افرادی که با سرعت بالا روی زمین‌های صاف تمرین کرده‌اند، برای مدت طولانی‌تری آن را حفظ نمایند.
مزایای تمرین در ارتفاعات فراتر از صرفاً تقویت عضلات و آماده‌سازی آنها برای فعالیت‌های مختلف است. محققان خاطرنشان می‌کنند که تمرین در شیب در مقایسه با تمرین روی زمین‌های صاف، آستانه لاکتات را به شکل بهتری بهبود می‌بخشند.

به عبارت دیگر، بدن شما در همان سرعت، اسید لاکتیک کمتری (ماده‌ای که باعث سوزش و در نهایت خستگی عضلات می‌شود) تولید می‌کند.

دویدن در شیب

بنابراین، دفعه بعدی که در باشگاه هستید، شیب تردمیل را تا حدود ۱۰ درصد یا تا جایی که به لحاظ ایمنی توانایی انجام آن را دارید، بالا ببرید و یا مسیرهایی با شیب ملایم مثبت را در برنامه تمرینی خود بگنجانید.
حتی اگر در حال بالا رفتن احساس کندی مفرط داشته باشید، به مرور زمان متوجه افزایش سرعت خود در زمین‌های صاف خواهید شد.

۵. ماهیچه‌های خود را نرمش دهید

دویدن با عضلاتی سفت و خسته دشوارتر از دویدن با عضلاتی انعطاف‌پذیر و سبک است. اختصاص زمانی برای نرمش دادن به عضلات با فوم‌رولر قبل و بعد از دویدن یا تمرین در باشگاه، زمینه‌ساز دویدن بهتر و ریکاوری مناسب‌تر پس از آن است.
این امر به ویژه برای افرادی که با تمرینات سرعتی اضافی، شدت تمرین خود را بالا می‌برند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

دیوید مک‌هنری، فیزیوتراپیست و مربی بدنسازی مطرح کمپانی نایکی که با ورزشکاران حرفه‌ای همکاری می‌کند، توضیح می‌دهد: «نرمش دادن عضلات با فوم‌رولر می‌تواند به برطرف کردن گره‌های خاص عضلانی و پاکسازی سیستم متابولیکی از مواد زائد پس از تمرین کمک کند».
وی به افرادی که پس از دویدن زمان محدودی دارند، توصیه می‌کند که بر عضلات چهارسر ران، ساق پا و باسن تمرکز نمایند.

نرمش ماهیچه ها

۶. قدرت‌بدنی خود را بالا ببرید

به گفته‌ی مربی بنت، «تمرینات قدرتی به نوعی همان تمرینات سرعت هستند، اما در پوشش دیگری» وزنه‌زدن نه تنها عضلات درگیر در سرعت را تقویت می‌کند، بلکه برای استحکام استخوان‌ها و بافت‌های پیوندی همچون تاندون‌ها و رباط‌ها نیز ضروری است.
جنت همیلتون، مربی و متخصص توانبخشی و مالک شرکت «دویدن قدرتمند» در آتلانتا، می‌گوید این تمرینات فرم کلی دویدن را بهبود می‌بخشند. وی می‌افزاید هر چه قوی‌تر باشید، حمل وزن بدن در هر مسافتی آسان‌تر می‌شود و در برابر خستگی مقاوم‌تر خواهید بود.

قدرت‌بدنی

لازم نیست برای بهره‌مندی از این مزایا، به شدت در باشگاه تمرین کنید یا وزنه‌های سنگین بلند کنید. سعی کنید حداقل دو بار در هفته تمرینات قدرتی را انجام دهید. تمرینات تقویت‌کننده‌ی میان تنه مانند پلانک و چرخش روسی را در برنامه خود بگنجانید.
(تحقیقات منتشر شده در PLOS One نشان داده است که برنامه‌ی هشت هفته‌ای تمرینات میان تنه، علاوه بر موارد دیگر، میزان دویدن اقتصادی را در ورزشکاران دانشگاهی بهبود می‌دهد.) همچنین انجام تمرینات تک‌پا مانند لانژ و اسکوات بلغاری که حرکات دویدن را شبیه‌سازی می‌کند، مفید است.

۷. خواب خود را برنامه‌ریزی کنید

پس از یک تمرین سرعت طاقت‌فرسا، بدن شما بخشی از آن تلاش را جذب خود می‌کند و بعد از دویدن با بازسازی الیاف عضلانی که تحت فشار قرار گرفته‌اند، بدنتان سریع‌تر می‌شود. زمان کلیدی برای انجام این ریکاوری زمانیست که شما خواب هستید.
برای اطمینان از اینکه حداقل هفت ساعت، یعنی حداقل زمان خواب توصیه شده توسط متخصصان را تامین می‌کنید، نیم ساعت قبل از زمانی که باید به رختخواب بروید، آلارم تنظیم کنید.

خواب کافیدکتر چری ما، پزشک پژوهشگر در مرکز عملکرد انسانی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و عضو شورای عملکرد نایکی که متخصص در زمینه خواب و عملکرد ورزشکاران حرفه‌ای است، می‌گوید: «برای بسیاری از ورزشکاران من، برنامه‌ریزی دقیق زمان خواب یکی از کمک‌کننده‌ترین تغییرات است. آن‌ها زمان خواب را مانند سایر جنبه‌های تمرین خود در برنامه می‌گنجانند.»

شما برای بیدار شدن آلارم دارید؛ پس چرا برای به خواب رفتن هم نداشته باشید؟

۸. سرعت خود را افزایش دهید

رایان ماسیئل، متخصص تغذیه ورزشی و مسئول ارشد تغذیه عملکردی در موسسه Precision Nutrition بیان می‌کند که برای افزایش سرعت، نیازی به پیروی از رژیم‌های غذایی پرچرب و کم‌کربوهیدرات یا کم‌چرب و پرکربوهیدرات نیست.

حذف کامل قند و شیرینی از برنامه غذایی نیز ضروری نیست. با ایجاد تعادل در بشقاب خود، بدن شما نه تنها برای عملکرد بهینه (یعنی سریع‌تر شدن) آماده می‌شود، بلکه ریکاوری مناسب را نیز تجربه خواهد کرد.


بشقاب سالم برای افزایش سرعتماسیئل در ادامه توضیح می‌دهد: «به طور کلی، هدف بر مصرف یک یا دو کف دست پروتئین مانند مرغ، ماهی، حبوبات یا توفو؛ یک یا دو مشت سبزیجات با تنوع رنگی زیاد؛ یک یا دو مشت کربوهیدرات مانند میوه و غلات کامل؛ و یک یا دو قاشق غذاخوری چربی‌های سالم مانند آووکادو، آجیل و روغن زیتون است».

۹. به این شکل نفس بکشید

دکتر بلیسا ورانیش، روانشناس بالینی و مؤلف کتاب «تنفس برای رزمندگان»، بر تمرکز بر تنفس‌های عمیق در حین دویدن تأکید می‌کند. این نوع تنفس که با دم، شکم را متورم و با بازدم، آن را به داخل می‌کشد، به افزایش فضای ریه‌ها برای دریافت اکسیژن کمک می‌کند. به گفته‌ی ورانیش، متراکم‌ترین و غنی‌ترین بخش ریه‌ها در پایین دنده‌ها قرار دارد.

تمرکز بر تنفس‌

روش تنفس شکمی، تنفس را کارآمدتر می‌کند. به طوری که با یک نفس عمیق، می‌توان همان مقدار اکسیژن را دریافت کرد که از چند نفس کم‌عمق حاصل می‌شود. همچنین این روش، تنوع و انتخاب‌های بیشتری برای تنظیم سرعت در اختیار فرد می‌گذارد.

ورانیش اذعان می‌کند که با دم و بازدم عمیق‌تر، اکسیژن بیشتری به عضلات در حین فعالیت می‌رسد و این امر امکان حفظ یا افزایش سرعت را فراهم می‌کند.

۱۰. تجربه‌های جدید را امتحان کنید

مربی بنت بر این باور است که انجام یک فعالیت به صورت روزمره، اگرچه آسان به نظر می‌رسد، اما منجر به پیشرفت نخواهد شد. او می‌گوید: «تنوع در برنامه‌ی دویدن، رمز هیجان‌انگیز نگه داشتن آن است».

به گفته‌ی بنت، تنوع فواید متعددی دارد: اولین مزیت، ایجاد ثبات لازم برای ساخت قدرت و استقامت مورد نیاز برای افزایش سرعت در دویدن است. دومین مزیت، لذت بردن ذهن از تازگی و نوآوری است که به شما انگیزه می‌دهد تا با روحیه‌ای تازه (به معنای افزایش سرعت) به دویدن ادامه دهید.

دویدن روی خاک

بنت اضافه می‌کند که تنوع فقط به مدت زمان دویدن محدود نمی‌شود. شما می‌توانید با دویدن با موسیقی (یا بدون آن)، تغییر جهت مسیر معمول خود، بالا رفتن از تپه‌ای که همیشه از آن اجتناب می‌کردید، دویدن روی خاک، چمن یا شن و یا دعوت از یک دوست برای همراهی با خود، تنوع را به برنامه‌ی دویدن خود اضافه کنید.

به گفته‌ی بنت، حتی تغییرات کوچک نیز می‌توانند موثر باشند، زیرا به شما کمک می‌کنند تا دویدن را به روشی جدید تجربه کنید و این انگیزه‌ای برای ادامه‌ی فعالیت شما خواهد بود.

۱۱. کفش‌های ساده و مینیمال انتخاب کنید

مربی بنت اظهار می‌دارد که اگر دونده‌ای جدی هستید و به دنبال کاهش چند ثانیه از زمان خود هستید، استفاده از یک کفش سبک‌تر می‌تواند به شما در رسیدن به سرعت مورد نظرتان کمک کند.
به گفته‌ی او، حتی میلی‌گرم‌ها نیز می‌توانند زمانی که شما از قبل بسیار سریع هستید و به دنبال سریع‌تر شدن هستید، تفاوت ایجاد کنند. علاوه بر این، استفاده از کفش‌های مختلف برای دویدن‌های مختلف، عمر مفید آن‌ها را افزایش می‌دهد و از نظر اقتصادی نیز به صرفه‌تر خواهد بود.

رابین لالوند، مربی باشگاه نایک ران شیکاگو، می‌گوید که اگر در پیست می‌دوید، استفاده از کفش‌هایی با میخ‌های فرو رونده می‌تواند به شما در حفظ کشش و ثباتتان کمک کند. لالوند اضافه می‌کند که کفش‌های مسابقه‌ای تخت نیز می‌توانند حس بهتری از پیست را به دونده القا کنند و در عین حال امکان خروج از مسیر را نیز فراهم کنند.

کفش‌های ساده و مینیمال

هنگام خرید کفش، به دنبال کلمات کلیدی مانند “مینیمال”، “سبک‌وزن” یا “پر وزن” باشید. همچنین، حتماً از راحتی کفش‌ها مطمئن شوید تا فقط جنبه‌ی تزئینی در کمد شما نداشته باشند.

۱۲. مغز خود را آموزش دهید

مهم نیست چقدر سخت تلاش می‌کنید، سرعت شما تا حدی محدود به ذهنیت شما خواهد بود. مربی بنت می‌گوید: «سرعت می‌تواند ترسناک باشد، اما در عین حال باید لذت‌بخش هم باشد و هیجانی به برنامه‌ی روتین شما اضافه کند.»

تجسم‌سازی می‌تواند به شما در دستیابی به ذهنیت مناسب و اعتماد به نفس لازم برای رسیدن به سرعت هدفتان کمک کند.
مربی بنت می‌گوید: “تصور کنید که روی پیست هستید، به نرمی و روان حرکت می‌کنید و با 90 درصد توان خود در حال تلاش هستید. کمی احساس خطر می‌کنید، اما لبخند به لب دارید.”

او می‌گوید که تصویرسازی این تلاش به شما کمک می‌کند تا با یک سرعت خاص “آشنا” شوید و زمانی که با آن آشنا شدید، دیگر ترسناک نخواهد بود.

 

اینستاگرام تهران کلاب

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اینستاگرام تهران کلاب

 

و فراموش نکنید که با خودتان صحبت مثبت کنید. تحقیقات منتشر شده در مجله Clinical Psychological Science نشان می‌دهد که استفاده از خودگویی مهربانانه نه تنها حس خوشایندی ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند به فواید جسمی مانند افزایش انرژی و کاهش ضربان قلب نیز منجر شود. یک نکته: شعار انگیزشی خود را از “من می‌توانم این کار را انجام دهم” به “شما می‌توانید” تغییر دهید.

چه نیازی به غول چراق جادو هست وقتی که یک حامی درونی در وجودتان منتظر است تا شما را در مسیر اهدافتان یاری کند؟

منبع: Nike.com

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

پانزده شهر برتر دنیا برای دویدن

چه عواملی یک شهر را برای دویدن به مکانی مناسب تبدیل می‌کند؟ این موارد معیار های ما هستند:

  • بیشتر مسیرهای دویدن که جذاب و مناسب هستند، در مرکز شهر قرار دارند.
  • دسترسی آسان به مسیرهای کلیدی شهر، یعنی نزدیک بودن به مرکز شهر و هتل‌های مهم و قابلیت دسترسی با استفاده از حمل و نقل عمومی.
  • زیرساخت‌های مناسب برای دویدن: مسیرهای خارج از جاده، علائم راهنمای مناسب و سایر امکانات مورد نیاز دوندگان (آب، توالت، و غیره).

برای این لیست، ما ۶ شهر از آمریکای شمالی، ۴ شهر از اروپا و ۵ شهر از سایر نقاط جهان انتخاب کرده‌ایم.

هوشمندانه بدو

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

آمریکای شمالی

ونکوور

اگر در زمانی که هوا خوب است به این شهر سفر کنید، هیچ جایی مانند آن نخواهد بود.
این شهر همه ی چیزی که یک دونده نیاز دارد فراهم کرده است، دویدن در کنار اقیانوس، ساحل، مسیرهای عالی و کوهستان.
یکی از مسیرهای برجسته، مسیر 27 کیلومتری سیوال است، طولانی‌ترین مسیر ساحلی جهان.

ونکوور

سن‌دیگو

ترکیبی از آب و هوای عالی، بندر زیبا، سواحل و مسیرهای دویدن دلپذیر، که همه آن‌ها از مرکز شهر، فرودگاه، و مرکز کنفرانس قابل دسترسی هستند، سن‌دیگو را تبدیل به یکی از بهترین شهرهای ما برای دویدن می‌کند.
از نکات برجسته‌ی این شهر می‌توان به تنوع انتخاب در اطراف بندر، میشن بیچ (Mission Beach)، بالبوا پارک (Balboa Park) و سانست کلیف (Sunset Cliffs) اشاره کرد. لا جولا و توری پاینز (La Jolla and Torrey Pines) ارزش سفر کردن را دارند.

سن‌دیگو

سان فرانسیسکو

یکی از زیباترین شهرهای جهان، سان فرانسیسکو همه چیز برای دوندگان دارد: مناظر زیبا، اقیانوس، پستی‌بلندی، مسیرهای خاکی، هوای خوب، مسیرهای پیاده روی، تنوع و دسترسی.
برجسته‌ترین، بخش دویدن در سان فرانسیسکو، مسیری است که از Embarcadero شروع می‌شود، از Fort Mason عبور می‌کند، از Crissy Field گذر می‌کند و به سمت Golden Gate Bridge  می‌رود و برای کسانی که پستی‌و بلندی و شیب را دوست دارند، خوب است.

سان فرانسیسکو

واشنگتون دی سی

شهری با طراحی منحصر به فرد برای علاقه‌مندان به دویدن، با کیلومترهای متعدد مسیر در اطراف مکان‌های پرطرفدار.
دویدن در مرکز خرید و یادبود لینکلن، سپس دویدن در کنار Tidal Basin تا یادبود جفرسون، FDR و MLK، یکی از الهام‌بخش‌ترین تجربیات دویدن در جهان است.

مسیرهای بیشتر و طولانی‌تری نیز وجود دارد، از جمله Rock Creek Park تا مسیر Mount Vernon Trail و مسیر C&O Canal Trail.

واشنگتون دی سی

بوستون

جذابیت بوستون فقط به خاطر ماراتن و فرهنگ تاریخی دویدن آن نیست.
این شهر که بسیار دوستدار عابر پیاده است، سه مسیر «بی‌نظیر» را در اختیار دارد: در طول رودخانه چارلز، گردنبند زمرد مشهور و یک مسیر ساحلی در حال گسترش که اکنون حدود 21 کیلومتر در امتداد بندر بوستون است.

بوستون

پیتسبورگ

پیتسبورگ، “قهرمان گمنام” شهرهای دویدن آمریکای شمالی، تنوع زیادی را ارائه می‌دهد.
مسیر تاریخی آن، که شباهت‌هایی به مسیرهای رودخانه چارلز در بوستون دارد، در مرکز شهر واقع شده و از همگرایی “سه رودخانه” با گزینه‌های متعدد برای لوپ‌های مناسب دویدن.
پارک‌ها، مسیرهای پیاده‌روی و تپه‌های فراوانی وجود دارد، از جمله منظره‌ای زیبا از شهر از بالای کوه واشنگتن.

پیتسبورگ

اروپا

لندن، انگلستان

لندن، یکی از شهرهای بزرگ جهان، همچنین یک مکان فوق‌العاده برای دویدن است. پارک‌های بزرگ لندن، مسیرهای کنار رودخانه تایمز و مکان‌های تاریخی، همگی در دسترس و در مرکز شهر قرار دارند.
بخش برجسته برای دویدن در لندن، بدون شک پارک‌های سلطنتی معروف و تاریخی است که نسبتاً نزدیک و به هم مرتبط هستند.
مناطق دیگر مهم برای دویدن شامل مسیرهای کنار رودخانه تایمز و “lanes and mews” برخی از خیابان‌های مسکونی آرام‌تر است.

لندن، انگلستان

آمستردام، هلند

این شهر که دوستدار عابران پیاده و دوچرخه‌سواران است، بهشت دونده‌ها نیز محسوب می‌شود.
از جمله نکات قابل توجه، مسیرهای پیاده‌روی در کنار کانال‌ها (که بهتر است صبح زود بروید)، دویدن‌های لذت‌بخش در امتداد رودخانه آمستل و برخی از پارک‌های زیبای شهر، به‌ویژه ون‌دل‌پارک، رمبراند‌پارک و وست‌پارک است.

آمستردام، هلند

 استکهلم، سوئد

استکهلم، یکی از پایتخت‌های زیبای جهان، که بر روی ۱۴ جزیره در اطراف مرکز شهر با قدمت قرون وسطایی ساخته شده است.
این جغرافیای منحصر به فرد در زیرساخت دویدن استکهلم نمایان شده است که دارای مسیرهای فوق‌العاده در کنار آب، از طریق پل‌ها به جزایر و برخی از فضاهای سبز دوست‌داشتنی است.

استکهلم

لیسبون، پرتغال

جغرافیا، آب و هوا و تاریخ لیسبون باعث شده تا این شهر مکان مناسبی برای دویدن باشد.
در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا لیسبون شهر خوبی برای دویدن است: مسیر 8 کیلومتری فوق العاده در امتداد رودخانه تاگوس (تخو): این مسیر از کنار موزه‌ها و مکان‌های دیدنی مهم مانند موزه هنرهای باستانی و کلیسای جامع Sé عبور می‌کند.
خیابان‌های باریک و کوچه‌های محله‌های Bairro Alto یا Alfama: این محله‌ها دارای خیابان‌های باریک و شیب‌دار زیادی هستند که برای دویدن در تپه‌ها مناسب هستند.
بزرگترین پارک لیسبون، مونسانتو که اکنون از طریق یک “راهرو سبز” به تازگی تکمیل شده به مرکز شهر متصل است.

لیسبون

مناطق دیگر دنیا

سیدنی، استرالیا

سیدنی با بندر طبیعی بزرگ خود، تعداد زیادی خلیج، آب و هوای خوب و سواحل متعدد فرصت‌های فراوانی برای دویدن را ارائه می‌دهد.
یک مسیر عالی به نام “جاذبه‌های سیدنی” شامل بندر، باغ‌ها و پارک‌ها است. مسیر ساحلی از ساحل بوندی به ساحل کوگگی یکی از مسیرهای منحصر به فرد شهری برای دویدن است.

سیدنی

کیپ تاون، آفریقای جنوبی

کیپ تاون، یک شهر زیبا در آفریقای جنوبی، با بندر باشکوه خود، طبیعت غنی در منطقه فلورستیک کیپ، مکان‌های دیدنی شگفت‌انگیز مانند کوه تیبل و سواحل خیره‌کننده، بهشتی برای دونده‌هاست.
مسیرهای دویدن در امتداد کمپس بی، اسکله سی پوینت و سر کوه شیر، راهی عالی برای تجربه جغرافیای منحصر به فرد کیپ تاون هستند.

کیپ تاون

هنگ کنگ، چین

شاید برایتان عجیب باشد، اما هنگ کنگ گزینه‌های فوق‌العاده‌ای برای دویدن دارد.
بله، شهری بسیار پرتردد، گرم و تپه‌ای است، اما با کمی تلاش، می‌توانید از دویدن‌های واقعاً بی‌نظیر لذت ببرید.
مسیرهای نمادین هنگ کنگ در پیک ویکتوریا قرار دارند: مسیر 4 کیلومتری Bowen Road و Peak Circle Trail، که بخشی از یک شبکه بزرگتر از مسیرها هستند.
دویدن در پیست مسابقه Happy Valley یکی از منحصر به فردترین دویدن‌های موجود است.
همچنین دویدن در امتداد ساحل نیز گزینه خوبی است.

هنگ کنگ

اوکلند، نیوزیلند

انتخاب بین اوکلند و ولینگتون برای ما سخت بود، اما یکی از این دو شهر نیوزیلند باید در لیست قرار می‌گرفت.
موقعیت طبیعی منحصر به فرد اوکلند، با بندرگاه‌هایی در دریای تاسمان و اقیانوس آرام، به علاوه مسیرهای عالی که در امتداد ساحل و در پارک‌ها پیچ می‌خورند، آن را به یک شهر عالی برای دویدن تبدیل می‌کند.
نکات برجسته شامل Tamaki Drive و Pakuranga Pathway، یک مسیر دویدن در بالای آتشفشان خاموش کوه Eden و “بوش” درست در خارج از شهر برای مسیرهای پیاده‌روی از طریق جنگل‌های به نظر جادویی است.

 توکیو، ژاپن

توکیو، یکی از شهرهای بزرگ و پرجمعیت جهان، به طرز شگفت‌انگیزی محیط مناسبی برای دویدن فراهم کرده است.
دویدن‌های منحصر به فرد در توکیو در اطراف کاخ آکاساکا و کاخ امپراتوری قرار دارند.
پارک Yoyogi و پارک Koganei بسیار مورد علاقه هستند، سعی کنید در فصل شکوفه‌های گیلاس به توکیو سفر کنید!…

اینستاگرام تهران کلاب

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اینستاگرام تهران کلاب

 

 منبع: runkeeper.com

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

VO2 Max مناسب من چقدر است؟ تشریح تناسب اندام هوازی شما

VO2 Max عددی است که تناسب قلبی تنفسی شما را توصیف می‌کند
عدد واحدی که عملکرد مستقل و همچنین عملکرد همزمان قلب، ریه‌ها، سیستم گردش خون و سلول‌های ماهیچه‌ای شما را نشان می‌دهد و عجیب نیست که VO2 Max شما به سلامتی، عملکرد و طول عمر مرتبط است.
عددی واحد که قلب، ریه‌ها، سیستم گردش خون و سلول‌های ماهیچه‌ای شما را در بر می‌گیرد که همگی به طور مستقل و با هم کار می‌کنند و تعجب آور نیست که VO2 Max شما به سلامتی، عملکرد و طول عمر مرتبط است.


در عین حال، درک VO2 Max از روی ساعت هوشمند برای بسیاری از مردم دشوار است. شاید ترکیب حروف، اعداد و حروف اختصاری با یکدیگر باعث ترسناک و پیچیده به نظر رسیدن آن می‌شود.
بیایید یک لحظه این مشکل را کنار بگذاریم. اگر واقعا به تناسب اندام علاقه دارید، انتخاب کردن یک نام خنده‌دار برای آن می‌تواند مشکل شما را برطرف کند.

حالا اگر که کنجکاوید باید بگویم این کلمه وی اُ تو مَکس تلفظ می‌شود.

اگر از یک فیزیولوژیست در مورد VO2 Max بپرسید، توضیح خواهد داد که در طول فعالیت بدنی شدید این مقدار حداکثر حجم اکسیژنی است که بدن شما می‌تواند در یک دقیقه وارد بدن کرده، انتقال دهد و مورد استفاده قرار دهد.
اگر این مفهوم برایتان آشنا به نظر می‌رسد، کار تمام است. مشکلی نخواهید داشت و می‌توانید مستقیم به نمودارهای VO2 Max زیر بروید و فورا ببینید که VO2 Max شما چگونه با دیگر افراد هم سن و سال و جنسیت خودتان مقایسه می‌شود.
در غیر این صورت به خواندن متن ادامه دهید.

چرا VO2 Max اهمیت دارد؟

فیزیولوژیست‌های ورزش نحوه استفاده بدن انسان از اکسیژن را برای مدت طولانی مطالعه کرده‌اند. سابقه استفاده از VO2 Max به عنوان یک معیار عملکردی به بیش از صد سال پیش باز می‌گردد.
دانشمندان مشاهده کردند که انسان‌ها همیشه در حال استفاده از اکسیژن هستند حتی در حالت استراحت. وقتی تحرک یا ورزش کردن را شروع می‌کنید، بدنتان شروع می‌کند به استفاده بیشتر از اکسیژن.
هر چه شدت فعالیت را افزایش دهید این میزان استفاده نیز بیشتر و بیشتر می‌شود.

چرا بدن شما به اکسیژن نیاز دارد؟
اکسیژن همان عنصر جادویی است که تولید انرژی هوازی را ممکن می‌کند. یعنی تبدیل انرژی ذخیره شده در مواد مغذی مانند کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها به سوخت سلول‌های ماهیچه‌ای.
به همین دلیل است که VO2 Max گاهی اوقات به عنوان ظرفیت هوازی شما نیز شناخته می‌شود و به همین دلیل هم است که ورزشکاران استقامتی زمان زیادی را صرف تلاش برای بهبود VO2 Max خود می‌کنند.

برای اندازه‌گیری مستقیم میزان اکسیژن مصرفی، باید از یک ماسک مخصوص به همراه دستگاهی با قابلیت تجزیه و تحلیل محتویات گازهای تنفسی استفاده کنید.
هدف، اندازه‌گیری اختلاف میزان اکسیژن موجود در دم و بازدم شماست. اختلاف این دو، برابر میزان اکسیژن مصرفی توسط بدن شماست.

تست‌های VO2 Max معمولا در آزمایشگاه و با دویدن روی تردمیل انجام می‌شوند. سرعت تردمیل تا رسیدن به شدتی که در آن حداکثر میزان مصرف اکسیژن به دست می‌آید به تدریج افزایش می‌یابد.
این تمرینِ بسیار دشواریست و فقط در صورت سالم بودن باید انجام شود.

ساعت‌های هوشمند گارمین (Garmin) به صورت خودکار VO2 Max را در طول فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی و دویدن با استفاده از روشی که توسط Firstbeat Analytics توسعه داده شده، تخمین می‌زنند.
تحلیل‌های پیشرفته، داده‌های ضربان قلب و عملکرد را تفسیر می‌کنند تا ظرفیت هوازی شما را نشان دهند. این به معنای بررسی دقیق سرعت راه رفتن یا سرعت دویدنتان در مقایسه با میزان تلاشی که بدنتان برای حفظ سرعت خود می‌کند است.

درک VO2 Max

اولین چیزی که باید درک کنید این است که به طور کلی VO2 Max بالا بهتر از VO2 Max پایین است. بالاتر بودن VO2 Max به این معنی است که توانایی بدن شما در جذب اکسیژن از هوا و رساندن آن به ماهیچه‌ها بالاتر است.
هرچه ماهیچه‌های شما اکسیژن بیشتری دریافت کنند، مواد مغذی بیشتری را می‌توانید به صورت هوازی به سوخت مولکولی (ATP) تبدیل کنید؛ ماهیچه‌های شما این مولکول‌ها را برای انقباض و انجام سایر فعالیت‌ها استفاده می‌کنند.
اهمیت این موضوع در این است که مسیرهای متابولیک هوازی با اختلاف، کارآمدترین منبع تامین انرژی برای بدن شما هستند.

تا اینجا متوجه شدیم که بالاتر بودن این عدد از پایین بودن آن بهتر است. اما سوال این است حد نهایی آن چقدر است؟

اگر دونده رقابتی ماراتن، ورزش کار سه‌گانه، دوچرخه سوار، یا ورزشکار اسکی در چمن هستید، پاسختان عددی بسیار بسیار بالا است.
ورزشکاران حرفه‌ای در رشته استقامت عملا زندگی خود را وقف بهبود VO2 Max می‌کنند.

با این حال، برای عموم افراد، یک VO2 Max خوب بر اساس مقادیر به اصطلاح نرمال (normal values) تعریف می‌شود.
یعنی محدوده‌های VO2 Max ای که محققان در جامعه آماری عمومی شناسایی کرده‌اند. اینجاست که کار پیچیده می‌شود.
نتایج VO2 Max مشابه هم می‌توانند برای افراد مختلف معنای متفاوتی داشته باشد.

VO2 Max برابر ۴۰، می‌تواند برای یک نفر عالی، برای یک نفر دیگر خوب و برای نفر سوم ضعیف باشد. چطوری؟
نکته‌ای که در اینجا به آن اشاره نشده این است که نفر اول یک زن ۲۸ ساله، نفر دوم یک مرد ۴۲ ساله و نفر آخر یک دانشجوی پسر ۲۰ ساله است.

درک VO2 Max نیاز به دانستن پیش‌زمینه شخصی دارد. چالش کار اینجاست.

مقایسه VO2 Max مردان و زنان

علت تفاوت در عملکرد فیزیکی بین زنان و مردان بیشتر به تفاوت در ساختار بدنی آنها برمی‌گردد. تحقیقات نشان می‌دهد که مردان معمولاً توده عضلانی بدون چربی بیشتری نسبت به زنان دارند و زنان به طور طبیعی بافت چربی بیشتری را انباشته می‌کنند.
جایی که ذخایر چربی در بدن انباشته می‌شود نیز در بین مردان و زنان متفاوت است. بدن مردان تمایل به ذخیره چربی در اطراف میان‌تنه و شکم دارد در حالی که بدن زنان در اطراف باسن و ران‌ها چربی بیشتری ذخیره می‌کند.

این تفاوت‌های طبیعی در ساختار بدن معمولی برای درک معنای VO2 Max شخصی شما مهم هستند. ماهیچه‌ها از اکسیژن استفاده می‌کنند در حالی که چربی در واقع انرژی ذخیره شده است.

به طور متوسط، مردان مقادیر VO2 Max بالاتری نسبت به زنان دارند. بنابراین اگر زن و مردی VO2 Max یکسان داشته باشند، آن زن در مقایسه با گروه همسالان خود، سطح آمادگی جسمانی بهتری خواهد داشت.

یک ورزشکار حرفه‌ای استقامتی زن قطعا VO2 Max بسیار بالاتری از میانگین مردان خواهد داشت. با این حال، او در مقایسه با یک ورزشکار استقامتی مرد احتمالا VO2 Max کمتری خواهد داشت.

مقدار VO2 Max مناسب برای سن من چیست؟

سن همیشه موضوع دشواری برای بررسی است. ممکن است فکر کردن به این موضوع آزاردهنده باشد، اما کارایی ما با افزایش سن تحلیل می‌رود. ما انسان‌ها اوج پتانسیل تناسب اندام‌مان معمولا در حدود سن ۲۰ سالگی است. این موضوع هم برای مردان و هم برای زنان صادق است.

از آن سن به بعد، تناسب اندام در افراد سالمِ بین ۲۰ تا ۶۵ سال معمولا بین ۵ تا ۲۰ درصد در هر دهه کاهش می‌یابد. کاهش آمادگی قلبی تنفسی از طریق انتخاب سبک زندگی سالم و فعالیت بدنی منظم قابل مدیریت است.
از ۷۰ سالگی به بعد، سطح آمادگی جسمانی با سرعتی حتی بیشتر کاهش می‌یابد.

عوامل متعددی در کاهش تناسب اندام مرتبط با سن نقش دارند. یکی این واقعیت که با افزایش سن، توده بدنی (body mass) یا وزن کلی بدن افزایش می‌یابد، اما توده عضلانی بدون چربی کاهش می‌یابد.
دیگر این که عضلات ما با بازده کمتری کار می‌کنند. این امر روی ماهیچه‌های بزرگی که حرکت کردن و تپش قلب ما را تقویت می‌کنند، تأثیر می‌گذارد.

هرچه سن‌مان بالاتر می‌رود، قلبمان نمی‌تواند همچنان یا همان سرعت جوانی بتپد. نیرویی که قلب با آن می‌تپد تا خون اکسیژن‌دار را به ماهیچه‌ها برساند نیز کاهش می‌یابد.

خبر خوب در مورد VO2 Max و افزایش سن این است که در بیشتر موارد کاهش تناسب اندام ناشی از سبک زندگی بی‌تحرک می‌تواند معکوس شود. این بدان معنی است که با مراقبت‌های مناسب می‌توانید تناسب اندام خود را بهبود بخشید و در این فرآیند احساس جوانی و نشاط هم بکنید.

مقادیر معمول VO2 Max تناسب اندام برای مردان بر اساس گروه سنی:

مرد مقدار 20 – 29 30 – 39 40 – 49 50 – 59 60 – 69 70 – 79
بسیار عالی 95 55.4 54 52.5 48.9 45.7 42.1
عالی 80 51.1 48.3 46.4 43.4 39.5 36.7
خوب 60 45.4 44 42.4 39.2 35.5 32.3
قابل قبول 40 41.7 40.5 38.5 35.6 32.3 29.4
ضعیف 0 – 40 41.7 > 40.5 > 38.5 > 35.6 > 32.3 > 29.4 >

مقادیر معمول VO2 Max تناسب اندام برای زنان بر اساس گروه سنی:

زن مقدار 20 – 29 30 – 39 40 – 49 50 – 59 60 – 69 70 – 79
بسیار عالی 95 49.6 47.4 45.3 41.1 37.8 36.7
عالی 80 43.9 42.4 39.7 36.7 33 30.9
خوب 60 39.5 37.8 36.3 33 30 28.1
قابل قبول 40 36.1 34.4 33 30.1 27.5 25.9
ضعیف 0 – 40 36.1 > 34.4 > 33 > 30.1 > 27.5 > 25.9 >

داده‌ها با مجوز موسسه کوپر باز نشر شده اند. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به وب سایت www.CooperInste.org مراجعه کنید.

وزن من چطور؟

مباحث مربوط به مدیریت وزن و تناسب اندام به هم مرتبط هستند و اغلب با هم بررسی می‌شوند. هر دو، شاخص‌های خوبی برای سلامتی هستند و هر دو از سبک زندگی سالم بهره می‌برند.

وقتی VO2 Max خود را از ساعت هوشمند یا ردیاب تناسب اندام (fitness tracker) دریافت می‌کنید، عددی که مشاهده می‌کنید همان چیزی است که متخصصان فیزیولوژی ورزشی به آن VO2 Max نسبی می‌گویند.

این موضوع به این معنی است که عددی که مشاهده می‌کنید، میزان اکسیژنی است که می‌توانید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در یک دقیقه استفاده کنید. یعنی وزن بدن شما از قبل در معادله لحاظ شده است.

اگر در مورد VO2 Max مطلق خود کنجکاو هستید، می‌توانید به راحتی آن را محاسبه کنید. تنها کافی است VO2 Max نشان داده شده روی ساعت خود را در وزن بدنتان بر حسب کیلوگرم ضرب کنید.

منبع: www.garmin.com

عضویت در خبرنامه

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

هر آنچه که مبتدیان باید در مورد تمرینات ماراتن بدانند

هر آنچه که مبتدیان باید در مورد تمرینات ماراتن بدانند در این مقاله توضیح داده شده.

هر کسی می‌تواند ماراتن بدود، فقط باید بدانید که چگونه برای آن تمرین کنید.

دلتان می‌خواهد ماراتن بدوید، بله؟
احتمالاً هم تصمیم‌تان این نیست که  42 کیلومتر را آهسته بدوید؛ با توجه به اینکه میانگین زمان به پایان رساندن 4:39:09 است.
دویدن ماراتن یک کار جدی است که باید از نظر فیزیکی و ذهنی برای آن آماده شوید.

با این حال، اجازه ندهید که این موضوع شما را بترساند! هر کسی می‌تواند یک ماراتن را بدود؛ اصل داستان ذهنی‌ست و اگر باور داشته باشید که می‌توانید 42 کیلومتر را بدوید، این کار را خواهید کرد.
اما شما همچنان به یک برنامه سفت و سخت نیاز دارید. چون نهایتا تمرینات ماراتن بستگی به آمادگی هر چه بیشتر شما دارد. همه چیزهایی که برای رسیدن به روز مسابقه (و در طول مسابقه) نیاز دارید بدانید، اینجاست.

آیا برای دویدن ماراتن آماده هستید؟

از صفر به 42 رفتن ممکن است! اما احتمالا ایده خوبی نیست. اشکالی ندارد اگر تا به امروز حرفه‌ای ندویده‌اید یا تمایل دارید حد نصاب 5 کیلومتر را پر کنید. شما باید کمی بیشتر از دانلود یک برنامه آموزشی از اینترنت تلاش کنید.

ملانی کان، مربی دو در نیویورک رود رانرز، می‌گوید: اول باید بدانید که وضعیت بدنی شما از نظر آسیب‌دیدگی چگونه است.
کان می‌گوید: «اگر درد آزاردهنده‌ای پیش از شروع برنامه وجود داشته باشد، اضافه کردن مسافت بیشتر کمکی به این وضعیت نخواهد کرد. در صورت لزوم حتماً توسط یک پزشک ورزشی معاینه شوید یا با یک PT کار کنید تا مطمئن شوید که تیم پشتیبانی و رژیم کلی بدنی و حرکتی شما درست است.»
آیا برای دویدن ماراتن آماده هستید؟
جان وود که برنامه ماراتن تمرینی New York’s Mile High Run Club را رهبری می‌کند می‌گوید: حتی اگر همه چیز درست و مرتب باشد، باید قبل از شروع برنامه تمرینی مبتدی ماراتن، سطح آمادگی جسمانی پایه را داشته باشید.
به این معنا که شما حداقل 24 تا 32 کیلومتر در ماه و هفته‌ای سه تا چهار روز به همراه تمرینات قدرتی، cross-training و ریکاوری کردن بدوید. همچنین، به برنامه تمرینی ماراتن که تصمیم به استفاده از آن دارید، نگاهی بیندازید.
میزان مسافت اولین دو طولانی شما چقدر است؟
هنوود می‌گوید: «اگر اولین دویدن طولانی شما 10 کیلومتر است، باید بتوانید آن را بدون دردسر زیاد انجام دهید.»
تمرینات برای یک ماراتن
او اضافه می‌کند که یک قانون کلی در مورد برنامه‌های تمرینی ماراتن برای مبتدیان وجود دارد. مسافت پیموده شده در اولین شروع خود را بیش از دو و نیم کیلومتر افزایش ندهید.
بنابراین اگر از جایی شروع می‌کنید که 5 کیلوکتر منطقه راحتی شماست، باید قبل از شروع برنامه تمرینی واقعی خود، برای ایجاد آن در هنگام پیش‌تمرین زمان لازم را ایجاد کنید.
کان می‌گوید: «برنامه تمرینی خود را به عنوان یک خانه یا حتی یک آسمان خراش در نظر بگیرید. با یک فونداسیون شروع کنید و به تدریج به اوج برسید. یک سازه فقط به اندازه پایه آن استحکام دارد و همین امر در مورد آموزش شما نیز صدق می‌کند.»

مقایسه تمرینات یک ماراتن کامل با تمرینات برای یک نیمه ماراتن

بدیهی است که شما در حال آماده شدن برای دو برابر کردن کیلومتر خود هستید، که تفاوت بسیار زیادی است.
در واقع از نظر تمرینی، تفاوت اصلی در دوهای طولانی است.
بسته به برنامه خود، به جای پر کردن حداکثر 18 یا 20 کیلومتر، در 30 یا 32 کیلومتر برنامه‌تان را تمام می‌کنید.
این تاثیر بسیار بیشتری روی بدن شما دارد.

هنوود می‌گوید: این جایی است که انجام تمرینات قدرتی دو بار در هفته می‌تواند واقعاً به شما کمک کند. شرطی‌سازی همه جانبه، نسبت قدرت به وزن شما را افزایش می‌دهد و به شما کمک می‌کند جای اینکه فقط بدوید، دونده بهتری باشید.»
ممکن است بدون در نظر گرفتن این برنامه از پس تمرینات نیمه ماراتن بر بیایید، اما برای 42 کیلومتر ممکن نیست.

این را نیز در نظر بگیرید: به گفته کان چرخه‌های تمرینی نیمه ماراتن معمولاً 10 تا 12 هفته طول می‌کشد در حالی که چرخه‌های تمرینی ماراتن معمولاً 16 تا 20 هفته طول می‌کشد.
او می‌گوید: «این به این معناست که بدن شما برای مدت طولانی‌تری فشارهای تمرین را تحمل می‌کند، بنابراین اولویت دادن به استراحت و ریکاوری بسیار مهم است.»
سعی کنید تمرینات خود را با دویدن بر روی خاک یا سنگ ریزه به جای پیاده‌رو انجام دهید تا به مفاصل خود استراحت دهید و با اضافه کردن تمرین در شیب نحوه استفاده از ماهیچه‌های خود را تغییر دهید و از آسیب‌های ناشی از فشار بیش از حد جلوگیری کنید.

چگونه برنامه تمرینی مناسب ماراتن برای مبتدیان را بیابید

با گوگل کردن “برنامه تمرینی ماراتن”، 911000000 نتیجه ظاهر می‌شود. با این حال، هیچ برنامه تمرینی مناسبی برای مبتدیان وجود ندارد.
کان می‌گوید: «من همیشه به دوندگان خود یادآوری می‌کنم که یک برنامه ماراتن باید به عنوان یک راهنما در هنگام تمرین در نظر گرفته شود. اما به هیچ وجه نباید وحی منزل باشد! زندگی همچنان در حین  تمرینات ماراتن در جریان است. کار، زندگی، آسیب‌دیدگی‌ها، رویدادهای آب‌وهوایی همیشه وارد بازی می‌شوند. به همین دلیل بهترین برنامه‌های موجود، پویا و تا حدودی انعطاف‌پذیر هستند تا بتوانند این “سرعت‌گیرها” را در تمرین شما جای دهند.»
برنامه تمرینی ماراتن مناسب مبتدیان
درست است که برنامه تمرینی ماراتن آیه قرآن نیستند، اما شما هم نباید خودتان به تنهایی یک برنامه برای خودتان بنویسید.
هنوود می‌گوید: «من توصیه می‌کنم فردی را پیدا کنید که بتواند به شما بازخورد بدهد و بتواند در صورت نیاز به شما کمک کند برنامه‌تان را تغییر دهید.”
اگر یک جلسه دویدن را از دست بدهید یک چیز است. اما اگر به دلیل بیماری پنج روز متوالی را از دست بدهید چه؟ یک مربی می‌تواند به شما کمک کند تا با توجه به بهترین حالت ممکن برای بدنتان به مسیر درست برگردید.»

مطمئن شوید که به مواردی مانند آموزش پایه مورد نیاز برای این برنامه (با چند کیلومتر در هفته شروع می‌شود)، مجموع مسافت پیموده شده در هفته یا روزهای دویدن برنامه توجه کنید (آیا زمان لازم برای یک برنامه با مسافت پیموده شده بیشتر را دارید؟).
این برنامه هر چند وقت یک‌بار به تمرین‌های غیر مرتبط با دویدن می‌پردازد و در نظر بگیرید که این موارد چگونه با سایر برنامه‌های زندگی شما هماهنگ خواهد شد.

تمرینات کاردیو غیر مرتبط به دویدن در برنامه تمرینی ماراتن شما

هنوود قبلاً به اهمیت تمرینات قدرتی اشاره کرده بود، اما بیایید در مورد تمرینات ترکیبی (cross-training) صحبت کنیم.
برخی از افراد می‌توانند پنج یا شش روز در هفته دویدن را تحمل کنند؛ برای باقی افراد، این خیلی زیاد است.

هنوود می‌گوید: «من دوست دارم که مردم پنج روز در هفته کاردیو انجام دهند.»
کاردیو می تواند دویدن، دوچرخه سواری، استفاده از اسکی‌فضایی (elliptical) یا حتی شنا باشد.
او می‌گوید: «من اسکی فضایی را خیلی دوست دارم زیرا شما در وضعیتی مشابه دویدن هستید. باسن به جلو، سینه بیرون، پاها را حرکت می‌دهید و شنا می‌تواند به قوی کردن ماهیچه‌های زیر شکم، فلکسورهای لگن و کمر کمک کند.».
تمرینات کاردیو

کان می‌گوید: «این تمرینات به دونده اجازه می‌دهد تا بدون هیچ گونه ضربه یا فشار اضافی به بدن، تمرینات پایه هوازی را انجام دهد» و این به شما کمک می‌کند تا ورزشکار قوی‌تر و توانمندتری باشید. این همان چیزی است که به شما کمک خواهد کرد تا به خط پایان برسید.

وی می‌افزاید، هر نوع تمرین ترکیبی دیگری که بر تحرک کلی و قدرت بدنی (core strength) دونده تأثیر بگذارد، همزمان با هر نوع برنامه تمرینی ماراتنی در یک راستاست.
یوگای ملایم، پیلاتس، بره (barre) و تمرینات قدرتی عمومی همگی عالی هستند زیرا ماهیچه‌هایی را تقویت می‌کنند که از حرکت تکراری که بدن در هنگام دویدن متحمل می‌شود، پشتیبانی می‌کند.

چرا ریکاوری بسیار مهم است

شما حتما باید ریکاوری را در برنامه تمرینی ماراتن خود برای مبتدیان (و برای همه سطوح!) قرار دهید.
ریکاوری در واقع زمانی است که دستاوردهای شما عینی شوند؛ و آن زمانی است که عضلات شما پس از فشارهای مکرر تمرین، بالاخره زمان لازم برای ترمیم و بازسازی خود را دارند.
چرا ریکاوری بسیار مهم است
کان می‌گوید: «روزهای ریکاوری برای کمک به شل نگه داشتن یک دونده و به حداقل رساندن سفتی عضلات در بین تمرینات سخت عالی هستند. من دوست دارم نرم دوی را تقریباً به‌عنوان ماساژ برای بدن در نظر بگیرم. آنها به گردش کلی و جریان خون به مفاصل و ماهیچه‌ها کمک می‌کنند و در نتیجه با التهاب مقابله می‌کنند.»

نرم دوی‌های سبک، یوگای ملایم، دوچرخه‌سواری نرم، اسکی هوایی یا حتی یک پیاده‌روی کوتاه، همه اَشکال عالی برای ریکاوری فعال و ملایم هستند.
او می‌گوید: «من دوست دارم یک تمرین ملایم یا یک روز استراحت را در بین دو تمرین سخت در یک برنامه تمرینی قرار دهم و بعد از یک تمرین بسیار سخت، هر دو پشت سر هم (استراحت، به دنبال آن ریکاوری) قبل از اینکه یک روز سخت دیگر داشته باشم، ساندویچ کنم.»

وسایلی که برای دویدن ماراتن نیاز دارید

این که برای تمرین و دویدن ماراتن چه بپوشید تقریباً به خودتان بستگی دارد. اما مهمترین چیز (مشخصا) کفش ورزشی شما است.
به احتمال زیاد، این عزیزان حدود 321 کیلومتر تمرین روز قبل از مسابقه را تحمل خواهند کرد. بنابراین شما می‌خواهید در آنها احساس راحتی کنید.

کان می‌گوید: «هنگام انتخاب یک کفش، من دوندگان را تشویق می‌کنم جفتی را انتخاب کنند که با آن احساس یکی بودن دارند. آنها باید با کفش راحت باشند و احساس کنند که کفش از آن حمایت می‌کند، اما لزوما نباید بیش از حد از حضور آن کفش آگاه باشند.»

مفهومش را درک نمی‌کنید؟

هنوود می‌گوید به یک فروشگاه تخصصی دویدن بروید، جایی که می‌توانید کفش‌هایی را تهیه کنید که برای راه رفتن و اهداف شما مناسب است.
«کارشناسان آنجا می‌توانند به شما کمک کنند تا بفهمید که آیا شما یک پروناتور (pronator) هستید یا یک سوپیناتور(supinator).
آیا به یک کفش نوترال (neutral) نیاز دارید یا استیبلایزینگ (stabilizing)، و با توجه به این موارد برندی را به شما معرفی می‌کنند.»
کفش مدل 4% Vaporfly نایکی
برای دو استقامت، کان توصیه می‌کند به دنبال جذب ضربه بیشتر روی کفش‌هایی باشید که بالشتک کمتری دارند، به‌ویژه برای دوندگان ماراتن تازه‌کار. این نکته به محافظت از پای شما در برابر تأثیر افزایش مسافت پیموده شده کمک می‌کند.

با هر دونده ماراتن با تجربه‌ای که صحبت کنید، احتمالاً به شما خواهند گفت که در روز مسابقه چیز جدیدی نپوشید. در طول تمرین، آنچه را که فکر می‌کنید در طول مسابقه می‌پوشید یا حمل می‌کنید بپوشید.
این یعنی کفش، لباس، بازوبند، کمربند، بطری‌های آب دستی و هر چیز دیگری. کان می‌گوید: «هرچه زودتر بتوانید بفهمید چه چیزی برای شما مفید است، بهتر است.»

قبل از ماراتن و در طول آن چه باید بخورید؟

کلی جونز متخصص تغذیه ورزشی اهل فیلادلفیا (road runner) می‌گوید، وقتی در حال تمرین ماراتن هستید، نقش تغذیه در بالا نگه داشتن انرژی، عضلات قوی و سوخت بدن برای طی مسافت را دست کم نگیرید – رژیم غذایی شما باید تغییر کند تا افزایش نیاز شما به انرژی را برآورده کند.

او می‌گوید: «با افزایش مسافت پیموده شده، میزان انرژی که از کربوهیدرات می‌گیرید نیز باید افزایش یابد.» اما مطمئن شوید که میزان کربوهیدرات‌های باکیفیت مانند کینوا (quinoa)، نان غلات کامل، جو، سیب‌زمینی شیرین و موز را نسبت به کربوهیدرات‌های مصنوعی و فرآوری شده افزایش دهید.
اینگوبایو
او می‌گوید که دوندگان استقامتی همچنین باید میزان مصرف سدیم، کلسیم، آهن و ویتامین C را نیز افزایش دهند.
جونز توضیح می‌دهد: «سدیم ماده مغذی اصلی تلف شده از طریق عرق است که باید برای تعادل مایعات جایگزین شود و کلسیم برای کنترل فشار مضاعفی که به استخوان‌ها وارد می‌شود. اینها برای انقباضات عضلانی نیز ضروری است».
از آنجایی که آهن اکسیژن را در خون حمل می‌کند و مصرف اکسیژن با بالا رفتن مسافت پیموده شده بیشتر می‌شود، گردش گلبول‌های قرمز خون وآهن افزایش می‌یابد؛ در نهایت، ویتامین C برای محافظت از ریه‌ها در برابر فشار بیشتری که به آنها وارد می‌شود مهم است.

در روز مسابقه، مطمئناً خوراکی‌های تقویتی باید همراهتان داشته باشید (بدن شما از طریق ذخایر گلیکوژن یا قند خود تا 32 کیلومتر را دوام می‌آورد، که معمولاً به عنوان “دیوار” در دوی ماراتن شناخته می‌شود).
جونز می‌گوید: «همراه داشتن سوخت (خوراکی‌های مناسب) برای دویدن‌های بالای 60 دقیقه مفید است. هنگام تمرین برای یک مسابقه مهم است که شکم خود را نیز برای دریافت کربوهیدرات‌ها و هضم آنها در حین ورزش آموزش دهید تا بعداً دچار ناراحتی گوارشی نشوید.
آیا بهترینی برای ژل‌های انرژی‌زا وجود دارد؟
کربوهیدرات‌های آسان هضم مانند ژل‌ها یا حتی خرماهای نمکی و بسته‌های عسل را امتحان کنید. چیزی که برای دوست یا مربی شما مفید است ممکن است برای شما مفید نباشد. بنابراین همانطور که در لباسی که قرار است برای مسابقه بپوشید تمرین می‌کنید، مطمئن شوید که قبل از روز مسابقه سوخت رسانی را در مسیرهای طولانی تمرین کنید تا هیچ چیز غافلگیر کننده‌ای در مسیر وجود نداشته باشد.
مثلا اینکه ناگهان مجبور شوید به دستشویی بروید. به یاد داشته باشید: هرگز به گوز بعد از کیلومتر 14 اعتماد نکنید.

منبع: www.shape.com

عضویت در خبرنامه

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

تمرینات دویدن در شیب

دویدن در شیبوقتی برای اولین بار شروع به دویدن می‌کنید، کار سختی در پیش دارید. بسیار سنگین نفس می‌کشید و مغزتان فریاد می‌کشد که بس کنید.

ولی اگر به آن پایبند باشید، طولی نخواهد کشید که بتوانید هنگام دویدن با همراهان خود گپ هم بزنید.

در این نقطه، مربیان می‌دانند که شما باید یک چالش جدید برای خودتان ایجاد کنید، در غیر این صورت پیشرفت بدنی شما کند خواهد شد. اینجاست که تمرین در شیب مطرح می‌شود. این بهترین چالشیست که بعد از ایجاد بیس سَبک دویدن خود می‌توانید داشته باشید.

به همین دلیل است که شما یک برنامه دویدن در شیب را در بخشی از توالی برنامه‌های من برای ایجاد یک چرخه آموزشی کامل مشاهده می‌کنید.

فواید دویدن در شیب:

با تمرین کردن در تپه شما می‌توانید:

  • VO2max خود را تقویت کنید
  • بهتره با تجمع اسید لاکتیک مقابله کنید
  • عملکرد پاها را بهبود بخشید
  • تمرینات افورت بیس (سختی محور) را بیاموزید زیرا در تمرینات شیب افورت  مهم‌تر از سرعت یا ضربان قلب است
  • سرسختی ذهنی بیشتری ایجاد کنید
  • بی‌حوصلگی ناشی از یکنواختی دویدن را از بین ببرید

و عزیزان من این رِنج گسترده‌ای از پیشرفت برای یک دونده است. به زحمتش می‌ارزد.

فواید دویدن در شیب

دویدن در شیب بسته به نحوه‌ی تمرین کردن هر دونده و مربی می‌‌تواند متفاوت باشد. اکثر مربیان هم مثل من از تمرینات شیب به چهار روش کلیدی استفاده می‌کنند:

  • مقدمه‌ای بر دویدن سریعتر برای دوندگان تازه کار
  • به عنوان یک مرحله تمرینی قبل از شروع کار سرعتی
  • به عنوان یک تمرین تخصصی در یک برنامه تمرینی برای آماده شدن برای یک مسیر مسابقه پر شیب
  • به عنوان راهی برای تقویت تناسب اندام بر مبنای تمرینات افورت بیس (تلاش محور)

بهترین انواع تمرینات در شیب

ست‌های شیب‌های طولانی (لانگ هیل)

شیب‌های طولانی در یک شیب تدریجی انجام می‌شود و حدود دو تا سه دقیقه طول می‌کشد.
شما با کوششی نسبتا بالا می‌دوید (باید حس دویدن 10K را داشته باشید). در بالا، دور می‌زنید و قبل از شروع دوباره به آرامی به پایین تپه می‌دوید.
اکثر دوندگان متوجه می‌شوند که چهار تا هشت ست برای یک تمرین طولانی در شیب مطلوب است.

هر از گاهی در شیب‌های منفی سرعت خود را افزایش دهید تا بهترین تکنیک سراشیبی خود را پیدا کنید. اینگونه سریع‌تر دویدن در شیب‌های منفی را زیاد انجام ندهید، فقط در دوزهای کم، دویدن در شیب‌های منفی به شما کمک می‌کند بهترین تکنیک خود را پیدا کنید.

ست‌های شیب‌های طولانی

توجه: تمرینات در شیب بر پایه افورت بیس (تلاش محور) هستند و نه بر پایه سرعت (ویدیو در اینجا). شما در سربالایی آهسته‌تر می‌دوید، اما معیار اصلی این است که باید تلاشتان مانند یک مسابقه مشخص باشد.
به عنوان مثال، در شیب طولانی اشاره شده در بالا، تمرینات سختی محور مسابقه 10K لازم است نه سرعت مسابقه 10K.
روی فرم خوب با پوش‌آف قدرتی و چرخش قدرتی بازو تمرکز کنید. برای ریکاوری کردن شیب را به آرامی پایین بدوید.
همچنین می‌توانید با دویدن در سرعت 10K، تکنیک دویدن در شیب منفی خود را تمرین کنید. بدن خود را تحت کنترل نگه دارید و این پایین آمدن‌ها را به تدریج اضافه کنید زیرا احتمالاً آخر کار درد خواهید داشت.

هوشمندانه بدو

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

ست‌های شیب‌های متوسط (مدیوم هیل)

شیب‌های متوسط در سرازیری‌های نسبتاً تند انجام می‌شود و 45 تا 60 ثانیه طول می‌کشد. تمرینات افورت بیس (تلاش محور) در آن “سخت” است و برای اکثر دوندگان حدودا با مسابقه 5K برابری می‌کند. مانند شیب‌های طولانی، زمانی که به بالا دست رسیدید، به سادگی می‌چرخید و قبل از شروع ست بعدی، برای ریکاوری کردن شیب را به آرامی پایین می‌دوید. هشت تا 12 ست برای شیب‌های متعدل خوب است.

ست‌های شیب‌های معتدلتوجه: برخی از دوندگان به تمرینات مبتنی بر افورت بیس (سختی محور) عادت ندارند، بنابراین در اینجا نشان می‌دهیم که تمرین در شیب چه حسّی دارد. بیایید از ست‌های شیب متوسط به عنوان مثال استفاده کنیم. این تمرین باید حسی شبیه به 5K داشته باشد، بنابراین چند ست اول باید شبیه کیلومترهای اولیه 5K باشد – سریع اما کنترل شده و می‌توانید نفس خود را در شیب منفی و هنگام نرم دوی ریکاوری بازیابی کنید.

ست‌های میانی باید مانند کیلومترهای وسط یک 5K احساس شود – سخت شدن، تنفس سخت، پاها احساس سنگینی می‌کنند و ریکاوری در سراشیبی سخت تر می‌شود. ست‌های آخر باید شبیه آخرین کیلومترهای 5K باشد – نیاز هست به تمرکز ذهنی بالا برای ادامه دادن و جلوگیری از از هم گسیختگی فرمتان. نفس شما بسیار سنگین است و ممکن است قبل از پایین دویدن سراشیبی به چند ثانیه استراحت نیاز داشته باشید.

ست‌های شیب‌های تند (استیپ هیل)

همانطور که از نام آن پیداست، تمرینات شیب‌های تند بر روی شیب‌های تند اجرا می‌شوند. با این حال، آنها تنها 10 تا 15 ثانیه طول می‌کشند، بنابراین سریع با پایان می‌رسند. از آنجایی که کوتاه و با شیب تند هستند، افورت این تمرینات بسیار زیاد و سخت هستند. (نزدیک افورت دویدن برای رکورد یک مایل).
ست‌های شیب‌های تند
ایده پشت ست‌های این شیب‌های بسیار کوتاه و تند این است که شما به ندرت حداکثر قدرت عضلانی خود در حین دویدن به استفاده می‌کنید (حتی هنگام دویدن سرعتی) بنابراین این تمرینات با کمک کردن به تقویت بکارگیری کامل از رشته‌های عضلانی، احتمالا به بهبود عملکرد و پیشگیری از آسیب نیز کمک می‌کنند.

پیست شیب‌دار (هیل سیرکتس)

نوع مورد علاقه من از تمرینات شیب، پیست‌های شیب‌دار هستند. این تمرین توسط مربی من، آرتور لیدیارد، عمومیت پیدا کرد، بنابراین من به طور طبیعی به آن علاقه دارم. در پیست شیب، شما نه تنها مانند سایر تمرینات در شیب می‌دوید، بلکه عناصر دیگری را نیز در سراسر مسیر پیست قرار در نظر می‌گیرید.

پیست شیب‌دار (هیل سیرکتس)
در پیست شیب‌دار معروف لیدیارد، دوندگان شیب‌های متوسط را قدرتی می‌دویدند و سپس در بالای شیب استراحت می‌کنند. پس از ریکاوری و قبل از دویدن شیب منفی، آنها چندین گام سرعتی کوتاه برای افزایش سرعت پا برمیدارند. زمانی که به پایین رسیدند، قبل از استراید های بیشتر دوباره استراحت می‌کنند. اگر مسیرهایی دارید که در بالا و پایین سطح  صاف دارند، توصیه می‌کنم پیست شیب لیدیارد را در برنامه خود قرار دهید.

شیب‌نوردی طولانی (لانگ هیل کلایمب)

تمرین معمول ورزشکاران در اولین تیم تمرینی المپیک که من مربیگری کردم، شیب‌نوردی استقامتی بود. در کمپ مان، ما یک شیب 20K داشتیم که ورزشکاران هفته ای یک بار آن را می‌دویدند. این یک مسابقه نبود، بلکه افورتی بود بسیار شدید که بیش از یک ساعت طول کشید.
اکثر مربیان دریافته اند که هر شیب‌نوردی استقامتی که بین 30 دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد عالی عمل می‌کند. البته، شما باید به چنین مسیر شیب‌داری دسترسی داشته باشید، بنابراین این نوع تمرین معمولاً فقط برای دوندگان ساکن در مناطق کوهستانی در دسترس است.
شیب‌نوردی استقامتی

دو پر شیب (هیلی رانز)

البته ساده ترین نوع تمرین در شیب برای همه دوندگانی که در مناطقی با پستی بلندی زیاد زندگی می‌کنند این است که هر از گاهی این در همین پستی بلندی ها بدوند.

هنگام دویدن در یک مسیر پر از پستی بلندی، گاها شیب‌های مثبت را هجومی بدوید و در برخی مواقع، شیب‌های منفی را سریعتر بدوید. با گذشت زمان، این مواجهه مکرر با دویدن در شیب مثبت و شیب منفی تناسب اندام شما را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد.

فرم مناسب دویدن در شیب

هیچ فرم دویدن در شیب (مثبت یا منفی) واحدی برای همه دوندگان وجود ندارد. اما، شما باید فرمی را پیدا کنید که برای شما مناسب تر است. بنابراین، من شما را تشویق می‌کنم که در طول این تمرینات با تکنیک‌های دویدن در شیب مثبت و شیب منفی خود بازی کنید.

در برخی ست ها بدنتان را به جلو متمایل کنید در برخی دیگر بیشتر به عقب. به این فکر کنید که زانوهای خود را در برخی مواقع به جلو و سپس در ست های دیگر، روی به عقب ضربه زدن تمرکز کنید.

فرم مناسب دویدن در شیبهمین کار را با دستان خود انجام دهید (در برخی مواقع بالا کتف بزنید و برخی مواقع پایین). بازی بازی کنید. آزمایش کنید. ببینید چه چیزی برای شما کار می‌کند.

فرم دویدن در شیب مثبت

چهار نکته کلیدی برای بهبود فرم دویدن در شیب مثبت وجود دارد:

وضعیت بدن

بر خلاف جهت شیب متمایل شوید و در واقع به شیب تکیه کنید. شما هنوز هم می خواهید راست بدوید، اما بدن شما باید در حین دویدن به شیب مسیر تکیه دهد. همچنین، حتما به بالا نگاه کنید. تمایل این است که به زمین نگاه کنید اما چشمان و سر خود را بالا نگه دارید. به بالای شیب نگاه کنید، متوجه خواهید شد که در حالت راست دویدن خود می‌مانید و به درستی به شیب تکیه می‌دهید.

فرم دویدن در شیب مثبتحرکت دست

پاها همان کاری را می‌کنند که دست ها انجام می‌دهند. با حرکت دادن شدت بازوهای خود به سمت بالای شیب می‌توانید بهتر سرعت خود را حفظ کنید.

آهنگ و ریتم (Cadence)

گام‌های سریع‌تر و کوتاه‌تر معمولاً بهتر از گام‌های بلند در شیب مثبت است.

پاها یا زانوها

با نیروی حاصل از بلند کردن زانوهای خود برای بالا رفتن از شیب مثبت استفاده کنید و یا گزینه دیگر این است که، بعضی از دوندگان متوجه می‌شوند اگر با پاهای خود به زمین فشار وارد کنند، عملکرد بهتری خواند داشت.

برای جزئیات کامل فرم دویدن در شیب مثبت، ویدیو کامل من اینجاست.

فرم دویدن در شیب منفی

وقتی به فرم دویدن در شیب منفی می‌رسیم، اوضاع کمی از فرم دویدن در شیب مثبت تغییر می‌کند.

وضعیت بدن

به جای اینکه مانند دویدن در شیب مثبت به سمت شیب متمایل شوید، در شیب‌های منفی، شما به سمت خلاف آن متمایل شده و آن تکیه می‌کنید. باید بدن خود را تا حد امکان عمود بر زمین نگه دارید تا بتوانید “به جاذبه زمین اجازه دهید از سراشیبی پایین بردتان”. برخی از دوندگان متوجه می‌شوند که اگر باسن خود را به سمت جلو حل دهند یا شما فکر کنید “از مچ پا خم شوید” وضعیت بهتری برای دویدن در شیب منفی پیدا می‌کنند.

حرکت دست

اشتباه بزرگی که دوندگان در شیب منفی مرتکب می‌شوند این است که دست‌ و شانه‌های خود را بالا می‌برند. این یک “نباید” بزرگ است. در عوض دست‌های خود را پایین بیاورید. این به شما کمک میکند تا از متمایل شدن به سمت عقب که در شیب‌های منفی یک “نباید” خیلی خیلی بزرگ است جلوگیری کنید.

آهنگ و ریتم (Cadence)

گام‌های سریع‌تر و کوتاه‌تر معمولاً بهتر از گام‌های بلند در شیب مثبت است. یک گام بلند اغلب باعث افزایش اور استراید و ایجاد فشار زیادی بر روی سیستم اسکلتی عضلانی می‌شود. دوندگان اغلب متوجه می‌شوند که برای جلوگیری بلند گام برداشتن، تمرکز روی فرود در میانه پا می‌تواند کمک کننده باشد.

حرکت دستهنگان دویدن روی باسن خود تمرکز کنید

در حالی که در شیب مثبت هستید به بلند کردن زانو هایتان فکر کنید، در شیب منفی باید به پشت خود فکر کنید. تمرکز کردن بر روی” مکانیک باسن” به قول گفتنی، به شما کمک می‌کند تا بر شیب مسلط شوید و به طور کلی سرعت بیشتری در شیب منفی داشته باشید.

سریع و کارآمد

آخرین نکته در فرم دویدن در شیب منفی این است که شما باید دو مدل داشته باشید. نوع اول سریع دویدن است.
به طور معمول، خم شدن بیشتر با شیب و ریتم سریع، بسیار عالی عمل می‌کند. این نوع فرم شیب منفی برای مسابقاتی که در شیب منفی به پایان می‌رسند ضروری است. به سرعت از کنار سایر دوندگان عبور خواهید کرد.

نوع دوم فرم شیب منفی که شما نیاز دارید، فرمی است که کارآمد باشد و فشار وارده بر سیستم اسکلتی عضلانی را کاهش دهد. دویدن در شیب منفی فشار بیشتری برای بدن دارد، بنابراین اگر در یک مسابقه طولانی با شیب منفی زیاد می‌دوید (به ماراتن بوستون فکر کنید)، باید فرمی را بیابید که برای بدن شما مناسب است.
این ممکن است با فرم سریع شما در شیب منفی متفاوت باشد اما قدرت پاهای شما را برای ادامه مسابقه حفظ می‌کند. آزمایش کنید و بدن خود را مشاهده کنید. شما به سرعت فرمی را پیدا خواهید کرد که در شیب‌های منفی برای شما کارآمدتر باشد.

فرم دویدن در شیب منفیبرای جزئیات کامل در مورد فرم دویدن در شیب منفی، ویدیوی کامل من در اینجا آمده است.

اضافه کردن شیب به برنامه خود

تمرین ترکیبی ایده آل

همانطور که قبلا اشاره شد، تمرینات شیب پس از آن که پایه دویدن خود را ساختید و قبل از آنکه به تمرینات سرعتی بپردازید بسیار عالی کار می‌کند.

در اینجا یک راه مرسوم برای تمرین ترکیبی دوندگان نیم ماراتن ،ماراتن و التراماراتن خود را ذکر می‌کنم:

یک مسابقه استقامتی دیگر در 6 ماه

برنامه ریکاوری ماراتن و نیم‌ماراتن – تا 4 هفته
برنامه تمرینی پایه – تا 8 هفته
تمرینات شیب (اختیاری) – تا 6 هفته
تمرینات سرعت (اختیاری) – تا 6 هفته
تمرینات نیم‌ماراتن، ماراتن و الترا ماراتن – تا 16 هفته
کل مدت تمرین = 16 تا 36 هفته

اضافه کردن شیب به برنامه خوداوایل برنامه

بعضی از دوندگان زمان لازم برای انجام کامل برنامه ترکیبی را ندارند. در نتیجه پیشنهاد میدهم تمرینات شیب را به ابتدای برنامه تمرینی مسابقه خود اضافه کنید. 4 تا 5 تمرین شیب را در 6 هفته ابتدایی برنامه خود پخش کنید. این کار موجب می‌شود تا آمادگی مواجهه با برنامه تمرینات مختص مسابقه خود را، در 6 تا 8 هفته آخر بالا ببرید.

اگر مسابقه پر شیب دارید تمرینتان را پخش کنید

روش دیگری که من تمرین شیب را اضافه می‌کنم برای دوندگانی است که مسابقه هدف شامل شیب می‌شود. اگر مسابقه شما دارای شیب‌های قابل توجهی است و یا احساس می‌کنید که باید روی تکنیک دویدن در شیب کار کنید، در سراسر برنامه مسابقه خود تمرینات دویدن در شیب را پخش کنید.

هر چه تمرین شیب شما با زمین مسابقه مطابقت داشته باشد، بهتر است.

مسیر شیب دار ندارید؟

در منطقه مسطح زندگی می‌کنید ولی در مسابقه با مسیرهای شیب‌دار شرکت می‌کنید؟ این یک سوال معمول است که با آن زیاد مواجه می‌شوم و دو جواب خوب برای آن وجود دارد.

بهترین راه حل تمرین شیب روی تردمیل است. با تغییر تنظیمات شیب تردمیل به بهترین حالت شیبی که می‌خواهید برسید. فقط فراموش نکنید وقفه موجود در تغییر از شیب مثبت به منفی و استراحت ما بین آن باعث می‌شود دویدن روی ترمیل در هر ست سخت‌تر از دویدن روی شیب واقعی باشد.

تمرین شیب روی تردمیلبعضی از دوندگان ساکنان مناطق مسطح از پارکینگ و پل‌ها برای تمرینات شیب خود استفاده می‌کنند. واضح است که انتخاب‌های محدودی دارید ولی از هیچی بهتر است. اگر به هیچ شیبی دسترسی ندارید تمرینات شیب خود را به فارتلک (بازی با سرعت) تغییر دهید و از لحاظ زمانی و افورت و ریکاوری و تعداد ست‌ها تطبیق دهید.

راه دیگر رفتن به باشگاه است هر تمرین پا به تقویت عضلات پا کمک می‌کند. اسکواد، لانگ، استپ آپ و تمرینات پله‌ای و دیگر تمرینات پا می‌تواند مفید باشد. البته هرچه تمرینات به حرکات طبیعی دویدن نزدیک‌تر باشد بهتر است.

تمرینات شیب به عنوان تمرین پلایومتریک

آخرین روشی که از تمرینات شیب استفاده می‌شود در تمرین پلایومتریک است. آرتور لیدیارد یکی از بزرگترین مربیان دنیا این کار را زیاد انجام داده است. بعد از آنکه پایه عملکرد ساخته شد دوندگان مسیر های شیب‌دار را دریل می‌دوند تا پاهای خود برای سختی‌های تمرینات سرعتی آماده کنند. این روش باعث کمک به کاهش آسیب‌دیدگی‌ها و بالا رفتن عملکرد در تمرینات مسابقات می‌شود.

تمرین پلایومتریکلیدیارد از سه نوع تمرین دریل دوی استفاده می‌کرد:

دویدن در شیب

با روش لیدیارد، شما برای سریع دویدن شیب مثبت را طی نمی‌کنید به جای آن تمرکز بر روی فرم دویدن در دریل‌های شیب است. برای انجام این تمرینات دویدن در شیب پلایومتریک، به بالا آوردن زانو‌ها توجه کنید و مسافت افقی زیادی را پوشش ندهید. مثل همیشه روی نگهداشتن وضعیت بدن در حالت ایده‌آل هنگان دریل‌دوی کار کنید.

هیل باندینگ

در روش هیل باندینگ، تمرکز روی به بالا و جلو خیز برداشتن در شیب مثبت است در حالی که حرکت بازوها به شما کمک می‌کند، شبیه به یک ورزشکار پرش طول در آخرین جهش پر فشارش قبل از پرواز به درون گودال شنی.

این دریل تماما در مورد قدرت و تلاش مضاعف در به جلو حرکت دادن بدن است. شما انرژی زیادی را صرف به جلو حل دادن خود روی زمین، صاف کردن پای عقبی و متعادل نگه داشتن خود در شیب مثبت می‌کنید.

هیل اسپرینگهیل اسپرینگ

در هیل اسپرینگ مانند تکنیک هیل باندینگ به جای به بالا و جلو جهیدن تمرکز خود را روی جهیدن به بالا می‌گذارید. این تکنیک محرکی بسیار قوی برای پا، مچ پا، آشیل و ساق پا فراهم می‌کند. به همین سبب است که این تمرینات پلایومتریک در شیب باعث پرورش دوندگانی می‌شود که از پس هر تمرین سرعتی بر می‌آیند.

هشدار

این تمرینات بسیار پرفشار محسوب می‌شوند و باید آمادگی لازم را داشته باشید. لیدیارد هرگز اجازه نمی‌دهد دوندگانی که آمادگی لازم را ندارند این تمرینات را انجام دهند. دوندگان جوان‌تر معمولا سریع‌تر با تمرینات آداپته می‌شوند درحالیکه دوندگان مسن و مستعد آسیب‌دیدگی با ید با احتیاط بیشتری درباره استفده از این تمرینات دریل تصمیم گیری کنند.

اینستاگرام تهران کلاب

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اینستاگرام تهران کلاب

نتایج پایانی

من یکی از طرف داران دویدن در شیب هستم. من تمرینات شیب زیادی را در دوران دبیرستان انجام داده‌ام و حس می‌کنم این مزیت رقابتی را برای برنده شدن مسابقات ایالتی در من ایجاد کرد. بیست سال بعد، قبل از قهرمانی در مسابقات قهرمانی کشور در ماراتن تریل، از تمرینات شیب برای آماده سازی خود استفاده کردم.

در طول دوران دوندگی خود و اکنون به عنوان یک مربی، متوجه شدم که شیب‌ها مانند میان‌بری موفقیت هستند. به یکی از روش‌هایی که در این مقاله توضیح داده شده است، آنها را در برنامه خود بگنجانید و تقریباً همیشه یک مسابقه موفق خواهید داشت.

منبع: www.mcmillanrunning.com

عضویت در خبرنامه

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

تمرینات سیاتیک: 4 حرکت کششی برای درد سیاتیک

تمرینات سیاتیک ممکن است به شما در کاهش درد عصب سیاتیک در ناحیه کمر و ساق کمک کند. هر کدام از این تمرینات سبک شامل دستورالعمل‌های مکتوب است که به شما کمک می‌کند تا برنامه تمرینی خانگی سیاتیک خود را بهبود بخشید.

چه تمریناتی به کاهش درد عصب سیاتیک کمک می‌کند؟

چهار تمرین سیاتیک وجود دارد که متخصص ستون فقرات شما ممکن است برای کمک به کاهش درد عصب سیاتیک ناشی از بیماری دیسک دیژنراتیو توصیه کند: شیب لگن، زانو به سینه، چرخش پایین تنه، و چهار دست و پا در مقایسه با نشر دست و پا. هر کدام از این تمرینات سبک شامل دستورالعمل‌های مکتوب است که به شما کمک می‌کند تا برنامه تمرینی خانگی سیاتیک خود را بهبود بخشید.

شیب لگن (Pelvic Tilt)

هدف: تقویت عضلات زیر شکم و کشش کمر.

نحوه انجام شیب لگن:

  • به پشت دراز بکشید.
  • بازدم، و عضلات شکم خود را سفت کنید هم زمان ناف خود را به سمت زمین فشار ‌دهید و کمر خود را صاف کنید.
  • این موقعیت را به مدت 5 ثانیه حفظ کنید.
  • شیب لگن را 10 بار تکرار کنید و هر بار به مدت 5 ثانیه این موقعیت را حفظ کنید.

چگونه می‌توانم تشخیص دهم که شیب لگن را درست انجام می‌دهم؟

  • انگشت کوچک خود را روی استخوان لگن و انگشت شست را روی پایین ترین دنده خود (همان سمت بدن) قرار دهید.
  • در حینی که عضلات شکم خود را سفت می‌کنید، فضای بین انگشت کوچک و شست شما باید کمتر شود.

شیب لگن

زانو به سینه (Knee to Chest)

هدف: کمک به کاهش فشار عصبی در ناحیه کمر، که ممکن است به کاهش درد کمر کمک کند.

  • به پشت دراز بکشید.
  • از زانوی چپ یا راست شروع کنید و از دستان خود استفاده کنید تا زانوی خم شده را به آرامی به سمت قفسه سینه خود بکشید.
  • به مدت 10 ثانیه نگه دارید.
  • این حرکت را با زانوی مقابل تکرار کنید.
  • حرکت را 3 تا 5 بار انجام دهید و هر بار به مدت 10 ثانیه موقعیت را حفظ کنید.
  • در مرحله بعد، با استفاده از دستان خود، هر دو زانو را به آرامی به سمت قفسه سینه خود بکشید.
  • به مدت 10 ثانیه نگه دارید.
  • حرکت را با هر دو زانو 3 تا 5 بار تکرار کنید و هر بار به مدت 10 ثانیه این وضعیت را حفظ کنید.

کاهش درد عصب سیاتیک با زانو به سینه

چرخش‌های پایین تنه (Lower Trunk Rotations)

هدف: افزایش پویایی و انعطاف پذیری ستون فقرات.

  • به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را به صورت عمودی خم کنید و هر دو پا را روی زمین صاف کنید (به آن حالت دراز کشیدن قلاب می‌گویند).
  • در حالی که هر دو زانو را در کنار هم نگه داشته اید، زانوهای خود را به یک سمت بچرخانید و 3 تا 5 ثانیه نگه دارید. احساس کشش ملایمی را در طرف مقابل کمر و ناحیه لگن خود احساس خواهید کرد.
  • سپس عضلات شکم خود را منقبض کرده و هر دو زانو را به سمت مخالف بچرخانید و 3 تا 5 ثانیه نگه دارید.
  • این کار را تا 10 بار در هر طرف تکرار کنید.

کاهش درد عصب سیاتیک با چرخش‌های پایین تنه

چهار دست و پا در مقایسه با نشر دست و پا
(All Fours Opposite Arm and Leg Extensions)

هدف: تقویت عضلات شکم، کمر و تثبیت آن نواحی.

  • با قرار دادن خود روی چهار دست و پا شروع کنید.
  • عضلات شکم خود را منقبض کنید تا کمرتان صاف و افقی باشد.
  • یکی از پاهای خود را به سمت بالا در پشت خود بالا بیاورید و به سمت بیرون صاف کنید.
  • 3 تا 5 ثانیه نگه دارید.
  • حرکت را در سمت مخالف خود تکرار کنید.

وقتی توانستید این تمرین را 10 بار با درد قابل تحمل انجام دهید، می‌توانید حرکت بازو را به هر نشر پا اضافه کنید:

  • بازو (سمت مخالف پا) را در جلوی بدن به سمت بالا و بیرون بکشید.
  • 3 تا 5 ثانیه نگه دارید.
  • در طرف مقابل تکرار کنید.
  • این تمرین را حداکثر 10 بار انجام دهید.

علاوه بر این، ورزش باعث ترشح اندورفین در بدن می‌شود.

هورمون‌هایی که با گیرنده‌های درد در مغز تعامل دارند و می‌توانند درک درد را کاهش دهند.
کاهش درد عصب سیاتیک با چهار دست و پا در مقایسه با نشر دست و پا

آیا ورزش با سیاتیک می‌تواند به من صدمه بزند؟

ما به شما تاکید می‌کنیم که هیچ یک از این تمرینات را بدون مشورت کردن با پزشک خود انجام ندهید. سطح آمادگی شما هر چه که باشد، به یاد داشته باشید که حتی حرفه‌ای ترین ورزشکاران آموزش دیده، زیر نظر پزشک، فیزیوتراپ یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ورزش می‌کنند.

اختلالات مختلفی در ارتباط با بیماری دژنراتیو دیسک وجود دارد که می‌تواند باعث فشرده شدن عصب سرینی و سیاتیک شود. به دست آوردن یک تشخیص دقیق – علت دقیق درد سیاتیک شما چیست؟ – قبل از در نظر گرفتن هر برنامه ورزشی، یک پاسخ ضروری است.

 

ویدئو تکمیلی تمرینات کاهش درد عصب سیاتیک

 

اینستاگرام تهران کلاب

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اینستاگرام تهران کلاب

 

انتظارات خود را در مورد رفع سیاتیک در حد معقول نگه دارید. با ستون فقرات خود مهربان باشید، هنگام انجام تمرینات به خودتان فشار نیاورید تا از تشدید درد سیاتیک یا ایجاد آسیب جدید جلوگیری کنید. اگر ورزش درد شما را افزایش داد و/ یا علائم مرتبط با عصب مانند ضعف، احساس سوزن سوزن شدن یا بی حسی ایجاد کرد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

منبع: www.healthcentral.com

عضویت در خبرنامه

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.

کوتاه ترین زمانی که میتوانید ماراتن بعدی خود را بدوید چقدر است؟


باید بدانید کوتاه ترین زمانی که میتوانید ماراتن بعدی خود را بدوید چقدر است. به طور کلی، دوندگان نباید بیش از دو ماراتن در سال بدوند. اگر به تازگی یک ماراتن را با بالاترین سرعت و بیشترین توان خود دویده‌اید، بهتر است پیش از شرکت در مسابقه‌ای دیگر، مدت چهار تا شش ماه صبر کنید.
یک حساب سرانگشتی می‌گوید که هر چه یک مسابقه ماراتن را سنگین‌تر بدوید، برای مسابقه بعدی باید بیشتر صبر کنید.

بررسی دویدن چند ماراتن در سال

محدودیت 2 ماراتن در سال تقریباً بر اساس خرد عرفی (دلایل مرسوم) و تحقیقاتی است که نشان می‌دهند بدن دوندگان ماراتن پس از اتمام یک مسابقه 42 کیلومتری دچار آسیب دیدگی ماهیچه‌های اسکلتی، ضعف سیستم ایمنی و آسیب اکسیداتیو DNA می‌شود.

آسیب و التهاب عضلانی در بدن می‌تواند حدود هفت روز پس از ماراتن ادامه داشته باشد. ترمیم عضلات ممکن است چیزی بین 3 تا 12 هفته طول بکشد و شما را مستعد پارگی عضلانی، فروپاشی عضلانی، کشیدگی عضلانی یا گرفتگی عضلانی در این مدت کند. پس از ماراتن، بدن شما کورتیزول ترشح می‌کند تا تورم را کاهش دهد. این امر باعث به خطر افتادن سیستم ایمنی بدن شما می‌شود.
ندویدن و استراحت کردن به میزان که لازم است، برای ریکاوریِ آسیب‌های ناشی از دویدن ماراتن ضروری است.
بسیاری از دوندگان حرفه‌ای دو هفته بعد از ماراتن برای کاهش احتمال صدمه و جلوگیری از آسیب بیشتر، از دویدن فاصله می‌گیرند. بعد از این مدت با دویدن‌های بسیار آسان و سبک برای دو هفته، به آرامی و با اطمینان به تمرین بازمیگردند.

تصمیم گیری در مورد جدول زمانی‌تان

به بدن خود گوش دهید. دویدن در ماراتن فشار زیادی بر بدن وارد می‌کند، حتی اگر احساس درد یا از نفس افتادن نداشته باشید. به همین دلیل، بهتر است قبل از مسابقه در ماراتنی دیگر، صبر کنید و خیلی زود بعد از مسابقه آخرتان به سراغش نروید.

با مربیان دو و متخصصان پزشکی صحبت کنید تا مشخص کنند که آیا دویدن در چند ماراتن برای شما بی‌خطر است و اگر چنین است، بین آنها چه مدت زمان باید فاصله باشد.
شاید بهتر باشد مسابقات کوتاه‌تری را بدوید و سپس به تدریج به ماراتنی که 4 تا 6 ماه دیگر است، برسید.
علیرغم آگاهی از خطرات، دوندگان ماراتنی وجود دارند که دو یا چند ماراتن را در سال و در برخی مواقع پشت سر هم می‌دوند. اگر احساس می‌کنید که سطح آمادگی جسمانی شما در حد این چالش است، نکات زیر را برای جلوگیری از آسیب دیدگی مد نظر قرار دهید.

اینستاگرام تهران کلاب

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اینستاگرام تهران کلاب

برای سال پیش رو برنامه ریزی کنید

ماراتن‌های خود را از قبل به خوبی انتخاب کنید تا بتوانید تمرینات خود را حول محور آنها برنامه‌ریزی کنید. به یاد داشته باشید که دویدن، ورزشی است که تاثیر آن در طول زمان و به صورت تجمعی عمل می‌کند.
این گونه نیست که شما 18 تا 22 هفته برای 42 کیلومتر تمرین کنید، سپس بلافاصله پس از دویدن اولین ماراتن، همان ترتیب را تکرار کنید. سطح تناسب اندام و ظرفیت دویدن شما افزایش یافته است و بدن شما به یک برنامه تمرینی کمی متفاوت نیاز دارد که دو طولانی‌ای را که تازه به پایان رسانده‌اید را نیز در نظر بگیرد.

برای ریکاوری زمان بگذارید

قبل از شروع برنامه تمرین ماراتن بعدی، حداقل سه هفته وقت بگذارید تا بدن، خود را ریکاوری کند. به این معنی که هیچ تمرین سخت یا دویدن طولانی مدتی انجام ندهید. صرف نظر از اینکه چقدر سنگین دویده‌اید و چقدر درد دارید، دویدن 42 کیلومتر به بدن شما آسیب وارد می‌کند و مهم است که گام‌های مناسب برای ریکاوری بردارید.

درد عضلانی معمولاً چند روز پس از دویدن ماراتن کاهش می‌یابد، اما عضلات شما هنوز برای ریکاوری و بازگشت به حالت قبل، به زمان نیاز دارند که ممکن است بین سه هفته تا 12 هفته طول بکشد.
برای به آرامی باز گشتن به دویدن، از یک برنامه “reverse tapering” استفاده کنید.

برنامه ریکاوری شما همچنین باید شامل تغذیه مناسب برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده هم در طول ماراتن و هم در طول تمرین شما باشد.
از یک رژیم غذایی متعادل و کامل با مواد غذایی سرشار از پروتئین، کربوهیدرات‌ و چربی‌های مناسبی که برای بازگشت شما به بالاترین عملکرد نیاز است، پیروی کنید.
هر چه زودتر بدن شما بتواند ریکاوری کند، زودتر می‌توانید برای مسابقه بزرگ بعدی به تمرینات بازگردید.

خوب غذا بخورید

برای ریکاوری، نوشیدن مقدار زیادی آب و انتخاب رژیم غذایی سرشار از پروتئین، اسیدهای چرب و ویتامین C برای بازسازی بافت عضلانی و کاهش التهاب در بدن ضروری است. غذاهای زیر سرشار از پروتئین هستند و می‌توانند به ریکاوری شما کمک کنند:

  • برش نازک و بدون چربی گوشت گاو
  • ماهی
  • مرغ
  • لبنیات کم چرب
  • حبوبات
  • مغزها و دانه‌ها
  • تخم مرغ
  • غلات کامل مانند گندم سبوس‌دار یا برنج

اسیدهای چرب را می‌توان در ماهی‌های آب‌های سرد مانند سالمون، مغزها، دانه‌ها، روغن زیتون و آووکادو یافت.
ویتامین C را می‌توان در سبزیجات برگ‌ سبز و بسیاری از میوه‌ها یافت.

پس از بازگشت به تمرین، مصرف کربوهیدرات خود را افزایش دهید (کربوهیدرات‌ها در غلات کامل، برنج، میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شوند).

سرعت و تلاش خود را در آخرین مسابقه خود ارزیابی کنید

اگر ماراتن را آسان گرفته‌اید و به عنوان یک دو تمرینی یا برای سرگرمی دویده‌اید – و هیچ درد طولانی مدتی ندارید – در اینصورت برای دویدن ماراتن بعدی در حدود 4 تا 6 هفته پس از ماراتن قبلی، مشکلی نخواهید داشت.

به خاطر داشته باشید که فقط در صورتی باید دویدن ماراتن دوم را خیلی زود پس از مسابقه اول در نظر بگیرید که تمرینات شما برای اولین مسابقه شامل 4 تا 5 جلسه دویدن در هفته بوده است (حدود 64 تا 73 کیلومتر در هفته). همچنین باید حداقل یک دو طولانی 25 تا 33 کیلومتری در تمرینات خود ثبت کرده باشید.

اگر بیش از چهار هفته بعد از آخرین ماراتن خود صبر می‌کنید، مطمئن شوید که حداقل دو هفته‌ی آن را سبک بگذرانید و سپس برنامه تمرینی ماراتن خود را برای هفته‌های باقیمانده ادامه دهید.

فاصله‌های متنوعی را لحاظ کنید

فقط به این دلیل که یک ماراتن کامل دویده‌اید به این معنی نیست که این تنها نوع مسابقه‌ای است که مجبورید و باید به آن پایبند باشید.
انجام مسابقات 5K، 10K و نیمه ماراتن بین ماراتن‌های کامل می‌تواند به شما کمک کند تا کار سرعتی خود را تقویت کنید که در عین حال حداکثر VO2 خود را (حداکثر مقدار اکسیژنی که می‌تواند برای تمرینات قلبی عروقی توسط بدن شما ارسال و استفاده شود) بهبود می‌بخشد.
اگر در هر بار دویدن دقیقاً یک مسافت مشخص را با همان سرعت همیشگی و در مدت زمان یکسانی بدوید، در این حالت قادر به افزایش حداکثر VO2 خود نخواهید بود.
خوشبختانه، لازم نیست شش ماه پس از دویدن یک ماراتن کامل برای دویدن در یک مسابقه 5K یا 10K صبر کنید. اگر بلافاصله پس از اتمام یک ماراتن کامل یا نیمه ماراتن برای شرکت در مسابقه بعدی در پوست خود نمی‌گنجید، برای ریکاوری ماهیچه‌های شما از ماراتن کامل، قبل از شرکت در یک دوی سرگرم کننده، چهار تا شش هفته زمان باید کافی باشد.

انتظارات خود را تنظیم کنید

در هر مسابقه‌ای که وارد می‌شوید لزوماً نباید به دنبال روابط عمومی باشید. اگر می‌خواهید 2 ماراتن پشت سر هم با فاصله کمتر از هشت هفته بدوید، قبول کردن ذهنیت «عملکرد کمتر از حداکثر توان» ایده خوبی است.
به دو یا مسابقه بعدی خود به عنوان یک سرگرمی فکر کنید. انجام این کار به شما این امکان را می‌دهد که به آهستگی قدم بردارید و میزان آسیب وارده به بدن خود را کاهش دهید.

اگرچه نباید هر بار انتظارِ بالا بردن رکورد شخصی را داشته باشید اما راه‌هایی وجود دارد که برنامه تمرینی خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که مانع دوره ریکاوری خود نشوید، همچنین به بهبود سیستم‌ انرژی خود ادامه دهید و ظرفیت هوازی خود را پرورش دهید.

هوشمندانه بدو

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

این نمونه برنامه تمرینی را برای دو مسابقه ماراتن و چند مسابقه کوتاه‌تر برای یکسال در نظر بگیرید.

نمونه برنامه تمرینی برای چندین مسابقه در سال

یک تمرین ماراتن پیشرفته 16 تا 20 هفته ای را دنبال کنید. برنامه ریزی کنید؛ روی توسعه VO2 max خود کار کنید، میزان مسافت دویدن خود را افزایش دهید و کراس ترینینگ جلسات اینتروال را در برنامه خود بگنجانید. تیر تا آبان
در یک ماراتن کامل 42 کیلومتری شرکت کنید. آبان
استراحت کنید و به آهستگی با دویدن‌های بسیار آسان و سبک طی حدود دو هفته به تمرینات برگردید. آبان تا آذر
تمرینات ریکاوری را شروع کنید. حتماً تمرینات قدرتی و گام زنی را انجام دهید. آذر تا دی
چهار هفته آینده را با تمرکز بر تمرینات اینتروال و دریل روی سرعت کار کنید. دی
در یک مسابقه 5K یا 10K شرکت کنید. آخر دی تا بهمن
به هفته 10 تا 12 از برنامه اصلی تمرینات ماراتن خود برگردید. بهمن تا اردیبهشت
در دومین ماراتن کامل 42 کیلومتری شرکت کنید. میانه اردیبهشت
استراحت کنید و به آهستگی با دویدن‌های بسیار آسان و سبک طی حدود دو هفته به تمرینات برگردید. آخر اردیبهشت
تمرینات ریکاوری را شروع کنید. حتماً تمرینات قدرتی و گام زنی را انجام دهید. خرداد تا تیر
چهار هفته آینده را با تمرکز بر تمرینات اینتروال و دریل روی سرعت کار کنید. تیر تا مرداد
در یک مسابقه 5K یا 10K شرکت کنید. مرداد تا شهریور
2 هفته ریکاوری و دویدن سبک. شهریور تا مهر
تغییر ایجاد کنید. تمرینات نیمه ماراتن را شروع کنید. این یک راه خوب برای به حداکثر رساندن آستانه بی هوازی قبل از کاهش معکوس و بازگشت به تمرینات برای یک ماراتن 42 کیلومتری دیگر در شش ماه آینده است. مهر تا آبان

از تحلیل رفتن انرژی اجتناب کنید

دویدن در چند مسابقه بزرگ پشت‌سرهم مطمئناً برای افراد ضعیف نیست. حتی پیشرفته‌ترین دوندگان نیز متوجه خواهند شد که باید استراتژی تمرینی خود را تغییر دهند تا بتوانند به موفقیت ادامه دهند.

به یاد داشته باشید همانطور که برنامه‌ریزی روزهای استراحت برای ریکاوری کردن، پیشگیری از آسیب و تحلیل رفتن انرژی حیاتی است، یک فاصله زمانی مناسب بین دویدن ماراتن‌های کامل نیز ضروری است.

منبع: www.verywellfit.com

عضویت در خبرنامه

با عضویت در مجله دو تهران، در دنیای دویدن به روز باشید.