بدون شک کفشها مهمترین بخش دویدن هستند، بنابراین پیدا کردن یک جفت کفش مناسب پاهایمان یک امر ضروری است.
کفش دویدن مناسب میتواند به افزایش عملکرد، جلوگیری از آسیب و ایجاد راحتی در حین ورزش کمک کند.
پاهای هر شخص منحصر به فرد بوده، بنابراین امکان انتخاب کفشهای دویدن هم باید به همان اندازه متنوع باشد؛ و با صدها مدل برای انتخاب، اغلب یافتن جفت مناسب برای مطابقت با نیازهای ما دشوار است.
عوامل مهم قبل از خرید
قبل از خرید باید عوامل زیادی را در نظر بگیرید. سایز و پهنای کفش مهمترین عوامل هستند، اما همچنین درک نحوه دویدن و تماس با زمین (پروناسیون یا پرونیشن)، مسافت و سطح زمینی که قصد دویدن روی آن را دارید و همچنین میزان بودجهای که حاضرید هزینه کنید، مهم است.
کلیدواژهها:
راحتی: میزان آسایش کفش هنگام پوشیدن و دویدن، به ویژه در طولانیمدت.
این شامل تناسب، وزن سبک، و تهویه مناسب کفش است.
چسبندگی: توانایی زیره کفش در فراهم کردن اصطحکاک لازم با سطح زمین، بهخصوص در مسیرهای لغزنده یا ناهموار.
نرمی: میزان انعطافپذیری و لطافت کف کفش، که به جذب ضربات و راحتی پای دونده کمک میکند.
پشتیبانی: میزان حمایت کفش از قوس پا و مچ پا، که به جلوگیری از آسیبهای احتمالی کمک میکند.
حفاظت: میزان محافظت کفش در برابر ضربهها یا آسیبهای محیطی مانند سنگها یا اجسام سخت در مسیر.
دوام: طول عمر کفش و مقاومت آن در برابر فرسایش و آسیبهای ناشی از استفاده مکرر، بهخصوص در دویدنهای طولانیمدت.
این به ما بستگی دارد که کدام یک از این عوامل را مهمتر بدانیم تا بتوانیم کفش مناسب را بر اساس اولویتهای خود پیدا کنیم.
کفشهای دویدن متفاوت هستند، اما میتوان آنها را دستهبندی کرد تا انتخاب کفشهای مناسب با هدف ما آسانتر شود.
سه دسته اصلی کفش:
همه کفشهای دویدن متفاوت هستند، اما میتوان آنها را برای انتخاب آسانتر نوع مناسب برای هدف مناسب، دستهبندی کرد.
به طور کلی، این سه دسته اصلی کفش وجود دارد:
دسته کوشن دار/نرمال(Cushioned)
به طور کلی، هرچه قیمت یک کفش کوشن دار بالاتر باشد، ضربهگیری بیشتری دارد.
قیمتهای بالاتر به این معنا نیست که کفشها عمر بیشتری خواهند داشت، بلکه به شما محافظت بیشتری در برابر اثرات کوتاهمدت و بلندمدت دویدن میدهند.
دسته حمایتی/پرونیشن بیش از حد(Support)
این دسته از کفشها دارای پشتیبانی داخلی هستند که برای افرادی که پرونیشن بیش از حد دارند مناسب است.
همچنین، همان منطقی که برای کفشهای کوشنینگدار وجود دارد، در اینجا نیز صدق میکند؛ یعنی هرچه قیمت بالاتر باشد، حمایت بیشتری دریافت میکنید.
دسته مسابقهای(Race Ready Range)
کفشهای مسابقهای برای همه دوندگان ایدهآل نیستند و کاهش زمانی که با پوشیدن آنها به دست میآید، ممکن است با کمبود ضربهگیری یا پشتیبانی همراه باشد.
به عنوان مثال، کسی که یک ماراتن 4 ساعته یا بیشتر را میدود، احتمالاً با پوشیدن کفشهای روزمره خود راحتتر خواهد بود.
همچنین، اگر کفشهای مسابقهای برای تمرینات روزانه استفاده شوند، ممکن است دوام کمتری داشته باشند و سریعتر فرسوده شوند.
پرونیشن و تحلیل گامبرداری چیست؟
همه ما افراد منحصر به فردی هستیم و این امر در مورد نحوه دویدن ما نیز صادق است.
پرونیشن یک اصطلاح رایج است که به نحوه چرخش پا هنگام برخورد با زمین در هنگام دویدن اشاره دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
یعنی پای شما هنگام ضربه دیدن، برای پخش کردن آن فشار به سمت داخل میچرخد.
سه گروه مجزا وجود دارد که همه ما در این سه گروه قرار میگیریم:
پرونیشن نرمال
پرونیشن بیش از حد
پرونیشن کم که به آن سوپینیشن نیز میگویند.
دوندگان با پرونیشن نرمال، کمتر مستعد آسیب هستند چون هنگام برخورد با زمین، پنجهها، مچها و پاها، بیشتر همراستا هستند.
این نوع دوندگان معمولاً در مرکز کفش خود فرسایش بیشتری دارند و باید کفشهای نرمالی را انتخاب کنند که با الگوی دویدن آنها سازگار باشد.
بیشتر ما دچار پرونیشن بیش از حد هستیم، به این معنا که پاهای ما هنگام برخورد با زمین به سمت داخل میچرخند و کفشها معمولاً در قسمت داخلی پاشنه و/یا زیر پنجه پا فرسایش بیشتری نشان میدهند.
بنابراین، افرادی که پرونیشن بیش از حد دارند، بهتر است از کفشهایی با کوشن (بالشتک) بیشتر استفاده کنند تا به حمایت و کنترل چرخش داخلی پا کمک کند.
افرادی که پرونیشن کم یا سوپینیشن دارند، برعکس هستند و کفشهایشان عمدتاً در قسمت بیرونی ساییده میشود، چون پاهایشان هنگام برخورد با زمین به سمت بیرون میچرخد.
کفشهای نرمال یا کوشن دار خوب معمولاً برای این دسته مناسب است.
این مهمه که بدانید در کدام دسته قرار میگیرید، زیرا پوشیدن کفشهای نامناسب و پیدا نکردن کفشهای مختص خودتان میتواند منجر به آسیبهایی مانند:
دیگر آسیبهای رایج دویدن را میتوانید اینجا ببینید.
تفاوت عمده تحلیل گام با پرونیشن
تحلیل گام به فرآیند علمی گفته میشود که اطلاعات بیومکانیکی مورد نیاز برای تعیین سبک دویدن و الگوی گام شخص را فراهم میکند.
نتایج تحلیل گام میتواند به انتخاب کفشهای خاصی که نیازهای هر فرد را برآورده میکنند، کمک کند.
چگونه میتوانید هنگام خرید آنلاین بررسی کنید که کفش واقعاً مناسب شماست؟
مشکل اصلی خرید آنلاین این است که نمیتوانید کفشها را قبل از خرید به صورت فیزیکی امتحان کنید.
سایت SportsShoes به مشتریان تمام اطلاعات لازم برای انتخاب کفش مناسب را ارائه میدهد.
اولاً، مشخصات محصول همیشه برای توصیف جزئیات هر کفش بهطور کامل توضیح داده میشود.
که شامل اطلاعاتی درباره اندازه کفش از نظر طول و پهنا است و همچنین نوع زمینی که برای آن طراحی شده است.
شناخت اندازه و شکل پا بسیار ضروری است.
بهعنوان مثال، کفشهای INOV8 دارای مدلهای استاندارد و پهن هستند که به مشتریان کمک میکنند تا کفشی را انتخاب کنند که با عرض پای آنها مطابقت دارد.
سایزبندی اغلب بین برندها متفاوت است، به همین دلیل SportsShoes راهنمای سایز پیشنهادی خود را ارائه میدهد که اندازه هر کفش را در قیاس با سایزهای استاندارد انگلستان (UK) توصیف میکند.
Running Shoe Finder دقیقترین و مفیدترین ابزار آنلاین موجود است، زیرا با پرسیدن سؤالات ضروری بر اساس جنسیت، سطح/نوع زمین، پرونیشن، بودجه و سایز، به شما کمک میکند کفش مناسب خود را پیدا کنید.
علاوه بر این، میتوانید از تحلیل گام آنلاین برای دریافت مشاوره تخصصی استفاده کنید.
در اینجا، با آپلود یک ویدئوی کوتاه از دویدن خود روی تردمیل، آزمایشگاه پا (foot lab) میتواند اطلاعات مهمی درباره نحوه دویدن شما ارائه دهد و به شما کمک کند کفشی را انتخاب کنید که با سبک و گام دویدن شما سازگار باشد، به این ترتیب عملکرد شما را بهبود داده و خطر آسیبدیدگی را کاهش میدهد.
ویدیویی که میگیرید باید این ویژگیها را داشتهباشد:
دوربین را حدود 30 تا 45 سانتیمتر پشت تردمیل و تقریباً 10 تا 20 سانتیمتر از زمین قرار دهید. اگر پایه دوربین ندارید، از یک دوست کمک بخواهید.
ویدئو باید شما را در حال دویدن در مرکز صفحه نشان دهد؛ با دید واضحی از هر پا هنگام فرود و ادامه تا جدا شدن انگشتان پا.
زمان: حداقل 20 ثانیه دویدن
کفش: عادیترین کفشی که دارید بپوشید.
سرعت: با سرعت تمرین عادی خود بدوید.
ویدئو باید کمتر از 300 مگابایت و یکی از فرمتهای فایل زیر باشد: .avi .mov .mpeg, .wmv یا .mp4
هنگام امتحان کردن کفش دویدن، چه حسی باید داشته باشید؟
کفش باید از همان لحظه اول که آن را امتحان میکنید، احساس راحتی داشته باشد.
از نظر طول، انگشتان پا نباید به انتهای کفش برخورد کنند و نباید فضای زیادی هم باقی بماند.
پاها نباید احساس فشار کنند و همیشه باید فضای کافی برای حرکت انگشتان و آزادی حرکت آنها وجود داشته باشد.
اگر قصد دویدن در مسیرهای ناهموار را دارید، بهتر است کفشی با اندازه مناسب انتخاب کنید تا هنگام دویدن در زمینهای ناهموار و غیرقابل پیشبینی، حرکت داخل کفش را تا حد امکان کاهش دهید.
از طرف دیگر…
اگر قصد دارید در مسیرهای ناهموار بدوید، بهتر است کفش با اندازه دقیق خریداری کنید تا حرکت داخل کفش در هنگام دویدن روی زمین ناهموار و غیرقابل پیشبینی به حداقل برسد.
یا اگر قصد دارید مسافتهای طولانی یا فوقالعاده طولانی را بدوید، کفش کمی جادارتر گزینه بهتری خواهد بود، زیرا بعد از چند ساعت پاها مستعد تورم هستند.
آیا مدلهای متفاوتی برای مبتدیان و دوندگان حرفهای وجود دارد؟
اگر مبتدی هستید، احتمالاً بهتر است یک کفش “همهکاره” خوب را انتخاب کنید که بتواند در مسافتها و سطوح مختلف عمل کند.
بهعنوان مثال، مدل Saucony Ride 15 TR یک مدل هیبریدی کامل است که بهطور خاص برای عملکرد هم در جاده و هم در مسیرهای تریل طراحی شده است.
این کفشها هم راحتی و “کوشن” لازم را برای جاده فراهم میکنند و همچنین چسبندگی (گریپ) خوبی هنگام دویدن در مسیر تریل را دارند.
در مقابل، ورزشکاران حرفهای بهتر میدانند که به دنبال چه نوع کفشی برای کمک به راحتی و عملکرد خود هستند و احتمالاً طیفی از کفشهای مختلف دارند که برای اهداف متفاوت مناسب هستند.
در کفش دویدن باید به دنبال چه ویژگیهایی باشید و چرا؟
کفشهای دویدن را میتوان به بخشها و اجزای مختلف تقسیم کرد.
بسیاری از برندها در حال حاضر مدعی ویژگیهای خاص و منحصر به فرد محصولشان هستند که برای تغییر و بهبود روش دویدن ما طراحی شدهاند.
با این حال، اجزای اصلی یک کفش دویدن همیشه یکسان باقی میمانند.
شاید بتوان گفت مهمترین ویژگی یک کفش، کفی آن است که به دو بخش اصلی تقسیم میشود؛ کفی میانی و زیره.
قسمت میانی کفی بهطور خاص طراحی شده است تا هم نرمی و هم جذب ضربه را فراهم کند، در حالی که زیره، چسبندگی و محافظت لازم را هنگام تماس پا با زمین فراهم میکند. عملکرد و طول عمر زیرین کفی بهطور کامل به موادی بستگی دارد که از آن ساخته شده است. برای مثال، جنس لاستیک سخت کمتر چسبنده و گریپدار است در حالی که جنس لاستیک نرم چسبندگی بیشتر اما دوام کمتری دارد.
جلوی کفش یا همان بخش پنجه کفش اهمیت زیادی دارد زیرا ناحیهای است که انگشتان پا را در خود جای میدهد.
طول پنجه کفش باید به اندازه یک ناخن از بلندترین انگشت پا تا انتهای کفش فاصله داشته باشد.
همچنین، اگر پاهای پهنی دارید، به کفشی با پنجه پهن نیاز دارید تا به خوبی با پای شما سازگار باشد.
بسیار مهم است که هم طول و هم عرض پنجه کفش با شکل پای شما مطابقت داشته باشد تا پنجهی پا فضای کافی داشته و از آسیبدیدگی و ناراحتی جلوگیری شود.
با وجود تنوع زیاد در طراحی، ویژگیها و عملکرد، انتخاب یک جفت کفش دویدن مناسب در نهایت به نیاز شما و میزان تناسب و پشتیبانی آنها از پاهای شما بستگی دارد.
چقدر باید برای یک جفت کفش دویدن جدید هزینه کنیم؟
میزان مسافت هفتگی و هدف شما میتواند به شما در تصمیمگیری کمک کند.
کفشهای سطح پایه با قیمت 40 تا 70 پوند محافظت زیادی نمیدهند اما اگر هدف شما یک دو هفتگی عادی در پارکها باشد، احتمالاً کفایت میکنند.
با افزایش مسافت دویدن، داشتن کوشن و حمایت کافی از پا اهمیت بیشتری پیدا میکند.
کفشهایی با قیمت 70-100 پوند معمولاً برای دویدن حدود 15-25 کیلومتر در هفته مناسب هستند.
اما اگر قصد تمرین برای ماراتن را دارید، بهتر است به کفشهایی با قیمت بالای £100 فکر کنید تا کوشن و حمایت لازم را برای جلوگیری از آسیبدیدگی فراهم کنند.
عوامل دیگری مانند وزن بدن میتوانند بر تصمیمگیری شما تأثیر بگذارند.
در نظر بگیرید که نیروی ضربهای هر برخورد پاشنه با زمین میتواند ۲-۳ برابر وزن بدن شما باشد.
برای مثال، یک دونده با وزن حدود 63 کیلوگرم با نیرویی حدود 127 تا 190 کیلوگرم به زمین برخورد میکند، در حالی که یک دونده با وزن ۹۵ کیلوگرم با نیرویی حدود 190 تا 285 کیلوگرم مواجه میشود.
بنابراین، یک دونده سبکتر ممکن است بتواند از کفشی با کوشن کمتر استفاده کند، در حالی که یک دونده سنگینتر به کفشی با کوشن (ضربه گیری) بیشتر نیاز دارد.
به طور کلی، هرچه بتوانید بیشتر هزینه کنید، ساختار بهتر و کوشن وحفاظت بیشتری دریافت خواهید کرد، اما انتظار نداشته باشید که کفشهای گرانقیمت طول عمر بیشتری نسبت به کفشهای ارزانتر داشته باشند.
آیا باید کفشی با کوشن (ضربه گیری) بیشتر بخرم؟
دو عنصر اصلی که بیشتر دوندگان جادهای به دنبال آن هستند، ضربه گیری و پشتیبانی است.
کوشن برای محافظت از مفاصل و عضلات در برابر آسیبهای ناشی از ضربه و جلوگیری از آسیبهای طولانیمدت مفید است و برای همه دوندگان توصیه میشود.
بخش بزرگی از هزینه کفشهای دویدن جادهای بخاطر کوشن زیرهی میانی آنها است.
به طور کلی، هرچه قیمت بالاتر باشد، کوشن کفش بهتر خواهد بود.
در مورد کفشهای دویدن در مسیرهای تریل نیز همین منطق تا حدی صادق است.
مدلهای گرانتر بالشتک یا کوشن بیشتری نسبت به مدلهای ارزانتر و متوسط دارند.
بسیاری از افراد ابتدا به زیره کفشهای تریل نگاه میکنند تا ببینند آیا چسبندگی یا گریپ لازم را دارد یا خیر.
یک راهنمای خوب این است که هرچه عمق آج بیشتر باشد، ضربه گیری کمتری خواهد داشت.
اگر به کفشی با آج ۸ میلیمتری نیاز دارید، احتمالاً در زمینهای نرم و گلی میدوید، پس ضربه کمتری وارد میشود و کوشنینگ کمتری نیاز دارید.
همچنین، به دلیل ماهیت زمینهای ناهموار، حمایت و پرونیشن بیش از حد در کفشهای تریل کمتر دیده میشود، چون الگوی ضربهی پا به زمین مرتب تکرار نمیشود.
با این حال، پشتیبانی بیشتر به نحوه گامبرداری شما بستگی دارد.
اگر پرونیشن بیش از حد دارید، به مقداری پشتیبانی متناسب با آن نیاز دارید؛ تحلیل گام میتواند در این زمینه کمککننده باشد.
دراپ کفش چیست و چرا مهم است؟
دراپ کفش که به آن اختلاف پاشنه تا انگشت هم گفته میشود، به تفاوت ارتفاع بین پاشنه و انگشتان پا اشاره دارد.
این مقدار همیشه بر حسب میلیمتر اندازهگیری میشود و بهطور معمول بین صفر تا ۱۴ میلیمتر متغیر است.
همانطور که شما کفشی را برای حمایت از نحوه گام بردای خود انتخاب میکنید، باید آن کفش با سبک دویدن شما نیزهمخوانی داشته باشد.
دوندگانی که با پاشنه پا روی زمین فرود می آیند بهتر است کفشی با دراپ بیشتر (ترجیحاً ۸ میلیمتر به بالا) انتخاب کنند.
این موضوع برای کسانی که از درد ساق پا یا مشکلات آشیل رنج میبرند نیز صادق است.
دوندگانی که با وسط پا یا جلوی پا به روی زمین فرود میآیند، بهتر است کفشی با دراپ کمتر (کمتر از ۶ میلیمتر) بپوشند.
هرچه دراپ کمتر باشد، انعطافپذیری ساق پا و موبیلیتی بیشتر مچ نیاز است، زیرا فشار بیشتری به پایین پا وارد میشود.
پلیت در کفش دویدن چیست؟
اکثر کفشهای دویدن امروزی دارای تکنولوژی پلیت هستند که در داخل زیرهی میانی کفش تعبیه شده است.
این پلیتها معمولاً از پلاستیک سخت یا فیبر کربن ساخته میشوند و هدف آنها بهبود عملکرد و کارایی دویدن است.
پلیتها باعث افزایش سرعت، بازگشت انرژی، پایداری و محافظت میشوند.
شکل پلیتها در کفشهای جادهای و کفشهای مخصوص تریل متفاوت است.
در کفشهای جادهای، پلیتها معمولاً به صورت یک تکهی سخت به طول 4/3 یا تمام طول کفش قرار دارند، در حالی که در کفشهای تریل، معمولاً به شکل دوشاخه طراحی میشوند تا برای پایداری بر روی زمینهای ناهموار، انعطاف لازم را داشته باشند.
کفشهای دویدن با پلیت کربن چقدر سریعتر هستند؟
کفشهای دویدن با پلیت کربن، که به آنها بیشتر “سوپر کفش” گفته میشود، بدون شک عملکرد دویدن را بهبود میبخشند.
برخی اختلاف نظرها در مورد میزان این بهبود وجود دارد، اما مطالعهای مستقل که در سال ۲۰۲۲ توسط پروفسور داستین ژوبرت از دانشگاه ایالتی استفان اف. آستین منتشر شد؛ نشان داد که کفشهای دارای پلیت کربنی به طور میانگین باعث افزایش حدود ۲.۵ درصدی در کارایی دویدن ورزشکاران میشوند.
این مسئله کاملاً به شخصی که آنها را میپوشد بستگی دارد.
در واقع سرعت دویدن و نوع دوندهای که هستید. به طور خلاصه، هرچه سرعت و قدرت بیشتری به کفش وارد کنید، بازگشت انرژی بیشتری خواهید داشت.
بنابراین، کفشهای دارای پلیت کربنی برای دوندگان الیت نسبت به دوندگان با پیس پایینتر، سودمندتر هستند.
آیا کفشهای دو با پلیت کربنی قانونی هستند؟
کفشهای دویدن با پلیت کربنی کاملاً قانونی هستند، اما به کفشهای دارای یک پلیت سفت و سخت محدود میشوند
با این حال، برخی از “سوپر کفشها” برای مسابقات الیت توسط فدراسیون جهانی دو و میدانی غیرقانونی تلقی میشوند، اما این بر اساس ارتفاع پشته (اندازه میانتنه) است که باید 40 میلیمتر یا کمتر باشد.
تهرانکلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
آیا کفش دویدن با پلیت کربنی ارزش خرید دارند؟
در واقع، این کفشها برای ورزشکاران الیت طراحی شدهاند که به دنبال بهبودهای جزئی در شکست رکوردها و چند ثانیه اضافی در مسابقه هستند.
با وجود بهبود عملکرد، کفشهای مسابقهای دارای پلیت کربنی برای همه افراد مناسب نیستند، اگرچه مورد استقبال عموم قرار گرفته است.
با پوشیدن این نوع کفش، با وجود کاهش زمان تمرین یا مسابقه،ضربه گیری یا پشتیبانی لازم را نخواهی داشت. لذا، فردی که یک ماراتن را طی ۴ ساعت یا بیشتر میدود، احتمالاً با کفشهای روزانه خود راحتتر خواهد بود.
بنابراین، این واقعاً به فردی که آنها را میپوشد بستگی دارد – چقدر حاضرید بپردازید، چه چیزی میخواهید به دست آورید و اینکه آیا آنها برای نیازهای شما مناسب هستند یا خیر.
عمر کفش دویدن با پلیت کربنی چقدر است؟
کفشهای مسابقهای با پلیت کربنی، در صورتی که برای تمرینات روزانه استفاده شوند، به طور کلی دوام کمتری دارند و سریعتر از کفشهای معمولی فرسوده میشوند.
این به دلیل استفاده از مواد سبک مانند رویههای مش فوق نازک و قابل تنفس و فومهای میانی فوق سبک و نرم است که احتمالاً با سرعت بیشتری تخریب و تغییر شکل میدهند.
به عنوان مثال، مدل جدید adidas Adizero Pro Evo 1 که توسط دونده اتیوپیایی تیگست آسفا در رکوردشکنی ماراتن زنان با زمان ۲:۱۱:۵۳ در برلین استفاده شد، سبکترین و گرانترین “سوپر کفش ” جهان است و به عنوان کفش یکبار مصرف بازاریابی میشود.
با قیمت ۴۵۰ پوند، این یک سرمایهگذاری بزرگ است. بنابراین، به خاطر داشته باشید که بهبود عملکرد، با هزینه بالاتر و طول عمر کمتر همراه است.
هر چند وقت یک بار باید کفش دویدن خود را عوض کنید؟
دویدن با کفشهای فرسوده میتواند مشکلاتی را ایجاد کند که در نهایت به آسیبهایی در آینده منجر شود.
توصیههای زیر به شما اطلاعات لازم در مورد زمان و علت تعویض و خرید کفشهای دویدن و تعداد مایلهایی که میتوانید از هر جفت کفش انتظار داشته باشید را میدهد.
وضعیت کفشهای خود را به طور منظم بررسی کنید.
پس از استفادهی زیاد، علائم فرسودگی مشخص خواهد شد و هر گونه آسیبی معمولاً در نقاطی که فشار بیشتر است (قسمت هایی که بیشترین ضربه را می گیرند) قابل مشاهده میباشد، به ویژه زیره و رویهها، جایی که کفش هنگام دویدن خم و کشیده میشود.
احتمالاً گریپ و آج کفشهای شما بیشترین فرسایش را خواهند داشت و این ممکن است بسته به نوع دوندهای که هستید، بیشتر در یک طرف کف اتفاق بیفتد.
ثبت مسافت طیشده با کفشهای خود با STRAVA :
برای پیگیری میزان مسافتی که با کفشهای خود طی کردهاید، میتوانید از پلتفرمهایی مانند Strava استفاده کنید.
در منوی SETTINGS و بخش MY GEAR، کفشهای خود را به لیست تجهیزات شخصیتان اضافه کنید.
هر بار که دویدید، کفشهایی که برای آن تمرین استفاده کردهاید را از لیست انتخاب کنید تا مسافت طیشده بهصورت خودکار ثبت و به مجموع کلی اضافه شود.
هنگام افزودن کفشهای جدید به پروفایل Strava، فراموش نکنید که یک هشدار تنظیم کنید، مثلاً برای ۳۰۰ مایل، تا بدانید دقیقاً چه زمانی باید کفشهای خود را تعویض کنید.
بهطور کلی، حداقل ۳۰۰ مایل و حداکثر ۵۰۰ مایل عمر مفید کفشهای شما است. پس از این مسافت، باید به فکر تعویض کفشهای خود با یک جفت جدید باشید.
اگر میخواهید در فضای دویدن غرق شوید، ممکن است سوالاتی در مورد انواع دویدن داشته باشید.
اگر دنبال این هستید که یک دونده رقابتی باشید، برای لذت خود بدوید یا برای سلامتی بدوید، درک تفاوتهای بین دویدن تریل و جاده میتواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که به کدام سو حرکت کنید.
در این مقاله در مورد دوی تریل و دوی جاده ای و تفاوت این دو نوع اصلی دویدن صحبت خواهیم کرد.
در مورد موارد زیر بحث خواهیم کرد:
دوی جاده ای چیست؟
دوی تریل چیست؟
سه تفاوت عمده دوی تریل و دوی جاده
نکات کلیدی
دوی جاده چیست؟
بیایید در مورد دویدن جاده صحبت کنیم. علیرغم آنچه از نام آن پیداست، دویدن در جاده لزوماً به معنای دویدن در جادههای واقعی نیست.
دویدن جاده به هر دویدنی اطلاق میشود که روی یک سطح آسفالت شده مانند جاده، پیاده رو، کمربند سبز آسفالته یا مسیر رودخانه یا سایر سطوح مشخص شده انجام شود.
شما معمولاً این نوع محیطهای دویدن را در مناطق شهری بزرگ پیدا میکنید، اما میتوان آنها را در مناطق شهری کوچکتر نیز یافت.
دویدن در جادهها تاریخچهای طولانی دارد و برای انسانهای امروزه دانش رایجی است. این دویدن مدتهاست که در بازیهای المپیک به نمایش گذاشته شده است و رویدادهای جمعی مانند ماراتن بوستون که در تلویزیون هم پخش میشود؛ باعث میشود که اطلاعات عموم مردم از دویدن جاده گسترش یابد و دوندگان مشتاق مورد تحسین قرار گیرند.
برای با خبر ماندن از مسابقات دو داخلی و ماراتنهای بینالمللی پیج اینستاگرام تهران کلاب را دنبال کنید:
تهرانکلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
دویدن جادهای در اکثر شهرها بسیار رایج است، زیرا رویدادهای زیادی برای جمع آوری کمکهای مالی از این طریق اجرا میشود و بیشتر دویدنهای تفریحی شهری نیز در جادهها انجام میگردد.
دوی تریل چیست؟
وقتی صحبت از دویدن تریل می شود، منظور دویدن روی سطوحی است که نرم تر و متفاوت تر از جادهها هستند. این میتواند به معنای دویدن در یک مسیر خاکی محبوب در امتداد رودخانه یا مسیرهای ناهموار و صخرهای باشد که به قله کوه منتهی میشود. دوی تریل زمانی اتفاق میافتد که روی سطوح طبیعی در محیط بیرون بدوید.
مسیرهای تریل را میتوان در مناطق حفاظت شده طبیعی، جنگلها، کوهها و در کنار دریاچهها و رودخانهها یافت.
برخی از مسیرها توسط انسانها ساخته شدهاند. در حالی که برخی دیگر توسط حیات وحش یا طبیعت در طول زمان ایجاد شدهاند.
سه تفاوت عمده دوی تریل و دوی جاده
تفاوت اول: سطوح دویدن
یکی از ویژگیهای اصلی دویدن جاده این است که روی سطوح صاف انجام میشود. این برای افرادی که میخواهند سریع حرکت کنند بسیار جذاب است زیرا دویدن روی سطوح صاف حفظ ریتم دلخواه را بدون درگیری زیاد مغز یا چابکی اضافی آسانتر میکند.
برای برخی از دوندگان جاده، جذابیت این است که آنها میتوانند مدت طولانی بدوند و بر چیزی جز سرعت و انرژی تمرکز نکنند.
وقتی در حال دویدن در جاده هستید، احتمال برخورد با یک مانع مانند ریشه یا سنگ بسیار کمتر است. سطوح سنگفرش شده ثابت و قابل پیش بینی هستتند.
برخی افراد معتقدند در جاده میتوان مسافتهای طولانی با افزایش یا حفظ سرعت راحتتر است.
از سوی دیگر، تریل دویدن داستانی کاملا متفاوت است. مسیرهای خاکی، شنی و سنگی بسیار متفاوت بوده و کاملا غیرقابل پیش بینی هستند.
این بدان معنی است که هنگام دویدن در این مسیرها، دائما تمرکز داشتن لازم است و باید از نظر ذهنی هوشیار باشید.
برای هوشمندانه دویدن و یادگیری دویدن هوشمندانه، میتوانید در این کلاسها ثبتنام کنید:
در هر زمانی ممکن است با سنگ، ریشه و زمین سست یا ناهموار روبرو شوید. وقتی این اتفاق میافتد، چابکی شما نجات بخش است، زیرا باید بتوانید در مقابل موانع سریع واکنش نشان دهید تا از آسیب جلوگیری کنید.
یکی از مواردی که هنگام دویدن روی سطوح ناهموار و غیرقابل پیش بینی رخ میدهد این است که سرعت و ریتم شما ممکن است بسیار متفاوت باشد.
این میتواند برای افرادی که به سرعتی دویدن خود اهمیت زیادی میدهند ناامید کننده باشد. به همین دلیل، شما باید یاد بگیرید که هنگام دویدن روی سطوح تریل، انتظارات خود را با شرایط تنظیم کنید.
تفاوت دوم: نیازهای فیزیکی
احتمالاً زیاد شنیده اید که دویدن برای زانو خطرناک است.
این طرز تفکری است که در بسیاری از دوندگان نیز وجود دارد.
جلوگیری از آسیب به طور کامل خیلی سخت است. در حالی که راههایی برای کمک به کاهش آسیبی که ضربه دویدن به زانوها وارد میکند وجود دارد،
برای پیشگیری از آسیبهای دویدن، اینجا را کلیک کنید.
در حالی که دوندگان تریل و جاده ای احتمالاً گاهی اوقات کمی ناراحتی و ساییدگی زانو را تجربه میکنند، دوندگان جادهای به دلیل تأثیری که دویدن روی سطوح سنگ فرش شده سخت و تکراری روی زانوها میگذارد، مشکلات شدید زانو را تجربه میکنند.
برخی کفشها میتوانند به کاهش ضربهای که بدن شما تجربه میکند کمک کند اما هیچ راهی برای دور زدن کامل آسیبهای احتمالی که دویدن روی سطوح سنگ فرش ممکن است در طول زمان به زانوهای شما وارد کند، وجود ندارد.
دویدن در جاده به دلیل تمرکز بر سرعت و ریتم، از نظر فیزیکی سخت است.
اگر شما یک دونده هستید که در تلاش برای پیشرفت مداوم خود هستید، انرژی مورد نیاز برای انجام تمرین در جاده میتواند خسته کننده باشد و به زمان ریکاوری زیادی نیاز دارد.
مهم است که مطمئن شوید زمان لازم به بدن خود برای ریکاوری از تمرینات را اختصاص می دهید.
دویدن در جاده همچنین به قدرت و استقامت زیاد پایین تنه نیازمند است. بنابراین مهم است که زمان و انرژی کافی را برای تمرینات قدرتی اختصاص دهید تا مطمئن باشید بدن شما میتواند در برابر نیازهای فیزیکی ناشی از حرکت روی سطح سخت جاده برای مدت زمان طولانی مقاومت کند.
اگر مسیرهای تریل را انتخاب میکنید، به نگرانی در مورد زانوهای خود ممکن است نیازی نداشته باشید. یا حداقل به اندازه دوی جاده نگران آن نباشید. درست است که سطوح تریل ممکن است آنقدر هموار نباشند، اما نرمتر هستند و تاثیر آن بر مفاصل شما کمتر است.
برخی از افرادی که دویدن بر روی سطوح سنگ فرش شده را تجربه میکنند، ممکن است احساس راحتی بیشتری در مسیرهای خاکی داشتهباشند.
همانطور که گفته شد، باید برخی از نیازهای فیزیکی دیگری را برای دوی تریل تقویت کنید. چرا که ماهیت غیرقابل پیش بینی بودن دوی تریل، نیاز به افزایش درگیری و تعادل عضلانی دارد.
ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از زمین خوردن همواره در حال پرش یا دور زدن از روی و اطراف موانع باشید.
این مهم است که عضلات ساق پای خود را برای این شرایط تمرین دهید. شما باید مدتی را صرف انجام تمرینات پلایومتریک کنید تا بتوانید پاسخ مناسبی به موانع غیرقابل پیش بینی تریل بدهید.
در حالی که زانوهای شما ممکن است فشار زیادی را تجربه نکنند، اما باید مچ پا و زانوهای قوی برای دویدن در تریل داشته باشید.
اگر زانوهای شما آماده نباشند، دویدن در سراشیبی می تواند ناراحت کننده باشد و نیاز دائمی به حرکت در اطراف موانع میتواند به دلیل استفاده از عضلات تثبیت کننده، به سرعت مچ پاهای شما را خسته کند. استفاده از این عضلات هنگام دویدن در جاده ها چندان مورد نیاز نیست.
همچنین ممکن است متوجه شوید که دویدن تریل به دلیل نوع زمینی که در آن می دوید به استقامت قلبی عروقی بیشتری نیاز دارد.
چرخش مداوم و تغییر مسیر در اطراف درختان و اشیا میتواند باعث شود انرژی بیشتری مصرف کنید و ضربان قلب خود را افزایش دهید. این را برای مدیریت انرژی هنگام دویدن تریل در نظر داشته باشید.
تفاوت سوم: دسترسی
به نظر میرسد دوی جاده رایجتر است زیرا در دسترستر است. شرکت در یک رویداد ۵ کیلومتر ساده است و اغلب به عنوان یک سرگرمی آخر ماه انجام میشود و به یک سنت سالانه برای بسیاری از افراد، خانوادهها و حتی مشاغل تبدیل میشود.
این چیزی نیست که در جامعه تریل رانینگ بسیار رایج باشد.
فارغ از اینکه کجا ساکن هستید، دوی جاده آسان و انجام شدنی است.
پیدا کردن یک پیاده رو یا جاده آسفالته، بسیار سادهتر از یافتن یک مسیر خاکی است.
برای همراه شدن با دیگر دوندهها و شرکت در دوهای گروهی، به تهران کلاب بپیوندید!
جامعه تریلرانینگ در طول سالها به رشد خود ادامه داده است و با گذشت زمان محبوبتر میشود. همانطور که گفته شد، تاریخچه دوی تریل به اندازه دوی جاده شناختهشده نیست و به انداره این نوع دویدن در مورد آن صحبت نمیشود.
یک دلیل این امر ممکن است این باشد که بر خلاف دوی جادهای، دوی تریل در المپیک نیست. تعداد زیادی از مسابقات تریل وجود ندارند و مسابقات آن در تلویزیون به نمایش گذاشته نمیشوند و این باعث شده که آگاهی عمومی از این ورزش کمتر باشد.
همچنین یافتن مسیرهایی که نزدیک هستند یا مردم احساس راحتی در دویدن در آن داشته باشند، چالشیتر و دشوارتر است.
برخی از افراد فاقد دانش لازم در خصوص وسایل مورد نیاز برای تریل هستند و در بیابان به تنهایی احساس امنیت نمیکنند اما با دویدن در پیادهروهای محله خود احساس خوبی دارند و این کاملاً مانعی برای ورود به دوی تریل است.
نکات کلیدی
هنگام انتخاب بهترین نوع دویدن برای شما، دوی جاده در مقابل دوی تریل، ترجیحات و اهداف شخصی خود را در نظر بگیرید.
اگر از بیرون رفتن در طبیعت لذت میبرید و احساس میکنید از دویدنی که تاثیر کمتری روی زانوهای شما دارد سود میبرید، دوی تریل انتخاب خوبی است. با این حال، اگر علاقمند به سرعت هستید و از تعیین اهداف زمانی و شرکت در فعالیتهایی که قابل پیشبینیتر هستند لذت میبرید، جاده شما را صدا میزند.
هر دو را امتحان کنید، ممکن است تعجب کنید که از چه چیزی بیشتر لذت میبرید. به یاد داشته باشید که سختگیر نباشید و تمام اقدامات احتیاطی لازم را برای ایمن ماندن و جلوگیری از آسیب انجام دهید. استفاده از کفش مناسب میتواند کلید اصلی برای یک تجربه لذت بخش باشد.