جان دانکن سمپل (زاده ۲۶ اکتبر ۱۹۰۳ – درگذشته ۱۰ مارس ۱۹۸۸) دونده، فیزیوتراپ، مربی و مقام ورزشی اسکاتلندی-آمریکایی بود.
در سال 1967، زمانی که او یکی از مقامات ماراتن بوستون بود بعد از حمله مکرر به کاترین سویتزر دونده ماراتن 20 ساله و هل دادن مربی او که سعی داشت از او محافظت کند، اسمش بر سر زبان‌ها افتاد.
سویتزر رسماً مطابق با کتاب قوانین ماراتن بوستون که در آن زمان هیچ اشاره‌ای به جنسیت نکرده بود، وارد مسابقه شد. سمپل متعاقباً ادعا کرد که قوانین آماتور، مسابقه دادن زنان را برای بیش از 1.5 مایل (2.4 کیلومتر) ممنوع کرده است.
در سال 1970، در پاسخ به لابی‌گری‌ها و تغییرات قوانین توسط اتحادیه ورزشکاران آماتور (AAU)، او متعاقباً شخصا بر پیاده‌سازی زمانبندی‌های مقدماتی در سال 1970 و اجرای جداگانه مسابقات زنان در سال 1972 نظارت کرد.

زندگی و حرفه

سمپل در گلاسکو، اسکاتلند متولد شد و در سال 1921 به ایالات متحده مهاجرت کرد تا به عنوان کابینت‌ساز در فیلادلفیا مشغول به کار شود. او پس از دویدن در اولین ماراتن بوستون خود به بوستون نقل مکان کرد و شروع به کار در زمینه‌های مرتبط با ورزش کرد.
او ماساژور و فیزیوتراپیست برای بوستون بروینز (Boston Bruins) و بوستون سلتیکس (Boston Celtics) و مربی ورزشکاران المپیک بود.

سمپل زمانی برای مخاطبان عادی شناخته شد که به عنوان کمک‌کارگردان مسابقه ماراتن بوستون کار می‌کرد. او حداقل از سال 1957 سابقه ثبت شده‌ای در حمله فیزیکی به دوندگان ماراتن بوستون داشت؛ دوندگانی که به تصور او شرکت‌کنندگان «غیر جدی» بودند، چه به طور رسمی وارد این رشته شده بودند و چه به طور غیررسمی.
در مصاحبه‌ای در سال 1968 او این افراد را «شل‌مغزهای پخمه!» خطاب کرد و گفت، «این بچه خوشگلای MIT! یه مشت کاراکتر بدرد نخور! این بچه‌های هاروارد! برا من نامه می‌نوسن و می‌پرسن که باید برای ماراتن کفش میخ‌دار بپوشن!»

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

به گفته ویل کلونی، یکی دیگر از مقامات مسابقه: «او نه تنها بدن خود را روی آنها می‌انداخت، بلکه آنها را با مجموعه‌ای از القاب تحقیرآمیز نیز مورد خطاب قرار می‌دارد… جوک روش‌های مختلفی برای اهانت داشت.»
در سال 1957، سمپل از دستگیری بخاطر تلاش برای حمله کردن به یک مسابقه‌دهنده ماراتن که کفش‌های غواصی تاردار به پا داشت و ماسکی عجیب و غریبی زده بود، قسر در رفت.
سمپل گفت، «چیزی که مرا خیلی دیوانه کرد این بود که آن مرد داشت با دوندگانِ خوب می‌دوید.» در مسافت 6.5 مایلی (10.5 کیلومتری).

روبرتا “بوبی” گیب ماراتن بوستون 1967 را به طور غیر رسمی تکمیل کرد. او در سال 1966 ماراتن را در حالی به پایان رسانده بود که از ورود رسمی به ماراتن توسط ویل کلونی مدیر مسابقه منع شده بود.
کلونی با این ادعا که زنان از نظر فیزیولوژیکی قادر به دویدن 26 مایل (42 کیلومتر) نیستند، ثبت نام او را رد کرده بود. گیب مسابقه 1966 را در 3 ساعت و 21 دقیقه و 40 ثانیه، جلوتر از دو سوم دوندگان به پایان رساند.
یک زن دیگر به نام کاترین سوئیتزر که به طور رسمی ثبت نام کرده بود، توانست مسابقه 1967 را تکمیل کرد. اگرچه در کتاب قوانین ماراتن بوستون هیچ اشاره‌ای به جنسیت نشده است، سمپل بعداً ادعا کرد که ثبت نام او در مسابقه نتیجه “سهل‌انگاری” در فرآیند غربالگری ورود بوده است.
سمپل سعی کرد با تعرض مکرر به سویتزر هنگام دویدن، جلوی او را بگیرد.

سوئیتزر در خاطرات خود نوشت: «مردی بزرگ، مردی غول‌پیکر، با دندان‌های برهنه آماده یورش آوردن، قبل از اینکه بتوانم واکنشی نشان دهم، شانه‌ام را گرفت و مرا به عقب پرت کرد و فریاد زد:
«از مسابقه من گمشو بیرون اون شماره‌هارم بده من!» دوست پسر سویتزر، تام میلر، موفق شد سمپل را پس از اینکه سمپل مربی 51 ساله‌ی کم‌جثه سویتزر را در هنگام تلاش برای محافظت از سویتزر به زمین زد، کنار بزند.
هم میلر و هم مربی سویتزر هر دو در این مسابقه در کنار سویتزر رقابت می‌کردند.
در مصاحبه ای در سال 1968 سمپل شکایت کرد که میلر یک چکش‌پرت‌کن است! عکس‌های سمپل که تلاش می‌کرد شماره سویتزر را بکند در رسانه‌ها به گستردگی پخش شد.

پی‌آمد تکمیل ماراتن بوستون در سال 1967 توسط سویتزر به عنوان یک دونده رسمی ثبت شده مطابق با قوانینی که در آن زمان وجود داشت این بود که AAU قوانین خود را تغییر داد تا زنان را از شرکت در مسابقات با مردان منع کند.بعدها در زندگی، سمپل موضع خود را در مورد زنان شرکت کننده در ماراتن تغییر داد.
به گفته مارجا باکر (برگزار کننده بعدی مسابقه)، «زمانی که قانون تنظیم شد و زنان در مجاز به شرکت در مسابقه شدند، جوک یکی از سرسخت ترین حامیان آنها بود. او بسیار مایل به پیشرفت بود.»
سمپل بعداً علناً با سویتزر آشتی کرد. سویتز در سال 2015 به یک خبرنگار گفت: «من و جوک سمپلِ پیر بهترین دوستان شدیم. زمان زیادی طول کشید: شش سال. ولی ما بهترین دوستان هم شدیم».
در سال 1981، او زندگی‌نامه‌ای را منتشر کرد، با عنوان “فقط مرا جوک صدا کن”. او در سال 1985 به تالار مشاهیر دویدن مسافت‌های طولانی آمریکا RRCA معرفی شد.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

سمپل بر اثر سرطان کبد و پانکراس در مارس 1988 در پی‌بادی (Peabody)، ماساچوست درگذشت. او و کاترین سویتزر با هم دوست شده بودند و کاترین در بیمارستانی که او برای سرطانش تحت درمان بود، به ملاقاتش می‌رفت.
جایزه Jock Semple که توسط انجمن ورزشی بوستون اهدا می‌شود به افتخار او نامگذاری شده است.

منبع: en.wikipedia.org