بر اساس آنچه در شبکه‌های اجتماعی می‌بینید، به نظر می‌رسد که هر دونده چندین جفت کفش دارد. اما واقعاً چند جفت کفش برای دویدن لازم است؟ آیا باید بیش از یک جفت کفش داشته باشید؟ برخی دوندگان فقط به یک جفت کفش نیاز دارند، در حالی که دیگران ممکن است به دو یا حتی سه جفت کفش نیاز داشته باشند. چه چیزی این موضوع را تعیین می‌کند؟ اینکه چند بار در هفته می‌دوید!
اگر ۲ تا ۴ روز در هفته می‌دوید:
از آنجا که معمولاً بین دویدن‌ها یک روز فاصله دارید، فقط به یک جفت کفش نیاز دارید. فوم در کف کفش‌ها زمان کافی برای بازگشت به حالت اولیه خود را دارد. البته، اگر بخواهید می‌توانید دو جفت کفش داشته باشید.
اگر ۵ تا ۷ روز در هفته می‌دوید:
اگر بیشتر روزهای هفته می‌دوید، حداقل به دو جفت کفش نیاز دارید. بهتر است کفش‌های خود را در طول هفته “چرخش” دهید، یعنی هر روز از یک جفت کفش متفاوت استفاده کنید و از یک جفت کفش چند روز متوالی استفاده نکنید.
اصطلاح “چرخش کفش‌های دویدن” به این معنی است که بین دویدن‌ها از کفش‌های مختلف استفاده کنید و از یک جفت کفش دوباره و دوباره استفاده نکنید. همه کفش‌های دویدن دارای فوم در زیره خود هستند. دویدن، فوم را فشرده می‌کند و معمولاً یک یا دو روز طول می‌کشد تا به تراکم اولیه خود برگردد. اگر بیش از حد با فوم فشرده‌شده بدوید، خطر آسیب‌دیدگی شما افزایش می‌یابد. چرخش کفش‌ها به شما این امکان را می‌دهد که به کفش‌هایتان اجازه دهید بین استفاده‌ها بازیابی شوند.
علاوه بر این، چرخش کفش‌ها باعث می‌شود که طول عمر آنها بیشتر شود. اگر مکرراً روی فوم فشرده‌شده بدوید، فوم سریع‌تر خراب می‌شود و در نتیجه مسافت کمتری می‌توانید با کفش‌ها بدوید. اگر به کفش‌هایتان اجازه دهید بین استفاده‌ها بازیابی شوند، طول عمرشان بیشتر می‌شود.
در نهایت، صرف‌نظر از تعداد روزهایی که می‌دوید، برخی دوندگان برای انواع مختلف دویدن کفش‌های متفاوتی دارند. معمولاً کفش‌های سبک‌تر و پاسخگو برای دویدن‌های سریع استفاده میشوند و کفش‌های با بالشتک (کوشن) بیشتر برای دویدن‌های راحت‌تر یا طولانی‌تر. اینجا می‌توایند بیشتر در مورد معیارهای انتخاب و خرید کفش دویدن بخوانید.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سوپر کفش‌ها ممکن است مزایای قابل توجهی برای دوندگان داشته باشند، اما آنها تنها عامل بهبود عملکرد نیستند.
همانطور که هر دونده می‌داند، کفش‌های مخصوص دویدن دائماً در حال اصلاح و به روز شدن هستند، زیرا طرح‌های نوآورانه در حال گسترش است، بنابراین توسعه «سوپر کفش‌ها» به خودی خود انقلاب نیست، اما تحقیقات جدید در Scientific Reports نشان می‌دهد که این کفش‌ها واقعاً شایسته این نام هستند.
به طور کلی، سوپر کفش‌ها با فناوری ترکیبی از فوم سبک وزن و بازگشت‌دهنده انرژی با صفحه فیبر کربن برای سفتی و پایداری بیشتر شناخته میشوند. بر اساس تحلیلی در بررسی فناوری MIT، که اشاره می‌کند از سال 2020، که دوندگان از این نوع کفش استفاده می‌کنند، تمام رکوردهای جهانی جاده و پیست فضای باز را از 5000 متر تا ماراتن شکسته‌اند.
چگونه سوپر کفش‌ها به کاهش آسیب کمک می‌کنند؟
تحقیقات اخیر دیدگاهی در مورد اینکه چرا سوپر کفش‌ها تا این حد مورد توجه قرار گرفته‌اند، ارائه می‌کنند. محققان با نگاهی به 19 دونده تفریحی مرد و زن، مکانیک مفاصل، جذب اکسیژن، و فشار روی درشت نی (وزنی که استخوان ساق پا تحمل می‌کند) هنگام دویدن را با هر دو کفش فوق العاده، Nike Air Zoom Alphafly 1 و Adizero Adios 5 ارزیابی کردند.
محققان دریافتند که استفاده از سوپر کفش‌ها مصرف اکسیژن را تا حدود 3 درصد کاهش می‌دهد، میزان فشار را تا حدود 5 درصد کاهش می‌دهد و ضربان قلب را تا حدود 2 درصد کاهش می‌دهد.
سوپر کفش‌ها همچنین بار تجمعی روی استخوان تیبیا (درشت نی) را کاهش دادند.
این بدان معناست که این کفش‌ها اقتصاد دویدن را بهتر (ارائه حس بهتر و راحت‌تر با انجام تمرین سخت‌تر و سریع‌تر) می‌کند در حالی‌که ریسک آسیب کمتری برای ساق پا دارد.
سوپر کفش‌ها چطور به بهبود عملکرد کمک می‌کنند؟
به گفته محققان، مکانیسم‌های بیومکانیکی که منجر به بهبود عملکرد شده‌اند هنوز نامشخص است.
اما، ممکن است تا حدی به این دلیل باشد که دویدن با سوپر کفش‌ها باعث توزیع بهتر فشار در کل پایین تنه می‌شود، که می‌تواند منجر به کاهش سرعت خستگی شود.
همچنین، پژوهشگران اشاره کردند که سایر دانشمندان پیشنهاد داده‌اند که صفحه فیبر کربنی تأثیر «الاکلنگی» ایجاد می‌کند که باعث بهبود کارایی دویدن و کاهش هزینه انرژی می‌شود.
این اثر اساساً منجر به ایجاد نیروی بیشتری در پاشنه به سمت بالا در مراحل اولیه تا میانی ایستادن و فازهای فشار در چرخه راه رفتن می‌شود.
به عبارت دیگر، می‌تواند به بهبود بازگشت انرژی و نیروی جلوبرنده شما کمک کند.
ریچ ویلی، دکتر، فیزیوتراپیست و دانشمند در آزمایشگاه دویدن مونتانا در ایالات متحده، از تیم تحقیقات قبلی نیست اما روی آسیب‌های استرسی استخوان درشت‌نی (BSIs) و سندروم استرس درشت‌نی میانی (MTSS)، که به عنوان «شین اسپلینت» نیز شناخته می‌شود، کار کرده است.
او به Runner’s World گفت که نتایج با مطالعات قبلی که نشان می‌دهند برخی از «سوپر کفش‌ها» بار روی استخوان درشت‌نی را کاهش می‌دهند، هم‌خوانی دارد، اما نکاتی وجود دارد که باید در نظر داشت.
دونده‌ها در مورد خطر آسیب‌دیدگی با «سوپر کفش‌ها» باید به چه نکاتی توجه کنند؟
ویلی گفت: « برای درمان MTSS راهکارهای بهتری نسبت به سوپر کفش‌ها وجود دارد. یکی از دلایل این است که بیشتر سوپر کفش‌ها ارتفاع زیادی در پاشنه دارند که می‌تواند برای بسیاری از دوندگان یک سکوی ناپایدار ایجاد کند.
سوپر کفش‌ها واقعاً فقط برای جاده‌های بدون ناهمواری مناسب هستند و بسیاری از دونده‌ها در سطوح ناهموار با آنها مشکل دارند.»
در حالی که برخی از سوپر کفش‌ها می‌توانند به توزیع بهتر نیروها هنگام دویدن کمک کنند، ویلی پیشنهاد می‌کند که دوندگان باید به طور منظم با تمریناتی که به تقویت عضلات ساق پا و استخوان درشت‌نی کمک می‌کنند، قدرت خود را افزایش دهند تا بتوانند نیروهای بالای دویدن را تحمل کنند، بدون توجه به اینکه چه کفشی می‌پوشند.
او گفت: «برای بهبود قدرت استخوان و قدرت عضلات پلانتارفلکسور، بهترین تمرین، تمرین ساق پا ایستاده تک پا و با وزنه و روی یک پله است.
ما توصیه می‌کنیم با وزنه‌ای شروع کنید که بتوانید آن را ۱۲ بار برای سه ست بلند کنید و در طی دو تا چهار هفته به وزنه بسیار سنگین‌تری برسید که بتوانید شش تا هشت بار برای چهار ست در هر پا آن را بلند کنید.»
همچنین رویکرد اثبات‌شده و بسیار مهم افزایش تدریجی حجم دویدن است، زیرا افزایش سریع مسافت یا سرعت، اغلب خطر آسیب‌دیدگی «شین اسپلینت» را افزایش می‌دهد.
ویلی گفت که حتی دوندگان با تجربه نیز می‌توانند دچار آسیب‌های استرسی استخوان شوند اگر به‌طور ناگهانی حجم دویدن خود را افزایش دهند، به جای اینکه به‌تدریج به آن حجم تمرین برسند. اینجاست که قانون ۱۰ درصد می‌تواند به شما کمک کند تا از آسیب‌دیدگی ناشی از انجام زیاد و سریع جلوگیری کنید. (10 درصد افزایش حجم تمرین در هر هفته).
آسیب‌های رایج دویدن از پیشگیری تا درمان را می‌توانید در اینجا ببینید.
وی اضافه کرد که در حالی که افزایش تدریجی مسافت و سرعت مفید است، اختصاص دادن یک «هفته ریکاوری استخوان» بعد از چهار هفته تمرین نیز هوشمندانه است.
در این زمان، دونده‌ها باید حجم دویدن خود را حدود ۲۵ درصد کاهش دهند تا به سیستم اسکلتی فرصتی برای «جبران» افزایش حجم تمرین بدهند.
همچنین، رژیم غذایی و تداوم تمرینات نقش اساسی در پیشگیری از آسیب دارند. برای مثال، ویلی گفت که شواهد نشان می‌دهد رژیم‌های کم‌کربوهیدرات، به‌ویژه هنگامی که با محدودیت کالری همراه هستند، به‌طور قابل‌توجهی خطر آسیب‌دیدگی استخوان را در دوندگان افزایش می‌دهند.
به‌طور کلی، «سوپر کفش‌ها» ممکن است مزایای قابل‌توجهی داشته باشند، اما ویلی گفت: «نباید فراموش کنیم که کفش تنها راه بهبود سرعت نیست. دونده‌ای که به دنبال بهبود زمان دویدن سریع‌تر با کفش است، باید به دنبال راه‌های دیگری نیز برای بهبود عملکرد خود باشد.»
یکی از زیبایی‌های دویدن این است که شروع آن بسیار ساده است. با یک جفت کفش دویدن خوب، می‌توانید از خانه‌تان بیرون بروید و شروع کنید و تقریباً در هر سنی می‌توانید آن را انجام دهید. دویدن یک راه عالی برای کمک به بهبود سلامت قلب، سوزاندن کالری و تقویت خلق و خوی، در کنار کلی فایده دیگر است.
قبل از شروع هر تمرین ورزشی جدید، با پزشک خود مشورت کنید. دویدن یک فعالیت بدنی پر شدت است که می‌تواند استرس زیادی را به بدن شما وارد کند. لذا مطمئن شوید که مفاصل و بدن شما می‌توانند ضربات ناشی از برخورد به زمین را تحمل کنند، به خصوص اگر تا قبل شروع آن، کم تحرک بوده اید یا آسیب و بیماری خاصی دارید.
پس از انجام اینکار؛ مراحل شروع یک روتین دویدن، ساده است:
با پیاده روی شروع کنید: اگر تازه ورزش می‌کنید یا مدتی است که کم تحرک بوده‌اید، به آرامی شروع کنید. 3 تا 5 بار در هفته به مدت 30 دقیقه در روز پیاده روی سریع انجام دهید.
کم کم دویدن را به فعالیت خود اضافه کنید: پس از چند هفته پیاده روی، بازه‌های زمانی از دویدن را در این 30 دقیقه بگنجانید. با 5 دقیقه پیاده روی سریع بدن خود را گرم کنید و سپس به تدریج پیاده روی و دویدن را با هم مخلوط کنید. سعی کنید 1 دقیقه بدوید، 2 دقیقه پیاده روی کنید و این سیکل را تکرار کنید. همانطور که دویدن برایتان راحت‌تر می‌شود، زمان انجام آن را طولانی‌تر کنید.
ابتدا روی زمان تمرکز کنید و بعد سرعت، استقامت و مسافت پیموده شده خود را افزایش دهید: در ابتدا به جای مسافت، روی افزایش زمان دویدن خود تمرکز کنید. هدف این است که بیرون بروید و حرکت کنید، مهم نیست چقدر سریع یا آهسته این کار را انجام می‌دهید. هنگامی که بدن خود را به طور مداوم برای یک دوره زمانی حرکت دادید، می توانید سرعت خود را افزایش دهید، مسافت پیموده شده خود را افزایش دهید یا استقامت خود را افزایش دهید.
دویدن یک ورزش فردی است که برای هر کسی متفاوت به نظر می رسد. اینکه چند وقت یکبار می‌دوید، چه مسافت یا چقدر سریع به انگیزه و اهداف شما بستگی دارد. رسیدن به تناسب اندام، حفظ سلامتی، گسترش روابط اجتماعی، خوش گذشتن یا چالش کشیدن خود برای اولین 5k یا نیمه ماراتن خود، دانستن انگیزه شما می تواند به تنظیم برنامه دویدن کمک کند.
کفش مناسب تهیه کنید.
برای شروع دویدن نیازی به ساعت‌های هوشمند فانتزی یا سایر وسایل الکترونیکی ندارید.
اما چیزی که به آن نیاز دارید یک جفت کفش دویدن است که مناسب پای شما باشد.
کفش مخصوص دویدن خود را پیدا کنید: در حالی که کفش‌های مخصوص دویدن را می‌توان برای پیاده‌روی استفاده کرد، کفش‌های پیاده روی برای دویدن ایده‌آل نیستند. آنها بالشتک و حمایت یکسانی برای پا ندارند.
لباس راحت بپوشید: چه در روزهای سرد و چه گرم می‌دوید، لباس‌های راحت برای دویدن انتخاب کنید که رطوبت (عرق) را از پوست شما دور کرده و شما را خشک نگه دارد.
یک نیم تنه ورزشی مناسب پیدا کنید: از آنجایی که دویدن ورزشی پر شدت است، یک نیم تنه ورزشی خوب می‌تواند به محدود کردن حرکت سینه کمک کند که مانع درد، ساییدگی یا ناراحتی‌های دیگر شود.
آبرسانی را جدی بگیرید: این مهم است که هیدراته بمانید تا احساس خوبی در دویدن داشته باشید. ممکن است بتوانید دویدن های 45 دقیقه یا کمتر را بدون نوشیدن آب انجام دهید، اما بسیاری از دوندگان صرف نظر از مدت زمان دویدن، آب را حمل می‌کنند و می‌نوشند. برخی بطری‌های آب دستی را دوست دارند، برخی دیگر کوله آبرسانی را ترجیح می‌دهند. برای دویدن بیشتر از 45 دقیقه شما نیاز به الکترولیت ورزشی همراه آب دارید.
اگر می‌خواهید لوازم جانبی دویدن بخرید: لازم نیست از همان ابتدا که دویدن را شروع می‌کنید برای وسایل الکترونیکی یا جانبی هزینه کنید. بعدها که بخواهید مسافت‌ها یا ضربان قلب خود را ردیابی کنید، ساعت هوشمند یا مانیتور ضربان قلب را می‌توانید تهیه کنید.
اصول دویدن: سوالات متداول
لازم نیست در مورد نحوه دویدن خود زیاد فکر کنید، اما چند نکته در مورد فرم دویدن، سرعت و تنفس می تواند به شما کمک کند دونده کارآمدتری باشید.
چگونه باید گرم کنم؟
برای 5 تا 10 دقیقه گرم کردن زمان بگذارید تا خون شما به گردش در آید، اکسیژن جریان یابد و بدنتان بیدار شود. کشش های پویا را در جایی که عضلات خود را از طریق حرکت گرم می کنید انجام دهید: برخی از نمونه ها عبارتند از پروانه، زانو بلند، ضربه به پشت (butt kicks) و چرخش پا.
وقتی در حال دویدن هستم چه احساسی باید داشته باشم؟
به عنوان یک مبتدی، ممکن است هنگام شروع دویدن کمی احساس ناراحتی کنید، اما اگر احساس درد می‌کنید، باید بایستید و با پزشک خود مشورت کنید.
با چه سرعتی باید بدوم؟
سعی کنید با هم تیمی دونده خود گفتگو کنید. اگر نمی توانید راحت صحبت کنید، سرعت خود را کم کنید. اگر تنها می‌دوید، سعی کنید با صدای بلند با خودتان صحبت کنید و مطمئن شوید که می توانید این کار را راحت انجام دهید.
برای مطلع شدن از نکات دویدن، اینستگرام رانینگ کلاب تهران را دنبال کنید:
تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
چگونه هنگام دویدن نفس بکشم؟
تنفس شما بخش مهمی از دویدن شما است و به رساندن اکسیژن به عضلات کمک می‌کند. برخی از افراد از طریق بینی، برخی از طریق دهان و برخی دیگر ترکیبی از هر دو را انجام می‌دهند. تکنیک های مختلف تنفس را امتحان کنید تا ببینید کدامیک برای شما بهتر عمل می‌کند.
در اینجا دو الگوی تنفسی رایج وجود دارد:
از الگوی 2-2 استفاده کنید: برای دو مرحله (گام) نفس عمیق بکشید (ضربه پا) و دو مرحله(گام) از طریق دهان نفس خود را بیرون دهید. از طریق بینی نفس بکشید، از طریق دهان بازدم کنید.
از الگوی 3-1 استفاده کنید: سه مرحله(گام) نفس بکشید و در یک مرحله(گام) بازدم کنید.
فرم دویدن مناسب چیست؟
فرم دویدن خوب می تواند به شما کمک کند دونده کارآمدتری شوید و از آسیب دیدگی جلوگیری کنید. در اینجا چند نکته سریع برای شروع به شما می‌گوییم:
بازوها: بازوها مثل پاها قدرت شما هستند. اجازه دهید بازوهایتان به طور طبیعی و با زاویه 90 درجه آرام بچرخند. شانه هایتان را هم شل کنید. از حرکت متقاطع دست ها اجتناب کنید. اجازه ندهید دست هایتان از خط مرکزی بدنتان عبور کند. این به حفظ انرژی کمک می کند.
پاها: پای خود را در مرکز و مستقیماً زیر بدنتان فرود بیاورید.
بدن: بالاتنه خود را صاف و در عین حال آرام نگه دارید. در حین دویدن کمی به جلو خم شوید تا حرکت بهتری داشته باشید. از قوز کردن یا خم شدن از باسن خودداری کنید.
بهترین راه برای خنک شدن چیست؟
زمانی را برای کاهش تدریجی ضربان قلب خود به جای توقف ناگهانی اختصاص دهید. شما می خواهید بدن خود را آرام کنید و به آن بگویید که زمان استراحت فرا رسیده است. بسته به سطح تلاش شما متفاوت است. اگر در حال دویدن هستید، سرعت خود را به آرامی آهسته پایین بیاورید یا پیاده روی کنید. اگر در حال راه رفتن هستید، حرکات کششی آهسته مانند 20 تا 30 ثانیه لانژ انجام دهید.
بهترین مکان برای دویدن کجاست؟
جایی را پیدا کنید که به شما فرصت دویدن مداوم را بدهد و از انجام آن لذت ببرید. به منظور تبدیل شدن به یک دونده حرفه‌ای‌تر، در نهایت سعی کنید سطح دویدن خود را تغییر دهید. ترکیبی از خیابان‌ها، پیاده روها، تردمیل ها، مسیرها، چمن‌ها، جاده های خاکی و غیره را امتحان کنید.
چند وقت یکبار باید بدوم؟
به جای سرعت یا مسافت، تداوم را هدف قرار دهید. یک برنامه هفتگی دویدن برای ایجاد عادت ورزش تنظیم کنید.
چگونه با انگیزه بمانیم؟
برنامه داشته باشید: برای دویدن خود برنامه ریزی کنید. آن را در تقویم تان درج کنید. برای انجام آن استمرار داشته باشید. اگر تنها زمانی که دارید وقت ناهار باشد یا زمان قبل از کار یا مدرسه بهترین است، برای آن برنامه ریزی کنید. در صورت نیاز زنگ هشدار تنظیم کنید.
به بدن خود گوش دهید: اگر یک روز حوصله دویدن ندارید، اشکالی ندارد. ممکن است نشانه این باشد که شما و بدنتان به استراحت نیاز دارید.
لباس بپوشید: گاهی اوقات سخت ترین قسمت ایجاد انگیزه برای بیرون رفتن از در است. برای دویدن لباس بپوشید تا بهانه ای برای انجام ندادن آن نداشته باشید. هر روز که قصد دویدن را دارید وسایل دویدن خود را کنار بگذارید یا بسته بندی کنید تا همیشه برای آن آماده باشید.
10 نکته‌ی حفظ انگیزه برای دویدن را از اینجا بخوانید.
هدف خود را بدانید: خواه این هدف حفظ سلامتی به دلیل فشار خون بالا باشد یا به این دلیل که برای یک مسابقه دویدن 10k برای سه ماه ثبت نام کرده اید. به خود یادآوری کنید که تلاش امروز در درازمدت دستاوردی بزرگتر خواهد بود.
با دوستان خود بدوید: وقتی کسی منتظر شماست، سخت‌تر است که از دویدن منصرف شوید. به علاوه، می توانید به یکدیگر انگیزه دهید.
برای پیوستن به بزرگترین رانینگ کلاب ایران، روی این لینک بزنید:
به یک کلاب دویدن بپیوندید: از سایر دوندگان انگیزه میگیرید. به یک تیم دویدن محلی بپیوندید و با دوستان دیگری که در آن تیم دونده شده اند ارتباط برقرار کرده و صحبت کنید.
برای یک مسابقه ثبت نام کنید: زمانی که به طور منظم در حال دویدن هستید، ممکن است به فکر شرکت در یک مسابقه جاده ای باشید. آنها اغلب “دوهای سرگرم کننده” نامیده می شوند زیرا بیشتر دوندگان برای رقابت جدی وارد آنها نمی شوند.
فارغ از سطح رقابت شما، تمرین را برای یک مسابقه انجام دهید. حتی اگر هدف شما صرفاً تمام کردن آن مسافت باشد. مسافت مسابقه هر چه باشد – 5K، 10K، نیمه ماراتن یا یک ماراتن کامل. چندین ماه قبل از مسابقه خود هدف تمرینی خود را تعیین کنید.
پیشرفت خود را ثبت کنید: نرم افزارها یا سایر برنامه پایش دویدن، پایش پیشرفت را برای شما آسان می‌کند و به شما کمک می‌کند تا از دستاوردهای خود احساس خوبی داشته باشید.
چگونه استقامت ایجاد کنیم
هنگامی که مهارت های اولیه دویدن را به دست آوردید، شروع به عادت دادن بدن خود به دویدن برای مدت زمان طولانی کنید. تاکید در این مرحله تمرینات پایه، مسافت است نه سرعت.
دویدن خیلی سریع و خیلی زود می تواند شما را از نظر جسمی و روحی خسته کند و شما را مستعد آسیب دیدگی کند.
مسافت‌های خود را به آرامی افزایش دهید: برخی از دوندگان توصیه می کنند مسافت پیموده شده و شدت خود را حداکثر تا 10 درصد در هفته افزایش دهید تا از آسیب های ناشی از بیش تمرینی جلوگیری شود. اگر در ورزش و دویدن تازه کار هستید، ممکن است بخواهید با افزایش 5 درصدی در هفته شروع کنید. مثلا اگر حجم هفتگی تمرین شما در این هفته 10 کیلومتر است با 5 درصد افزایش در هفته بعد می توانید 10.5 کیلومتر بدوید و با 10 درصد افزایش، 11 کیلومتر بدوید.
کراس ترینینگ: فعالیتی غیر از دویدن انجام دهید تا به پاها و ماهیچه های درگیر در دویدن استراحت دهید. دوچرخه سواری، شنا، رقص، اسکی صحرایی می تواند به شما در جلوگیری از آسیب کمک کند. استفاده از تمرینات متقاطع در چند هفته ابتدایی دویدن، زمانی که در تلاش برای ایجاد یک پایه دویدن هستید، اهمیت کمتری دارد. هنگامی که پایه دویدن را ایجاد کردید و مسافت پیموده شده را افزایش دادید، تمرینات متقاطع خود را افزایش دهید.
تمرینات قدرتی: تمرینات قدرتی را برای بهبود کارایی و عملکرد کلی خود در برنامه بگنجانید. راه‌های زیادی برای تمرین قدرتی وجود دارد، جدا از وزنه‌برداری یا استفاده از دستگاه‌های وزنه‌برداری در باشگاه. تمرینات ساده ای وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا ماهیچه هایی را که بیشتر در هنگام دویدن از آنها استفاده می کنید، تقویت کنید.
استراحت و ریکاوری: همانطور که مسافت پیموده شده را افزایش می‌دهید، بدن شما برای بازیابی به روزهای استراحت و زمان نیاز دارد. وقتی مرحله پیاده روی/دویدن را پشت سر گذاشتید، «روزهای طولانی/روزهای کوتاه» را شروع کنید. به عنوان مثال، اگر یک روز 6 کیلومتر می دوید، روز بعد فقط 3 کیلومتر بدوید.
با این نکات، عبور از ترافیک، پیاده‌روهای شلوغ و محله‌های ناآشنا، آسان‌تر و دویدن ایمن می‌شود.
دویدن در قلب یک کلان شهر با دویدن در یک محله آرام یا روی مسیر اختصاصی دو بسیار متفاوت است. مناظر شهری می‌توانند به خودی خود یک مانع باشد، و خطرات بالقوه‌ای نیز به معنای واقعی کلمه در هر گوشه‌ای کمین کرده‌اند. با این حال، خوشبختانه اگر بدانید چگونه با آنها کنار بیایید، دویدن ایمن در شهر می‌تواند روشی عالی برای حفظ تناسب اندام باشد.
همواره اصول اولیه ایمنی دویدن را تمرین کنید.
دویدن ایمن در شهر از نظر اصول اولیه تفاوت چندانی با دویدن در مکان‌های دیگر ندارد. در نهایت، این هم همان ورزش همیشگی است، فقط در منطقه ای شلوغ تر انجامش می دهید. بنابراین، نکات کوچکی را که در همه جا شما را ایمن نگه می دارند فراموش نکنید:
هوشیار باشید و سرتان را بالا نگه دارید تا هر گونه خطری را که در اطراف شما وجود دارد، شناسایی کنید.
قبل از عبور از خیابان حتما به دو طرف نگاه کنید (این مورد واضح است!)
اگر مسیر دویدن یا پیاده‌رو مشخصی وجود دارد، از آن استفاده کنید.
تا جایی که می‌توانید از جدول یا جاده فاصله بگیرید.
از لباس‌های روشن یا حتی لباس‌های شبرنگ (به خصوص در شب) استفاده کنید.
علاوه بر این، برخی از موارد ضروری دیگر را برای شروع درست دویدن فراموش نکنید. یک جفت کفش مناسب دویدن تهیه کنید تا به پاهایتان آسیب نرسد، بندهای آن را متناسب با نوع پاهایتان ببندید و با سرعت کم شروع کنید تا دچار کشیدگی عضله نشوید. این راهنما روی بسیاری از نکات خاص شهر تمرکز خواهد کرد، اما موارد مهمی را که برای همه دونده‌ها در هر سطحی صدق می‌کند، فراموش نکنید.
شهر، موجودی زنده و پویاست که پر از خطرات بالقوه برای دونده‌ها است. بنابراین، به جای اینکه ناگهانی و بدون برنامه به دویدن بپردازید، دوچندان اهمیت دارد که قبل از شروع دویدن، همه جوانب مسیر خود را برنامه ریزی کنید.
از نقشه گوگل یا ابزارهای مخصوص طراحی مسیر دویدن استفاده کنید تا مسیری را انتخاب کنید که از مناطق خلوت و دور افتاده دور بمانید. اگر مطمئن نیستید، مسیر را روی نقشه مشخص کنید، سپس با یک دوست برای شناسایی مسیر، آن را رانندگی یا پیاده‌روی کنید.
مکان تنها عامل مهم نیست: به زمان دویدن خود نیز توجه کنید و سعی کنید زمان‌هایی که ترافیک عابران پیاده و خودرو زیاد است را اجتناب کنید. هر چه تعداد عابران پیاده در مسیر شما کمتر باشد، موانع کمتری برای جاخالی دادن وجود دارد.
همچنین، هر چه تعداد خودروهای در حال حرکت کمتر باشد، دیدن خیابان برایتان آسان‌تر (و احتمال برخورد با خودرو کمتر) خواهد بود.
بنابراین، هنگام برنامه‌ریزی دویدن، دویدن در ساعات اولیه صبح یا بعد از اوج ترافیک عصر را در نظر بگیرید، زمانی که تعداد خودروها و عابران پیاده در خیابان کمتر است. فقط مطمئن شوید که همچنان در مناطقی با دید باز می‌دوید.
دویدن امن شهری مخصوصا تو شهر تهران یکم چالش برانگیزه برای کسایی که تجربه‌ی کمتری دارن و برای کسب این تجربه و دویدن با مربی‌های حرفه‌ای عضو اپلیکیشن تهران کلاب بشو!
هدفون‌های Shokz OpenRun به شما این امکان را می‌دهند که صدای اطرافتان را بشنوید
یک چراغ گیره‌ای تا خودروهای شما را حتی در تاریکی ببینند و شما هم بتوانید محیط اطراف خود را بهتر ببینید
یک دستبند RoadID، در صورتی که نمی خواهید کارت شناسایی حمل کنید، اما می‌خواهید مطمئن شوید که اطلاعات شما در مواقع اضطراری در دسترس است
به دویدن بدون هدفون (یا با صدای کم) فکر کنید
احتمالا برای اکثر شما (از جمله خودم) این کار سخت باشد، اما دویدن بدون هدفون، بهترین راه برای دویدن ایمن در شهر است. چند دلیل برای این موضوع وجود داره. وقتی صدای موسیقی و یا پادکست در گوشتان باشد، به سختی می‌توانید صدای اطراف را بشنوید. به دلیل تمرکز روی چیزی که گوش می‌دید، روی محیط اطراف تمرکز کمتری می‌کنید. خیلی از افراد با بلند کردن بیش از حد صدا، به مرور زمان به شنوایی خودشان آسیب می‌زنند.
می‌دانیم که موسیقی برای حفظ انرژی و ریتم دویدن فوق‌العاده است، اما شاید باورتان نشود که دویدن بدون موسیقی یا هر وسیله‌ی دیگری چقدر می‌تواند تجربه‌ای تازه و لذت‌بخش باشد. در این حالت می‌توانید روی لذتِ دویدن تمرکز کنید، به پیام‌های بدنتان بیشتر گوش دهید و فرصت خوبی برای کاوش در افکارتان داشته باشید. به آن به عنوان نوعی مدیتیشن در حین ورزش فکر کنید.
اگر هنوز قانع نشده‌اید، گزینه‌های دیگری هم وجود دارد. می‌توانید صدای موسیقی را تا حد ممکن کم کنید تا همچنان کمی آن را بشنوید اما همزمان صدای اطرافتان را هم تشخیص دهید. راه‌حل من این است که ببینم آیا در حالی که موسیقی پخش می‌شود، می‌توانم صدای صحبت کسی دیگر را بشنوم. با هم‌اتاقی، یکی از اعضای خانواده صحبت کنید یا تلویزیون را روشن کنید و ببینید آیا حداقل متوجه می‌شوید کسی دارد به شما هشدار می‌دهد.
همچنین می‌توانید به فکر خرید یک هندزفری با قابلیت هدایت استخوانی باشید، مثل هدزفری Shokz OpenRun. این نوع هندزفری‌ها صدا را از طریق لرزش استخوان به گوش داخلی می‌رسانند. در نتیجه می‌توانید همچنان صدای اطرافتان را بشنوید و از هر دو دنیا بهترین بهره را ببرید.
با دوستانتان بدوید (به خصوص در شب)
در فیلم و سریال‌ها زیاد می‌بینیم که آدم‌ها شب‌ها مورد حمله یا زورگیری قرار می‌گیرند. درسته، چون واقعا بیشتر زورگیری‌ها شب‌ها اتفاق می‌افتند. لورن هارگریو از وبسایت اکتیو توضیح می‌دهد که اگر می‌خواهید شب بدوید، یا هر زمان دیگری که هوا تاریک است، بهتر است با دوستانتان بدوید:
دو نفر را نسبت به یک نفر کنترل کردن سخت‌تر است، پس احتمال حمله‌ی مهاجمین کمتر می‌شود و اگر هم حمله کنند، احتمال نجات پیدا کردن شما دو برابر می‌شود. اگر کسی را برای دویدن همراه ندارید، یک سگ بگیرید. یا سگی را قرض بگیرید. سگ نه تنها باعث می‌شود کمتر هدف حمله قرار بگیرید، بلکه گاهی اوقات می‌تواند خطر را زودتر از ما حس کند.
می‌دونستی که تهران کلاب کلاس‌های گروهی دویدن داره و تو و دوستات می‌تونید باهم بدوید زیرنظر بهترین مربی‌ها که بهش میگیم دویدن هوشمندانه
بدیهی است که یک سگ کوچک پر سر و صدا برای این کار مناسب نیست، اما منظورم را متوجه شدید. مهاجمین به دنبال کار آسان هستند. همراه داشتن یک نفر دیگر، پیچیدگی‌های زیادی را به همراه دارد و به احتمال زیاد بسیاری از مجرمین را منصرف می‌کند.
اما اگر مهاجم را بشناسید چه؟ یا مهاجمی که به طور تصادفی به سراغ مردم نمی‌رود؟ متأسفانه، مزاحمان و آشنایان سابق که به دشمن تبدیل میشوند، یک واقعیت ناخوشایند، به ویژه برای زنان هستند. چند نکته وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری یا مقابله با این تهدیدات، به خصوص زمانی که دوست دارید در تاریکی بدوید، استفاده کنید:
به طور منظم مسیر خود را عوض کنید تا قابل پیش‌بینی برای دیگران نباشید.
از به اشتراک گذاشتن جزئیات مسیر دویدن خود در شبکه‌های اجتماعی خودداری کنید.
شرکت در کلاس های دفاع شخصی
اسپری فلفل یا شوکر همراه خود داشته باشید
در آخر و مهم‌تر از همه، همیشه به کسی بگویید که کجا می‌روید، حتی اگر فقط یک پیام متنی یا پیامی به شخصی که به او اعتماد دارید در فضای مجازی باشد و این جزییات ریز تجربه دویدن ایمن شهری را به ارمغان می‌آورد.
در سمت “صحیح” جاده بدوید
اگر دائم می‌دوید، بهتر است دویدن ایمن داشته باشید و شاید بدانید که باید خلاف جهت ترافیک بدوید، و این برای دونده‌های شهری حتی مهم‌تر است. دویدن ایمن خلاف جهت ترافیک به شما اجازه می‌دهد تا ماشین‌های روبه‌رو خود را ببینین و بتوانید واکنش نشان بدهید و از سر راه آنها کنار برید. ولی گاهی اوقات، این قانون بی‌تأثیر و حتی ناامن می‌شود. در این صورت، مسیری را انتخاب کنید که:
بهترین دید را به شما می دهد (جلو و عقب)
به خودروها بهترین دید از را شما می‌دهد
دارای مسیر دویدن اختصاصی است
حداقل یک پیاده رو یا شانه خاکی دارد
یک خروجی دارد (جایی که در صورتی که یک ماشین به سمت شما آمد بتوانید شیرجه بزنید یا بدوید)
همیشه فرض نکنید که دویدن خلاف جهت ترافیک بهترین گزینه است. شما می‌خواهید رانندگان به همان اندازه، یا حتی بیشتر از شما، شما را ببینند. در صورت امکان از جاده دور بمانید و همیشه آماده فرار به جایی امن باشید.
با احتیاط به تقاطع ها و خیابان ها نزدیک شوید
برای دونده‌های شهری، رد شدن از تقاطع‌های شلوغ خطرناک‌ترین کار است. اگر دونده حواسش نباشد، ممکن است با ماشین تصادف کند. اگر راننده حواسش نباشد، ممکن است با دونده تصادف کند. می‌بینید که دونده‌ها در هر صورت این جدال را می‌بازند؟ علاوه بر نگاه کردن به دو طرف خیابان، چند کار دیگر هم هست که باید در هر تقاطعی انجام دهید.
جیمز رایا در مجله اکتیو پیشنهاد می‌کند که تا حد امکان پشت وسایل نقلیه (به خصوص خودروهای داخل خطوط ویژه پیچ) بدوید. این که آنها ایستاده‌اند به این معنی نیست که شما را می‌بینند و می‌دانند که می‌خواهید از کنارشان رد شوید. رایا همچنین پیشنهاد می‌کند که هنگام ورود به تقاطع سعی کنید با رانندگان تماس چشمی برقرار کنید و مطمئن شوید که شما را دیده‌اند. من دوست دارم برای اطمینان بیشتر دست تکان بدهم یا دستم را بالا ببرم تا به آنها بگویم «سلام، من اینجا هستم». تا به حال سه بار نزدیک بود با ماشین تصادف کنم (یکی از آنها به من زد)، اما از زمانی که دست تکان دادن را شروع کردم، دیگر چنین اتفاقی نیفتاده است.
همچنین تلاش برای رد شدن از خیابان زمانی که چراغ عابر پیاده قرمز است، فکر بسیار بدی است. در این صورت شما قمار می‌کنید که به موقع آن طرف برسید و کمی بیش از حد روی بدنتان ریسک می‌کنید. ممکن است زمین بخورید، بلغزید یا هر اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد و درست زمانی که چراغ عوض می‌شود روی زمین باشید. علاوه بر این، هنگامی که عجله دارید، از دید اکثر رانندگان خارج می‌شوید، بنابراین زمانی که پایشان را روی پدال گاز فشار می‌دهند، احتمالا متوجه حضور شما نمی‌شوند. منتظر بمانید تا چراغ بعدی به شما بگوید که رد شدن ایمن است. اگر می‌خواهید ضربان قلب‌تان بالا برود، در جا بدوید. یا بهتر است، در حالی که منتظر هستید تمرینات دیگری مانند شنا و اسکوات انجام دهید.
هرگز در مورد رانندگان نیز فرضیه نسازید. فرض نکنید که شما را می‌بینند یا اینکه واقعاً در یک علامت ایست توقف می‌کنند. با احتیاط از هر گذرگاهی عبور کنید تا بتوانید دویدن ایمن داشته باشید و زنده بمانید و روز دیگری بدوید.
تو اینستگرام تهران کلاب جدیدترین نکته‌های دویدن، پست میشه
تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
هنگام عبور از کنار مردم در پیاده‌رو مودب باشید
با دیگران مؤدب بودن همیشه به نفعتان است، به خصوص زمانی که مجبورید پیاده‌رو را با جمعیت زیادی از عابران پیاده که به زندگی خود مشغول هستند، به اشتراک بگذارید. برای جلوگیری از تصادفات یا درگیری‌های غیرضروری، هنگام دویدن در شهر، این قوانین اولیه مودبانه را دنبال کنید:
اگر با فرد دیگری در حال حرکت هستید، به صورت تک‌نفر حرکت کنید، یا حداقل هنگام نزدیک شدن به افراد دیگر به تک‌نفر ردیف شوید
مانند ماشینی در جاده، از سمت راست بروید و از چپ سبقت بگیرید
هنگام عبور از کنار عابران پیاده، با گفتن عبارات ساده‌ای مانند «سمت چپ» یا «ببخشید» آنها را مطلع کنید
این مورد آخر بسیار مهم است. بر اساس تجربه شخصی خودم، چند بار بی‌سروصدا به افرادی نزدیک شدم که متوجه حضور من نبودند و این باعث می‌شد که آنها به حالت دفاعی بروند. نهایتا، اگه فکر می‌کنید کسی حواسش نیست، احتمالا همینطور است. وقتی آنها نزدیک می‌شوید، بهتر است که احتیاط کنید و سرعت خود را کم کنید تا مطمئن شوید که برخوردی پیش نمی‌آید. در مورد بچه‌هایی که در پیاده‌رو بازی می‌کنن هم همینطور است. به آنها فضای کافی بدهید و سرعت خود را کم کنید.
به غرایز خود اعتماد کنید (بیشتر اوقات)
ریسک کردن امنیت‌تان برای ورزش کردن فایده‌ای ندارد. با این حال، غرایزی وجود دارند که باید بیشتر در مورد اعتماد به آنها محتاط باشید. گاهی اوقات غرایزتان ممکن است به شما بگویند که از آنچه واقعاً هستید توانمندتر هستید و این می‌تواند خطرناک باشد. کیتی مک‌دونالد نایتز در مجله‌ی دنیای دونده، این موضوع را به عنوان «عقده‌ی شکست‌ناپذیری» توصیف می‌کند که بسیاری از دونده‌ها تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. شما به دلیل دویدن منظم احساس قدرت می‌کنید، بنابراین ممکن است فرض کنید می‌توانید در هر کجا، هر زمان و بدون اینکه کسی بتواند به شما برسد، بدوید. علاوه بر این، چون مصمم هستید، ممکن است تمرین خود را بر امنیت شخصی‌تان مقدم بدانید. شما ممکن است احساس کنید که می‌توانید هر کاری انجام دهید، اما به جای آن خونسردی خود را حفظ کنید و به غرایز ایمنی‌تان گوش دهید.
اگر شما یک دونده تازه‌کار هستید یا برای اولین دو 5 کیلومتر خود تمرین می‌کنید، ممکن است برایتان سوال شود که «برای دویدن چی بپوشیم؟»
خبر خوب این است که برای اینکه یک دونده موفق باشید واقعاً به تجهیزات و لباس‌های فانتزی یا گران قیمت نیاز ندارید. این یک ورزش بسیار کم هزینه است – و برای دوندگان نکات زیادی برای صرفه‌جویی در هزینه وجود دارد.
اما اگر می‌خواهید دویدن‌هایتان تا حد امکان راحت و ایمن باشند، موارد ضروری خاصی برای دویدن وجود دارد که باید به فکر اضافه کردن آنها به مجموعه لباس‌های ورزشی خود باشید.
انتخاب کفش مناسب برای دویدن، گامی ضروری در ابتدای مسیر هر دونده‌ای است. تناسب کفش با ساختار پا، نقشی حیاتی در پیشگیری از آسیب‌های احتمالی ایفا می‌کند. پوشیدن کفش نامناسب، یکی از شایع‌ترین علل بروز جراحت در حین دویدن به شمار می‌رود.
هنگام خرید کفش دو، صرفاً به معیارهای ظاهری مانند برند، مدل، رنگ یا قیمت توجه نکنید. گرچه الزامی به تهیه گران‌ترین کفش موجود در فروشگاه نیست، اما سرمایه‌گذاری روی یک جفت کفش مناسب، تصمیمی هوشمندانه خواهد بود که به ارتقای راحتی و ایمنی شما در حین دویدن کمک می‌کند.
اگر اولین بار است که برای خرید کفش دو می‌روید، به یک فروشگاه تخصصی دو بروید، جایی که کارشناسان می‌توانند پای شما و سبک دویدن شما را ارزیابی کرده و کفش مناسب شما را توصیه کنند. کارکنان پای شما را اندازه می‌گیرند، شما را در حال دویدن روی تردمیل تماشا و راه رفتن شما را تجزیه و تحلیل می‌کنند. برخی از فروشگاه‌ها حتی به شما اجازه می‌دهند آنها را در خیابان‌های اطراف امتحان کنید.
هنگام مراجعه به فروشگاه برای انتخاب کفش دویدن، حتماً جوراب مخصوص این فعالیت را به همراه داشته باشید. ضخامت جوراب می‌تواند بر سایز مناسب کفش شما تأثیر بگذارد. در صورت عدم همراه داشتن جوراب، می‌توانید از فروشنده درخواست کنید تا یک جفت جوراب مناسب به شما قرض دهد.
ویژگی‌های مهم در انتخاب کفش دو:
ضربه‌گیری یا وزن سبک. کفش‌های با بالشتک زیاد برای دونده‌های تازه‌کار عالی هستند – به خصوص برای کسانی که سنگین‌تر هستند. با این حال، کفش‌های بالشتک‌دار معمولاً وزن بیشتری دارند و ممکن است در هنگام دویدن احساس دست و پا گیر بودن بدهند. کفش‌های سبک‌تر و کفش‌های بالشتک‌دار را امتحان کنید تا ببینید کدام را ترجیح می‌دهید.
سطح بازتابنده. اگر قصد دویدن در عصر یا اوایل صبح را دارید، کفشی را در نظر بگیرید که شامل نوعی ماده بازتابنده باشد. این باعث می‌شود، رانندگان و دوچرخه سواران شما را راحت‌تر ببینند.
آج کفش. به سطحی که به احتمال زیاد روی آن می دوید فکر کنید. روی تردمیل می‌دوید؟ در جاده؟ مسیرهای خاکی؟ پیست دو میدانی؟ کفش‌های دو مخصوص مسیرهای خاکی دارای آج ضخیم‌تر و عمیق‌تری نسبت به کفش‌های طراحی‌شده برای تردمیل، پیست و جاده هستند.
نکته: بعد از اینکه کفش دو مناسب با سبک و فرم دویدن خود را پیدا کردید، می‌توانید برای خرید جفت جایگزین، به دنبال تخفیف باشید.
بهترین لباس‌های دویدن برای شما کدامند
وقتی برای اولین بار دویدن را شروع می‌کنید، نیازی نیست عجله کنید و یک کمد لباس کاملاً جدید برای دویدن بخرید، مگر اینکه واقعاً برایتان مهم باشد. برای مثال، چون راحتی هنگام دویدن برای ادامه دادن به برنامه تمرینی ضروری است، دونده‌هایی که از نظر ظاهری لاغر و خوش اندام نیستند، ممکن است بخواهند یکی از محصولات جدید لباس‌های تمرینی شیک و کاربردی سایز بزرگ را در تهیه کنند. اگر می‌خواهید لباس جدید تهیه کنید، اینجا جایی است که باید شروع کنید.
جوراب مخصوص دو
پوشیدن جوراب 100% پنبه‌ای برای دویدن انتخاب مناسبی نیست. این نوع جوراب‌ها رطوبت را به خود جذب می‌کنند و در صورت تعریق پا یا خیس شدن، خشک نمی‌شوند و می‌توانند باعث ناراحتی و تاول شوند.
به جای جوراب‌های پنبه‌ای، از جوراب‌های مخصوص دویدن ساخته شده از الیاف مصنوعی مانند پلی استر، اکریلیک و کول مکس استفاده کنید. این جوراب‌ها به دفع رطوبت از پا کمک می‌کنند و اصطکاک را کاهش می‌دهند، که از ایجاد تاول جلوگیری می‌کند. برای دویدن در زمستان، جوراب‌های پشمی مانند اسمارت وول می‌توانند گرمای اضافی را فراهم کنند. برای محافظت بیشتر، برخی از دونده‌ها دو لایه جوراب می‌پوشند.
انتخاب نوع جوراب به سلیقه شما و شرایط آب و هوایی بستگی دارد. جوراب‌ها در مدل‌های مختلفی از نظر بلندی موجود هستند، از جوراب‌های کوتاه که فقط مچ پا را می‌پوشانند تا جوراب‌های بلند که تا روی ساق پا کشیده میشوند. در تابستان، بسیاری از دونده‌ها جوراب‌های کوتاه‌تر را برای خنک ماندن انتخاب می‌کنند، در حالی که در زمستان برای گرم ماندن از جوراب‌های بلندتر استفاده می‌کنند.
لباس‌های دو تکنیکال
لباس‌های دویدن برای ارائه حداکثر راحتی و دامنه حرکتی در حین ورزش طراحی شده‌اند. پارچه‌های سبک و کشسان به بدن شما اجازه می‌دهند حرکات طبیعی خود را داشته باشد، در حالی که درزهای ظریف و قرارگیری دقیق آنها از ساییدگی و تحریک پوست جلوگیری می‌کند. این ویژگی‌ها به ویژه در ساق‌های فشاری با عملکرد بالا که برای افزایش جریان خون و بهبود ریکاوری طراحی شده‌اند، اهمیت دارد.
لوازم دویدن معمولاً از پارچه‌هایی با الیاف نایلون، پشم یا پلی استر با فناوری پیشرفته ساخته میشوند. در زمستان و هنگام دویدن در هوای سرد، دویدن با این لباس‌ها به شما کمک می‌کند تا خشک و گرم بمانید. در تابستان و دویدن در هوای گرم، عرق را از بدن شما دور کرده و به جلوگیری از ساییدگی کمک می‌کنند.
پارچه‌های مخصوص در طول استفاده و چرخه‌های شستشو، عملکردی به مراتب بهتر از لباس‌های تمرینی ساخته شده از پنبه ارائه می‌دهند. این نکته را هنگام خرید ساق از برندهای مختلف، مد نظر داشته باشید.هم لباس‌های هوای سرد و هم هوای گرم ممکن است دارای منافذی برای افزایش قابلیت تنفس باشند.
نکته: وقتی برای دویدن بیرون می‌روید، مراقب باشید لباس زیادی نپوشید. بعد از گرم کردن، گرمای اضافی بدن باعث میشه حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه دما را گرم‌تر احساس کنید. برای مثال، اگر دمای بیرون از 13 درجه بالاتر باشه، احتمالا با تی‌شرت و شلوارک مشکلی برای دویدن نداشته باشید.
نیم‌تنه و سوتین‌های ورزشی
ورزشکاران زن باید برای فعالیت‌های سنگین مانند دویدن، از سوتین‌های ورزشی مناسب و باکیفیت که به طور خاص برای این کار طراحی شده‌اند، استفاده کنند. قبل از خرید، سوتین را به تن کرده و با انجام حرکاتی مانند دویدن درجا و پریدن، میزان کارایی و کنترل آن را ارزیابی کنید. هنگام انتخاب سوتین ورزشی، به دنبال مدلی باشید که در حین حرکات عمودی (بالا و پایین پریدن) حداکثر کنترل و ثبات را برای سینه‌ها فراهم کند. سوتین باید به درستی بر روی بدن شما قرار بگیرد و بیش از حد کشیده نشود.
اگر سایز سینه‌های بزرگ دارید و در گذشته در پیدا کردن سوتین ورزشی خوب و راحت مشکل داشته‌اید، یکی از این سوتین‌های ورزشی با کیفیت مخصوص سینه‌های سایز بزرگ را امتحان کنید.
اکثر سوتین‌های ورزشی پس از ۷۲ بار شستشو، زمانی که خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند، یا اگر وزن شما به طور قابل توجهی تغییر کند، نیاز به تعویض دارند.
ویژگی‌های دیگری که باید در لباس‌های دو به دنبال آنها باشید:
پارچه‌های فشرده: برخی از جوراب‌ها، ساق‌ها و تاپ‌های مخصوص دویدن از پارچه‌های فشرده ساخته شده‌اند. این نوع پارچه می‌تواند به تسریع ریکاوری بعد از دویدن کمک کند. علاوه بر این، بسیاری از افراد احساس حمایت بیشتری را هنگام پوشیدن این لباس‌ها تجربه می‌کنند.
جیب: اگر نمی‌خواهید هنگام دویدن کوله پشتی همراه همراه خود ببرید، به دنبال کاپشن، ساق، کاپری و سایر وسایل دارای جیب باشید. بسیاری از جیب‌ها به طور خاص برای جای دادن تلفن یا وسایل کوچک مانند کلید یا کارت اعتباری طراحی شده‌اند.
تامب‌هول: بسیاری از تاپ‌ها و کاپشن‌ها برای افزایش پوشش دست در هنگام دویدن در هوای سرد، یک سوراخ انگشت شست در آستین تعبیه کرده‌اند.
محافظت از آفتاب: برخی از لوازم مخصوص دویدن به طور خاص برای محافظت از پوست شما در برابر آفتاب طراحی شده‌اند. علاوه بر استفاده از کلاه و کرم ضد آفتاب، پوشیدن لباس SPF می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست کمک کند و یک اقدام پیشگیرانه مهم است که به خصوص هنگام دویدن در فضای باز باید به آن توجه شود.
لوازم ضروری دویدن: لیستی از آنچه که برای شروع به آن نیاز دارید
علاوه بر تجهیزات ضروری، لوازم جانبی کم دیگری نیز وجود دارند که اگرچه الزامی نیستند، اما می‌توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت و ایمنی دوی شما بیفزایند.
ساعت ورزشی
یک ساعت مچی مخصوص دویدن، ابزاری ایده‌آل برای زمان‌بندی تمرینات، حفظ سرعت ثابت در طول مسابقات و ردیابی مسیر با استفاده از GPS است. دوندگان مبتدی برای زمان‌بندی دویدن‌ها و اندازه‌گیری مسافت طی شده در حین دویدن یا پیاده‌روی، می‌توانند از یک ساعت ساده با دکمه توقف و شروع استفاده کنند. برخی از ساعت‌های ورزشی پیشرفته‌تر نیز قادر به ردیابی ضربان قلب و سایر معیارهای سلامتی هستند.
کمربند مخصوص دویدن
حین ورزش دو، با استفاده از کمربند مخصوص، دستان خود را آزاد نگه دارید. این کمربندها دارای جیب‌های متعددی برای حمل ایمن کارت شناسایی، پول و کلید می‌باشند. همچنین، برخی از آنها فضای کافی برای حمل وسایل بزرگتر را نیز دارند. همراه داشتن کارت شناسایی (یا استفاده از تگ شناسایی روی کفش) و مقداری پول نقد، اقدامی احتیاطی و ضروری در هنگام دویدن در فضای باز محسوب می‌شود.
تلفن همراه و اپلیکیشن‌ها
شما می‌توانید در حین دویدن تلفن همراه خود را همراه خود داشته باشید. که در مواقع اضطراری، برای گوش دادن به موسیقی، استفاده از برنامه‌های ورزشی یا ثبت عکس و فیلم از مسیر دویدن مفید خواهد بود. در صورت تمایل به همراه داشتن تلفن همراه، می‌توانید آن را در دست خود حمل کنید یا از وسایلی مانند کمربند، بازوبند یا جیب‌های مخصوص برای نگهداری آن در حین حرکت استفاده نمایید.
محافظت در برابر آفتاب
دوندگان زمان زیادی را در فضای باز زیر نور خورشید می‌گذرانند، بنابراین محافظت از پوست خود در برابر نور خورشید را فراموش نکنید. در ادامه به روش‌های انجام این کار می‌پردازیم:
برای محافظت از پوست خود در برابر نور خورشید، از ضد آفتاب ضد آب با حداقل SPF 30 و طیف وسیع استفاده کنید. این نوع ضد آفتاب از پوست شما در برابر هر دو نوع اشعه مضر UVA و UVB محافظت می کند. فرمولاسیون‌های استیکی ضد آفتاب، به ویژه برای استفاده در ناحیه صورت مناسب هستند، زیرا احتمال ورود ضد آفتاب به چشم را کاهش می دهند.
برای محافظت بیشتر از صورت خود، می‌توانید سایه‌بان یا کلاه لبه‌دار به کلاه خود اضافه کنید. این نوع کلاه‌ها به جذب عرق نیز کمک می‌کنند و از ورود ضد آفتاب به چشم شما جلوگیری می‌کنند. در صورت بارندگی، داشتن کلاه بسیار مفید خواهد بود.
برای محافظت از چشمان خود در برابر اشعه مضر خورشید، عینکی آفتابی با قابلیت مسدودسازی اشعه ماوراء بنفش تهیه نمایید.
آب
حفظ تعادل مایعات در بدن هنگام دویدن بیش از 30 دقیقه، از اهمیت بالایی برخوردار است. شورای ورزش آمریکا توصیه می‌کند که در طول ورزش، هر 10 تا 20 دقیقه یکبار هیدراتاسیون انجام شود. در صورتی که در مسیر دویدن شما، آب آشامیدنی در دسترس نباشد، حمل مایعات به صورت شخصی ضروری خواهد بود. در این راستا، ما لیست‌هایی از بطری‌های آب مخصوص دویدن و جا بطری‌های منتخب خود را برای استفاده در حین حرکت ارائه می‌دهیم.
توصیه می‌شود در حین دویدن هر 20 دقیقه 120 تا 180 میلی لیتر مایع مصرف کنید. این مقدار به عنوان یک قاعده کلی برای حفظ تعادل مایعات بدن در طول فعالیت‌های ورزشی در نظر گرفته می‌شود.
اشتباهات رایج در انتخاب لباس ورزشی برای دویدن
حالا که می‌دانید در لباس مناسب دویدن به دنبال چه چیزی باشید، باید در مورد ویژگی‌هایی که باید از آنها اجتناب کنید نیز به شما توصیه شود.
۱۰۰% پنبه
دونده‌ها به دلایل متعددی باید از پوشیدن پنبه خودداری کنند. پنبه پس از خیس شدن، به مدت طولانی خیس باقی می‌ماند، که در هوای گرم باعث ناراحتی و در هوای سرد می‌تواند خطرناک باشد. علاوه بر این، سایش پوست با لباس‌های پنبه‌ای رایج‌تر است. به همین دلیل، کارشناسان توصیه می‌کنند از پوشیدن لباس و جوراب‌های پنبه‌ای هنگام دویدن خودداری کنید.
سوئت‌پنتس
قانون “بدون پنبه” بار دیگر در این متن مورد تأکید قرار گرفته است، که یادآوری آن حائز اهمیت است. در گذشته، شلوار و سویشرت‌های عرقگیر جزو لباس‌های محبوب برای دویدن در هوای سرد بودند. با این حال، با ظهور لباس‌های مخصوص دویدن که از پارچه‌های مخصوص ساخته شده‌اند، سوئت‌پنتس در بین دونده‌ها به عنوان لباسی “منسوخ” شناخته میشوند. استفاده از این نوع لباس‌ها برای دویدن‌های کوتاه، به خصوص به عنوان لایه بیرونی، ایرادی ندارد، اما به طور کلی برای دویدن‌های طولانی‌مدت راحت نخواهند بود. اگر به ظاهر سوئت‌پنتس علاقه دارید، مدل‌هایی را انتخاب کنید که از پارچه‌های تنفس‌پذیر و ضد رطوبت ساخته شده‌اند – مانند بسیاری از شلوارهای جاگر لولولمون.
برای دویدن، انتخاب لباس مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. لباس‌های مخصوص دویدن، مانند لگینگ‌های گایمشارک که از الیاف مصنوعی با عملکرد بالا ساخته شده‌اند، به دفع رطوبت از بدن و حفظ خشکی پوست کمک می‌کنند. در مقابل، پوشیدن لباس‌های نخی مانند سوئت‌پنتس در هوای سرد، منجر به جذب و احتباس رطوبت شده و می‌تواند سبب سرمازدگی و افت عملکرد در حین دویدن شود.
بعد از اتمام تمرین دویدن، استفاده از سوئیت‌پنت برای ایجاد حس راحتی در منزل ایده‌آل است. با این حال، برای تجربه ی یک دویدن خنک در فضای باز و حفظ ظاهر شیک، به سراغ لباس‌های چسبان، شلوار و پیراهن‌های مخصوص دویدن که از پارچه‌های فنی تولید شده‌اند بروید.
لباس‌های ضخیم
هنگام دویدن در هوای سرد، کت یا پیراهن ضخیم نپوشید. ضخیم بودن بیش از حد لایه‌های لباس منجر به گرم شدن بیش از حد، تعریق زیاد و احساس سرما پس از درآوردن آنها می‌شود. استفاده از لباس‌های نازک و با قابلیت جذب رطوبت به شما کمک می‌کند تا بدون تعریق زیاد بدوید و به راحتی بتوانید یک لایه لباس را درآورده و به دور کمر خود ببندید.
دویدن با جوراب‌های ضخیم، به خصوص در هوای گرم تابستانی، اقدامی غیرعاقلانه است. زیرا گرمای اضافی و عدم تهویه مناسب می‌تواند منجر به ورم پا، ساییدگی انگشتان پا و در نهایت سیاه شدن ناخن‌ها شود.
کفش‌های فرسوده
کفش‌های دوی کهنه می‌توانند خطرات قابل‌توجهی برای سلامتی به همراه داشته باشند. آنها با گذشت زمان خاصیت جذب ضربه، بالشتک و ثبات خود را از دست می‌دهند. این امر می‌تواند منجر به افزایش فشار و ضربه به پاها و مفاصل شما شود که به نوبه خود خطر ابتلا به آسیب‌های ناشی از overuse (استفاده بیش از حد) را افزایش می‌دهد. برای حفظ سلامتی و جلوگیری از آسیب‌دیدگی، ضروری است که به طور مرتب کفش‌های دویدن خود را تعویض کنید.
به علائمی که نشان‌دهنده فرسودگی کفش‌های دویدن شما است توجه کنید. تعویض کفش‌های دویدن در فواصل منظم، یکی از بهترین اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آسیب‌های ناشی از دویدن است. به طور کلی، توصیه می‌شود کفش‌های دویدن را هر 320 تا 400 کیلومتر (200 تا 250 مایل) تعویض کنید. همچنین می‌توانید از دو جفت کفش به طور همزمان استفاده کنید و زمانی که عمر مفید جفت قدیمی به نصف رسید، جفت جدید را جایگزین کنید.
تجهیزات جدید در روز مسابقه
موفقیت در روز مسابقه مستلزم برنامه‌ریزی دقیق است. امتحان کردن لباس و کفش جدید در روز مسابقه ریسک بزرگی محسوب می‌شود. به همین دلیل، توصیه می‌شود که از قبل در طول تمرینات خود، لباس و کفش‌های جدید را امتحان کنید تا از راحتی و تناسب آنها اطمینان حاصل کنید. در روز مسابقه، به لباس‌ها و کفش‌های امتحان شده و مورد علاقه خود که احساس راحتی در آنها دارید، پایبند باشید.
بله، شما می‌توانید به یک دونده‌ی سریع تبدیل شوید. با اعمال تنظیماتی در نحوه‌ی تفکر، تنفس و تمرینات خود، محدودیت‌هایتان را پشت سر بگذارید.
اگر یک دونده می‌توانست سه آرزو از یک غول چراغ جادو داشته باشد، بدون شک یکی از آنها افزایش سرعت بود. دو آرزوی دیگر احتمالاً شامل هوای آفتابی و بدون ابر برای تمام روزها و دویدن بدون درد و خستگی می‌شدند.
شاید همه‌ی کسانی که تصمیم به دویدن می‌گیرند، وسواس سرعت نداشته باشند، اما مطمئناً اکثر دونده‌ها از ثبت رکورد شخصی جدید استقبال می‌کنند. این امر، راهی عالی برای احساس قدرت و تبدیل شدن به یک دونده‌ی حرفه‌ای تمام‌عیار است.
متأسفانه، در دنیای واقعی هیچ غول چراغ جادویی وجود ندارد (کاش وجود داشت)، و رسیدن به سرعت واقعی نیازمند تلاش و تمرین واقعی است.
اما واقعیت دیگری که باید بدانید این است که شما می‌توانید به تدریج و بدون آسیب رساندن به خود، سریع‌تر شوید. برای مشاهده‌ی پیشرفت واقعی در سرعتتان، تعدادی از پیشنهادهای ارائه شده در ادامه را امتحان کنید.
اگر خواهان به کارگیری تمام توانتان هستید (که ستودنی است!)، همه‌ی آنها را امتحان کنید.
کریس بنت، مدیر ارشد دوی جهانی نایکی، ملقب به «کوچ بنت»، معتقد است که سرعت حقیقی همواره با استقامت آغاز می‌شود. این امر، تفاوت بین صرفاً سریع بودن و سریع بودن در زمان مورد نیاز است. (همانطور که در ۱۰۰ متر پایانی یک مسابقه‌ی ۵ کیلومتر شاهد آن هستیم).
به گفته‌ی او، هرچه استقامت کمتری داشته باشید، در همان ابتدای دویدن مجبور خواهید شد از انرژی بیشتری برای حفظ سرعت خود استفاده کنید.
کوچ بنت تأکید می‌کند که «دویدن سریع در لحظات حساس بسیار دشوار است.این استقامت است که شما را به آن نقطه می‌رساند».
برای تقویت استقامت خود، حداقل یک بار در هفته با سرعتی راحت و مسافتی اندکی بیشتر از حد معمول خود بدوید. انجام مداوم این کار می‌تواند به بدن شما کمک کند تا بدون احساس خستگی، کار بیشتری انجام دهد.
۲. در مورد اسپرینت، هوشمند باشید
هیچ راه میانبری برای افزایش سرعت دویدن وجود ندارد: برای افزایش سرعت، باید سریع‌تر بدوید.
البته منظورمان این نیست که باید یک شبه کیلومتری یک دقیقه سریع‌تر بدوید. یک برنامه تمرینی مناسب با تنوع در تمرینات، به تدریج سرعت شما را افزایش خواهد داد.
در برنامه‌ریزی تمرینات خود، حتماً تمرینات اینتروال را در نظر بگیرید. تحقیقات منتشر شده در مجله “Medicine & Science in Sports & Exercise” نشان می‌دهد که این فواصل زمانی بین تمرینات شدید و ریکاوری‌های آهسته، در مقایسه با تمرینات با شدت متوسط، اکسیژن‌رسانی به بدن شما را که کلید آمادگی هوازی است، به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
هنگامی که شما شروع به افزایش ناگهانی و کوتاه‌مدت سرعت خود می‌کنید، سرعت کلی شما در مسافت‌های طولانی‌تر نیز باید بهبود یابد. این تمرینات می‌توانند شامل یک دقیقه دویدن شدید (با سرعتی که در آن قادر به صحبت کردن نیستید) و یک دقیقه دویدن آهسته (با سرعتی که به شما اجازه می‌دهد آزادانه صحبت کنید) باشند.
جیسون فیتزجرالد، مربی تایید شده رشته دو و میدانی ایالات متحده آمریکا، سرمربی برنامه تمرینی Strength Running و میزبان پادکست Strength Running، می‌گوید: «معمولاً، شما باید هر دو هفته یک بار تمرینات سرعت واقعی مانند ست‌های ۲۰۰، ۳۰۰ یا ۴۰۰ متر را انجام دهید».
او توضیح می‌دهد که این نوع تمرین یکی از سنگین‌ترین بخش‌های برنامه شما است، بنابراین به زمان ریکاوری بیشتری نیاز دارید. او اضافه می‌کند که در هفته‌های ریکاوری، می‌توانید مسافت‌های طولانی‌تر مانند ۸۰۰ متر یا مایل را تکرار کنید تا با حفظ این سرعت کمی راحت‌تر، سرعت و استقامت خود را افزایش دهید.
«سرعت حقیقی همواره با استقامت آغاز می‌شود.» کریس بنت مدیر ارشد دوی جهانی نایکی
۳. دوست داشتن را یاد بگیرید (مثلا دوست داشتنِ) تردمیل
به گفته جسیکا وودز، مربی Nike Run Club، تردمیل ابزاری ایده‌آل برای جلسات تمرینی اینتروال و سرعت است، چرا که امکان تنظیم دقیق سرعت، شیب و مسافت را فراهم می‌کند. این قابلیت کنترل دقیق، تردمیل را به ابزاری ارزشمند برای ارزیابی آمادگی جسمانی شما جهت حفظ سرعت‌های هدفمند در مسابقات، اعم از 5 کیلومتر یا ماراتن، تبدیل می‌کند.
تردمیل به شما این امکان را می‌دهد تا بر روی سرعت‌های اختصاصی و مورد نظر خود تمرین متمرکز انجام دهید. مشابه حافظه عضلانی، هر چه بیشتر با این سرعت‌های دقیق تمرین کنید، بهتر می‌توانید همان احساس را در فضای باز نیز تکرار کنید.
۴. به سمت مسیرهای پر شیب بروید
مطمئنا هیچ کس از دویدن در شیب‌های تند و دشوار، چه در دنیای حقیقی و چه روی تردمیل، لذت نمی‌برد. با این حال، تمرین در ارتفاعات می‌تواند راه رسیدن به سرعت‌های بالا باشد.
مطالعه‌ای که در« the International Journal of Sports Medicine» منتشر شده نشان می‌دهد افرادی که به مدت شش هفته، دو بار در هفته با شیب ۱۰ درصدی دویده‌اند، توانسته‌اند حداکثر سرعت خود را افزایش دهند و در مقایسه با افرادی که با سرعت بالا روی زمین‌های صاف تمرین کرده‌اند، برای مدت طولانی‌تری آن را حفظ نمایند.
مزایای تمرین در ارتفاعات فراتر از صرفاً تقویت عضلات و آماده‌سازی آنها برای فعالیت‌های مختلف است. محققان خاطرنشان می‌کنند که تمرین در شیب در مقایسه با تمرین روی زمین‌های صاف، آستانه لاکتات را به شکل بهتری بهبود می‌بخشند.
به عبارت دیگر، بدن شما در همان سرعت، اسید لاکتیک کمتری (ماده‌ای که باعث سوزش و در نهایت خستگی عضلات می‌شود) تولید می‌کند.
بنابراین، دفعه بعدی که در باشگاه هستید، شیب تردمیل را تا حدود ۱۰ درصد یا تا جایی که به لحاظ ایمنی توانایی انجام آن را دارید، بالا ببرید و یا مسیرهایی با شیب ملایم مثبت را در برنامه تمرینی خود بگنجانید.
حتی اگر در حال بالا رفتن احساس کندی مفرط داشته باشید، به مرور زمان متوجه افزایش سرعت خود در زمین‌های صاف خواهید شد.
۵. ماهیچه‌های خود را نرمش دهید
دویدن با عضلاتی سفت و خسته دشوارتر از دویدن با عضلاتی انعطاف‌پذیر و سبک است. اختصاص زمانی برای نرمش دادن به عضلات با فوم‌رولر قبل و بعد از دویدن یا تمرین در باشگاه، زمینه‌ساز دویدن بهتر و ریکاوری مناسب‌تر پس از آن است.
این امر به ویژه برای افرادی که با تمرینات سرعتی اضافی، شدت تمرین خود را بالا می‌برند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
دیوید مک‌هنری، فیزیوتراپیست و مربی بدنسازی مطرح کمپانی نایکی که با ورزشکاران حرفه‌ای همکاری می‌کند، توضیح می‌دهد: «نرمش دادن عضلات با فوم‌رولر می‌تواند به برطرف کردن گره‌های خاص عضلانی و پاکسازی سیستم متابولیکی از مواد زائد پس از تمرین کمک کند».
وی به افرادی که پس از دویدن زمان محدودی دارند، توصیه می‌کند که بر عضلات چهارسر ران، ساق پا و باسن تمرکز نمایند.
۶. قدرت‌بدنی خود را بالا ببرید
به گفته‌ی مربی بنت، «تمرینات قدرتی به نوعی همان تمرینات سرعت هستند، اما در پوشش دیگری» وزنه‌زدن نه تنها عضلات درگیر در سرعت را تقویت می‌کند، بلکه برای استحکام استخوان‌ها و بافت‌های پیوندی همچون تاندون‌ها و رباط‌ها نیز ضروری است.
جنت همیلتون، مربی و متخصص توانبخشی و مالک شرکت «دویدن قدرتمند» در آتلانتا، می‌گوید این تمرینات فرم کلی دویدن را بهبود می‌بخشند. وی می‌افزاید هر چه قوی‌تر باشید، حمل وزن بدن در هر مسافتی آسان‌تر می‌شود و در برابر خستگی مقاوم‌تر خواهید بود.
لازم نیست برای بهره‌مندی از این مزایا، به شدت در باشگاه تمرین کنید یا وزنه‌های سنگین بلند کنید. سعی کنید حداقل دو بار در هفته تمرینات قدرتی را انجام دهید. تمرینات تقویت‌کننده‌ی میان تنه مانند پلانک و چرخش روسی را در برنامه خود بگنجانید.
(تحقیقات منتشر شده در PLOS One نشان داده است که برنامه‌ی هشت هفته‌ای تمرینات میان تنه، علاوه بر موارد دیگر، میزان دویدن اقتصادی را در ورزشکاران دانشگاهی بهبود می‌دهد.) همچنین انجام تمرینات تک‌پا مانند لانژ و اسکوات بلغاری که حرکات دویدن را شبیه‌سازی می‌کند، مفید است.
۷. خواب خود را برنامه‌ریزی کنید
پس از یک تمرین سرعت طاقت‌فرسا، بدن شما بخشی از آن تلاش را جذب خود می‌کند و بعد از دویدن با بازسازی الیاف عضلانی که تحت فشار قرار گرفته‌اند، بدنتان سریع‌تر می‌شود. زمان کلیدی برای انجام این ریکاوری زمانیست که شما خواب هستید.
برای اطمینان از اینکه حداقل هفت ساعت، یعنی حداقل زمان خواب توصیه شده توسط متخصصان را تامین می‌کنید، نیم ساعت قبل از زمانی که باید به رختخواب بروید، آلارم تنظیم کنید.
دکتر چری ما، پزشک پژوهشگر در مرکز عملکرد انسانی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و عضو شورای عملکرد نایکی که متخصص در زمینه خواب و عملکرد ورزشکاران حرفه‌ای است، می‌گوید: «برای بسیاری از ورزشکاران من، برنامه‌ریزی دقیق زمان خواب یکی از کمک‌کننده‌ترین تغییرات است. آنها زمان خواب را مانند سایر جنبه‌های تمرین خود در برنامه می‌گنجانند.»
شما برای بیدار شدن آلارم دارید؛ پس چرا برای به خواب رفتن هم نداشته باشید؟
۸. سرعت خود را افزایش دهید
رایان ماسیئل، متخصص تغذیه ورزشی و مسئول ارشد تغذیه عملکردی در موسسه Precision Nutrition بیان می‌کند که برای افزایش سرعت، نیازی به پیروی از رژیم‌های غذایی پرچرب و کم‌کربوهیدرات یا کم‌چرب و پرکربوهیدرات نیست.
حذف کامل قند و شیرینی از برنامه غذایی نیز ضروری نیست. با ایجاد تعادل در بشقاب خود، بدن شما نه تنها برای عملکرد بهینه (یعنی سریع‌تر شدن) آماده می‌شود، بلکه ریکاوری مناسب را نیز تجربه خواهد کرد.
ماسیئل در ادامه توضیح می‌دهد: «به طور کلی، هدف بر مصرف یک یا دو کف دست پروتئین مانند مرغ، ماهی، حبوبات یا توفو؛ یک یا دو مشت سبزیجات با تنوع رنگی زیاد؛ یک یا دو مشت کربوهیدرات مانند میوه و غلات کامل؛ و یک یا دو قاشق غذاخوری چربی‌های سالم مانند آووکادو، آجیل و روغن زیتون است».
۹. به این شکل نفس بکشید
دکتر بلیسا ورانیش، روانشناس بالینی و مؤلف کتاب «تنفس برای رزمندگان»، بر تمرکز بر تنفس‌های عمیق در حین دویدن تأکید می‌کند. این نوع تنفس که با دم، شکم را متورم و با بازدم، آن را به داخل می‌کشد، به افزایش فضای ریه‌ها برای دریافت اکسیژن کمک می‌کند. به گفته‌ی ورانیش، متراکم‌ترین و غنی‌ترین بخش ریه‌ها در پایین دنده‌ها قرار دارد.
روش تنفس شکمی، تنفس را کارآمدتر می‌کند. به طوری که با یک نفس عمیق، می‌توان همان مقدار اکسیژن را دریافت کرد که از چند نفس کم‌عمق حاصل می‌شود. همچنین این روش، تنوع و انتخاب‌های بیشتری برای تنظیم سرعت در اختیار فرد می‌گذارد.
ورانیش اذعان می‌کند که با دم و بازدم عمیق‌تر، اکسیژن بیشتری به عضلات در حین فعالیت می‌رسد و این امر امکان حفظ یا افزایش سرعت را فراهم می‌کند.
۱۰. تجربه‌های جدید را امتحان کنید
مربی بنت بر این باور است که انجام یک فعالیت به صورت روزمره، اگرچه آسان به نظر می‌رسد، اما منجر به پیشرفت نخواهد شد. او می‌گوید: «تنوع در برنامه‌ی دویدن، رمز هیجان‌انگیز نگه داشتن آن است».
به گفته‌ی بنت، تنوع فواید متعددی دارد: اولین مزیت، ایجاد ثبات لازم برای ساخت قدرت و استقامت مورد نیاز برای افزایش سرعت در دویدن است. دومین مزیت، لذت بردن ذهن از تازگی و نوآوری است که به شما انگیزه می‌دهد تا با روحیه‌ای تازه (به معنای افزایش سرعت) به دویدن ادامه دهید.
بنت اضافه می‌کند که تنوع فقط به مدت زمان دویدن محدود نمی‌شود. شما می‌توانید با دویدن با موسیقی (یا بدون آن)، تغییر جهت مسیر معمول خود، بالا رفتن از تپه‌ای که همیشه از آن اجتناب می‌کردید، دویدن روی خاک، چمن یا شن و یا دعوت از یک دوست برای همراهی با خود، تنوع را به برنامه‌ی دویدن خود اضافه کنید.
به گفته‌ی بنت، حتی تغییرات کوچک نیز می‌توانند موثر باشند، زیرا به شما کمک می‌کنند تا دویدن را به روشی جدید تجربه کنید و این انگیزه‌ای برای ادامه‌ی فعالیت شما خواهد بود.
۱۱. کفش‌های ساده و مینیمال انتخاب کنید
مربی بنت اظهار می‌دارد که اگر دونده‌ای جدی هستید و به دنبال کاهش چند ثانیه از زمان خود هستید، استفاده از یک کفش سبک‌تر می‌تواند به شما در رسیدن به سرعت مورد نظرتان کمک کند.
به گفته‌ی او، حتی میلی‌گرم‌ها نیز می‌توانند زمانی که شما از قبل بسیار سریع هستید و به دنبال سریع‌تر شدن هستید، تفاوت ایجاد کنند. علاوه بر این، استفاده از کفش‌های مختلف برای دویدن‌های مختلف، عمر مفید آنها را افزایش می‌دهد و از نظر اقتصادی نیز به صرفه‌تر خواهد بود.
رابین لالوند، مربی باشگاه نایک ران شیکاگو، می‌گوید که اگر در پیست می‌دوید، استفاده از کفش‌هایی با میخ‌های فرو رونده می‌تواند به شما در حفظ کشش و ثباتتان کمک کند. لالوند اضافه می‌کند که کفش‌های مسابقه‌ای تخت نیز می‌توانند حس بهتری از پیست را به دونده القا کنند و در عین حال امکان خروج از مسیر را نیز فراهم کنند.
هنگام خرید کفش، به دنبال کلمات کلیدی مانند “مینیمال”، “سبک‌وزن” یا “پر وزن” باشید. همچنین، حتماً از راحتی کفش‌ها مطمئن شوید تا فقط جنبه‌ی تزئینی در کمد شما نداشته باشند.
۱۲. مغز خود را آموزش دهید
مهم نیست چقدر سخت تلاش می‌کنید، سرعت شما تا حدی محدود به ذهنیت شما خواهد بود. مربی بنت می‌گوید: «سرعت می‌تواند ترسناک باشد، اما در عین حال باید لذت‌بخش هم باشد و هیجانی به برنامه‌ی روتین شما اضافه کند.»
تجسم‌سازی می‌تواند به شما در دستیابی به ذهنیت مناسب و اعتماد به نفس لازم برای رسیدن به سرعت هدفتان کمک کند.
مربی بنت می‌گوید: “تصور کنید که روی پیست هستید، به نرمی و روان حرکت می‌کنید و با 90 درصد توان خود در حال تلاش هستید. کمی احساس خطر می‌کنید، اما لبخند به لب دارید.”
او می‌گوید که تصویرسازی این تلاش به شما کمک می‌کند تا با یک سرعت خاص “آشنا” شوید و زمانی که با آن آشنا شدید، دیگر ترسناک نخواهد بود.
تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
و فراموش نکنید که با خودتان صحبت مثبت کنید. تحقیقات منتشر شده در مجله Clinical Psychological Science نشان می‌دهد که استفاده از خودگویی مهربانانه نه تنها حس خوشایندی ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند به فواید جسمی مانند افزایش انرژی و کاهش ضربان قلب نیز منجر شود. یک نکته: شعار انگیزشی خود را از “من می‌توانم این کار را انجام دهم” به “شما می‌توانید” تغییر دهید.
چه نیازی به غول چراق جادو هست وقتی که یک حامی درونی در وجودتان منتظر است تا شما را در مسیر اهدافتان یاری کند؟
امروزه، برای کنترل و ارزیابی کیفیت تمرین خود، می‌توانید از دستگاه‌های مختلفی استفاده کنید که اطلاعات لحظه‌ای در مورد سرعت، ریتم، ضربان قلب و مقدار کالری مصرفی را در اختیار شما قرار می‌دهند.
برای سنجش تمرین خود، نیازی به صرف هزینه زیاد برای گجت‌ها یا داشتن دکترای فیزیولوژی نیست.
در واقع شما هم اکنون یکی از بهترین روش‌ها برای سنجش تمرین خود را در اختیار دارید: تست گفتگو.
این روش که از ابتدای محبوبیت دویدن مورد استفاده قرار گرفته است، به این صورت عمل می‌کند. برای اندازه‌گیری سطح تلاش خود در تمرین، می‌توانید از توانایی خود در صحبت کردن استفاده کنید.
برای تمرینات زون استقامت، دوهای ریکاوری، دوهای سبک و سریع و دوهای طولانی، تنفس شما باید متعادل باشد و شما باید قادر باشید با پارتنر دو خود گفتگو کنید.
به همین دلیل این سرعت را «سرعت گفتاری» می‌نامند.
در شیب‌های مثبت، تنفس شما ممکن است سنگین‌تر شود، اما در اکثر موارد، باید بتوانید به راحتی صحبت کنید.
زون استامینا
زون استامینا شامل تمرین‌هایی مانند دوهای ثابت (Steady State Runs)، دوهای تمپو و تمپو اینتروال (Tempo Runs and Tempo Intervals) می‌شود.
این تمرینات «تمپو بالا» برای بهبود آستانه لاکتات شما بسیار مفید هستند اما کمی مانند تمرین‌های گلدی لاک (Goldie locks workouts) هستند. اگر خیلی آهسته بدوید، فایده خاصی ندارد و اگر خیلی سریع بدوید، وارد زون سرعت می‌شوید.
طبق تست گفتار، تمرین‌های زون استقامت همان حالت مناسب میانی هستند که در آن نمی‌توانید برای مدت زیادی صحبت کنید اما نباید هم نفس‌نفس بزنید.
تست گفتار به شما یاد می‌دهد که وقتی در زون استقامت هستید، می‌توانید با جملات کوتاهی مثل «این سرعت مناسب است» یا «مراقب باشید، فکر می‌کنم الان کمی زیادی سریع می‌دویم» صحبت کنید.
زون سرعت
در زون سرعت، نفس‌نفس زدن زیاد است و صحبت کردن با جملات طولانی دشوار می‌شود. در واقع، شما فقط می‌توانید یکی دو کلمه در هر سِت سریع بگویید، به ویژه در سِت‌های آخر.
جملاتی مانند «خیلی سریع» یا «بلندش کن» تقریباً همه چیزی هستند که می‌توانید در تمرینات سرعتی بیان کنید.
زون اسپرینت
در آخرین زون تمرین، زون اسپرینت، تنها صدایی که می‌توانید از خود در بیاورید، غرغر، ناله و گاهی «آخ» است. برای اکثر دوندگان، «سکوت طلاست» مناسب‌ترین واژه برای این تمرینات پر فشار است. هر گونه گفتگو باید برای دوهای ریکاوری بین اسپرینت‌ها نگه داشته شود.
به عنوان یک مربی، من معتقدم که تست گفتار یک ابزار ارزشمند برای دوندگان در هر سطحی (چه قدیمی چه جدید) است. این تست می‌تواند به دوندگان کمک کند تا سرعت، ضربان قلب و تلاش خود را در حین دویدن بهتر درک کنند. تست گفتار یک ابزار عالی برای استفاده در شرایط نامساعد است، مانند زمانی که هوا گرم مرطوب یا وزش باد شدید است. در این شرایط، ممکن است سرعت شما به طور طبیعی کاهش یابد، اما این به معنای این نیست که تمرین شما بی‌فایده است.
تست گفتار به شما کمک می‌کند تا بدون نگرانی، در هر شرایطی بهترین تمرین خود را داشته باشید.
تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
وقتی وارد مرحله بعدی تمرین می‌شوید، تست گفتار را فراموش نکنید. این ابزار ارزشمند همیشه در دسترس شماست تا به شما کمک کند بهترین دو را داشته باشید.
زون‌های تست گفتار
زون استقامت (Endurance Zone) – امکان برقراری یک گفتگوی کامل وجود دارد
زون استامینا(Endurance Zone) – صحبت کردن در حد ۱ تا ۲ جمله
زون سرعت (Speed Zone) – قطعا خیلی نمی‌توانید صحبت کنید، یک تا دو کلمه
این روزها اسیکس و نایک دو برند محبوب برای دویدن به شمار می روند که عملکرد بالایی از خود نشان داده اند. هر دو کمپانی کفش هایی در مدل های مختلف، لباس های ورزشی و دیگر وسایل و تجهیزات ورزشی برای دویدن عرضه می کنند.
اسیکس بخشی از کفش های مخصوص دویدن را در جهان تولید می کند و تقریبا تمامی مدل های آن کفی هایی با بالشتک ژله ای دارند.
این شرکت ژاپنی در سال 1949 تاسیس شد و در ابتدا به نام موسسش اونیتسوکا نام گرفت. در سال 1950 اسیکس کفش های بسکتبال را وارد بازار کرد و در 1953 نخستین کفش دوی ماراتن را عرضه کرد.
کفش های ماراتن وارد بازار شده بودند تا اینکه در سال 1968 امبی برفوت با یکی از همین کفش ها در ماراتن بوستون برنده شد. کفشی که او پوشید مدل اونیتسوکا تایگر (Onitsuka Tiger TG-4 nylon) بود. این اتفاق خوشایند توجه همه را به کفش اسیکس جلب کرد.
شرکت اونیتسوکا در سال 1977 با GTO و JELENK ادغام شد و Asics را تشکیل داد. این برند در طی 72 سال گذشته در زمینه طراحی و تولید کفش و دیگر تجهیزات ورزشی پیشرفت های خوبی داشته است.
اسیکس در آمریکا با کفش های مخصوص دویدن و کفش های تنیس مشهور شده است. این کفش ها در قسمت میانی و پاشنه راحت و نرم اند.
نایک از مشهورترین برندها در دنیاست. لوگوی نمادین swoos و شعار برندش،«Just Do It» در همه محیط های ورزشی دنیا می درخشد.
نایک از سال 1964 کفش های مخصوص دویدن را طراحی کرد. شاید باورتان نشود ولی در آن زمان بیل باورمن و فیل نایت فروشگاهی نداشتند و کفش های اصل نایکی مدل کورتز را از صندوق عقب ماشین در می آوردند و به مردم می فروختند.
نایک تنها روی کفش های مخصوص دویدن تمرکز نداشت. کمپانی با کفش بسکتبال، کفش رقص، کفش روزمره و همینطور با لباس های ورزشی وارد صحنه شده بود.
به تازگی بخش محصولات دویدنی نایک در زمینه فناوری خیلی فعال شده است. توجه آن ها بر روی کفش های مخصوص دویدن معطوف شده و سعی می کنند نوآوری هایی در کفی با جنس فیبر کربن داشته باشند. این کفی ها عملکرد دونده ها را بهبود می بخشند.
با اینکه نایک کفش هایی مثل مدل 4% Vaporfly طراحی کرده که سرعت و چابکی دونده ها را بهبود می بخشد، باز هم شنونده بازخوردهای آنهاست و همیشه از جدیدترین تکنولوژی ها برای کاستن از ریسک آسیب دیدن ورزشکاران کمک می گیرد. همچون کفش های اسیکس کفش های نایک نیز به سمت نرمی و مخملی شدن رفته اند.
رویه
رویه کفش دویدن اسیکس ترکیبی از توری قابل تنفس و مواد مصنوعی یا توری مهندسی شده است. نرمی متریال آن باعث می شود حسی مثل پوشیدن جوراب داشته باشید و پایتان به خوبی با کفش فیت شود.
>بیشتر کفش های اسیکس دارای فناوری فلوید فیت (FluidFit) می باشند. این تکنولوژی نوعی کشسانی به رویه کفش می دهد و منجر به افزایش راندمان و ثبات پا موقع دویدن می شود.
کشسانی کافی جنس رویه به حرکات طبیعی پا کمک می کند و عمق قسمت پنجه فضای کافی برای حرکت انگشتان فراهم می سازد. سوراخ توری ها به گردش هوا کمک می کنند و اجازه نمی دهند پایتان داغ کند.
نایک هم از توری های مهندسی شده برای رویه کفش ها استفاده می کند. به علاوه از انواع نخ و الیاف به نام نایک فلای نیت Nike Flyknit استفاده می کند که الگوهای بافتنی مختلفی دارد. این رویه در قسمت بالایی کفش بافت جالبی تشکیل داده که هیچ حجم اضافه ای به کفش نمی دهد بلکه به خوبی با پای دونده مچ شده و مثل پوست دوم آن عمل می کند.
از دیگر فناوری های به کار رفته در کفش های نایک استفاده از تکنولوژی Flywire است. این تکنولوژی به جای لایه های مختلف نخ هایی با استحکام و مقاومت زیاد را در بخش میانی پا به کار می برد که نتیجه آن سبکی و استحکام بیشتر است. زمانی که بند کفش را می بندید متوجه می شوید که کفش دور بخش میانی پا پیچیده و به خوبی از آن حمایت می کند. به هر حال در نظر داشته باشید که کفش های نایک جزو کفش های ظریف و باریک در نظر گرفته میشوند.
رویه کفش نایک حفره های برجسته تری دارد که موجب جریان داشتن هوا در بخش بالایی آن می شود. این موضوع در هنگام دویدن پاها را خنک نگه داشته و از تعریق جلوگیری می کند.
بخش میانی کفش
اسیکس برای نوآوری هایش در ژل های کفش مشهور شده است. هر یک از کفش های این برند یک نوع ژل دارد و با نام ژل هایش شناخته می شود. مثل مدل GEL-NIMBUS یا مدل GEL-KAYANO . در هر یک از مدل ها می توانید بخش های ژلی را در جلو یا پاشنه کفش پیدا کنید. این ژل ها به خوبی ضربات را جذب کرده و دویدنی نرم را به ارمغان می آورد.
اضافه بر ژل ها لایه ای سبک وزن از جنس فوم (FlyteFoam) و در بعضی مدل ها FlyteFoam Propel طراحی شده که الاستومتری فرموله شده منحصر به فردی دارد.
اسیکس در رد ادعای آن هایی که اعتقادی به کارایی فوم نداشتند نسخه سبک تری از فوم به نام FlyteFoam Lyte را طراحی کرد.
از دیگر ویژگی های کفش اسیکس سیستم هدایت ضربه است. این ویژگی نیز در قسمت میانی کفش با ترکیبی از لایه های مخصوص به کار رفته است. به علاوه تکنولوژی تراستیک زیره میانی کفش را تقویت کرده، به استحکام پا کمک می کند و مانع پیچ خوردن پا می شود.
آنجایی که اسیکس از ژل(Gel) استفاده می کند، نایک از هوا(Air) استفاده می کند. نایک چند دهه است که از کفی هایی که با هوای تحت فشار پر شده برای کفش های دویدن و ورزش هایی مثل بسکتبال و تنیس استفاده می کند. بازخورد ورزشکاران نسبت به این کفش ها آنقدر خوب بود که فوم های Nike React تولید شد و بیشترین تاثیر را در کاهش آسیب ها هنگام دویدن داشت.
در ترکیب با فناوری Nike React تکنولوژی ZoomX عرضه اندام کرد. فوم های جدید سبک تر و انعطاف پذیرتر بودند. مدل های زوم یونیت هایی دارند که در پاشنه و جلوی کفش قرار گرفته و حرکت را نرم و آسان می کنند. به علاوه به جذب ضربه های پا نیز کمک می کنند.
بعد از همه این تکنولوژی ها زمانی که لایه های فیبر کربن روی کار آمد و مدل Vaporfly 4 معرفی شد نایک بزرگترین نوآوری هاش را در زیره میانی نشان داد. درباره این فناوری نظرهای متفاوتی داده شده است. عده ای معتقدند فیبرهای کربنی تکاملی بزرگ در صنعت کفش های مخصوص دویدن به شمار می روند و گروهی فکر می کنند این مزیت مکانیکی برای حرکات ورزشی بیش از حد نیاز است. لایه های کربنی بازگشت انرژی را تسهیل می کنند و راندمان دویدن را تا حد زیادی بهبود می بخشند.
با این همه تحقیقات اخیر نشان داده که بیشترین تاثیر این فیبرها روی سرعت دویدن بوده است. برندهای دیگری مثل اسیکس هم سعی کرده اند کفش های کربنی وارد بازار کنند.
زیره
اگر به کفش های اسیکس نگاهی بیندازید اولین چیزی که به چشمتان می آید شیارهای عمیقی است که از پنجه تا پاشنه طراحی شده اند. این شیوه به انتقالی نرم از پاشنه به پنجه کمک کرده و روی استحکام کفش تاثیر گذاشته اند.
ویژگی بارز زیره ها متریال AHAR یا AHARPLUS است. این مواد از لاستیک هایی با سایش بالا ساخته شده اند، شیارهایی با پیچ و خم در بخش های حیاتی کفش دارند و کمک زیادی به انعطاف پذیری می کنند.
بعضی مدل ها مثل ASICS Tartheredge دو شابلون در قسمت جلو تا وسط کفش دارند. شابلون ها به چسبندگی بهتر هنگام عبور از سطوح صاف و خیس کمک می کنند. همزمان زیره نیز ضربه را جذب کرده و از پا محافظت می کند.
کفش های نایک همانطور که پیشتر ذکر شد زیره لاستیکی کربنی دارند و شیارهایی آن ها را از هم جدا کرده است.
بعضی کفش های نایک لاستیک های نرمی در قسمت میانی و جلوی پا دارند که از شدت ضربه به پا می کاهد. زیره ها دارای بافت بوده و بافت ها به دلیل انعطاف پذیری بیشتر کشسانی بهتری روی سطوح از خود نشان می دهند. با این کفش ها به راحتی می توان روی قیر پیاده روی کرد.
دوام
زمانی که صحبت از دوام کفش برندها به میان می آید، پاسخ قطعی دادن کار آسانی نیست. در واقع هر دو برند نایک و اسیکس از کیفیت زیادی برخوردار بوده و کفش های با دوامی اند. با این حال عواملی وجود دارد که روی دوام کفش تاثیر می گذارد. در ادامه به آنها اشاره کرده ایم.
نوع دو که انجام داده اید
شرایط محیطی مثل آب و هوا و خیس شدن کفش
مسافتی که با کفش پیموده اید
دفعات استفاده از آن
زمینی که در آن دویده اید
پوشیدن کفش های مخصوص دویدن برای استفاده های روزمره
اگر با کفش مخصوص دویدن تنها بدوید و از آن ها به عنوان «کراس ترینر» استفاده نکنید به احتمال زیاد بین 300 تا 500 مایل کار خواهد کرد.
دوام کفش ارتباط زیادی به تعداد دویدن ها و مدت آن دارد. اگر در منطقه ای می دوید که آب و هوا مرطوب و زمین ها اکثرا خیس است طول عمر کفش کم خواهد شد. به خصوص اگر بعد از دویدن به درستی کفش را خشک نکنید. رطوبت زیاد باعث می شود کفی و شکل ظاهری و محافظتی کفش خراب شود.
بعضی افراد برای کفش هایشان سنگین اند. این موضوع هم باعث ساییدگی و پارگی زودرس کفش ها می شود. به علاوه در نظر داشته باشید برندهایی که کفش تولید می کنند از متریال مختلفی استفاده می کنند و طبیعی است که بعضی از آن ها دوام بیشتری دارند. حتی ممکن است یک برند مواد متفاوتی در مدل های مختلفش استفاده کند. برای مثال کفش های Vaporfly سرعت خوبی دارند ولی بسیار شکننده اند. بعضی دونده ها ادعا کرده اند که فوم این مدل بعد از 150 تا 200 مایل شروع به حرکت می کند.
با پیشرفت روزافزون تکنولوژی شرکت ها نیز کیفیت و دوام کفش هایشان را بهبود می بخشند. هر دو نوع کفش اسیکس و نایک کفش های با کیفیتی ارائه کرده اند ولی باید کفش را خریداری کنید که برای نوع دویدن و شرایط شما مناسب باشد. این موضوع نقش مهمی در دوام کفش ها دارد.
بالشتک
زمانی که پای خود را در کفش اسیکس می کنید، بالشت های مخملی شبیه متکا زیر پایتان حس می کنید که احتمالا با پای شما خیلی خوب فیکس می شود.
نایک برخلاف اسیکس باریک است ولی یک پیاده روی و دوی نرم و راحت را برایتان به ارمغان می آورد.
هر دو برند بالشتک های مخصوصی دارند که به خوبی نیاز دونده ها برای ضربه گیری را پاسخ می دهند.
در پایان همه چیز به آن بر می گردد که شما با چه چیزی راحت هستید. بعضی ها بالشتک های سفت و محکم را ترجیح می دهند ولی گروهی دوست دارند حس کنند روی ابرها راه می روند. بالشتک های درون کفش به نیاز شما و نوع قوس های پایتان بستگی دارد.
تناسب و راحتی
کفش های اسیکس شاید در ظاهر تا حدودی جمع و جور به نظر برسد ولی وقتی پایت را درونش می کنی متوجه توری های نامتقارنی می شوی که انگار یونیت بزرگ پنجه ها را پنهان کرده اند.
بالشتک های ژله ای طراحی شده اند تا حس راحتی به پا بدهند و در دویدن های طولانی نقش محافظ را بازی کنند. به هر حال بخش میانیِ راحت و نرم کفش مسئولیت را به عهده گرفته است. اسیکس به قفل پاشنه افتخار می کند و افتخار دیگر آن به اطمینان دادن به استحکام پا در طول چرخه راه رفتن است.
کفش های نایک به گونه ای طراحی شده اند که استیل باریک و راحتی داشته باشند. رویه آن چنان متناسب است که گویی پا را در آغوش گرفته است. به خوبی حسش خواهید کرد که کفش مسئولیت پا را به عهده گرفته است؛ به خصوص اگر دارای فناوری Dynamic Fit باشد. فناوری های React و ZoomX در برند نایک کمکی زیاد به کاستن از آسیب ها و دویدنی راحت می کند.
هر دو برند برای اولویت دادن به دونده ها از تکنولوژی بهره می برند. با این همه هنگام انتخاب کفش فارغ از ترجیحات شخصی باید ببینید پای شما هنگام دویدن به چه نوع حمایتی نیاز دارد.
قیمت
هر دو برند مدل های متنوعی برای کفش مخصوص دویدن دارند. بعضی قیمت ها نرمال ولی بعضی نیز گران قیمت است. در هر حال قیمت هر دو برند با میانگین های قیمتی صنعت کفش دویدن تناسب دارد.
در فروشگاه های مختلف می توانید کفش هایی از هر دو برند را با 60 دلار پیدا کنید. این قیمت ها برای تازه کارها مناسب است. دوندگان حرفه ای باید سراغ مدل هایی با قیمت های 100 تا 160 دلار بروند. یادتان باشد این قیمت ها هنوز جزو متوسط هاست. کفش های صفحه کربنی قیمت های بیشتری دارند که به تکنولوژی شان می ارزد. برای کفش هایی که جدیدترین فناوری ها را به کار برده اند انتظار هزینه کردن از 250 دلار به بالا را داشته باشید.
تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.
خلاصه
اسیکس و نایک هر دو کفش های مخصوص دویدن تولید می کنند که برای دونده ها محصولاتی کلاسیک محسوب می شوند. چه در مدل پگاسوس 39 نایک یا مدل ژلی 23 نیمبوس اسیکس، این دو برند کفش های کلاسیکی را که امتحانشان را پس داده بودند به خوبی با نوآوری های جدید متعادل کردند. شما زمانی که تصمیم به خرید کفش مخصوص دویدن گرفتید به ترجیح ها و نیازهای شخصی خودتان دقت کنید. اگر دونده ای هستید که پای پهنی دارید کفش های اسیکس که پنجه جاداری دارد برایتان بهتر است. اگر به دنبال کفشی هستید که سرعتتان را افزایش دهد شاید نایک مدل VaporFly برایتان مناسب باشد. فقط یادتان باشد که سایز کفش های نایک متفاوت است و جزو کفش های باریک و جمع و جور محسوب می شود. اسیکس و نایک بی شک دو تا از بهترین و با کیفیت ترین برند های کفش محسوب میشوند.
هر دو برند کفش هایی با کیفیت، حمایتی و با دوام ارائه می کنند و مدل های زیادی با توجه به نیاز شما وارد بازار کرده اند
