خبر اخیر مبنی بر اینکه یک پسربچه شش ساله یک ماراتن را در آمریکا به پایان رسانده است، بحث‌هایی را در مورد اینکه چه میزان دویدن برای کودکان در حال رشد بی‌خطر است، برانگیخته است. در اینجا، آنا گاردینر، درمانگر بافت‌نرم، این خطرات را بررسی می‌کند و توصیه‌هایی برای والدین ارائه می‌دهد.

من عاشق این هستم که دخترانم (لایلا ۱۱ ساله و یاسمین ۹ ساله) می‌دوند. این کار ارزشمند است، حداقل برنامه‌ریزی را لازم دارد و کاری است که می‌توانیم با هم انجام دهیم. تنها چیزی بود که در طول قرنطینه‌های کووید ثابت ماند”.
باشگاه رفتن‌ها، پیاده‌روی‌های چهار کیلومتری تا مدرسه، بازی‌های زمان مدرسه و با رفیقان در پارک شیطنت کردن‌ها همه و همه تعطیل شده. اغلب اوقات، تنها زمانی که دختران ورزش می کردند، ۲ کیلومتر در روزی بود که به آن پایبند بودند.

اما با دیدن کودکانی در کلینیکم که از آسیب‌های ناشی از دویدن بیش از حد رنج می‌برند، نگران بودم که ممکن است افزایش میزان دویدن آنها زمینه‌ساز آسیب دیدگی آنها شود.

دویدن چه فوایدی برای کودکان دارد؟

البته مهم است که قبل از اینکه نگران آسیب‌های احتمالی ناشی از دویدن برای جوانان باشیم، منفعت زیادی را هم که می‌تواند برای آنها داشته باشد در نظر بگیریم. فواید جسمی دویدن و ورزش کردن برای کودکان متعدد است و می‌تواند تا آخر عمر برای آنها باقی بماند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که علاوه بر بهبود سلامت قلب و عروق و دفع بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۲ و عوارض مرتبط با اضافه وزن، در دراز مدت ورزش‌های مبتنی بر تحمل وزن در اوایل بلوغ برای سلامت استخوان مفید است.

تحقیقات همچنین نشان داده‌اند که ورزش هوازی می‌تواند انعطاف‌پذیری عصبی (brain plasticity) (توانایی مغز در سازگاری و اصلاح خود براساس تجربیات و محیط) و تاب‌آوری روانی (brain resilience) (به این معنی که مغز می‌تواند بهتر با استرس یا ترومای حاد سازگار شود) را افزایش دهد. هماهنگی دست و چشم، سرعت واکنش و رشد فیبرهای عضلانی در دوران کودکی ایجاد می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که هرچه فعالیت‌های بدنی بیشتر توسط کودکان انجام شود، آنها در بزرگسالی دید بهتری نسبت به وظایف و سرگرمی‌ها پیدا می‌کنند.

مطالعات همچنین از ارتباط بین ورزش و سلامت روانی مثبت در کودکان حمایت می‌کند و کارشناسان بر این باورند که دویدن و ورزش کردن می‌تواند به کودکان کمک کند تا دید مثبت‌تری نسبت به زندگی داشته باشند و به ایجاد اعتماد به نفس آنها کمک کند.
دختران من همچنین آموخته‌اند که آموزش مداوم منجر به بهبود زندگی شخصی می‌شود. و نتیجه آن سخت کوشی است که درس مهم زندگی‌ست..

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

ورزش حتی می‌تواند به مدیریت اضطراب و عدم اطمینان در دنیای در حال تغییر کمک کند. مطالعه‌ای که در مجله Pediatrics منتشر شد، نشان داد که افزایش فعالیت بدنی می‌تواند از افسردگی دوران کودکی پیش‌گیری و آن را درمان کند و سایر مشکلات را مدیریت کند.

دویدن چه خطراتی برای کودکان و نوجوانان دارد؟

با این حال، وقتی دخترم به من یادآوری کرد که بالاخره این تابستان می‌تواند خودش به تنهایی در “مسابقه” پارک‌دوی (parkrun) رقابت کند، باعث شد به این فکر کنم که چگونه می‌توانیم با وجود سه جلسه درهفته کلاس‌های ورزشی که می‌رفت، این مسابقه را هم در زندگی او بگنجانیم. من اغلب کودکان و نوجوانانی را در کلینیکم می‌بینم که اساساً دچار آسیب‌های ناشی از تمرین بیش از حد (overuse injuries) هستند.
با دیدن کودکان و نوجوانانی که در محل‌مان در حال پارک‌دوی 5 کیلومتری هستند، به این فکر می‌کنم که آنها هر چند وقت به چند وقت در این مسیر و با این سرعت می‌دوند. این موضوعی است که در سنین آنها باید به آن توجه کرد.
همانقدری که می‌خواهیم آنها فعالیت داشته باشند، مهم است که به یاد داشته باشیم که بدن آنها هنوز در حال رشد است – به خصوص که Sport England دریافت که در اوج قرنطینه در ماه می 2020، 31 درصد از کودکان مصاحبه شده کمتر از 30 دقیقه در روز فعالیت داشتند.
چگونه می‌توانیم آنها را برای به دست آوردن فواید جسمی و روحی که دویدن به ارمغان می‌آورد تشویق به ورزش کنیم، بدون فشار آوردن بیش از حد به بدن در حال رشدشان؟

تحلیل‌رفتگی ناشی ار تمرینات بیش از حد در کودکان بسیار محتمل است

کلر کالاگان، فیزیوتراپیست، توضیح می‌دهد که بلوغ اسکلتی طی سال‌های متمادی اتفاق می‌افتد تا زمانی که صفحات رشد (ناحیه ای از بافت نزدیک انتهای استخوان های بلند در کودکان و نوجوانان است که طول و شکل آینده استخوان بالغ را تعیین می کند.) با هم ترکیب شوند و به شکل و تراکم استخوان بزرگسالان برسند.
بنابراین فشار پیاپی بر روی صفحات رشد هنگامی که نرم هستند و هنوز در حال رشد، می‌تواند باعث درد و تورم، استخوان رست (bone bumps) یا بدتر از آن، شکستگی تنشی استخوان (stress fractures) شود. وی می‌افزاید که نوجوانان همچنین دچار تغییرات هورمونی و رشد سریع و همچنین تغییر در شکل و وزن بدن می‌شوند.

این تغییرات می‌تواند بر توانایی ماهیچه‌ها و تاندون‌ها برای کنترل باری که فعالیت‌های تأثیرگذار بر روی آن‌ها وارد می‌کند، تأثیر بگذارد، به‌ویژه جایی که تاندون‌ها به استخوان متصل می‌شوند. بدن آنها در حال حاضر در تلاش است تا با تغییرات رشد طبیعی سازگار شود، بنابراین در برابر فشارهای دیگر، بیشتر آسیب پذیرتر هستند.
در نتیجه، نوجوانان، به ویژه کودکان فعال، در معرض سندرم فشار درشت‌نی داخلی (استرس تیبیای داخلی یا shinsplints) هستند. درد در قسمت قدامی زانو یا پاشنه (چه یک طرفه و چه دو طرفه) نیز اغلب با دویدن بیش از حد، پریدن یا تغییرات سریع در جهت ایجاد می‌شود.

پس از آن مشکلات اسکلتی-عضلانی مانند بیماری اوسگود-شلاتر (Osgood-Schlatter) و Sever’s disease وجود دارد.
شایع‌ترین Osgood – Schlatter مختص نوجوانان (که گاهی اوقات استئوکندروسیس osteochondrosis نامیده می شود)، در محل قرار گرفتن تاندون کشکک در ناحیه برجستگی درشت‌نی – در واقع بالای ساق پا و زیر کاسه زانو رخ می‌دهد.
این جایی است که عضلات چهار سر دونده جوان شما از طریق تاندون به صفحه رشد در بالای استخوان ساق پا متصل می‌شوند. کشش و نیروی مکرر ناشی از ضربه زیاد مکرر در این ناحیه می‌تواند پارگی و التهاب ریز عروقی ایجاد کند که به صورت درد، تورم و یا برجستگی استخوان ظاهر می‌شود.

ما نمی‌خواهیم ورزشکاران جوان خود را بشکنیم، بلکه می‌خواهیم به آنها انگیزه می‌دهیم که ورزش را دوست داشته باشند

بررسی داده‌های Osgood – Schlatter که سال گذشته در مجله Current Biology in Pediatrics منتشر شد، نشان داد که سن کودک (12 تا 15 سال برای پسران و 8 تا 12 سال برای دختران)، رشد ناگهانی اسکلتی و انعطاف پذیری ضعیف عضلات همسترینگ و ماهیچه چهارسر ران عوامل مستعد کننده هستند.
درد معمولا یک تیر کشیدن خفیف در بالای زانو در حین دویدن، پریدن، زانو زدن یا چمباتمه زدن است که بین چند دقیقه تا چند ساعت پس از توقف فعالیت فروکش می‌کند.

لیز یلینگ، دونده سابق المپیک و مربی دو کنونی، که از سنین پایین تحت آموزش بود، Osgood – Schlatter خفیف داشت. او به یاد می‌آورد که مربی‌اش چگونه از ورزشکاران خود می‌خواست که قد خود را به صورت هفتگی اندازه‌گیری کنند تا اطمینان حاصل شود که تمرینات در طول بلوغ جسمی اصلاح شده است.
درمان‌ها می‌توانند از استراحت (یا حداقل اصلاح حرکات تحریک‌کننده) یا کار قدرتی گرفته تا یخ یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی متغیر باشند. همه اینها باید با راهنمایی یک متخصص انجام شود. همان طور که کالاگان می گوید: «اگر مشکلات به درستی تشخیص داده و درمان نشوند، یا اگر نوجوانی با درد به تمریناتش ادامه دهد، مشکلات طولانی مدت می‌توانند رخ دهند.»

Sever’s disease نیز عمدتا بیماری ورزشکاران جوان (شایع‌ترین بیماری بین سنین 9 تا 12 سال) است. این التهاب ناشی از نیرو و کشش تاندون در نقطه اتصال آن به استخوان پاشنه است.
عوامل مؤثر عبارتند از افزایش یا زیاده‌روی در دویدن و پریدن، بالا آوردن (dorsiflexion) ضعیف مچ پا، کفش‌های نامناسب و دویدن بر روی سطوح سخت – همه در زمانی که کودک دارای جهش‌های رشد در ساختار اسکلتی و بافت نرم است.
درمان مشخص است. استراحت، یخ و اصلاح روال تمرین. اما باز هم، راهنمایی‌های تخصصی به شدت توصیه می‌شود زیرا در صورت عدم درمان می‌تواند یک وضعیت تکرارشونده باشد.
مت هارت، متخصص تغذیه ورزشی می‌گوید: «در صورت نیاز، توجه به مدیریت نیروی وارده و بالا بردن توان و بهبود شرایط اولویت دارد.»
کالاگان می‌افزاید: «این در مورد کاهش نیروی وارده است، نه کفش» به گفته کالاگان، «کفش‎ها باید به خوبی فیت پا باشند، زیرا ساپورت ضعیف می‌تواند نیروی زیادی را بر استخوان‌های در حال رشد وارد کند».

چگونه خطرات را کاهش دهیم؟

با حساس‌تر شدن کودکان و نوجوانان به این نوع شرایط، آموزش هوشمندانه‌تر و ایجاد تغییرات پیشگیرانه، به جای تغییرات واکنشی، بسیار مهم است. با تمام تمام مزایای که دویدن در دوران جوانی و بعد از آن دارد، ما نمی‌خواهیم دوندگان جوان را دلسرد کنیم. خوشبختانه، کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم برای کاهش خطرات انجام دهیم.

1-     به کودک خود و هر شکایتی که ممکن است از درد داشته باشد گوش دهید

به راحتی می‌توان شکایت‌های کودک یا نوجوان از ناراحتی یا درد را نادیده گرفت – اگر پدر و مادر یا سرپرست خانواده‌ای هستید که می‌دوید، خودتان از این شکایات روزانه با خبرید. اما مهم است که نسبت به شکایات هوشیار باشید، به خصوص اگر ناراحتی در نقطه‌ای معین باشد؛ چه در حین تمرین چه بعد از آن.
داشتن یک دفتر روزانه درد – نه برای تشویق هیستریونیک، بلکه برای هوشیاری نسبت به الگوها – می‌تواند مفید باشد. بعدا، اگر به کمک متخصص نیاز داشتید، به اطلاعات مفیدی مجهز هستید که می‌تواند به سرعت مشکل را تشخیص داده و درمان کند.

اگر کودک به طور مداوم دچار مشکل باشد، ممکن است سعی کنند به شما بگویند که به استراحت نیاز دارند. با درد دویدن برای بزرگسالان یا کودکان خوب نیست و ما نمی‌خواهیم بد دویدن را تبدیل به یک عادت کنیم.
به یاد داشته باشید که “درک مفهوم کلام” مهم است. یلینگ این توصیه را ارائه می‌دهد: « ما نمی‌خواهیم ورزشکاران جوان خود را بشکنیم، بلکه می‌خواهیم به آنها انگیزه دهیم که این ورزش را دوست داشته باشند و بزرگسالان شاد و فعالی باشند.»

2-     از یک متخصص کمک بگیرید

اگر کودک شما مشتاق دویدن است و می‌خواهد مکرر یا رقابتی بدود، خوب است که نظرات یک متخصص را که می‌توانند به پرورش دویدن او کمک کنند، بدانید.

گاهی اوقات، ما بهترین الگوی فرزندانمان نیستیم. قبول این موضوع بسیار سخت است، اما آنها افراد بالغ کوچک‌اندام نیستند و – اگرچه از نظر هوازی قادر به دویدن مسافت‌های بیشتر و طولانی تر هستند – از نظر فیزیکی، آنها نمی‌توانند این کار را بدون اینکه به طور بالقوه برای سلامت اسکلتی عضلانی آنها در طول زمان مضر باشد، انجام دهند.
با محبوبیت ultrarunning، چالش‌های مجازی و گرایش به سمت چالش دویدن بیشتر و نه سریع تر، آموزش زیر نظر مربی یا عضویت در باشگاه ورزشی می‌تواند به ما یادآوری کند که بچه‌های ما تازه شروع کرده‌اند و سال‌های زیادی برای دویدن پیش رو دارند.

آن‌ها می‌توانند بازی‌های مرتبط با دویدن را در جلسات بگنجانند و به پرورش چابکی، سرعت و قدرت، به جای حرکت خطی کمک کنند.
آنها همچنین می‌توانند جنبه اجتماعی یک ورزش اساساً فردی را تقویت کنند و نشان دهند که چگونه دویدن با مردم می‌تواند انگیزه زیادی ایجاد کند و رقابت سالم را تشویق کند.

3-     دفتری روزانه از فعالیت‌های آموزشی و ورزشی فرزندتان داشته باشید

تحلیل‌رفتگی ناشی ار تمرینات بیش از حد در کودکان بسیار محتمل است. داشتن آمار دویدن (و البته ورزش‌های دیگری که در خانواده انجام می‌شود) برای خودتان و دونده جوانتان یک راه عالی برای تجسم میزان و کیفیت آموزش است.
گاهی اوقات لازم است که تمام فعالیت‌های آن ها نوشته شود تا بتوان یک قدم به عقب برداشت و بررسی کرد که آیا بیش از حد تمرین می‌کنند یا خیر.

در کلینیکم ، ورزشکاران جوانی را دیده‌ام که والدینشان وقتی از آنها می‌خواهم که فعالیت‌های چند هفته‌ای را انجام دهند، متوجه میزان فشار وارده به بدنشان می‌شوند. اگر تقویم نشان دهد که آنها زیاده‌روی می‌کنند، آن موقع می‌توانیم اقداماتی را برای اصلاح تمرین انجام دهیم یا به استراحت فعال، ریکاوری یا یک دوره تمرینات ترکیبی بپردازیم.

تمرین بیش از حد به ویژه زمانی که کودکان پس از قرنطینه به مدارس و باشگاه‌ها بازگشتند و مردم خود را به زندگی “عادی” بازگرداندند، قابل مشاهده است.

اغلب اینکه کودکان شش ماه بزرگتر شده اند نادیده گرفته شده بود و به طور بالقوه نسبت به آن زمانی که فعالیت‌های زندگی دچار توقف شده بود در مرحله متفاوتی از رشد استخوان و عضله هستند.

سازگاری بدن برای رفتن از تمرینات حداقلی به حداکثری، در هر سنی متفاوت است به خصوص زمانی که بدن هنوز در سن رشد باشد.

کالاگان می‌گوید: «کودکان و نوجوانان “بزرگسالان کوچک” نیستند و نمی‌توان با آنها چنین رفتار کرد. آنها باید به تدریج تمرینات خود را افزایش دهند تا فشار زیادی بر مفاصل و عضلات در حال رشدشان وارد نکنند.»

اگر کودک به طور مداوم دچار مشکل باشد، ممکن است سعی کنند به شما بگویند که به استراحت نیاز دارند

4-     آموزش‌های آنها را با هم ترکیب کنید

ترکیب کیلومترهای تمرینی برای سطوح مختلف، استراتژی صحیح دیگری است. در حالت ایده آل، کودکان بیشتر آموزش‌های خود را بر روی چمن یا در یک پیست ورزشی انجام می‌دهند، زیرا زمین نرم‌تر می‌تواند نیروی واکنش زمین را کاهش دهد.

در این سن انجام ورزش‌ها یا انجام فعالیت‌های دیگر نیز مهم است. پسر بزرگم دویدن را بر هر ورزش دیگری ترجیح می‌دهد، اما در یک باشگاه ورزشی تمرین می‌کند که در آن مسابقات پرش و پرتاب نیز انجام می‌دهد.

همانند بزرگسالان، تمرینات ترکیبی بدن کودکان را به روش‌های مختلف به چالش می‌کشد و به قدرت قلبی عروقی و اسکلتی عضلانی آنها می‌افزاید. همچنین انطباق دادن بافت‌های نرم با چالش‌های مختلف، نیروهای تکرار شونده وارده بر روی مفاصل، ماهیچه‌ها و رباط‌ها را کاهش می‌دهد.

5-     استفاده از یک برنامه تمرینی شخصی شده برای خودتان را در نظر بگیرید

برای دویدن در سنین مختلف برنامه‌های پیشنهادی مختلفی وجود دارد، اما هر کودکی منحصر به فرد است و با توجه به متفاوت بودن سرعت بلوغ هر فرد، توصیه‌های کلی تاثیری ندارد.

به علاوه، این دو جنس سن بلوغ بیولوژیکی متفاوتی دارند و از نظر هورمون‌ها و ساختارهای اسکلتی عضلانی متفاوت هستند. بنابراین مهم است که به جای تعیین محدودیت‌ها یا اهداف بر اساس توصیه‌های عمومی، به خود دونده جوان نگاه کنید.

یلینگ می‌گوید: «به عنوان مربی، ورزشکار همیشه باید به عنوان یک فرد در اولویت باشد. ما باید به جای تمرکز بر نتایج، بر کمک به فرآیندهای رشد بهینه تمرکز کنیم.»

6-     اطمینان حاصل کنید که کودک شما رژیم غذایی سالم و متعادلی دارد.

البته همه چیز به آموزش خلاصه نمی‌شود و رژیم غذایی و زمان استراحت نیز در این میان نقش دارند. اطمینان از اینکه کودکان و نوجوانان رژیم غذایی سالم و متعادلی دارند – با انواع گروه‌های غذایی، میوه و سبزیجات فراوان، منابع پروتئینی خوب و غلات کامل – گفتنش آسان‌تر از انجام دادنش است.

اما ضروری است که آنها با توجه به بدن‌های در حال رشدشان، به درستی سوخت کافی برای دویدن و ریکاوری بدن خود را تامین کنند. اگر بیش از حد از بافت نرم و استخوان‌ها بدون مواد اولیه لازم برای ترمیم، که از غذا تامین می شود، کار کشیده شود، بدن خسته و در برابر صدمات آسیب پذیر می‌شود.

7-     … و خواب زیاد

اهمیت خواب در ارتقاء ریکاوری و ترمیم پس از تمرین به خوبی مستند شده است. مطالعه‌ای که اخیرا در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا منتشر شده است، نشان می‌دهد که نوجوانان به هشت تا ۱۰ ساعت خواب باکیفیت در شب نیاز دارند.

انجام کارهای درسی در مدرسه، برنامه‌های بعد از مدرسه، زندگی اجتماعی و دویدن، به این معنی است که بچه‌ها اغلب دیرتر از زمان ایده آل به رختخواب می‌روند، بنابراین مهم است توجه کنید که چه زمانی کودک شما به طور مداوم خسته به نظر می‌رسد و او را تشویق کنید که یک جلسه به خود مرخصی دهند و شب زود بخوابند.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

چگونه می‌توانیم عادت های سالم را در فرزندانمان پرورش دهیم؟

نکات و راهکارهایی که به ما کمک می‌کنند تا مطمئن شویم حال فرزندانمان خوب است…

• تمرینات را مفرح کنید: مسابقات گرگم به هوا و بالا بلندی – این بازی‌ها فیبرهای تند انقباض (fast- twitch fibres) ایجاد می‌کنند، چابکی و روابط اجتماعی را پرورش می‌دهند.
• قدرت / شرطی شدن را اضافه کنید: حرکات ترکیبی را به عنوان بخشی از تمرینات و گرم کردن انجام دهید. فقط با استفاده از وزن بدن و مقدار از باقی تمرینات.
• geocaching (جُغراگنج گردی) را امتحان کنید: راهی عالی برای کمی بیشتر وقت گذراندن در طبیعت همراه با پیاده‌روی طبیعی و ریکاوری فراوان.
• برای داشتن حس خوب بدوید: آنها را تشویق کنید که تنها هدفشان بهبود زمان و سرعت دویدن نباشد، بلکه به بدن خود هم گوش دهند.
• لباس‌ها و کفش‌ها را بررسی کنید که مناسب باشند: به دوره‌های رشد بدن توجه داشته باشید و اگر متوجه شدید که یکی از آنها نزدیک است، کمی تمرینات را سبک کنید.
• فشار را به حداقل برسانید: به یاد داشته باشید، ما می‌خواهیم که آنها در طول زندگی عشق سالمی به دویدن و ورزش داشته باشند.

پرچم های قرمز

به دنبال این علائم هشداردهنده باشید. این علائم نشان دهنده این هستند که دونده جوان شما ممکن است در حال زیاده‌روی، در خطر تحلیل رفتنگی و یا در معرض آسیب‌دیدگی باشد:

• شکایت از درد در قسمت قدامی زانو، ساق پا و پاشنه پا
• التهاب یا تورم
• حرکت سخت یا ناشیانه در زندگی روزمره یا هنگام ورزش
• احساس خستگی مداوم
• دویدن بیش از چهار بار در هفته
• تلاش بیش از حد در هر جلسه تمرینی
• بی میلی نسبت به تمرینات
• ناامیدی مداوم از عملکرد در تمرینات یا مسابقات

منبع: www.runnersworld.com

بحث دویدن روی تردمیل در مقابل دویدن در فضای باز بحث جدیدی نیست. دویدن در فضای باز می‌تواند ثبات شما را از طریق وادار کردن شما به پیمودن مسیرهای همیشه در حال تغییر، بالا ببرد. اما تردمیل شما را مجبور می‌کند تا سرعت و عملکرد مشخصی را حفظ کنید که انجام آن در فضای باز ممکن است برای شما انجام پذیر نباشد. در نهایت، هیچ پاسخ درست یا غلطی برای مناظره بر سر تردمیل در مقابل دویدن در فضای باز وجود ندارد. هر دو روش بر اساس نیازها و اهداف تمرینی فردی شما مزایا و معایب خود را دارند و هر دو می‌توانند در روتین دویدن شما جای خود را داشته باشند.

آیا روی تردمیل دویدن آسانتر است؟

ورزشکاران می‌توانند تمرینات مشابهی را چه بر روی تردمیل و چه در فضای باز انجام دهند، به شرطی که سطح یکسانی از تلاش کردن را حفظ کنند. اما «تلاش» می‌تواند معیاری ذهنی باشد.

از نظر بالینی، تلاش نه تنها بر اساس ضربان قلب شما، بلکه بر پایه‌ی پدیده‌ای به نام “تلاش ادراک شده” هم شناخته می‌شود. تلاش ادراک شده به طور خاص به این اشاره دارد که شما یک فعالیت را چقدر “سخت” می‌دانید، صرف نظر از اینکه بدن شما به آن فعالیت چگونه پاسخ می‌دهد.

تلاش ادراک شده به این دلیل اهمیت دارد که اگر چیزی سخت تلقی شود، تمایل داریم زودتر تسلیم شویم. این مولفه روانشناختی می‌تواند بر میزان نتیجه‌گیری ما از یک تمرین نسبت به تمرین بعدی تأثیر بگذارد.

با این حال، اگر مزایای واقعی دویدن ارزیابی شود نه مزایای ادراکی، دویدن در فضای باز معمولاً برتری خواهد داشت. حتی اگر با سرعت یکسان روی تردمیل بدوید، عموماً انرژی بیشتری برای دویدن در فضای باز صرف می‌کنید. این تفاوت در کالری‌سوزی نه تنها به دلیل تغییر در مسیر دویدن، آب و هوا و شرایط باد، بلکه به این دلیل است که تردمیل در نهایت بیشتر کار را با حرکت دادن شما به جلو انجام می‌دهد.

مزایا و معایب تردمیل

مزایا

تردمیل‌ها به دلیل مزیت‎‌‌های بسیاری که ارائه می‌دهند، یکی از محبوب‌ترین تجهیزات قلبی عروقی هم در خانه و هم در باشگاه‌ها هستند.

بدون محدودیت آب و هوا یا دما

دویدن در آب و هوای سرد و بارانی ناراحت کننده است، حتی اگر برای آن لباس مناسب بپوشید. در هوای گرم، خطر کم شدن آب بدن یا گرمازدگی وجود دارد. و دویدن روی برف و یخ خطرناک است. در فضای بسته روی تردمیل، از این سختی‌ها و خطرات اجتناب می‌کنید.

اگر در خانه یا باشگاه می‌دوید، در محیطی با آب و هوای کنترل شده قرار دارید و از هرگونه آب و هوای نامناسب در امان هستید. همچنین لازم نیست نگران کرم ضد آفتاب، پوشیدن لباس زیاد یا کم پوشیدن و دور از خانه بدون وسایل مناسب گیر افتادن باشید.

می‌توانید (برخی) شرایط مسابقه را شبیه سازی کنید

اگر برای ماراتنی پر از پستی‌بلندی تمرین می‌کنید، می‌توانید پستی‌بلندی‌ها را روی تردمیل بدوید حتی اگر به مسیر تمرینی با تپه دسترسی نداشته باشید. مسیر را مطالعه کنید و پستی‌بلندی‌های تردمیل خود را برای نقاط مناسب برنامه‌ریزی کنید.

حتی می‌توانید از دویدن روی تردمیل برای امتحان لباس‌های روز مسابقه استفاده کنید و مطمئن شوید که وسایلی که انتخاب کرده اید بدردتان می‌خورد.

می‌توانید سرعت خود را کنترل کنید

در فضای باز، حفظ یک سرعت ثابت می‌تواند دشوار باشد. به همین دلیل، تمرین با تردمیل می‌تواند راه‌ حل خوبی بعد از بازگشتن از آسیب دیدگی باشد. تردمیل دنبال کردن مسافت دویدن و سرعت شما را آسان می‌کند.

همچنین می‌توانید هر زمان که بخواهید دویدن را متوقف کنید. شما همچنین می‌توانید از سرعت تردمیل برای فشار بیشتر آوردن به خود استفاده کنید.

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

استفاده از آن راحت است

تردمیل‌های خانگی به شما این امکان را می‌دهند که هر زمان که خواستید بدوید، حتی در آب و هوای بد، اواخر شب، یا زمانی که باید مراقب فرزندان خود باشید.

می‌توانید همزمان چند کار انجام دهید

روی تردمیل، استفاده از هدفون برای گوش دادن به موسیقی یا پادکست بی‌خطر است. می‌توانید تلویزیون تماشا کنید یا حتی مجله یا کتاب ورق بزنید.

فشار کمتر به مفاصل

تردمیل‌ها جذب ضربه بهتری نسبت به پیاده‌روها یا جاده‌ها دارند که به معنای فشار کمتر بر مچ پا و زانو است. و هنگامی که روی تردمیل در شیب می‌دوید، مانند دویدن در تپه‌های بیرون، قدرت و استقامت خود را افزایش می‌دهید. اما مجبور نیستید در سراشیبی بدوید، که ممکن است برای بدن شما سخت باشد.

می‌توانید به تنهایی و در هر زمانی بدوید

دویدن داخل خانه بر روی تردمیل به این معنی است که از خطرات احتمالی بیرون دویدن دوری می‌کنید. همچنین ایمن‌تر از تنهایی دویدن در فضای باز، بدون پارتنر یا به صورت گروهی است.

معایب

با وجود اینکه انتخاب تمرینات مربوط با تردمیل در فضای داخلی برتری‌های زیادی دارد، دانستن برخی از خطرات و موانع دویدن روی تردمیل بسیار مهم است.

هنوز هم می‌توانید آسیب ببینید

در حالی که تردمیل توسط کاربران گزینه ایمن‌تری شناخته می‌شود، CPSC گزارش می‌دهد که سالانه بیش از 24000 آسیب دیدگی مرتبط از تردمیل در ایالات متحده وجود دارد. این موارد شامل رگ‌به‌رگ شدن، افتادن، صدمات به سر و حوادث قلبی عروقی در افرادی است که یا خیلی سریع می‌دویدند یا بیش از حد به خود فشار می‌آوردند. (اما ارقام برای دوندگان در فضای باز بسیار بیشتر است.)

نمی‌توانید در حالت سراشیبی بدوید

بیشتر تردمیل‌ها ویژگی شیب رو به پایین ندارند. این ویژگی  را برای تقویت ماهیچه‌های درشت‌نئی پیشین در جلوی پاهایتان نیاز دارید. اگر برای مسابقه‌ای با تغییرات ارتفاعی زیاد تمرین می‌کنید، بهتر است برای بخش‌های سرپایینی از دوره نیز تمرین کنید.

نمی‌توانید دور بزنید

به طور مشابه، هیچ امکان چرخشی روی تردمیل وجود ندارد که توانایی شما را در بهبود چابکی جانبی محدود می‌کند.

می‌تواند کسل کننده باشد

حتی با وجود موسیقی یا تلویزیون برای همراهی با شما، دویدن طولانی مدت روی تردمیل می‌تواند کسل کننده باشد. در حالی که تردمیل‌ها ممکن است برای دوهای کوتاه مدت یا تمرینات سرعتی عالی باشند، اما می‌توانند برای جلسات دویدن چند ساعته بسیار یکنواخت باشند.

مزایا و معایب دویدن در فضای باز

مزایا

از در فضای باز و طبیعت بودن گرفته تا تماشای مردم، دویدن در خارج از خانه فواید قابل توجه زیادی دارد.

کم هزینه است

دویدن در فضای باز رایگان است و برنامه باشگاه یا در دسترس بودن دستگاه‌ها برای شما محدودیت ایجاد نمی‌کند. برای لذت بردن از دویدن در فضای باز، نیازی به خرید عضویت باشگاه یا تردمیل ندارید.

هنگام سفر هم می‌توانید به تمرینات خود ادامه دهید

هتل‌ها اغلب می‌توانند مسیرهای نزدیک را به شما پیشنهاد دهند. دویدن راهی عالی برای بررسی مکان جدید است. مادامی که اقدامات احتیاطی ایمنی را انجام می‌دهید و از یک مسیر از پیش برنامه‌ریزی شده استفاده می‌کنید، دویدن می‌تواند راه بسیار خوبی برای کشف یک مقصد جدید باشد.

امکان تمرینات ورزشی ویژه برای مسابقات جاده‌ای را فراهم می‌کند

با دویدن در فضای باز، ماهیچه‌ها و مفاصل شما نسبت به زمین‌های متنوعی که در مسابقه با آن ها مواجه خواهید شد، سازگارتر خواهند شد. بسته به مسابقه خود، در یک جاده، خیابان یا مسیر بلند که در آن تمرین می‌کنید، می‌توانید شرایط مسابقه نهایی خود را با تقریب بالا شبیه سازی کنید. بهتر می‌توانید خود را با تغییرات آب ‌و هوا وفق دهید و می‌دانید در مواجهه با موانع از قبل شناخته شده و تغییرات ارتفاعی باید تلاش بیشتری کنید.

به شما امکان می‌دهد از طبیعت لذت ببرید و هوای تازه تنفس کنید

برخی تحقیقات حتی نشان داده اند که ورزش زمانی که در فضای باز انجام می‌شود لذت بخش تر است. و می‌توانید در حین دویدن سریع‌تر و راحت‌تر مکان جدیدی را کشف کنید. شما مسافت بیشتری را طی می‌کنید، بنابراین مناظر بیشتری را می‌بینید.

می‌تواند انگیزه بخش باشد

دویدن در فضای باز – چه در حال برنامه ریزی مسیری به انتهای بلوک باشید و چه خارج از آن – می‌تواند دلگرم کننده باشد. همچنین هدف گذاری و کامل کردن یک هدف مسافتی می‌تواند لذت بخش باشد. حتی اگر انگیزه ندارید، اگر در حال انجام یک مسیر رفت و برگشت هستید، باز هم باید مسیر خود را کامل کنید تا به خانه برسید.

کالری بیشتری می‌سوزاند

به لطف مقاومتِ باد در بیرون، شما باید کمی بیشتر تلاش کنید تا سرعت خود را حفظ کنید، که به معنای سوزاندن کالری بیشتر است.

معایب

خطر آسیب دیدگی وجود دارد

بر اساس تحقیقات دانشگاه علوم کاربردی هلند، آسیب های زانو با فاصله زیاد شایع ترین هستند و به ترتیب آسیب های ساق پا، پا و مچ پا در رتبه های بعدی قرار دارند. در طول مسیر دویدن در فضای باز، می‌توانید زمین‌های مختلف و ناهموار را تجربه کنید که به طور بالقوه خطر آسیب را افزایش می‌دهد.

شما به شرایط آب و هوایی وابسته هستید

فرقی نمی‌کند در فصل زمستان می‌دوید یا تابستان، آب و هوای نامساعد ممکن است در هر زمانی اتفاق بیفتد و باعث شود شما خارج از خانه در باران یا برف ناگهانی مجبور به دویدن شوید.

علاوه بر این، دویدن در فضای باز به این معنی است که شاخص گرما و رطوبت را برای جلوگیری از خستگی ناشی از گرما در ماه‌های گرم تابستان دنبال می‌کنید.

می‌تواند خطرناک باشد

برای بیش از حد استفاده کردن از آسیب دیدگی، خطرات دیگری نیز در بیرون وجود دارد، از جمله زمین خوردن، تاریکی، اتومبیل ها، دوچرخه سواران، سگ‌ها و افراد دیگر.

تصمیم گرفتن

اگر تنها هدف شما رسیدن به تناسب قلبی عروقی و حفظ آن است، تردمیل ممکن است تمام نیازهای شما را فراهم کند. با استفاده از یک دستگاه دقیق سنجش نبض، می‌توانید در عین حالی که در حداکثر ضربان قلب خود (MHR) هستید، به طور مناسب خود را تحت فشار قرار دهید.

از سوی دیگر، هنگام تمرین برای مسابقه، به وضوح از دویدن در فضای باز سود بیشتری خواهید برد. در حالی که می‌توانید برای بهبود سلامت قلبی خود از دویدن روی تردمیل استفاده کنید، متخصصان معمولاً توصیه می‌کنند که حداکثر تا 40% از کل تمرینات خود را به آن اختصاص دهید.

مهم نیست چه اهدافی تمرینی‌ای برای خود دارید، به یاد داشته باشید که جایی که برای دویدن انتخاب می‌کنید یک اولویت شخصی است. اگر دویدن در داخل خانه را به دویدن در فضای باز ترجیح می‌دهید، به احتمال زیاد به این روتین متعهد خواهید بود و بالعکس.

انتخاب بین دویدن روی تردمیل یا دویدن در فضای باز نباید یک تصمیم مطلق باشد. وقتی بند کفش خود را  می‌بندید و حرکت می‌کنید، بهترین مسیر را برای خود انتخاب کنید. ممکن است ترکیبی از هر دو برای شما مناسب باشد، و اگر این روش عملی باشد و با برنامه شما مطابقت داشته باشد، از مزایای هر یک بهره مند خواهید شد.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

سوالات رایج

تردمیل به بیرون دویدن نزدیکتر است یا اسکی فضایی؟

اگر می‌خواهید روی استقامت خود کار کنید، هم تردمیل و هم اسکی فضایی دستگاه‌های عالی هستند. با این حال، برای شبیه سازی بهتر سبک و تاثیرات دویدن در فضای باز، به جای اسکی فضایی به سمت تردمیل بروید.

اسکی فضایی می‌تواند ابزاری مفید برای تمرینات ترکیبی باشد، اما تردمیل بهتر می‌تواند شما را برای دویدن در فضای باز یا مسابقات آماده کند.

چگونه یک مبتدی می تواند دویدن در فضای باز را شروع کند؟

دویدن می‌تواند راهی موثر برای سوزاندن کالری و افزودن حرکت به روتین شما باشد. بزرگ ترین مزیت این ورزش – به خصوص اگر در فضای باز انجام شود – این است که به وسایل کمی نیاز دارد و می‌توان آن را تقریباً در هر مکانی انجام داد.

برای شروع دویدن، با یک روش دویدن/پیاده‌روی آسان شروع کنید که شامل راه رفتن در فواصل بین دویدن‌های کوتاه می‌شود. با گذشت زمان، شروع به افزایش مدت دویدن و کاهش مدت پیاده‌روی بین فواصل آن خواهید کرد. راهنمای مبتدیان برای دویدن را دنبال کنید تا نکات مفیدتری برای دوندگان جدید پیدا کنید.

کدام شیب تردمیل معادل دویدن در بیرون است؟

از آنجایی که تسمه تردمیل گام شما را به جلو می‌برد (برخلاف دویدن در جاده یا پیست)، بسیاری از حرفه‌ای‌ها و دونده‌های تردمیل، تردمیل را تا 1% تنظیم می‌کنند تا حرکت تسمه را در نظر بگیرند.

منبع: verywellfit.com

با فرا رسیدن فصل بهار، بسیاری از دوندگان از اینکه می‌توانند بدون لباس پوشیدن برای دمای منجمد کننده در فضای باز بدوند، بسیار خوشحالند. اما هوای گرم و آفتابی می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های مختص تابستان را نیز به همراه داشته باشد، آلودگی هوا که بر میزان عملکرد هنگام دویدن تأثیر می‌گذارد.

در شهرهای بزرگ، مراکز صنعتی، و سایر مناطق نیروگاهی و یا در مناطقی که تنها تعداد خودرو ها بالا هست، افزایش سطح آلاینده‌ها در هوا می‌تواند به یک خطر واقعی برای سلامتی تبدیل شود. وقتی آلودگی هوا زیاد می‌شود، احتمالاً شما هنوز هم می‌خواهید بدوید. پس سؤال اینگونه می‌شود که آیا باید دویدن مشقت‌بار روی تردمیل را تحمل کنید یا بیرون بروید و در هوای آلوده بدوید.

این مقاله نگاهی به تأثیرات آلودگی هوا بر میزان عملکرد هنگام دویدن خواهد داشت، هم با در نظر نگرفتن تمرین و هم مسابقه دادن در هوای آلوده.

آلودگی هوا و دویدن – مطالعات

اولین مطالعات جدی در مورد آلودگی هوا و استقامت در دهه‌های 60، 70 و 80 پس از اینکه تصمیم گرفته شد المپیک 1984 در لس آنجلس دودآلود برگزار شود، انجام شد. دور بزرگ دیگری از تحقیقات در اوایل دهه 2000 که منتهی به المپیک پکن می‌شد دنبال شد.

خوشبختانه این مطالعات تمام سوالاتی را که ما به آنها علاقه‌مندیم را مورد بررسی قرار داده است: آیا آلودگی هوا بر عملکرد تأثیر می‌گذارد؟ آیا بر سلامتی تأثیر می‌گذارد؟ و آیا راهی برای کاهش اثرات آن وجود دارد؟

آنچه مطالعات می‌گویند

در یک مقاله تحلیلی نسبتاً مفصل که در ماه‌های قبل از بازی‌های 1984 منتشر شد، روی شپرد از بیمارستان وسترن تورانتو اثرات هوای آلوده را بر بدن توصیف کرد. این آلاینده‌ها بر اساس اکسیدان (عامل اکسید کننده) و یا کاهنده (عامل کاهنده) بودن آلاینده‌های شیمیایی تجزیه شدند.

تهران‌کلاب را در اینستاگرام دنبال کنید.

اکسیدان‌ها

• به گفته شپرد، دود اکسیدان شامل مونوکسید کربن، هیدروکربن‌های نسوخته، ازون و اکسیدهای نیتروژن است.
• در حالی که دود اکسیدان بیشتر از اگزوز خودروها می‌آید، دود کاهنده‌ها (به معنای شیمیایی آن) نتیجه عملکرد نیروگاه‌های زغال سنگ و سایر کوره‌های صنعتی است که اکسیدهای گوگرد را در جو تخلیه می‌کنند.
• در میان آلاینده‌های موجود در دود اکسیدان، مونوکسید کربن تأثیر قابل پیش‌بینی و مضری بر توانایی خون شما برای انتقال اکسیژن با استفاده از گلبول‌های قرمز دارد. مونوکسید کربن از طریق ریه‌ها درون خون شما پخش می‌شود و نقاط پیوند اکسیژن روی گلبول‌های قرمز را اشغال می‌کند و بسیار کند از بدن خارج می‌شود. با افزایش مقدار مونوکسید کربن در خون، عملکرد شما به صورت خطی کاهش می‌یابد، زیرا خون کمتری برای حمل اکسیژن وجود دارد.
• در مناطقی که دود شدید دارند، مانند تهران یا اصفهان، تا پنج درصد از کل گلبول‌های قرمز خون شما می‌توانند توسط مونوکسید کربن پوشانده شود و در این سطوح، حتی هماهنگی عضلانی و درک زمان نیز می‌تواند مختل شود.
• سایر مواد شیمیایی اکسیدان، مانند ازون و هیدروکربن‌ها، گلو، بینی و کانال‌های هوایی شما را تحریک می‌کنند. هنگامی که در هوای آلوده ورزش می‌کنید، به ویژه ازون باعث فشار در قفسه سینه و سرفه می‌شود. شپرد به مطالعه‌ای اشاره می‌کند که نشان می‌دهد پس از دو ساعت قرار گرفتن در معرض سطوح ازون، دریافت اکسیژن 11 درصد کاهش پیدا می‌کند، کاهشی مشابه مناطق آلوده.

کاهنده‌ها

• مواد شیمیایی موجود در دود کاهنده تمایل به تحریک ریه‌ها دارند، زیرا اکسیدهای گوگرد با آب موجود در هوا یا ریه‌ها ترکیب می‌شوند و اسیدیته ایجاد می‌کنند که همراه با ذرات معلق موجود در هوای آلوده باعث محدودیت کانال هوایی می‌شود. این مشکل به ویژه در ورزشکارانی که آسم هم دارند شدیدتر است.
• شپرد همچنین خاطرنشان می‌کند که آسیب به ریه‌ها و کانال‌های هوایی که در اثر قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا ایجاد می‌شود، می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی را افزایش دهد. به نظر می‌رسد دلایل این امر – آسیب به بافت ظریف در سطح ریه‌ها و کانال‌های هوایی- همان دلیلی است که در هنگام بالا رفتن آلودگی هوا باعث افزایش مرگ و میر ناشی از بیماری‌های تنفسی مزمن می‌شود.

این مسئله چه تاثیری بر عملکرد شما دارد؟

مطالعات دیگر نیز اکسیدهای گوگرد، ازون و مونوکسید کربن را با کاهش عملکرد ورزشی مرتبط دانسته اند. قرار گرفتن در معرض آلاینده‌ها به طور کلی منجر به افت قابل پیش بینی و خطی توانایی شما برای دریافت اکسیژن می‌شود.

برای مثال، مطالعه‌ای که توسط وین والبورگ و همکارانش انجام شد، نشان داد که سطوح بالاتر اکسیدان‌ها در هوا با مسابقات دو خارج شهری با زمان آهسته‌تر در میان پسران دبیرستانی در منطقه لس‌آنجلس مرتبط است.

تحقیقات بیشتر همچنین نشان داده است که ورزش این اثرات را تشدید می‌کند، زیرا تنفس عمیق و سنگین شما در حین دویدن، هم حجم کل هوای ورودی و خروجی ریه‌های شما را افزایش می‌دهد و هم به آلاینده‌ها اجازه می‌دهد تا بینی شما را دور بزنند؛ جایی که بافت‌های مخاطی می‌توانند برخی از مواد شیمیایی را قبل از رسیدن به ریه‌های شما گیر بیاندازند.

هوشمندانه بدو

کلاس‌های گروهی و آنـلاین تهران‌کلاب

اطلاعات بیشتر

نظرات پایانی و پیشنهادات

متأسفانه وقتی صحبت از کاهش اثرات آلودگی هوا به میان می‌آید، کار زیادی نمی‌توان انجام داد. شپرد موارد زیر را توصیه می‌کند:

• مصرف مکمل‌های ویتامین E و ویتامین C برای کاهش اثر اکسید کننده برخی از مواد شیمیایی موجود در دود، اما او می‌پذیرد که شواهد کمی برای مفید بودن این مورد وجود دارد.
• جدای از آن، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که از ساعاتی از روز که هوا بدترین کیفیت خود را دارد اجتناب کنید – ساعات شلوغی صبح و عصر، برای اکثر شهرهای بزرگ ایران – و در روزهایی که دود خیلی بدی وجود دارد زمان بیرون از خانه بودن خود را محدود کنید.
• به خصوص اگر آسم دارید، ممکن است منطقی‌تر باشد که تمرینات طولانی و سرعتی را به روزی بدون آلودگی هوا منتقل کنید یا آنها را در فضای بسته روی تردمیل انجام دهید.

• می‌توانید شاخص کیفیت هوا و پیش‌بینی آن را در AirNow بررسی کنید، که شامل برخی از نقشه‌ها و دستورالعمل‌های مفید برای سطوح مختلف آلودگی هوا است.
• اگر تصمیم گرفتید در شرایطی که کیفیت هوا پایین است به تمرین یا مسابقه ادامه دهید، توجه داشته باشید که اکسیژن دریافتی شما دچار مشکل خواهد شد، بنابراین مدت زمان دویدن شما احتمالاً کندتر از یک روز با هوای پاکیزه یا در شهری با هوای تمیز خواهد بود.

منبع: runnersconnect.net