اگر یک ماراتن یا مسابقه‌ی مسافت طولانی دیگر در پیش دارید، احتمالاً در حال پیروی از یک برنامه‌ی تمرینی هستید که هر هفته چندین کیلومتر را طی می‌کنید. صرف نظر از اینکه چه چیزی شما را در ابتدا برای شروع برنامه‌ی تمرینی خود ترغیب کرده است، پیدا کردن انگیزه برای دویدن میتواند حتی برای ماهر‌ترین دونده‌ها نیز دشوار باشد.
اگر در تلاش هستید که انگیزه‌ای برای بستن بند کفش‌های دو و بیرون رفتن از خانه بیابید، ما 10 نکته‌ی انگیزشی برای دونده‌ها در هر سطحی گردآوری کرده‌ایم.
10 نکته‌ی انگیزشی برای دونده‌ها
اگر به دنبال انگیزه برای دویدن هستید، 10 نکته‌ی ما را بخوانید تا خود را برای بیرون رفتن و زدن به کف خیابان آماده کنید.
با دوستان یا یک کلاب دو بدوید:
هیچ انگیزه‌ای قوی‌تر برای دویدن وجود ندارد جز حضور افراد دیگر.
ورزش کردن با دوستان یا یک کلاب دویدن به دو دلیل مهم است:
اولاً، اگر با یک دوست یا گروه قرار گذاشته‌اید که با هم بدوید، نمی‌خواهید آنها را ناامید کنید – بنابراین ترک کردن دویدن سخت‌تر خواهد بود.
ثانیاً، ورزش کردن با دیگران اغلب میتواند شما را تشویق کند تا بیشتر پیش بروید و پس از شروع، سخت‌تر تمرین کنید.
اگر با چند نفر دیگر در حال دویدن هستید، ترک کردن یواشکی بعد از 20 دقیقه بسیار سخت‌تر خواهد بود!
در دو هوشمندانه، شما دوستانی برای دویدنتان می‌یابید:
دویدن یک مسیر مشابه در پارک محلی یا پیست دویدن برای بارها و بارها میتواند بسیار خسته‌کننده باشد.
جهت جلوگیری از این، سعی کنید با دویدن در مسیرهای جدید، به دویدن خود تنوع ببخشید.
میتوانید دویدن را به عنوان یک ماجراجویی و راهی برای بهتر شناختن منطقه‌ی خود در نظر بگیرید.
برای این کار ابتدا یک نقشه را مطالعه کنید و هدف خود را دویدن یک مکان دیدنی یا پارک جدید قرار دهید، یا به طور جایگزین، بدون هیچ برنامه‌ای بیرون بروید.
استفاده از یک اپلیکیشن دویدن برای ردیابی دویدن‌های خود میتواند به شما کمک کند تا اطمینان حاصل کنید که همچنان به هدف مسافت خود می‌رسید.
برای خود هدف تعیین کنید
اگر در حال پیروی از یک برنامه‌ی تمرینی ماراتن هستید، باید از قبل یک هدف خاص برای هر هفته در نظر داشته باشید.
حتی اگر در حال پیروی برنامه ماراتن نیستید هم برای خود اهدافی را قرار دهید و چالش‌های افزایشی برای خود بگذارید تا به یک تعداد معینی از کیلومترها برسید یا هدف خود را شکست دادن یک رکورد خاص قرار دهید.
به خود پاداش دهید
به خصوص هنگام تمرین برای ماراتن، خود را با جایزه‌هایی مانند ماساژ، رفتن به سونا یا حتی فقط یک وعده‌ی غذایی خوب گاهی اوقات پاداش دهید.
اگر به خود قول دهید که تا زمانی که X کیلومتر بدوید، چیزی خوب به خود بدهید، میتوانید خود را برای دویدن بیشتر تشویق کنید.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
سعی کنید دویدنتان را متنوع کنید:
از دویدن در یک مسیر مشابه در پارک یا محله‌ی خود خسته شده‌اید؟ وقت آن است که تنوع ببخشید. سعی کنید تمرین فاصله‌دار یا اینتروال، یاسو 800، اسپرینت و سایر انواع تمرینات دویدن را در برنامه‌ی خودتان به کار ببرید.
اینها نه تنها دویدن را سرگرم‌کننده‌تر میکنند، بلکه انواع مختلفی از تناسب اندام را نیز ایجاد میکنند.
همچنین میتوانید انواع دیگری از ورزش را نیز در نظر بگیرید – مانند تمرینات اینتروال HIIT، شنا، دوچرخه‌سواری یا برخی از انواع تمرینات وزنه‌برداری. علاوه بر غلبه بر یکنواختی، این امر به تمرین ماراتن نیز کمک خواهد کرد زیرا به شما کمک میکند قوی‌تر شوید و تناسب اندام کلی خود را نیز افزایش دهید.
ملزومات دویدن جدید بخرید:
چه انگیزه‌ی بهتری برای دویدن وجود دارد جز امتحان کردن لباس یا اکسسوری جدیدی که خریدید؟
خرید تجهیزات جدید دویدن هم راهی برای تشویق و پاداش به خود است و همچنین میتواند با ارائه تجهیزات راحت‌تر، دویدن شما را پربارتر کند.
همه چیز را ثبت کنید:
هیچ چیز انگیزه‌بخش‌تر از دیدن پیشرفتتان نیست!
با ثبت هر دویدن و هر مسیر طی شده (چه در یک دفترچه یادداشت باشد یا یک اپلیکیشن گوشی هوشمند) میتواند نشان دهنده‌ی پیشرفت شما باشد. این موضوع به شما کمک میکند تا هنگام تعیین اهداف پیشرفته‌تر، دوباره انگیزه‌ی خود را پیدا کنید.
بسیاری از افراد لیست‌های کارهای روزانه را انگیزه‌بخش می‌دانند.
روز خود را با نوشتن تمام کارهایی که باید انجام دهید روی یک تکه کاغذ یا در تلفن همراه خود شروع کنید.
هر چیزی را از رفت و آمد به محل کار گرفته تا رفتن به فروشگاه‌ها تا پختن شام و البته جا دادن تمرین دو خود را در آن بگنجانید.
در تیک زدن این وظایف یک تقویت روانشناختی بزرگ وجود دارد و میتواند برای انگیزه دادن به شما برای انجام دویدن کافی باشد.
به موسیقی گوش دهید:
مطالعات مختلف نشان می‌دهند که وقتی دونده‌ها به موسیقی گوش می‌دهند، می‌توانند بیشتر پیش بروند و همان ورزش را نسبت به زمانی که به هیچ چیز گوش نمی‌دهند، کمتر طاقت‌فرسا می‌دانند.
گوشی خود را در یک بازوبند نگهدارنده گوشی قرار دهید، دکمه‌ی پخش را فشار دهید و از آهنگ‌های مورد علاقه‌ی خود استفاده کنید تا بیشتر بدوید.
(حواستان باشد که از صداهای محیط اطرافتان غافل نشوید، یک گوش هدفونتان رو غیرفعال نگه‌دارید)
لباس‌های خود را شب قبل بیرون بگذارید:
اگر صبح از خواب بیدار شوید و کفش‌های دویدن، لباس‌ها و سایر وسایل خود را در پای تخت خود آماده ببینید، دشوار خواهد بود که برای ندویدن و تمرین نکردن بهانه بیاورید.
بنابراین، برخی از دونده‌ها مفید می‌بینند که لباس‌های دویدن خود را شب قبل از دویدن بیرون بگذارند تا به آنها انگیزه‌ی اضافی بدهد.
همه ما گاهی نیاز به انگیزه‌ی دویدن داریم، بنابراین با استفاده از نکات انگیزشی تهران کلاب برای دونده‌ها، شما انگیزه‌ی کافی برای بستن بند کفش‌ها و بیرون رفتن از در را خواهید داشت.
ساعت شش عصر یک سه شنبه در استادیوم کزار در پارک گلدن گیت سانفرانسیسکو است.
من دارم با نیل درمورد دلایل ناامیدی اخیر در مسابقه و با دیو درباره ی افزایش مسافت تمرینات ماراتون بهاره اش صحبت می کنم.
جو و مونیکا ، که هردو مبتدی هستند در انتظار بحث درباره ی سرعت تمرینات اینتروال پیش روی خود هستند.
در همین حین حدود ده دونده ی با تجربه ی دیگر در حال گرم کردن بدن خود هستند.
و آخر هفته ی گذشته را مدام یادآوری می کنند و درمورد کیفیت نسبی پاتوق های خوش گذرونی مختلف بعد از تمرین بحث می کنند یا برای مسابقه ی آب جو خوری ( مسابقه ی نوشیدنی) بعدی در باشگاه وست ولی ترک برنامه ریزی می کنند.
و اگرچه ممکن است هرکدام جنبه ای متفاوت از این تجربه را مهم ترین بدانند اما همه ، چیزهایی را در ترکیبی از تمرینات گروهی، برنامه تمرین هفتگی و معاشرت و فعالیتهای اجتماعی پیدا کرده اند که تجارب دویدن آنها را غنی تر و پربارتر کرده است.
در زمینه دویدن انفرادی، من تمام تلاشم را هر طور که ممکن بود خالصانه (تک و تنها) انجام دادم. من از نزدیک با مشکلاتی که می تواند ناشی از تمرین بدون مربی یا شریک تمرینی با تجربه به وجود آید، آشنا شدم.
در عین حال همه کتاب های موجود در مورد ورزش را چه به صورت تئوری چه به صورت عملی خواندم و برای دریافت مدرک دکترای فیزیولوژی ورزشی کار کردم.
اکنون پس از اینکه فهمیدم رفاقت تمرینات تیمی و مسابقات تیمی چقدر میتواند لذت افراد را از این ورزش افزایش دهد و عملکرد آنها را بهبود بخشد به خوبی کششی که این گروه را هر هفته به پیست می آورد درک میکنم و تمام سعیم این است که تضمین کنم که تجربه آنها در تیم ورزشی و به صورت گروهی برای دویدن آنها مفید است.
برای اینکه بفهمید پیوستن به یک باشگاه و یا کار با یک مربی میتواند به دویدن شما کمک کند یا خیر، باید بدانید، چه نیازهایی دارید ؟ و یک باشگاه یا مربی، چه چیزی میتواند برای شما به ارمغان بیاورد ؟
برای اکثر دوندگان پیدا کردن یک باشگاه ممکن است اولین گزینه در دسترس نسبت به جستجوی مربی باشد. اکثر باشگاه‌ها ،آموزش و راهنمایی را ارائه می‌دهند.
یک باشگاه خوب و متنوع متشکل از دوندگان با تجربه، میتواند بسیاری از خدماتی را که یک مربی ارائه میدهد را در اختیار بگذارد.
همانطور که بیل کلارک دونده ی سابق مسافت در سطح جهانی که مربی South Bay Wing of WVTC است اشاره کرده که بسیاری از آموزش ها و دستورالعمل های موجود برای دوندگان باشگاهی از سمت هم تیمی های خود در دوهای گروهی ارائه می‌شوند.
پیدا کردن یک باشگاه
شما احتمالاً گزینه‌های زیادی برای باشگاه‌های محلی ندارید.
اما ما در شمال کالیفرنیا از داشتن مجموعه‌ای از باشگاه‌های دویدن برای پذیرایی از همه افراد از مبتدیان زیادی که هر روز این فعالیت‌ها را انجام می‌دهند تا تعداد قابل توجهی از ورزشکاران ملی در سطح کشوری که در اینجا زندگی میکنند ، برخورداریم.
طبیعتاً باشگاه‌هایی که این گروههای مختلف به سمت آنها گرایش پیدا میکنند بسیار متفاوت هستند. بنابراین کلید کار، پیدا کردن باشگاهی است که نیازهای شما را که شامل انگیزه، حمایت و آموزش است برآورده کند. مهمترین معیاری که باید در نظر بگیرید این است که آیا باشگاه، دوندگان دیگری مطابق با سطح مهارت شما دارد که بتوانید با آنها تمرین کنید یا نه؟
به جای تمرکز بر تشکیل تیم‌های رقابتی برای برنامه مسابقات، من بر ایجاد محیطی پر انرژی تاکید میکنم که به دوندگان ما انگیزه کافی میدهد تا آنها را در تمرینات انفرادی شان همراهی کنند
معمولاً، این شامل گردآوری تعداد زیادی افراد مشتاق میشود تا اطمینان حاصل شود که همه دوندگان ما ، هموطنانی با توانایی‌های مشابه برای دویدن دارند.
به خاطر داشته باشید که این تمرینهای سرعتی هفتگی با هم تیمی‌هایتان ممکن است کم اهمیت‌ترین جلسه‌ای باشد که در طول هفته انجام می‌دهید. این جلسات، هرچند بسیار مفید هستند اما به دلیل حضور هم تیمی‌ها و پشتیبانی رویدادهای اجتماعی پس از تمرین، راحت‌ترین جلساتی هستند که میتوان به آنها پایبند بود.
اگر انگیزه در تمرینات انفرادی مشکل شماست ، اطمینان حاصل کنید که باشگاه شما فرصت‌های بیشتری برای دویدن های گروهی یا انرژی کافی برای انجام تمرینات انفرادی را فراهم میکند.
سرمایه‌گذاری در اهداف رقابتی تیم ،یک راه برای ایجاد این شور و شوق است، اما پیدا کردن ترکیبی از افراد که از بودن با آنها لذت می‌برید نیز میتواند همین تاثیر را داشته باشد.
تحقیق کنید که آیا باشگاه به شما آموزش و دستورالعمل در زمینه دویدن ارائه میدهد یا خیر؟
و اینکه آیا باشگاه ،آموزشی مرتبط با توانایی افراد ارائه میدهد یا آموزش حول برنامه مسابقات تیم تنظیم شده است.
اگر آموزش باشگاه با نیازهای شما سازگار نباشد و آنها را پوشش ندهد،شما میتوانید یک مربی از بیرون پیدا کنید که برای شما مناسب‌تر باشد و اگر باشگاه واقعاً از پیشرفت شما حمایت کند ، شما باید همچنان بتوانید بسیاری از تمرینات خود را با هم تیمی‌هایتان در باشگاه انجام دهید.
پیدا کردن یک مربی
اگر باشگاه محلی شما ، آموزش مورد نیاز شما را ارائه نمی‌دهد و یا شما ،یکی از آن دوندگان بسیار متمرکز هستید که تمرین گروهی برایتان ضروری نیست، ممکن است بهترین راه برای شما پیدا کردن یک مربی شخصی باشد.
هنگام ارزیابی سازگاری با یک مربی جدید، چندین عنصر کلیدی وجود دارد که باید در نظر بگیرید.
برخلاف یک باشگاه ،شما برای یافتن یک مربی، نیازی به محدودیت جغرافیایی ندارید
بسیاری از مربیان از طریق ایمیل‌ها و مکالمات تلفنی جادو میکنند
و حتی خدمات خود را به این نوع تعامل محدود میکنند.
تو اینستگرام تهران کلاب، معرفی مربی های ما رو میتونی ببینی:
FOLLOW US ON INSTAGRAM
این روش برای دوندگانی که فقط می‌خواهند یک برنامه دریافت کنند تا بدانند هر بار که کفش‌هایشان را می‌پوشند چه کاری باید انجام دهند مفید است.
برنامه هفتگی من از طریق ایمیل در اختیار بسیاری از دوندگان قرار می‌گیرد که آن را دنبال میکند یا تمرینات را کاملاً به انتخاب خودشان انجام می‌دهند. اگر شما برای آموزش از راه دور هزینه می‌کنید مطمئن شوید که میتوانید با مربی در حین پیشرفت برنامه تعامل داشته باشید تا در صورت لزوم آن را مطابق با نیاز شما تنظیم کند.
یک مربی خصوصی باید یک برنامه تمرینی خاص با تأکید بر شرابط شما تنظیم کند. در حالت ایده آل، مربی میتواند توضیح دهد که شما چه کار می‌کنید و چرا آن کار را انجام می‌دهید، زیرا این یکبرخی از مربیان از تعیین سرعت‌ها و مسافت‌های شخصی برای هر روز لذت می‌برند در حالی که برخی دیگر بسیاری از روزهایی که برای شما کلیدی نیستند را به اختیار خودتان می‌گذارند
نوع برنامه‌ای را که می‌خواهید انتخاب کنید.
برای یک مربی باشگاه، احتمالاً بسیار دشوار است که برنامه‌های فردی دقیق برای تعداد زیادی از دوندگان با برنامه‌های مسابقاتی و نیازهای مختلف تدوین کند.
یک مربی شخصی باید یک برنامه ی تمرینی خاص را با تاکید بر رویدادهایی که برای شما مهم هستند تنظیم کند.
به طور ایده‌آل ،مربی باید بتواند توضیح دهد که شما چه کاری انجام می‌دهید و چرا ؟
زیرا این باید یک فرایند یادگیری باشد.
مربی شما به وضوح باید با اصول و جزئیات تمرین آشنا باشد اما همچنان باید هم تحلیلی و هم انعطاف پذیر باشد.
اگر مربی به یک رویکرد ثابت و غیرقابل تغییر پایبند باشد، یک دانش دقیق، از هر جنبه‌ای از نظریه ی آموزش، بی‌فایده است.
مربی شما باید توانایی تحلیل واکنش شما به برنامه‌اش را به طور عینی داشته باشد مشابه تحلیل نقص‌ها و کمبودهای برنامه‌ای که، او طراحی نکرده است و این دید انتقادی برای یافتن راه‌هایی که در آنها تلاش‌های شما به نتیجه ی مطلوب نمی‌رسد. چه به دلیل پیروی نکردن از برنامه و چه به دلیل نیازهای متفاوت از دوندگانی که روش‌های او در گذشته برای آنها موفق بوده است، ضروری است.
برای مثال با نیل ، به بررسی روش‌های پرداختیم که چگونه تمرینات سخت و حجم بالا به طور مداوم، باعث ایجاد اختلال در انجام تمرینات مخصوص مسابقه‌ای شده است که میتواند به او در استفاده بهتر از پایه ی استقامتش کمک کند و منجر به عملکرد کمتر از حد مطلوب اخیر او شده است.
تهران کلاب در یک نگاه
حالا که شما دید درستی از مزایا و معایب یک مربی خصوصی و هم چنین یک راننیگ کلاب داریم بیایید نگاهی کلی به امکانات تهران رانینگ کلاب داشته باشیم.
تهران کلاب بیش از30 کمپ تمرینی مختلف در سطح تهران برگزار میکند .
برخی از کمپ ها برای افراد مبتدی و برخی برای سطوح پیشرفته تر طراحی شده اند.
برنامه تمرینی در تهران کلاب به صورت یکپارچه طراحی میشود ولی این بدین معنا نیست که همه افراد از یک برنامه تمرینی استفاده میکنند.
در تهران کلاب بیش از 30 برنامه مختلف برای سطوح مختلف دوندگان و اهداف مختلف تمرینیطراحی میشود و بر مبنای نیاز و سطح دونده برنامه نتوسط مربی بهینه میگردد.
در تهران کلاب سطوح مختلفی از دوندگان حضور دارند که امکان تمرین و دویدن گروهی را برای اکثر افراد با سطوح مختلف تامین میکند.
تهران کلاب حدود 20 مربی با سبک و سیاق متفاوت در اختیار دارد که به ورزشکاران با سلیقه مختلف امکان پیدا کردن مربی مناسب را میدهد.
تهران کلاب در اکثر جمعه ها امکان دویدن لانگ با پیس میکر و گروه را فراهم میکند.
پارتنر های تهران کلاب در زمینه درمان و تغذیه امکان دویدن بدون اسیب را برای یک دونده اماتور فراهم مینمایند .
دور همی ها و برنامه های فوق برنامه تهران یکی از مزیت های تهران برای ساخت کامیونیتی و ایجاد گروههای دوستانه است.
امکان شرکت در مسابقات بین المللی همراه با تیم میتواند تجربه ای متفاوت را برای شما ایجاد نماید.
به گفته انجمن ریه آمریکا، هر روز حدود ۲۰,۰۰۰ بار نفس می‌کشید. با این حال، چند بار در طول روز به نفس کشیدنتان فکر می‌کنید؟
احتمالاً هرگز! البته تا زمانی که مثلاً در فعالیت‌هایی مانند دویدن، خود را به چالش بکشید.
نفس کشیدن در حین دویدن میتواند دشوار باشد، اما اگر یاد بگیرید که چگونه به‌درستی در حین دویدن نفس بکشید، ممکن است بتوانید عملکرد دویدن خود را به‌طور کلی بهبود ببخشید.
اگر تازه‌کار هستید، احتمالاً متوجه شده‌اید که بیشتر از حد معمول به نفس‌کشیدن خود توجه می‌کنید و این یک چیز خوبی است.
جفری مک‌ایچرن، مربی دویدن پلتون می‌گوید: «من به نفس‌کشیدن به‌عنوان یک نشانه آگاهی فکر میکنم. شما متوجه می‌شوید که بدنتان در حال حرکت است و آن نفس به‌عنوان یک لنگر، همراه با ذهنیت و وضعیت بدن، میتواند شما را در طول دویدن همراهی کند.»
در واقع، نحوه نفس کشیدن شما در هنگام دویدن میتواند شانس موفقیت شما را کم یا زیاد بکند.
درواقع شما می‌دانید چگونه نفس بکشید، تنها چند تغییر جزئی میتواند به شما کمک کند تا به بهترین تکنیک‌های تنفس برای دویدن را مسلط شوید.
چرا تنفس حین دویدن دشوار است؟
هرکسی که میدود ، صرف نظر از میزان فاصله یا سرعت، در جریان این هست که دویدن چه فشاری به ریه می‌آورد اما به‌راستی چرا تنفس هنگام دویدن انقدر دشوار است؟
برای پاسخ به این سوال، باید کمی درباره فیزیولوژی بیاموزید.
جوزف مک‌کانکی، فیزیولوژیست ورزشی مرکز دویدن بوستون و نویسنده کتاب “انعطاف‌پذیری برای دوندگان” می‌گوید:
«برای اینکه بتوانید بیش از ۱۲ ثانیه بدوید، که میانگین زمان خستگی در ورزش‌های بی‌هوازی است، بدن نیاز به اکسیژن دارد تا انرژی را به عضلات فعال تبدیل، تولید و آزاد کند.»
او اضافه میکند: «برای کارایی بهتر، این سیستم هوازی نیاز به بسیاری از اجزا دارد تا به‌خوبی عمل کند، از جمله مویرگ‌های بلند و گشاد، خون غنی از اکسیژن و سیستم بافت نرم بدون التهاب.»
با پیوستن به وب اپ تهران کلاب، میتونی تو چالش‌های زیادی شرکت کنی جایزه ببری!
اگر شما دوندهایی هستید که به‌طور مداوم و هوشمندانه تمرین کرده‌اید، ویژگی‌های ذکر شده را تطبیق و توسعه داده‌اید تا دویدن آسان‌تر شود و نیاز به انرژی کمتری داشته باشد که میزان تنفس کندتری داشته باشید.
با این حال، اگر تازه‌کار هستید یا به‌طور هوشمندانه تمرین نکرده‌اید، عضلات شما میزان بیشتری از اکسیژن درخواست خواهند کرد که بدن شما نمی‌تواند تأمین کند.
برای اینکه هوشمندانه دویدن رو یاد بگیرید به کلاسهای تهران کلاب بپیوندید:
نتیجه؟ «میزان تنفس شما افزایش خواهد یافت زیرا ریه‌هایتان تلاش میکنند تا با نیاز عضلات همگام شوند.» مک‌کانکی می‌گوید برای برخی افراد، بزرگ‌ترین چالش تنفس در ابتدای دویدنشان رخ میدهد و دلیلی برای آن وجود دارد.
همچنین میافزاید که: احتمالاً فشار خون بالا، التهاب و یا عدم هماهنگی عضلانی وجود دارد. همه اینها می‌توانند عملکرد عضلات شما را تحت تأثیر قرار دهند.
اما خبر خوب این است که بعد از پنج تا 10 دقیقه دویدن، تنفس شما باید بهبود یابد. (پس اگر اوایل احساس ناامیدی می‌کنید، این نشانه‌ای است که باید ادامه دهید!) شما همچنین میتوانید اقداماتی برای جلوگیری از این مشکلات در قسمت اول دویدن خود انجام دهید، مانند انجام یک جلسه فوم رولینگ قبل از دویدن و یک پیاده‌روی گرم‌کننده فعال که در آن با انواع مختلفی از قدم‌ها یا تمرینات پیاده‌روی کنید.
به عنوان مثال، ممکن است با زانوهای بالا، قدم‌های عریض یا قدم‌های پایین پیاده‌روی کنید.
اصول تنفس حین دویدن
پس بهترین راه نفس کشیدن حین دویدن چیست؟
نفس کشیدن ساده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. چهار نکته زیر را برای نحوه صحیح تنفس در حین دویدن دنبال کنید. شما به خوبی در مسیر درست خواهید بود.
از دهان و بینی خود استفاده کنید. شاید از خود پرسیده باشید آیا بهتر است هنگام دویدن از دهان خود نفس بکشید؟
سوال چالشی ای است. مک‌کانکی می‌گوید: «دوندگان باید همیشه از دهان و بینی خود نفس بکشند، بنابراین دهانتان را باز نگه دارید.»
او اضافه میکند که هیچ دوندۀ حرفه‌ای هرگز با دهان بسته مسابقه نداده است. «برای اینکه بهترین عملکرد را داشته باشید، باید تا آنجا که میشود اکسیژن را وارد کرده و هر چه سریعتر و در مقادیر زیاد دی‌اکسید کربن را خارج کنید.»
از تنفس شکمی استفاده کنید. شما باید همچنین از تنفس دیافراگمی استفاده کنید، که به معنای نفس کشیدن عمیق از شکم با انقباض دیافراگم است.
به نظر پیچیده می‌آید، نه؟ واقعاً این‌طور نیست. مک‌کانکی می‌گوید: «معمولاً این کار با فکر نکردن درباره آن انجام میشود.»
به وضعیت بدنی (body posture) خود توجه کنید وضعیت بدنی نقش مهمی در کمک به شما برای تنفس بهتر در حین دویدن دارد.
اگر از حالت بدنی ضعیف و بد استفاده می‌کنید و شاید بیش از حد به جلو خم شده‌اید، ریه‌های شما نمی‌توانند به‌طور کامل گسترش یابند، اکسیژن به‌درستی در ریه‌هایتان گردش نخواهد کرد و عملکرد دویدن شما مختل خواهد شد.
به جای آن، بدن خود را راست نگه دارید تا گردش اکسیژن به ریه‌هایتان بهتر شود.
جِرمیَن جانسون، مربی پلتون می‌گوید یکی دیگر از مزایای استفاده از وضعیت بدنی خوب اینه که: «شما به‌طور خودکار احساس قدرت و اعتماد به نفس بیشتری خواهید کرد. در واقع، به همین دلیل است که او دوست دارد دوندگان را در کلاس‌هایش راهنمایی کند تا هنگام دویدن به پایین نگاه نکنند و به‌جای آن، نگاه خود را به جلو ثابت نگه دارید. »
گرم کردن و سرد کردن را فراموش نکنید. سرانجام، همانطور که بدن خود را گرم می‌کنید، باید نفس خود را نیز گرم کرده و سرد کنید.
جفری دوست دارد فرآیند تنفس را زمانی که در حال تغییر لباس‌های دویدن خود است، آغاز کند.
قبل از اینکه حرکاتی مانند پروانه را برود تا کل بدنش را برای دویدن آماده کند، او یک یا دو دقیقه در حین تغییر لباس به تنفس عمیق و تمریناتی که قفسه سینه را باز میکند، اختصاص میدهد.
سپس بعد از دویدن، او برای مدتی کوتاه راه می‌رود تا نفسش به الگوی طبیعی خود بازگردد.
بهترین تکنیک‌های تنفس برای دویدن تنفس ریتمیک در حین دویدن است.
شما باید ریتمی برای تنفس خود برقرار کنید که میتوان آن را به سادگی با تعداد قدم‌ها بین بازدم‌ها یا دم‌ها اندازه‌گیری کرد.
با دنبال کردن اینستاگرام تهران کلاب از نکته‌های دویدن و ترفندهای مربی‌هامون جا نمی‌مونی!
FOLLOW US ON INSTAGRAM
مک‌کانکی می‌گوید: «این ریتم به این معناست که شما در حال دویدن در یک حالت پایدار هستید که نیازها از عضلات توسط سیستم قلبی-عروقی شما برآورده میشود.»
پس چگونه این کار را انجام دهید؟
یک بازدم را با یک ضربه پا هماهنگ کنید. سپس ببینید که چند قدم بین بازدم‌های شما وجود دارد (معمولاً سه تا پنج قدم). حالا از این ریتم برای شمارش بازدم‌های خود تا ۱۰۰ استفاده کنید.
«این یک تکنیک عالی برای وارد شدن به ریتم، افزایش تمرکز و حواس‌پرتی از سختی‌های دویدن است.»
سپس میتوانید آزمایش کنید که چه نوع ریتمی برای تنفس شما بهترین کارایی را دارد.
جفری می‌گوید: «بدن شما به‌طور خودکار با ضرباهنگ تنظیم میشود، پس آنچه برای شما طبیعی است انجام دهید.»
او دوست دارد دویدن‌هایش را با موسیقی با تمپویی برنامه‌ریزی کند که به او کمک کند این ریتم را حفظ کند.
مثلاً وقتی او دویدن‌های با شدت بالا انجام میدهد، دوست دارد از یک چرخه تنفس دو-دو پیروی کند. به این صورت که برای دو قدم دم و برای دو قدم بازدم داشته باشد.
اما اگر او دویدن طولانی‌تر و آرام‌تری انجام دهد، به چهار-چهار تنفس تغییر میدهد و برای هر چهار قدم دم و بازدم میکند.
الگوی تنفس ریتمیک که انتخاب می‌کنید کاملاً بستگی به سلیقه شخصی شما دارد.
مک‌کانکی می‌گوید: «هیچ مدرک روشنی وجود ندارد که نشان دهد نرخ خاصی از دم و بازدم مؤثرتر از دیگری است.»
در نتیجه با تمرکز بر تنفس خود در حین دویدن، میتوانید جریان ثابت اکسیژن به عضلات خود را حفظ کنید که با مزایای زیادی همراه است.
جانسون می‌گوید: «این کمک خواهد کرد تا چرخش پای شما قوی بماند و بدنتان آرام باشد. به شما اجازه میدهد با قدرت و کارایی بیشتری بدوید، حتی زمانی که خسته هستید.»
فقط به یاد داشته باشید که هنگام دویدن از وضعیت بدنی خوبی استفاده کنید و ریتم تنفسی پیدا کنید که برای شما طبیعی است. اگر این دو کار را انجام دهید، متوجه خواهید شد که دویدن تجربه‌ای بسیار لذت‌بخش‌تر خواهد بود.
احتمالا این روزها به دنبال یافتن بهترین زمان دویدن در طول روز هستید! به همین سبب، در این مقاله نکات و پیشنهاداتی جهت یافتن بهترین زمان برای دویدن در طول روز ارائه خواهیم کرد!
اینکه صبح، بعد از ظهر یا شب اقدام به دویدن کنید بستگی به اهداف خودتان دارد. در یک قانون کلی، هر زمانی را که برای ورزش کردن انتخاب کنید، احتمالا مزایا و معایب خود را خواهد داشت؛ به بیان ساده‌تر، زمان انتخاب شده برای دویدن میتواند بر مزایای خاص حاصل از آن تأثیر بگذارد. این مزایا شاید شامل کاهش وزن، تقویت عضلات و کاهش استرس باشند. اما، اگر روزهای پر مشغله‌ای را تجربه می‌کنید، یافتن بهترین زمان برای دویدن میتواند دشوار باشد.
بهترین زمان دویدن چه موقع است؟
دویدن در هر ساعتی از روز، به خودی خود برای ذهن و بدن ایده‌آل است. اما دویدن در صبح، بعد از ظهر و عصر، مزایا و معایبی دارد که لزوم توجه به این مسئله را ضروری می‌سازد. به همین خاطر، در ادامه نگاهی به فواید و مضرات دویدن در ساعات مختلف روز انداخته‌ایم.
با این حال، قبل از شروع دعوت می‌کنیم تا نقل قولی از “لوتا کوکوم”، عضو پیشتاز برند آسیکس، را ملاحظه بفرمائید:
«از نظر سلامتی، هر زمانی را که برای دویدن انتخاب کنید، مطلوب خواهد بود؛ چراکه خلق روتین و عادت‌های سالم و پایدار از هر نظر از اهمیت بیشتری برخوردار است.»
دویدن در صبح
همانطور که اکسل سالی، عضو پیشتاز برند آسیکس، اشاره میکند، دویدن در صبح میتواند به شما انرژی و نشاط لازم برای شروع یک روز پربار را بدهد.
او می‌گوید: « بهترین حس – داشتن ذهنی آرام است. دویدن در صبح فرصتی برای تمرکز بر افکار مثبت است. در این زمان از روز، ذهن شما آرام‌تر است و کمتر تحت تاثیر افکار منفی و مشغله‌های روزانه قرار می‌گیرد. همین امر باعث میشود تا انرژی زیادی برای کل روز ذخیره کنید.»
FOLLOW US ON INSTAGRAM
مزایای دویدن در صبح:
برای عده‌ای، دویدن در صبح حس و حالی متفاوت و دلچسب‌تری از دیگر ساعات روز دارد. انجام یک دور دویدن قبل از شروع کار، میتواند حسِ غلبه بر تنبلی و شروع یک روز پربار را به همراه داشته باشد.
به گفته‌ی ادواردو باربوسا، عضو پیشتاز برند آسیکس، “بهترین زمان برای دویدن برا من، ساعت ۵ صبح است. چراکه هوای تازه و سکوت مطلق، تمرکز و انرژی من را به شدت افزایش میدهد. زیرا اولین کار روز را انجام داده‌ام، بنابراین برای کار و سایر تعهدات در طول روز آزاد هستم.»
کاهش وزن: دویدن منظم در صبح میتواند متابولیسم بدن را افزایش دهد که به نوبه خود، به سوزاندن چربی‌های اضافی و تناسب اندام کمک میکند.
شروع یک روز پربار: دویدن در ابتدای روز میتواند خلق و خو را به طور قابل توجهی بهبود بخشد و زمینه‌ساز یک روز پربار و سرشار از انرژی و انگیزه باشد.
معایب دویدن در صبح:
گرفتگی عضلات: وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوید، به طور معمول عضلات‌تان کمی سفت و گرفته هستند. دویدن در صبح میتواند این وضعیت را تشدید کند و به همین خاطر به زمان بیشتری برای ریکاوری عضلات نیاز خواهید داشت.
دشواری در ایجاد انگیزه: عادت به سحرخیزی و دویدن در صبح میتواند چالش‌برانگیز باشد، به خصوص اگر عادت به این کار نداشته باشید. به طور کلی برخاستن از تخت خواب راحت و گرم به منظور دویدن در تاریکی و سرمای صبحگاهی، نیازمند انگیزه و اراده‌ی قوی است.
برای برخی افراد، گنجاندن یک دور دویدن قبل از شروع روز در برنامه روزانه‌شان، کاری دشوار است. به همین خاطر، دویدن در بعد از ظهر میتواند با توجه به برنامه کاری و تعادل زندگی‌شان، گزینه‌ی مناسب‌تری باشد.
توماس برانت، عضو پیشتاز برند آسیکس، در این باره می‌گوید: «من ترجیح می‌دهم بعد از ظهر را برای دویدن انتخاب کنم. چراکه در این ساعت از روز احساس انرژی بیشتری در بدنم دارم و از صرف وعده غذایی اصلی‌ام نیز مدتی گذشته است.»
مزایای دویدن در بعد از ظهر:
گرم شدن بدن: در طول روز، دمای بدن به طور طبیعی افزایش می‌یابد. این گرما به گرم شدن عضلات و کاهش خطر آسیب‌دیدگی در حین دویدن کمک میکند. همچنین باعث میشود بدن شما در اوج عملکرد خود قرار گیرد و این امکان را برایتان فراهم می‌سازد تا مسافت‌های طولانی‌تری را بدوید.
شدت تمرین بیشتر: دمای بالاتر بدن در بعد از ظهر، منجر به بهبود جریان خون میشود. این امر، اکسیژن و مواد مغذی بیشتری را به عضلات می‌رساند و در نتیجه، میتوانید تمرینات با شدت بالاتری را تجربه کنید.
معایب دویدن در بعد از ظهر:
تداخل با وعده‌های غذایی: دویدن با معده‌ی خالی میتواند عملکرد شما را در حین انجام این کار تحت تاثیر قرار دهد. لذا، خوردن یک وعده‌ی غذایی سبک قبل از تمرین، سوخت کافی برای عملکرد بهتر بدن را تامین میکند. در کل، زمان‌بندی مناسب وعده‌های غذایی قبل از دویدن در بعد از ظهر، میتواند کمی چالش‌برانگیز باشد.
مشکلات زمان‌بندی: اگر برنامه‌ی کاری و زندگی پرمشغله‌ای دارید، هماهنگ کردن زمان دویدنتان با سایر امور روزمره میتواند دشوار باشد و از لذت دویدن کم کند.
دویدن در عصر
اگر در طول روز برنامه‌ی کاری یا زندگی شلوغی دارید، دویدن در عصر میتواند راهی عالی برای گنجاندن ورزش در برنامه‌ی روزانه‌ی شما باشد. دویدن در شب میتواند فواید زیادی دربر داشته باشد، از جمله کمک به کاهش استرس بعد از یک روز کاری طولانی!
مزایای دویدن در عصر:
کاهش استرس: گاهی اوقات، بهترین زمان برای دویدن میتواند عصر و بعد از یک روز طولانی باشد. فعالیتهای هوازی مانند دویدن می‌توانند به شما در آرامش و کاهش استرس کمک کنند.
افزایش انعطاف‌پذیری: تحرک عضلات و مفاصل شما در عصر به‌میزان ۲۰ درصد نسبت به صبح بیشتر است. این بدان معناست که با دویدن در اواخر روز، میتوانید فشار وارده بر بدنتان را کاهش دهید.
معایب دویدن در عصر:
اختلال در خواب: پس از دویدن در عصر، ممکن است به دلیل افزایش سطح آدرنالین، دچار مشکل در خواب شوید.
ایمنی پایین‌تر: دویدن در شرایط نوری ضعیف، نیازمند احتیاط و توجه بیشتری به محیط اطراف است. لذا، هنگام دویدن در عصر، به خصوص در مناطق پر رفت و آمد، باید حواس خود را به طور کامل به محیط اطراف جمع کنید.
پیدا کردن برنامه‌ی دویدن متناسب با سبک زندگی شما
بهترین زمان برای هر فردی میتواند متفاوت باشد.
اولویت با سبک زندگی شماست. به گفته‌ی “میشل پالسون”، عضو پیشتاز برند آسیکس، «بهترین زمان برای دویدن [در طول روز] زمانی است که از هر لحاظ با برنامه روزانه شما همسو بوده و در تضاد نباشد. مهمترین چیز این است که بتوانید آن را انجام دهید؛ مثلا اگر در صبح زود مشغله کمی دارید و با ورزش کردن در این تایم نیز مشکلی ندارید، بهترین موقع دویدن برای شما همین صبح است!»
دویدن باید یک فعالیت لذت‌بخش باشد. لذا، آن را در زمانی انجام دهید که برای شما و برنامه‌ی‌تان مناسب‌تر است. آسیکس برای تمام ساعات روز، تجهیزات دویدن از جمله مجموعه‌ی LITE-SHOW™ را که به طور خاص برای شرایط نوری ضعیف طراحی شده است، ارائه میدهد.
توجه: این وبلاگ هرگز نباید به عنوان مرجعی برای مشاوره، تشخیص یا درمان پزشکی حرفه‌ای در نظر گرفته شود.
در صورت داشتن هر گونه سؤالی در مورد وضعیت پزشکی، همیشه از پزشک یا سایر متخصصان بهداشت واجد شرایط مشورت بگیرید.
تغذیه دونده ها چیزی بیش از یک تغذیه ساده است: غذا سوخت است. قبل، حین و بعد از دویدن چه چیزی و چه زمانی باید غذا بخورید؟
چه چیزی بنوشید و چه مقدار؟ وقتی برای یک مسابقه طولانی تمرین می‌کنید، 10 هزار متر یا بیشتر، باید نحوه غذا خوردن خود را تغییر دهید.
ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه این تغییرات را ایجاد کنید.
سه قانون ساده تغذیه
اگر شروع به تمرین برای یک مسابقه طولانی مدت کرده اید، این نکات میتواند راهنمای عادات غذایی شما باشد.
1. بیشتر بخورید
در طول تمرینات ماراتن، کالری بیشتری نسبت به قبل می سوزانید و باید آنها را جایگزین کنید. ابتدا، از یک کالری شمار استفاده کنید تا در مورد میزان کالری که می‌سوزانید اطلاع داشته باشید.
با این حال، به خاطر داشته باشید که کالری سوزی شما به جنسیت، اندازه و شدت تمرین شما بستگی دارد. سپس آن کالری ها را با غذاهای غنی از مواد مغذی جایگزین کنید بقیه این راهنما به شما نشان می دهد که چگونه این کار را انجام دهید.
به دنبال کاهش وزن هستید؟ پاسخ به این سوال ممکن است شما را شگفت زده کند، اما دویدن طولانی مدت یک برنامه کاهش وزن موثر نیست.
یک مایل دویدن حدود 100 کالری می‌‌سوزاند، اما این بدان معنا نیست که به ازای هر 35 مایلی که می‌دوید نیم کیلو وزن از دست خواهید داد.
بسیاری از مطالعات نشان می دهد که دویدن باعث افزایش اشتها به خصوص در دوندگان مبتدی می شود. به نظر می‌رسد بدن می‌خواهد هم وزن خود را حفظ کند و هم هورمون‌هایی را ترشح کند که دوندگان را وادار به خوردن میکند.
اگر در تلاش برای کاهش وزن نیستید، با خوردن بیشتر به این سیگنال‌ها پاسخ دهید، اما اگر می‌خواهید وزن کم کنید، باید از میزان کالری که می‌سوزانید و چقدر مصرف می‌کنید آگاه باشید.
یک نکته! دویدن با معده خالی باعث می شود بدن از ذخایر چربی به عنوان سوخت استفاده کند و می تواند با افزایش وزن مبارزه کند.
اگر متوجه شدید که ترازو هنگام تمرین بالاتر می‌رود، مراقب کالری دریافتی خود باشید و حتما قانون شماره 2 را بخوانید.
2. با گرسنگی مبارزه کنید
هنگامی که برای یک ماراتن تمرین می کنید، احساس گرسنگی خواهید کرد، احساسی که معمولاً در سیکل های دویدن «رانگر» (Runger) نامیده میشود.
با این حال، اگر همیشه احساس گرسنگی می‌کنید، زمان آن رسیده است که رژیم غذایی خود را تغییر دهید تا مطمئن شوید که میتوانید بین وعده‌های طولانی‌تر غذایی بدون احساس گرسنگی بمانید.
اگر گرسنگی یک معضل است، این سوالات را از خود بپرسید:
آیا پروتئین کافی دریافت می‌کنید؟ کربوهیدرات‌ها مدت‌هاست که به عنوان مقدس‌ترین ماده مغذی برای دویدن سریع شناخته می‌شوند، اما پروتئین نیز مهم است چرا که قند خون شما را تثبیت میکند و به شما کمک میکند مدت طولانی‌تری احساس سیری کنید.
آیا قبل از دویدن به اندازه کافی غذا می‌خورید؟ دویدن با معده خالی اغلب میتواند منجر به کاهش عملکرد و گرسنگی در اواخر روز شود.
آیا به اندازه کافی غذا می‌خورید؟ اگر بعد از خوردن سه وعده غذایی گرسنه هستید، سعی کنید همان مقدار غذا را به پنج قسمت کوچکتر تقسیم کنید. ورودی ثابت غذا به بدن شما کمک میکند سطح قند خون را ثابت نگه دارد و گرسنگی را از بین ببرد.
همچنین، انواع تنقلات سالم را در دسترس داشته باشید تا در هنگام گرسنگی به سراغ غذاهای پر کالری نروید. به یک مشت آجیل، یک سیب یا یک موز فکر کنید.
3.پیوسته در تلاش باشید
مطمئناً، غذا سوخت است، اما ما روی خط مونتاژ ساخته نشده‌ایم. ماه‌هایی که صرف تمرین برای یک مسابقه می‌کنید به شما کمک میکند تا فرم، استقامت و همچنین رژیم غذایی مطلوب خود را توسعه دهید.
در طول تمرین، سعی کنید انواع مختلف غذاها را بخورید و زمان آنها را کم کم تغییر دهید تا ببینید چه چیزی بهترین کارایی را دارد. سپس از آن ترکیب در روز مسابقه استفاده کنید.
لورن آنتونوچی، متخصص تغذیه می‌گوید: اکثر دوندگان می‌توانند رژیم غذایی ایده‌آل خود را از طریق آزمون و خطا تعیین کنند، اما با راهنمایی، زمان آزمون و خطا تا موفقیت را میتوان تا حد زیادی کاهش داد.
بیایید با نگاهی به نحوه استفاده بدن ما از انواع مختلف غذا شروع کنیم.
هرم غذایی دونده
وقتی یک دونده هستید، گروه های غذایی اصلی معنای جدیدی پیدا می کنند.
غذا به عنوان سوخت
همانطور که بنزین به یک ماشین نیرو می دهد، غذا نیز به دویدن کمک میکند، نوع سوخت مناسب باعث میشود موتورتان تا زمانی که می‌دوید همچنان قوی کار کند. سوخت نامناسب میتواند شما را کندتر یا ناراحتی‌های گوارشی برای شما ایجاد کند.
بیایید یک لحظه وقت بگذاریم تا بفهمیم در بدن ما چه خبر است. سلول‌های عضلانی دو منبع اصلی سوخت دارند: قند و چربی. این مواد خام می توانند از غذایی که می‌خوریم یا از ذخایر بدن ما به دست بیایند.
کربوهیدرات‌ها به گلوکز ساده(شکلی از قند) شکسته می‌شوند که در جریان خون وارد شده و سلول‌های شما را تقویت میکند.
گلوکزی که فورا مورد استفاده قرار نگیرد به عنوان گلیکوژن ( شکل دیگری از قند) در ماهیچه‌ها و کبد ذخیره میشود.
در حین دویدن، بدن ابتدا قند را از جریان خون شما بیرون می‌کشد و سپس با پایین آمدن سطح گلوکز، به گلیکوژن ذخیره شده وارد میشود.
ماده خام دیگری که به عضلات شما سوخت میدهد، چربی است که در تمرینات استقامتی استفاده میشود.
چربی رژیم غذایی باید قبل از استفاده توسط ماهیچه‌ها به اسیدهای چرب و سایر اجزاء تجزیه شود، که باعث میشود کمتر از کربوهیدرات‌ها در دسترس باشد و به عنوان سوخت کم کارآمد باشد، به خصوص در هنگام ورزش شدید.
از سوی دیگر، چربی ذخیره شده بدن یک منبع سوخت عالی است زیرا همه حتی لاغرترین دوندگان مقدار زیادی از آن را دارند.
در واقع، یکی از بهترین تغییراتی که با دویدن منظم در بدن شما اتفاق می افتد این است که بهتر میتوانید از چربی به عنوان سوخت استفاده کنید.
کربوهیدرات ها
دکتر جکی بوئل، استادیار تغذیه ورزشی در مرکز پزشکی Wexner در دانشگاه ایالتی اوهایو، می‌گوید: کربوهیدرات‌ها سوخت جت برای ماهیچه‌ها هستند.
بدن شما کربوهیدرات‌ها را تجزیه میکند تا گلوکز را بسازد و سوختن آن به شما کمک میکند که به جلو حرکت کنید.
تو وب اپ تهران کلاب مربی‌های ما به کسانی که قصد دویدن و کاهش وزن دارن در کنارش، برنامه غذایی ماهانه میده.
درهنگام دویدن، کربوهیدرات‌ها منبع انرژی فوری برای شما هستند. به همین دلیل است که نوشیدنی‌های ورزشی و منابع سوخت بسته‌بندی شده مانند ژل‌ها مملو از کربوهیدرات‌های زود هضم (عمدتاً شکر) هستند.
با این حال، دکتر ژائوپینگ لی، استاد پزشکی و مدیر مرکز تغذیه انسان در دانشکده پزشکی دیوید گفن در UCLA، می‌گوید که این محصولات ورزشی نباید تنها منبع کربوهیدرات شما باشند، چون اگر بیش از حد کربوهیدرات مصرف کنید، بدن شما نمی‌تواند همه آنها را یکباره جذب کند. و برعکس، بدن این کربوهیدرات ها را به چربی تبدیل می کند.
به همین دلیل است که دوندگانی که برای مسافت‌های طولانی تمرین میکنند، علاوه بر کربوهیدرات‌های ساده مانند قند، باید کربوهیدرات‌های پیچیده مانند پاستا، بلغور جو و سیب‌زمینی را نیز مصرف کنند.
چقدر کربوهیدرات کافی است؟
دکتر بوئل می گوید: ورزشکاران استقامتی باید سعی کنند 60 تا 65 درصد کالری خود را از کربوهیدرات‌ها دریافت کنند (اگر برای دویدن به یک رژیم کم کربوهیدرات و چربی زیاد فکر می کنی، بعداً به آن خواهیم رسید. )
چه زمانی آن را بخوریم؟
الیزه کوپکی، سرآشپز و یکی از نویسندگان کتاب «سریع بدوید، آهسته بخورید»، با همراهی یک دونده ماراتن المپیک، شالین فلانگان، می‌گوید: قبل از مسابقه، به سراغ «منابع زود جذب و قابل هضم تر کربوهیدرات برای انرژی» بروید.
شکر یکی از گزینه‌هاست. چرا که این زمان برای غذاهای شامل غلات کامل یا غنی شده با فیبر مناسب نیست، چون آنها در شکم باقی مانده و آنطور که باید استفاده نمی‌شوند و می‌توانند منجر به مسابقه بدی شود.
به همین دلیل است که بلغور جو دوسر فوری قبل از مسابقه به‌جای جو دوسر بهتر است.
انواع منبع کربوهیدرات؟
کربوهیدرات‌های پیچیده: پاستا، نان، چوب شور، غلات و لبنیات.
قندهای ساده: میوه، نوشیدنی‌های ورزشی، غلات و ژل‌ها.
چربی
چه کاری انجام می دهد؟
چربی ذخیره شده بدن منبع مهم انرژی برای ورزش استقامتی است. چربی رژیم غذایی به بدن شما کمک می کند تا ویتامین‌ها را جذب کند.
چرا به آن نیاز دارید؟
چربی دشمن نیست. بدن شما، به خصوص زمانی که در حال دویدن در مسافت‌های طولانی است، زمانی که ذخایر کربوهیدرات خالی شده است، به یک منبع سوخت پشتیبان نیاز دارد.
خانم کوپکی می‌گوید چربی‌ها به شما کمک میکنند احساس سیری کنید. غذاهای فرآوری شده که چربی‌اش را با قند جایگزین میکنند، شما را بیشتر گرسنه میکند.
چه زمانی آن را بخوریم؟
در هر زمان، اگرچه به دلیل اینکه چربی ها به سرعت به سوخت تبدیل نمی شوند، یک وعده غذایی غنی از چربی درست قبل از دویدن ایده خوبی نیست.
در چه غذاهایی آن را پیدا کنید؟
ترکیبی از چربی ها را بخورید: اشباع، چند غیراشباع و تک غیراشباع.
چربی های اشباع شده :کره، گوشت قرمز، مرغ تیره با پوست، روغن نارگیل.
چربی های چند غیر اشباع:دانه ها، آووکادو و ماهی.
چربی های تک غیراشباع : روغن زیتون، آووکادو و برخی آجیل ها.
پروتئین
چه کاری انجام می دهد؟
پروتئین منبع سوخت نیست، بلکه در عوض یک عضله ساز یا در مورد دوندگان یک بازسازی کننده، شکل دهنده و حالت دهنده مجدد عضلات است.
چرا به آن نیاز دارید؟
با دویدن، عضله را تجزیه می‌کنید. دکتر لی می‌گوید پروتئین به بدن شما کمک میکند تا آن ماهیچه را به شکلی که برای ادامه دویدن به آن نیاز دارید بسازد.
چه مقدار پروتئین کافی است؟
دکتر لی می‌گوید: زنان باید 20-25 گرم پروتئین را با هر وعده غذایی به عنوان بخشی از رژیم غذایی با سه وعده غذایی در روز مصرف کنند. برای مردان، 25 تا 30 گرم پروتئین در هر وعده غذایی باید کافی باشد.
برای نمونه، 20 تا 25 گرم مرغ، توفو یا گوشت تقریباً به اندازه 6.5 در 9 سانتیمتر است.
چه زمانی پروتئین بخوریم؟
دکتر لی می‌گوید: دوندگان باید پروتئین را در عرض 20 دقیقه پس از تمرین مصرف کنند. پروتئین مدت افزایش سطح انسولین را بعد از تمرین طولانی‌تر میکند، که به بدن شما کمک میکند تا گلیکوژن را دوباره به عضلات هدایت کند و ریکاوری شوید.
میوه‌ها و سبزیجات اشکال دیگری از کربوهیدرات‌ها هستند. آنها حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند، در حالی که دارای مزایای آنتی اکسیدانی و ضد التهابی هستند.
چرا به آن نیاز دارید؟
دکتر لی می‌گوید: به نظر می‌رسد خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی در میوه‌ها و سبزیجات به کاهش درد عضلانی و محدود کردن صدمات کمک میکند.
چه زمانی آن را بخوریم؟
در هر زمان. اما اگر در حین دویدن و یا در مسابقات طولانی دچار ناراحتی گوارشی شده‌اید، سعی کنید 24 تا 48 ساعت قبل از دویدن طولانی، میوه‌ها و سبزیجات خام را محدود کنید.(پخته ممکن است برای شما بهتر عمل کند.)
منابع خوب: همه میوه‌ها و سبزیجات تازه خوب هستند، اما اگر می‌خواهید آنها را محدود کنید و آن‌هایی را بخورید که ضدالتهابی‌ترین مواد را دارند، توت‌ها (زغال اخته، توت‌فرنگی، تمشک)، میوه‌های هسته‌دار (هلو، آلو، گیلاس) و سبزیجات رنگی (کلم پیچ، سیب زمینی شیرین، فلفل دلمه‌ای قرمز یا آب چغندر) را امتحان کنید.
در یک مطالعه، دوچرخه سوارانی که نیم لیتر آب چغندر را قبل از تمرین 2.5 یا 10 مایلی خورده بودند، تقریباً 3 درصد سریعتر از زمانی که بدون آن تمرین می‌کردند، بودند. آنها همچنین با هر ضربه پدال قدرت بیشتری تولید می‌کردند.
زمان تغذیه
زمان تغذیه به اندازه چیزی که می‌خورید اهمیت دارد.
قبل از دویدن
خانم آنتونوچی می‌گوید برای دویدن‌های کوتاه‌تر از یک ساعت، زیاد نگران چیزی که از قبل می‌خورید نباشید، به‌خصوص اگر با سرعت متوسط می‌دوید.
برای دویدن طولانی، مطالعات نشان داده است که خوردن کربوهیدرات‌های قابل هضم در یک ساعت قبل از ورزش، عموماً ورزشکاران را قادر می‌سازد تا مدت بیشتری ورزش کنند.
اگر آنها باعث ناراحتی گوارشی در شما می‌شوند، غذاهای حاوی فیبر بالا، به ویژه غلات با فیبر اضافه شده را در 24 تا 48 ساعت قبل برای دویدن های بیش از یک ساعت محدود کنید.
خانم آنتونوچی می‌گوید دویدن میتواند مشکلات گوارشی شما را تشدید کند، بنابراین اگر ناراحتی‌های گوارشی دارید، حتی زمانی که نمی‌دوید، به پزشک مراجعه کنید.
در طول فعالیت بدنی طولانی مدت که بیش از یک ساعت طول می‌کشد خون از دستگاه گوارش دور میشود و هضم را برای بدن سخت‌تر می کند.
اگر برای یک ماراتن تمرین می کنید، حداقل یک دوی تمرینی طولانی را همزمان با شروع تمرینات ماراتن برنامه ریزی کنید. این به شما این امکان را میدهد که بفهمید در روز مسابقه چه زمانی و چه چیزی بخورید.
برای مثال، ماراتن شهر نیویورک، زمان شروع بسیار دیرهنگامی دارد، به طوری که برخی از دوندگان تا بعد از ساعت 11 صبح از خط شروع عبور نمی‌کنند و اوضاع را بدتر میکند، ماراتن شهر نیویورک نیز همیشه با پایان ساعت تابستانی مطابقت دارد به این معنی که شرکت کنندگان مسابقه خود را زمانی شروع می کنند که تقریباً زمان ناهار است.
اگر در این مسابقه شرکت می‌کنید، به احتمال زیاد نیاز به خوردن صبحانه بیشتر یا میان وعده‌های بیشتری نسبت به مسابقه‌ای با شروع ساعت 9 صبح دارید.
در حین دویدن
زمانی که قصد دویدن کوتاه‌تر از ۴۵ دقیقه را دارید، یک بطری آب باید تنها چیزی باشد که نیاز دارید. احتمالاً نیازی به همراه داشتن غذا ندارید زیرا بدن شما باید به گلیکوژن کافی مجهز باشد تا بتواند شما را در این مدت دویدن تأمین کند.
با این حال، اگر برای دویدن طولانی‌تر برنامه‌ریزی می‌کنید، باید مقداری مواد مغذی در این مسیر به همراه داشته باشید: کربوهیدرات‌ها و مایعات. بیشتر نوشیدنی‌های ورزشی هر دو را دارند.
همچنین میتوانید ژل‌های ورزشی بسته‌بندی شده یا خوراکی‌های انرژی‌زا را برای دریافت کربوهیدرات در تمرین طولانی‌مدت خود حمل کنید.
این محصولات تقریباً همگی کربوهیدرات‌های ساده هستند که هضم آنها را آسان میکند و به صراحت به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به راحتی در یک کیسه یا جیب حمل شوند. اگر منبع سوخت طبیعی تری را ترجیح می دهید، موز را امتحان کنید.
خانم آنتونوچی می‌گوید: هر کاری که انجام می‌دهید، زمانی که از غذای جامد به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کنید، آب زیادی بنوشید تا به بدن کمک کنید آن را سریع جذب کند.
اگر در سوخت‌رسانی در تمرینات طولانی مدت مبتدی هستید، این را امتحان کنید: هر ۵ کیلومتر (یا اگر مسیر دشوار و تپه‌ای است، فواصل کمتر از 5 کیلومتر) چیزی بخورید و بنوشید.
اگر این باعث می شود احساس سنگینی، مریضی یا هر دو را داشته باشید، سعی کنید بیشتر غذا بخورید یا سعی کنید هر بار کمی بیشتر غذا بخورید.
در روز مسابقه، نوشیدنی، ژل‌های ورزشی و غذایی را که بهترین سازگازی را با آن پیدا کردید، همراه داشته باشید. مسابقات ممکن است دقیقاً چیزی را که با شما سازگار است را ارائه نکنند و اغلب از مخلوط های مبتنی بر پودر برای نوشیدنی های ورزشی استفاده می کنند که ممکن است بدنتان کم آب شود.
تو کمپ‌های دو هوشمندانه تهران کلاب همه‌ی نکات لازم دویدن بهت آموزش داده میشه.
چیزی که بعد از یک دویدن کوتاه می خورید خیلی مهم نیست، اما بعد از یک دویدن شدید یا طولانی، فورا باید چیزی بخورید.
همانطور که قبلا توضیح دادیم، سطح انسولین پس از ورزش شدید برای بازگرداندن گلیکوژن به سلول های عضلانی بالا است.
بنابراین، مصرف کربوهیدرات بلافاصله پس از یک تمرین شدید، در سطح حداقل یک گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، برای بازگرداندن گلیکوژن سوزانده شده و کمک به ریکاوری عضلات ضروری است.
حتی اگر چند ساعت صبر کنید تا غذا بخورید، توانایی شما برای دوباره پر کردن سوخت به نصف کاهش می‌یابد. همچنین بسیار مهم است که مقداری پروتئین مصرف کنید زیرا به حفظ سطح انسولین کمک می کند و به عضلات شما فرصت بیشتری برای ریکاوری می دهد.
یکی از بهترین میان وعده‌های بعد از تمرین؟ شیر کاکائو. اما می توانید ماست و میوه کامل، اسموتی یا ساندویچ کره بادام زمینی و موز را نیز امتحان کنید.
بعد از میان وعده بعد از تمرین، زیر دوش بروید و خنک شوید. اما سعی کنید ظرف دو ساعت یک وعده غذایی واقعی بخورید در حالی که بدن شما هنوز در حال بازیابی خود است.
هیدراته ماندن
برای تشنگی بنوشید، اما نه بیش از حد.
آب
بسیاری از دوندگان نگران این هستند که آب کافی نمی نوشند. بهترین نکته برای هیدراته ماندن در حین دویدن؟ وقتی تشنه هستید بنوشید.
هنگام دویدن می توانید یک بطری آب با اندازه معمولی را در یک دست حمل کنید یا می توانید مسیری را در اطراف چند آب خوری برنامه ریزی کنید و بدوید.
نگران این هستید که به اندازه کافی آب نمی‌نوشید؟ میزان تعریق خود را بررسی کنید. قبل و بعد از یک دویدن طولانی مدت خود را وزن کنید و تفاوت را محاسبه کنید تا مشخص شود چقدر وزن از دست داده‌اید.
سپس، مطمئن شوید که در طول دویدن بعدی مقدار مناسب مایعات مصرف کنید.
همانطور که آب و هوا تغییر می کند، میزان تعریق شما نیز تغییر می کند، بنابراین با گرم شدن یا سردتر شدن هوا، مقدار مایعات را به طور مناسب تنظیم کنید.
نکته کلیدی: خانم آنتونوچی می‌گوید: اگر در طول لانگ ران ادرار نکرده اید، 30 دقیقه اول پس از اتمام تمرین، باید این نیاز را احساس کنید. اگر نه، ممکن است دچار کم آبی شده باشید و باید در طول دویدن آب بیشتری بنوشید.
آب زیاد
وقتی بیش از حد آب بنوشید، هیپوناترمی اتفاق می‌افتد که فرد آنقدر مایعات مصرف میکند که بدنش نمی‌تواند از طریق تعریق یا ادرار از شر مایعات اضافی خلاص شود.
در نتیجه، سطح آب در جریان خون افزایش می یابد و سطح سدیم، رقیق شده، کاهش می یابد.
سپس اسمز، آب را از خون به سلول‌های اطراف بدن می‌کشد تا سطح سدیم را در آنجا برابر کند و آن سلول‌ها مانند بادکنک‌های آبی متورم می‌شوند. اگر این فرآیند در مغز رخ دهد، می تواند کشنده باشد.
قبل از دویدن زیاد آب نخورید، با این ذهنیت که از تشنگی شما جلوگیری می کند. نوشیدن مقادیر زیاد مایعات مانع از گرفتگی عضلات شما نمی شود یا از بیماری های مرتبط با گرما جلوگیری نمی کند این بیماری ها عموماً از تحت فشار دادن بیش از حد خود ناشی می شوند. زمانی آب بنوشید که بدنتان احساس تشنگی کند و در مصرف آن زیاده روی نکنید.
باورهای رایج غذایی
در اینجا به حقایقی که پشت باورهای رایج در مورد غذا و دویدن است، اشاره میشود:
باور: با دویدن وزن کم خواهید کرد.
واقعیت: دویدن یک استراتژی ایده آل برای کاهش وزن نیست. در واقع افزایش وزن برای افرادی که به تازگی شروع به دویدن کرده اند امری رایج است.
دویدن باعث می شود بدن شما هورمون هایی ترشح کند که اشتهای شما را افزایش می دهد، زیرا بدن شما به سوخت نیاز دارد.
اگر نگران افزایش وزن هستید یا می‌خواهید با دویدن وزن کم کنید، مراقب وزن خود باشید. اگر می بینید که وزن شما بالاتر می رود، کالری‌هایی که می خورید را در مقایسه با کالری‌هایی که در طول دویدن می‌سوزانید، مقایسه کنید. اگرچه سخت است، فقط به این دلیل که بیشتر ورزش می کنید، پرخوری را شروع نکنید.
به برنامه غذایی با سه وعده اصلی پر از پروتئین و کربوهیدرات در طول روز بچسبید. وعده‌های غذایی را حذف نکنید، این باعث گرسنگی در شب میشود و ممکن است باعث پرخوری شود.
اگر بین وعده‌های غذایی خود گرسنه می‌شوید، میان‌وعده‌های کوچک و مغذی در دسترس داشته باشید تا از هوس کردنتان جلوگیری کنید مقداری آجیل با پوشش شکلاتی، یک سیب یا چند هویج.
باور: بارگیری کربوهیدرات قبل از مسابقه ضروری است.
واقعیت: بارگیری کربوهیدرات، خوردن یک وعده غذایی سنگین با ماکارونی و نان، چنان در فرهنگ دویدن ریشه دارد که در بسیاری از مسابقات شب قبل از مسابقه، شام پاستا سرو میکنند.
بارگیری کربوهیدرات بر اساس یک فرض معقول است: کربوهیدرات‌ها تآمین کننده قدرت هستند که در طول مسابقه به آن نیاز دارید. با این حال، خوردن بیش از حد کربوهیدرات باعث افزایش وزن میشود، زیرا زمانی که ماهیچه‌ها از گلیکوژن اشباع می‌شوند، آنها آب جذب میکنند و در نتیجه وزن را افزایش می‌دهند و باعث می‌شوند در مسابقه وزن بیشتری حمل کنید و در واقع سنگین تر بدوید.
روش علمی اثبات شده برای استفاده از کربوهیدرات ها برای کمک به عملکرد، خوردن مقدار زیادی از آنها یک روز کامل قبل از مسابقه است. به نظر نمی رسد کربوهیدرات هایی که چند روز زودتر یا برای صبحانه قبل از مسابقه خورده می شوند بر عملکرد شما تأثیری بگذارند.
باور: رژیم های کم کربوهیدرات و پرچرب راهی اثبات شده برای بهبود عملکرد هستند.
واقعیت: اخیراً برخی دوندگان حرفه ای شروع به استفاده از رژیم غذایی کم کربوهیدرات و پرچرب کرده اند. این رویکرد بدن را مجبور می کند که به جای گلیکوژن (که سوختی است که از کربوهیدرات‌ها ایجاد میشود) از چربی به عنوان منبع سوخت خود استفاده کند. ما در بدن خود ذخایر چربی بیشتری نسبت به گلیکوژن داریم، بنابراین این تئوری می‌گوید که با این رژیم میتوانید بدون نیاز به بازگرداندن سوخت خود بیشتر بدوید. این برنامه غذایی برای اولین بار با جامعه اولترا ماراتن روبه‌رو شد و به مسابقات کوتاه‌تر رسید.
یک مطالعه روی ورزشکاران حرفه ای نشان داد که ورزش شدید در بعدازظهر، محروم کردن خود از کربوهیدرات بعد از آن، تمرین آرام صبح روز بعد و سپس خوردن پنکیک ممکن است راهی مفید برای بهبود استقامت و عملکرد باشد. اما شواهدی علم کمی وجود دارد که نشان دهد این نوع رژیم باعث افزایش عملکرد در یک ورزشکار معمولی میشود.
باور: شما نمی توانید گیاهخوار باشید و بدوید.
واقعیت: اسکات جرک، که قهرمان مسابقات اسپارتاتلون، هاردوک 100، بادواتر 135 و وسترن استیتز 100 شده است و زمانی رکورد آپالاچیان تریل را در اختیار داشت، یک دونده اولترا وگان است، بنابراین مطمئناً می توان این کار را انجام داد.
برای اینکه مطمئن شوید ویتامین‌ها و مواد معدنی کافی برای عملکرد خوب دریافت می‌کنید، نیاز به برنامه ریزی و دانش غذایی دارد.
نانسی کلارک، متخصص تغذیه ورزشی در ماساچوست می‌گوید: «اگر گیاهخوار هستید، باید در مورد مصرف پروتئین جدی باشید. شما نمی توانید فقط یک چهارم کیک توفو بخورید. شما باید همه چیز بخورید.
این به این معنا نیست که منابع خوبی از پروتئین گیاهی وجود ندارد. اما به اندازه گوشت در دسترس نیست. بنابراین باید بیشتر بخورید.» به عنوان مثال، برای جایگزینی 20 تا 25 گرم پروتئین مرغ، باید یک و یک سوم فنجان لوبیا سیاه یا یک و نیم فنجان نخود بخورید.
نگرانی دیگر برای ورزشکاران وگان (و گیاهخوار) مصرف ویتامین B12 است که در محصولات حیوانی یافت می شود.
دیوید سی نیمن، استاد علوم سلامت و ورزش در دانشگاه ایالتی آپالاچی می گوید: «B12 برای ورزشکاران استقامتی مهم است، زیرا بر تولید گلبول های قرمز خون تأثیر می گذارد.
مشکل بالقوه دیگر: آهن است. برخی از این مواد مغذی را می توان از طریق غذاهایی که در زیر در مورد آنها صحبت می کنیم به رژیم غذایی وگان اضافه کرد، اما اگر با رژیم وگان، یا رژیم وجترین، آنطور که می‌خواهید عمل نمی‌کنید، ممکن است لازم باشد سطح B12 و آهن خود را آزمایش کنید. ببینید آیا یک مکمل می تواند کمک کند، اما بیاد داشته باشید زیاده روی در مصرف آن، موجب احساس تنبلی میشود.
مطمئن شوید که سویا، آجیل، دانه ها، حبوبات و مصرف پروتئین خود را افزایش دهید. غلات غنی شده و شیر سویا نیز حاوی پروتئین، B12 و آهن هستند.
باور: برای دویدن به ژل انرژی زا نیاز دارید.
واقعیت: اگر غلات، ژل‌ها و نوشیدنی‌های ورزشی معده‌تان را بهم می‌زنند، محصولات کمتر فرآوری‌شده مناسب تر است یا حتی اگر فقط می‌خواهید در هزینه‌تان صرفه‌جویی کنید، میتوانید خودتان آنها را درست کنید.
این امر مستلزم آزمایش و مهارت‌های آشپزی است، اما امکان پذیر است ( تنها گزینه‌ای که مردم قبل از تبدیل شدن این انرژی زا ها به یک تجارت بزرگ داشتند).
خوراکی‌های انرژی‌زا طبیعی میتوان کشمش، خرما یا گیلاس خشک را نام برد. میتوانید نوشیدنی ورزشی خود را با آب، نمک و شکر درست کنید یا با پوره کردن و ترکیب موادی مانند موز، عسل، کره بادام زمینی، آب لیمو، نکتار، آب نارگیل و نمک، ژل های انرژی زا درست کنید. در زیر، دو دستور غذایی را برای شروع به شما ارائه می دهیم.
خودت بسازش
خودتان نوشیدنی ورزشی درست کنید
در اینجا یک جایگزین خانگی برای نوشیدنی ورزشی ارایه شده است، کمی سبک تر و بسیار طبیعی تر. ترکیب شکر و نمک مهم است زیرا گلوکز جذب محلول توسط بدن و آبرسانی مجدد را تسریع میکند.
2 فنجان (480 میلی لیتر) آب یا آب نارگیل
1/2 قاشق چایخوری نمک (نمک دریا)
4 قاشق چایخوری عسل یا شکر سفید
1 برش بزرگ لیمو یا لیموترش
همه مواد را به خوبی با هم مخلوط کنید، در بطری‌های آب بریزید و تا زمان خوردن آن را خنک نگه دارید.
طعم‌های دیگر را امتحان کنید: 1 قاشق غذاخوری نعناع تازه، نصف فنجان توت تازه یا نصف یک پرتقال اضافه کنید.
ژل انرژی زای خود را بسازید
یکی از این ژل‌های انرژی‌زای میوه‌ای و اقتصادی را به جای ژل بسته‌بندی شده امتحان کنید.
این انرژی زا بهتر است با مقداری آب (حدود 30 میلی لیتر) ترکیب شود تا به جذب و هیدراتاسیون کمک کنند.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
میپل بلوبری (Blueberry Maple)
1/3 فنجان بلوبری خشک
2/3 فنجان آب جوش
2 قاشق غذاخوری شیره خالص افرا
1/2 قاشق چایخوری پوست لیمو
1/8 قاشق چایخوری نمک
یک نمونه دیگر:
1/3 فنجان آلبالو خشک
3/4 فنجان آب جوش
1 قاشق غذاخوری کره بادام زمینی نرم
2 قاشق چایخوری عسل
1/8 قاشق چای خوری نمک (اگر از کره بادام زمینی نمکی استفاده می کنید، حذف کنید)
میوه‌های خشک و آب جوش را در مخلوط کن بریزید و بگذارید 30 دقیقه خیس بخورد. بقیه مواد را اضافه کنید و تا حد ممکن مخلوط کنید. بگذارید خنک شود و سپس به یک فلاسک ژل که قابل استفاده مجدد باد، منتقل کنید. اینها را می توان از یک روز قبل درست کرد و تا زمان استفاده سرد نگه داشت.
با این نکات، عبور از ترافیک، پیاده‌روهای شلوغ و محله‌های ناآشنا، آسان‌تر و دویدن ایمن میشود.
دویدن در قلب یک کلان شهر با دویدن در یک محله آرام یا روی مسیر اختصاصی دو بسیار متفاوت است. مناظر شهری می‌توانند به خودی خود یک مانع باشد، و خطرات بالقوه‌ای نیز به معنای واقعی کلمه در هر گوشه‌ای کمین کرده‌اند. با این حال، خوشبختانه اگر بدانید چگونه با آنها کنار بیایید، دویدن ایمن در شهر میتواند روشی عالی برای حفظ تناسب اندام باشد.
همواره اصول اولیه ایمنی دویدن را تمرین کنید.
دویدن ایمن در شهر از نظر اصول اولیه تفاوت چندانی با دویدن در مکان‌های دیگر ندارد. در نهایت، این هم همان ورزش همیشگی است، فقط در منطقه ای شلوغ تر انجامش می دهید. بنابراین، نکات کوچکی را که در همه جا شما را ایمن نگه می دارند فراموش نکنید:
هوشیار باشید و سرتان را بالا نگه دارید تا هر گونه خطری را که در اطراف شما وجود دارد، شناسایی کنید.
قبل از عبور از خیابان حتما به دو طرف نگاه کنید (این مورد واضح است!)
اگر مسیر دویدن یا پیاده‌رو مشخصی وجود دارد، از آن استفاده کنید.
تا جایی که میتوانید از جدول یا جاده فاصله بگیرید.
از لباس‌های روشن یا حتی لباس‌های شبرنگ (به خصوص در شب) استفاده کنید.
علاوه بر این، برخی از موارد ضروری دیگر را برای شروع درست دویدن فراموش نکنید. یک جفت کفش مناسب دویدن تهیه کنید تا به پاهایتان آسیب نرسد، بندهای آن را متناسب با نوع پاهایتان ببندید و با سرعت کم شروع کنید تا دچار کشیدگی عضله نشوید. این راهنما روی بسیاری از نکات خاص شهر تمرکز خواهد کرد، اما موارد مهمی را که برای همه دونده‌ها در هر سطحی صدق میکند، فراموش نکنید.
شهر، موجودی زنده و پویاست که پر از خطرات بالقوه برای دونده‌ها است. بنابراین، به جای اینکه ناگهانی و بدون برنامه به دویدن بپردازید، دوچندان اهمیت دارد که قبل از شروع دویدن، همه جوانب مسیر خود را برنامه ریزی کنید.
از نقشه گوگل یا ابزارهای مخصوص طراحی مسیر دویدن استفاده کنید تا مسیری را انتخاب کنید که از مناطق خلوت و دور افتاده دور بمانید. اگر مطمئن نیستید، مسیر را روی نقشه مشخص کنید، سپس با یک دوست برای شناسایی مسیر، آن را رانندگی یا پیاده‌روی کنید.
مکان تنها عامل مهم نیست: به زمان دویدن خود نیز توجه کنید و سعی کنید زمان‌هایی که ترافیک عابران پیاده و خودرو زیاد است را اجتناب کنید. هر چه تعداد عابران پیاده در مسیر شما کمتر باشد، موانع کمتری برای جاخالی دادن وجود دارد.
همچنین، هر چه تعداد خودروهای در حال حرکت کمتر باشد، دیدن خیابان برایتان آسان‌تر (و احتمال برخورد با خودرو کمتر) خواهد بود.
بنابراین، هنگام برنامه‌ریزی دویدن، دویدن در ساعات اولیه صبح یا بعد از اوج ترافیک عصر را در نظر بگیرید، زمانی که تعداد خودروها و عابران پیاده در خیابان کمتر است. فقط مطمئن شوید که همچنان در مناطقی با دید باز می‌دوید.
دویدن امن شهری مخصوصا تو شهر تهران یکم چالش برانگیزه برای کسایی که تجربه‌ی کمتری دارن و برای کسب این تجربه و دویدن با مربی‌های حرفه‌ای عضو اپلیکیشن تهران کلاب بشو!
هدفون‌های Shokz OpenRun به شما این امکان را می‌دهند که صدای اطرافتان را بشنوید
یک چراغ گیره‌ای تا خودروهای شما را حتی در تاریکی ببینند و شما هم بتوانید محیط اطراف خود را بهتر ببینید
یک دستبند RoadID، در صورتی که نمی خواهید کارت شناسایی حمل کنید، اما می‌خواهید مطمئن شوید که اطلاعات شما در مواقع اضطراری در دسترس است
به دویدن بدون هدفون (یا با صدای کم) فکر کنید
احتمالا برای اکثر شما (از جمله خودم) این کار سخت باشد، اما دویدن بدون هدفون، بهترین راه برای دویدن ایمن در شهر است. چند دلیل برای این موضوع وجود داره. وقتی صدای موسیقی و یا پادکست در گوشتان باشد، به سختی میتوانید صدای اطراف را بشنوید. به دلیل تمرکز روی چیزی که گوش می‌دید، روی محیط اطراف تمرکز کمتری می‌کنید. خیلی از افراد با بلند کردن بیش از حد صدا، به مرور زمان به شنوایی خودشان آسیب می‌زنند.
می‌دانیم که موسیقی برای حفظ انرژی و ریتم دویدن فوق‌العاده است، اما شاید باورتان نشود که دویدن بدون موسیقی یا هر وسیله‌ی دیگری چقدر میتواند تجربه‌ای تازه و لذت‌بخش باشد. در این حالت میتوانید روی لذتِ دویدن تمرکز کنید، به پیام‌های بدنتان بیشتر گوش دهید و فرصت خوبی برای کاوش در افکارتان داشته باشید. به آن به عنوان نوعی مدیتیشن در حین ورزش فکر کنید.
اگر هنوز قانع نشده‌اید، گزینه‌های دیگری هم وجود دارد. میتوانید صدای موسیقی را تا حد ممکن کم کنید تا همچنان کمی آن را بشنوید اما همزمان صدای اطرافتان را هم تشخیص دهید. راه‌حل من این است که ببینم آیا در حالی که موسیقی پخش میشود، می‌توانم صدای صحبت کسی دیگر را بشنوم. با هم‌اتاقی، یکی از اعضای خانواده صحبت کنید یا تلویزیون را روشن کنید و ببینید آیا حداقل متوجه می‌شوید کسی دارد به شما هشدار میدهد.
همچنین میتوانید به فکر خرید یک هندزفری با قابلیت هدایت استخوانی باشید، مثل هدزفری Shokz OpenRun. این نوع هندزفری‌ها صدا را از طریق لرزش استخوان به گوش داخلی می‌رسانند. در نتیجه میتوانید همچنان صدای اطرافتان را بشنوید و از هر دو دنیا بهترین بهره را ببرید.
با دوستانتان بدوید (به خصوص در شب)
در فیلم و سریال‌ها زیاد می‌بینیم که آدم‌ها شب‌ها مورد حمله یا زورگیری قرار می‌گیرند. درسته، چون واقعا بیشتر زورگیری‌ها شب‌ها اتفاق می‌افتند. لورن هارگریو از وبسایت اکتیو توضیح میدهد که اگر می‌خواهید شب بدوید، یا هر زمان دیگری که هوا تاریک است، بهتر است با دوستانتان بدوید:
دو نفر را نسبت به یک نفر کنترل کردن سخت‌تر است، پس احتمال حمله‌ی مهاجمین کمتر میشود و اگر هم حمله کنند، احتمال نجات پیدا کردن شما دو برابر میشود. اگر کسی را برای دویدن همراه ندارید، یک سگ بگیرید. یا سگی را قرض بگیرید. سگ نه تنها باعث میشود کمتر هدف حمله قرار بگیرید، بلکه گاهی اوقات میتواند خطر را زودتر از ما حس کند.
می‌دونستی که تهران کلاب کلاسهای گروهی دویدن داره و تو و دوستات می‌تونید باهم بدوید زیرنظر بهترین مربی‌ها که بهش میگیم دویدن هوشمندانه
بدیهی است که یک سگ کوچک پر سر و صدا برای این کار مناسب نیست، اما منظورم را متوجه شدید. مهاجمین به دنبال کار آسان هستند. همراه داشتن یک نفر دیگر، پیچیدگی‌های زیادی را به همراه دارد و به احتمال زیاد بسیاری از مجرمین را منصرف میکند.
اما اگر مهاجم را بشناسید چه؟ یا مهاجمی که به طور تصادفی به سراغ مردم نمی‌رود؟ متأسفانه، مزاحمان و آشنایان سابق که به دشمن تبدیل می‌شوند، یک واقعیت ناخوشایند، به ویژه برای زنان هستند. چند نکته وجود دارد که میتوانید برای جلوگیری یا مقابله با این تهدیدات، به خصوص زمانی که دوست دارید در تاریکی بدوید، استفاده کنید:
به طور منظم مسیر خود را عوض کنید تا قابل پیش‌بینی برای دیگران نباشید.
از به اشتراک گذاشتن جزئیات مسیر دویدن خود در شبکه‌های اجتماعی خودداری کنید.
شرکت در کلاس های دفاع شخصی
اسپری فلفل یا شوکر همراه خود داشته باشید
در آخر و مهم‌تر از همه، همیشه به کسی بگویید که کجا می‌روید، حتی اگر فقط یک پیام متنی یا پیامی به شخصی که به او اعتماد دارید در فضای مجازی باشد و این جزییات ریز تجربه دویدن ایمن شهری را به ارمغان می‌آورد.
در سمت “صحیح” جاده بدوید
اگر دائم می‌دوید، بهتر است دویدن ایمن داشته باشید و شاید بدانید که باید خلاف جهت ترافیک بدوید، و این برای دونده‌های شهری حتی مهم‌تر است. دویدن ایمن خلاف جهت ترافیک به شما اجازه میدهد تا ماشین‌های روبه‌رو خود را ببینین و بتوانید واکنش نشان بدهید و از سر راه آنها کنار برید. ولی گاهی اوقات، این قانون بی‌تأثیر و حتی ناامن میشود. در این صورت، مسیری را انتخاب کنید که:
بهترین دید را به شما می دهد (جلو و عقب)
به خودروها بهترین دید از را شما میدهد
دارای مسیر دویدن اختصاصی است
حداقل یک پیاده رو یا شانه خاکی دارد
یک خروجی دارد (جایی که در صورتی که یک ماشین به سمت شما آمد بتوانید شیرجه بزنید یا بدوید)
همیشه فرض نکنید که دویدن خلاف جهت ترافیک بهترین گزینه است. شما می‌خواهید رانندگان به همان اندازه، یا حتی بیشتر از شما، شما را ببینند. در صورت امکان از جاده دور بمانید و همیشه آماده فرار به جایی امن باشید.
با احتیاط به تقاطع ها و خیابان ها نزدیک شوید
برای دونده‌های شهری، رد شدن از تقاطع‌های شلوغ خطرناک‌ترین کار است. اگر دونده حواسش نباشد، ممکن است با ماشین تصادف کند. اگر راننده حواسش نباشد، ممکن است با دونده تصادف کند. می‌بینید که دونده‌ها در هر صورت این جدال را می‌بازند؟ علاوه بر نگاه کردن به دو طرف خیابان، چند کار دیگر هم هست که باید در هر تقاطعی انجام دهید.
جیمز رایا در مجله اکتیو پیشنهاد میکند که تا حد امکان پشت وسایل نقلیه (به خصوص خودروهای داخل خطوط ویژه پیچ) بدوید. این که آنها ایستاده‌اند به این معنی نیست که شما را می‌بینند و می‌دانند که می‌خواهید از کنارشان رد شوید. رایا همچنین پیشنهاد میکند که هنگام ورود به تقاطع سعی کنید با رانندگان تماس چشمی برقرار کنید و مطمئن شوید که شما را دیده‌اند. من دوست دارم برای اطمینان بیشتر دست تکان بدهم یا دستم را بالا ببرم تا به آنها بگویم «سلام، من اینجا هستم». تا به حال سه بار نزدیک بود با ماشین تصادف کنم (یکی از آنها به من زد)، اما از زمانی که دست تکان دادن را شروع کردم، دیگر چنین اتفاقی نیفتاده است.
همچنین تلاش برای رد شدن از خیابان زمانی که چراغ عابر پیاده قرمز است، فکر بسیار بدی است. در این صورت شما قمار می‌کنید که به موقع آن طرف برسید و کمی بیش از حد روی بدنتان ریسک می‌کنید. ممکن است زمین بخورید، بلغزید یا هر اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد و درست زمانی که چراغ عوض میشود روی زمین باشید. علاوه بر این، هنگامی که عجله دارید، از دید اکثر رانندگان خارج می‌شوید، بنابراین زمانی که پایشان را روی پدال گاز فشار می‌دهند، احتمالا متوجه حضور شما نمی‌شوند. منتظر بمانید تا چراغ بعدی به شما بگوید که رد شدن ایمن است. اگر می‌خواهید ضربان قلب‌تان بالا برود، در جا بدوید. یا بهتر است، در حالی که منتظر هستید تمرینات دیگری مانند شنا و اسکوات انجام دهید.
هرگز در مورد رانندگان نیز فرضیه نسازید. فرض نکنید که شما را می‌بینند یا اینکه واقعاً در یک علامت ایست توقف میکنند. با احتیاط از هر گذرگاهی عبور کنید تا بتوانید دویدن ایمن داشته باشید و زنده بمانید و روز دیگری بدوید.
تو اینستگرام تهران کلاب جدیدترین نکته‌های دویدن، پست میشه
FOLLOW US ON INSTAGRAM
هنگام عبور از کنار مردم در پیاده‌رو مودب باشید
با دیگران مؤدب بودن همیشه به نفعتان است، به خصوص زمانی که مجبورید پیاده‌رو را با جمعیت زیادی از عابران پیاده که به زندگی خود مشغول هستند، به اشتراک بگذارید. برای جلوگیری از تصادفات یا درگیری‌های غیرضروری، هنگام دویدن در شهر، این قوانین اولیه مودبانه را دنبال کنید:
اگر با فرد دیگری در حال حرکت هستید، به صورت تک‌نفر حرکت کنید، یا حداقل هنگام نزدیک شدن به افراد دیگر به تک‌نفر ردیف شوید
مانند ماشینی در جاده، از سمت راست بروید و از چپ سبقت بگیرید
هنگام عبور از کنار عابران پیاده، با گفتن عبارات ساده‌ای مانند «سمت چپ» یا «ببخشید» آنها را مطلع کنید
این مورد آخر بسیار مهم است. بر اساس تجربه شخصی خودم، چند بار بی‌سروصدا به افرادی نزدیک شدم که متوجه حضور من نبودند و این باعث می‌شد که آنها به حالت دفاعی بروند. نهایتا، اگه فکر می‌کنید کسی حواسش نیست، احتمالا همین‌طور است. وقتی آنها نزدیک می‌شوید، بهتر است که احتیاط کنید و سرعت خود را کم کنید تا مطمئن شوید که برخوردی پیش نمی‌آید. در مورد بچه‌هایی که در پیاده‌رو بازی می‌کنن هم همین‌طور است. به آنها فضای کافی بدهید و سرعت خود را کم کنید.
به غرایز خود اعتماد کنید (بیشتر اوقات)
ریسک کردن امنیت‌تان برای ورزش کردن فایده‌ای ندارد. با این حال، غرایزی وجود دارند که باید بیشتر در مورد اعتماد به آنها محتاط باشید. گاهی اوقات غرایزتان ممکن است به شما بگویند که از آنچه واقعاً هستید توانمندتر هستید و این میتواند خطرناک باشد. کیتی مک‌دونالد نایتز در مجله‌ی دنیای دونده، این موضوع را به عنوان «عقده‌ی شکست‌ناپذیری» توصیف میکند که بسیاری از دونده‌ها تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. شما به دلیل دویدن منظم احساس قدرت می‌کنید، بنابراین ممکن است فرض کنید میتوانید در هر کجا، هر زمان و بدون اینکه کسی بتواند به شما برسد، بدوید. علاوه بر این، چون مصمم هستید، ممکن است تمرین خود را بر امنیت شخصی‌تان مقدم بدانید. شما ممکن است احساس کنید که میتوانید هر کاری انجام دهید، اما به جای آن خونسردی خود را حفظ کنید و به غرایز ایمنی‌تان گوش دهید.
اگر شما یک دونده تازه‌کار هستید یا برای اولین دو 5 کیلومتر خود تمرین می‌کنید، ممکن است برایتان سوال شود که «برای دویدن چی بپوشیم؟»
خبر خوب این است که برای اینکه یک دونده موفق باشید واقعاً به تجهیزات و لباس‌های فانتزی یا گران قیمت نیاز ندارید. این یک ورزش بسیار کم هزینه است – و برای دوندگان نکات زیادی برای صرفه‌جویی در هزینه وجود دارد.
اما اگر می‌خواهید دویدن‌هایتان تا حد امکان راحت و ایمن باشند، موارد ضروری خاصی برای دویدن وجود دارد که باید به فکر اضافه کردن آنها به مجموعه لباس‌های ورزشی خود باشید.
انتخاب کفش مناسب برای دویدن، گامی ضروری در ابتدای مسیر هر دونده‌ای است. تناسب کفش با ساختار پا، نقشی حیاتی در پیشگیری از آسیب‌های احتمالی ایفا میکند. پوشیدن کفش نامناسب، یکی از شایع‌ترین علل بروز جراحت در حین دویدن به شمار می‌رود.
هنگام خرید کفش دو، صرفاً به معیارهای ظاهری مانند برند، مدل، رنگ یا قیمت توجه نکنید. گرچه الزامی به تهیه گران‌ترین کفش موجود در فروشگاه نیست، اما سرمایه‌گذاری روی یک جفت کفش مناسب، تصمیمی هوشمندانه خواهد بود که به ارتقای راحتی و ایمنی شما در حین دویدن کمک میکند.
اگر اولین بار است که برای خرید کفش دو می‌روید، به یک فروشگاه تخصصی دو بروید، جایی که کارشناسان می‌توانند پای شما و سبک دویدن شما را ارزیابی کرده و کفش مناسب شما را توصیه کنند. کارکنان پای شما را اندازه می‌گیرند، شما را در حال دویدن روی تردمیل تماشا و راه رفتن شما را تجزیه و تحلیل میکنند. برخی از فروشگاه‌ها حتی به شما اجازه می‌دهند آنها را در خیابان‌های اطراف امتحان کنید.
هنگام مراجعه به فروشگاه برای انتخاب کفش دویدن، حتماً جوراب مخصوص این فعالیت را به همراه داشته باشید. ضخامت جوراب میتواند بر سایز مناسب کفش شما تأثیر بگذارد. در صورت عدم همراه داشتن جوراب، میتوانید از فروشنده درخواست کنید تا یک جفت جوراب مناسب به شما قرض دهد.
ویژگی‌های مهم در انتخاب کفش دو:
ضربه‌گیری یا وزن سبک. کفش‌های با بالشتک زیاد برای دونده‌های تازه‌کار عالی هستند – به خصوص برای کسانی که سنگین‌تر هستند. با این حال، کفش‌های بالشتک‌دار معمولاً وزن بیشتری دارند و ممکن است در هنگام دویدن احساس دست و پا گیر بودن بدهند. کفش‌های سبک‌تر و کفش‌های بالشتک‌دار را امتحان کنید تا ببینید کدام را ترجیح می‌دهید.
سطح بازتابنده. اگر قصد دویدن در عصر یا اوایل صبح را دارید، کفشی را در نظر بگیرید که شامل نوعی ماده بازتابنده باشد. این باعث میشود، رانندگان و دوچرخه سواران شما را راحت‌تر ببینند.
آج کفش. به سطحی که به احتمال زیاد روی آن می دوید فکر کنید. روی تردمیل می‌دوید؟ در جاده؟ مسیرهای خاکی؟ پیست دو میدانی؟ کفش‌های دو مخصوص مسیرهای خاکی دارای آج ضخیم‌تر و عمیق‌تری نسبت به کفش‌های طراحی‌شده برای تردمیل، پیست و جاده هستند.
نکته: بعد از اینکه کفش دو مناسب با سبک و فرم دویدن خود را پیدا کردید، میتوانید برای خرید جفت جایگزین، به دنبال تخفیف باشید.
بهترین لباس‌های دویدن برای شما کدامند
وقتی برای اولین بار دویدن را شروع می‌کنید، نیازی نیست عجله کنید و یک کمد لباس کاملاً جدید برای دویدن بخرید، مگر اینکه واقعاً برایتان مهم باشد. برای مثال، چون راحتی هنگام دویدن برای ادامه دادن به برنامه تمرینی ضروری است، دونده‌هایی که از نظر ظاهری لاغر و خوش اندام نیستند، ممکن است بخواهند یکی از محصولات جدید لباس‌های تمرینی شیک و کاربردی سایز بزرگ را در تهیه کنند. اگر می‌خواهید لباس جدید تهیه کنید، اینجا جایی است که باید شروع کنید.
جوراب مخصوص دو
پوشیدن جوراب 100% پنبه‌ای برای دویدن انتخاب مناسبی نیست. این نوع جوراب‌ها رطوبت را به خود جذب میکنند و در صورت تعریق پا یا خیس شدن، خشک نمی‌شوند و می‌توانند باعث ناراحتی و تاول شوند.
به جای جوراب‌های پنبه‌ای، از جوراب‌های مخصوص دویدن ساخته شده از الیاف مصنوعی مانند پلی استر، اکریلیک و کول مکس استفاده کنید. این جوراب‌ها به دفع رطوبت از پا کمک میکنند و اصطکاک را کاهش می‌دهند، که از ایجاد تاول جلوگیری میکند. برای دویدن در زمستان، جوراب‌های پشمی مانند اسمارت وول می‌توانند گرمای اضافی را فراهم کنند. برای محافظت بیشتر، برخی از دونده‌ها دو لایه جوراب می‌پوشند.
انتخاب نوع جوراب به سلیقه شما و شرایط آب و هوایی بستگی دارد. جوراب‌ها در مدل‌های مختلفی از نظر بلندی موجود هستند، از جوراب‌های کوتاه که فقط مچ پا را می‌پوشانند تا جوراب‌های بلند که تا روی ساق پا کشیده می‌شوند. در تابستان، بسیاری از دونده‌ها جوراب‌های کوتاه‌تر را برای خنک ماندن انتخاب میکنند، در حالی که در زمستان برای گرم ماندن از جوراب‌های بلندتر استفاده میکنند.
لباس‌های دو تکنیکال
لباس‌های دویدن برای ارائه حداکثر راحتی و دامنه حرکتی در حین ورزش طراحی شده‌اند. پارچه‌های سبک و کشسان به بدن شما اجازه می‌دهند حرکات طبیعی خود را داشته باشد، در حالی که درزهای ظریف و قرارگیری دقیق آنها از ساییدگی و تحریک پوست جلوگیری میکند. این ویژگی‌ها به ویژه در ساق‌های فشاری با عملکرد بالا که برای افزایش جریان خون و بهبود ریکاوری طراحی شده‌اند، اهمیت دارد.
لوازم دویدن معمولاً از پارچه‌هایی با الیاف نایلون، پشم یا پلی استر با فناوری پیشرفته ساخته می‌شوند. در زمستان و هنگام دویدن در هوای سرد، دویدن با این لباس‌ها به شما کمک میکند تا خشک و گرم بمانید. در تابستان و دویدن در هوای گرم، عرق را از بدن شما دور کرده و به جلوگیری از ساییدگی کمک میکنند.
پارچه‌های مخصوص در طول استفاده و چرخه‌های شستشو، عملکردی به مراتب بهتر از لباس‌های تمرینی ساخته شده از پنبه ارائه می‌دهند. این نکته را هنگام خرید ساق از برندهای مختلف، مد نظر داشته باشید.هم لباس‌های هوای سرد و هم هوای گرم ممکن است دارای منافذی برای افزایش قابلیت تنفس باشند.
نکته: وقتی برای دویدن بیرون می‌روید، مراقب باشید لباس زیادی نپوشید. بعد از گرم کردن، گرمای اضافی بدن باعث میشه حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه دما را گرم‌تر احساس کنید. برای مثال، اگر دمای بیرون از 13 درجه بالاتر باشه، احتمالا با تیشرت و شلوارک مشکلی برای دویدن نداشته باشید.
نیم‌تنه و سوتین‌های ورزشی
ورزشکاران زن باید برای فعالیتهای سنگین مانند دویدن، از سوتین‌های ورزشی مناسب و باکیفیت که به طور خاص برای این کار طراحی شده‌اند، استفاده کنند. قبل از خرید، سوتین را به تن کرده و با انجام حرکاتی مانند دویدن درجا و پریدن، میزان کارایی و کنترل آن را ارزیابی کنید. هنگام انتخاب سوتین ورزشی، به دنبال مدلی باشید که در حین حرکات عمودی (بالا و پایین پریدن) حداکثر کنترل و ثبات را برای سینه‌ها فراهم کند. سوتین باید به درستی بر روی بدن شما قرار بگیرد و بیش از حد کشیده نشود.
اگر سایز سینه‌های بزرگ دارید و در گذشته در پیدا کردن سوتین ورزشی خوب و راحت مشکل داشته‌اید، یکی از این سوتین‌های ورزشی با کیفیت مخصوص سینه‌های سایز بزرگ را امتحان کنید.
اکثر سوتین‌های ورزشی پس از ۷۲ بار شستشو، زمانی که خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند، یا اگر وزن شما به طور قابل توجهی تغییر کند، نیاز به تعویض دارند.
ویژگی‌های دیگری که باید در لباس‌های دو به دنبال آنها باشید:
پارچه‌های فشرده: برخی از جوراب‌ها، ساق‌ها و تاپ‌های مخصوص دویدن از پارچه‌های فشرده ساخته شده‌اند. این نوع پارچه میتواند به تسریع ریکاوری بعد از دویدن کمک کند. علاوه بر این، بسیاری از افراد احساس حمایت بیشتری را هنگام پوشیدن این لباس‌ها تجربه میکنند.
جیب: اگر نمی‌خواهید هنگام دویدن کوله پشتی همراه همراه خود ببرید، به دنبال کاپشن، ساق، کاپری و سایر وسایل دارای جیب باشید. بسیاری از جیب‌ها به طور خاص برای جای دادن تلفن یا وسایل کوچک مانند کلید یا کارت اعتباری طراحی شده‌اند.
تامب‌هول: بسیاری از تاپ‌ها و کاپشن‌ها برای افزایش پوشش دست در هنگام دویدن در هوای سرد، یک سوراخ انگشت شست در آستین تعبیه کرده‌اند.
محافظت از آفتاب: برخی از لوازم مخصوص دویدن به طور خاص برای محافظت از پوست شما در برابر آفتاب طراحی شده‌اند. علاوه بر استفاده از کلاه و کرم ضد آفتاب، پوشیدن لباس SPF می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست کمک کند و یک اقدام پیشگیرانه مهم است که به خصوص هنگام دویدن در فضای باز باید به آن توجه شود.
لوازم ضروری دویدن: لیستی از آنچه که برای شروع به آن نیاز دارید
علاوه بر تجهیزات ضروری، لوازم جانبی کم دیگری نیز وجود دارند که اگرچه الزامی نیستند، اما می‌توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت و ایمنی دوی شما بیفزایند.
ساعت ورزشی
یک ساعت مچی مخصوص دویدن، ابزاری ایده‌آل برای زمان‌بندی تمرینات، حفظ سرعت ثابت در طول مسابقات و ردیابی مسیر با استفاده از GPS است. دوندگان مبتدی برای زمان‌بندی دویدن‌ها و اندازه‌گیری مسافت طی شده در حین دویدن یا پیاده‌روی، می‌توانند از یک ساعت ساده با دکمه توقف و شروع استفاده کنند. برخی از ساعت‌های ورزشی پیشرفته‌تر نیز قادر به ردیابی ضربان قلب و سایر معیارهای سلامتی هستند.
کمربند مخصوص دویدن
حین ورزش دو، با استفاده از کمربند مخصوص، دستان خود را آزاد نگه دارید. این کمربندها دارای جیب‌های متعددی برای حمل ایمن کارت شناسایی، پول و کلید می‌باشند. همچنین، برخی از آنها فضای کافی برای حمل وسایل بزرگتر را نیز دارند. همراه داشتن کارت شناسایی (یا استفاده از تگ شناسایی روی کفش) و مقداری پول نقد، اقدامی احتیاطی و ضروری در هنگام دویدن در فضای باز محسوب میشود.
تلفن همراه و اپلیکیشن‌ها
شما میتوانید در حین دویدن تلفن همراه خود را همراه خود داشته باشید. که در مواقع اضطراری، برای گوش دادن به موسیقی، استفاده از برنامه‌های ورزشی یا ثبت عکس و فیلم از مسیر دویدن مفید خواهد بود. در صورت تمایل به همراه داشتن تلفن همراه، میتوانید آن را در دست خود حمل کنید یا از وسایلی مانند کمربند، بازوبند یا جیب‌های مخصوص برای نگهداری آن در حین حرکت استفاده نمایید.
محافظت در برابر آفتاب
دوندگان زمان زیادی را در فضای باز زیر نور خورشید می‌گذرانند، بنابراین محافظت از پوست خود در برابر نور خورشید را فراموش نکنید. در ادامه به روش‌های انجام این کار می‌پردازیم:
برای محافظت از پوست خود در برابر نور خورشید، از ضد آفتاب ضد آب با حداقل SPF 30 و طیف وسیع استفاده کنید. این نوع ضد آفتاب از پوست شما در برابر هر دو نوع اشعه مضر UVA و UVB محافظت می کند. فرمولاسیون‌های استیکی ضد آفتاب، به ویژه برای استفاده در ناحیه صورت مناسب هستند، زیرا احتمال ورود ضد آفتاب به چشم را کاهش می دهند.
برای محافظت بیشتر از صورت خود، میتوانید سایه‌بان یا کلاه لبه‌دار به کلاه خود اضافه کنید. این نوع کلاه‌ها به جذب عرق نیز کمک میکنند و از ورود ضد آفتاب به چشم شما جلوگیری میکنند. در صورت بارندگی، داشتن کلاه بسیار مفید خواهد بود.
برای محافظت از چشمان خود در برابر اشعه مضر خورشید، عینکی آفتابی با قابلیت مسدودسازی اشعه ماوراء بنفش تهیه نمایید.
آب
حفظ تعادل مایعات در بدن هنگام دویدن بیش از 30 دقیقه، از اهمیت بالایی برخوردار است. شورای ورزش آمریکا توصیه میکند که در طول ورزش، هر 10 تا 20 دقیقه یکبار هیدراتاسیون انجام شود. در صورتی که در مسیر دویدن شما، آب آشامیدنی در دسترس نباشد، حمل مایعات به صورت شخصی ضروری خواهد بود. در این راستا، ما لیست‌هایی از بطری‌های آب مخصوص دویدن و جا بطری‌های منتخب خود را برای استفاده در حین حرکت ارائه می‌دهیم.
توصیه میشود در حین دویدن هر 20 دقیقه 120 تا 180 میلی لیتر مایع مصرف کنید. این مقدار به عنوان یک قاعده کلی برای حفظ تعادل مایعات بدن در طول فعالیتهای ورزشی در نظر گرفته میشود.
اشتباهات رایج در انتخاب لباس ورزشی برای دویدن
حالا که می‌دانید در لباس مناسب دویدن به دنبال چه چیزی باشید، باید در مورد ویژگی‌هایی که باید از آنها اجتناب کنید نیز به شما توصیه شود.
۱۰۰% پنبه
دونده‌ها به دلایل متعددی باید از پوشیدن پنبه خودداری کنند. پنبه پس از خیس شدن، به مدت طولانی خیس باقی می‌ماند، که در هوای گرم باعث ناراحتی و در هوای سرد میتواند خطرناک باشد. علاوه بر این، سایش پوست با لباس‌های پنبه‌ای رایج‌تر است. به همین دلیل، کارشناسان توصیه میکنند از پوشیدن لباس و جوراب‌های پنبه‌ای هنگام دویدن خودداری کنید.
سوئت‌پنتس
قانون “بدون پنبه” بار دیگر در این متن مورد تأکید قرار گرفته است، که یادآوری آن حائز اهمیت است. در گذشته، شلوار و سویشرت‌های عرقگیر جزو لباس‌های محبوب برای دویدن در هوای سرد بودند. با این حال، با ظهور لباس‌های مخصوص دویدن که از پارچه‌های مخصوص ساخته شده‌اند، سوئت‌پنتس در بین دونده‌ها به عنوان لباسی “منسوخ” شناخته می‌شوند. استفاده از این نوع لباس‌ها برای دویدن‌های کوتاه، به خصوص به عنوان لایه بیرونی، ایرادی ندارد، اما به طور کلی برای دویدن‌های طولانی‌مدت راحت نخواهند بود. اگر به ظاهر سوئت‌پنتس علاقه دارید، مدل‌هایی را انتخاب کنید که از پارچه‌های تنفس‌پذیر و ضد رطوبت ساخته شده‌اند – مانند بسیاری از شلوارهای جاگر لولولمون.
برای دویدن، انتخاب لباس مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. لباس‌های مخصوص دویدن، مانند لگینگ‌های گایمشارک که از الیاف مصنوعی با عملکرد بالا ساخته شده‌اند، به دفع رطوبت از بدن و حفظ خشکی پوست کمک میکنند. در مقابل، پوشیدن لباس‌های نخی مانند سوئت‌پنتس در هوای سرد، منجر به جذب و احتباس رطوبت شده و میتواند سبب سرمازدگی و افت عملکرد در حین دویدن شود.
بعد از اتمام تمرین دویدن، استفاده از سوئیت‌پنت برای ایجاد حس راحتی در منزل ایده‌آل است. با این حال، برای تجربه ی یک دویدن خنک در فضای باز و حفظ ظاهر شیک، به سراغ لباس‌های چسبان، شلوار و پیراهن‌های مخصوص دویدن که از پارچه‌های فنی تولید شده‌اند بروید.
لباس‌های ضخیم
هنگام دویدن در هوای سرد، کت یا پیراهن ضخیم نپوشید. ضخیم بودن بیش از حد لایه‌های لباس منجر به گرم شدن بیش از حد، تعریق زیاد و احساس سرما پس از درآوردن آنها میشود. استفاده از لباس‌های نازک و با قابلیت جذب رطوبت به شما کمک میکند تا بدون تعریق زیاد بدوید و به راحتی بتوانید یک لایه لباس را درآورده و به دور کمر خود ببندید.
دویدن با جوراب‌های ضخیم، به خصوص در هوای گرم تابستانی، اقدامی غیرعاقلانه است. زیرا گرمای اضافی و عدم تهویه مناسب میتواند منجر به ورم پا، ساییدگی انگشتان پا و در نهایت سیاه شدن ناخن‌ها شود.
کفش‌های فرسوده
کفش‌های دوی کهنه می‌توانند خطرات قابل‌توجهی برای سلامتی به همراه داشته باشند. آنها با گذشت زمان خاصیت جذب ضربه، بالشتک و ثبات خود را از دست می‌دهند. این امر میتواند منجر به افزایش فشار و ضربه به پاها و مفاصل شما شود که به نوبه خود خطر ابتلا به آسیب‌های ناشی از overuse (استفاده بیش از حد) را افزایش میدهد. برای حفظ سلامتی و جلوگیری از آسیب‌دیدگی، ضروری است که به طور مرتب کفش‌های دویدن خود را تعویض کنید.
به علائمی که نشان‌دهنده فرسودگی کفش‌های دویدن شما است توجه کنید. تعویض کفش‌های دویدن در فواصل منظم، یکی از بهترین اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آسیب‌های ناشی از دویدن است. به طور کلی، توصیه میشود کفش‌های دویدن را هر 320 تا 400 کیلومتر (200 تا 250 مایل) تعویض کنید. همچنین میتوانید از دو جفت کفش به طور همزمان استفاده کنید و زمانی که عمر مفید جفت قدیمی به نصف رسید، جفت جدید را جایگزین کنید.
تجهیزات جدید در روز مسابقه
موفقیت در روز مسابقه مستلزم برنامه‌ریزی دقیق است. امتحان کردن لباس و کفش جدید در روز مسابقه ریسک بزرگی محسوب میشود. به همین دلیل، توصیه میشود که از قبل در طول تمرینات خود، لباس و کفش‌های جدید را امتحان کنید تا از راحتی و تناسب آنها اطمینان حاصل کنید. در روز مسابقه، به لباس‌ها و کفش‌های امتحان شده و مورد علاقه خود که احساس راحتی در آنها دارید، پایبند باشید.
آیا دوندگان باید مکمل پودر پروتئین مصرف کنند؟ پروتئین یکی از سه درشت مغذی در کنار چربی ها و کربوهیدرات ها و احتمالاً یکی از مواردی است که از نظر میزان ضروری بودن آن برای سلامت کلی و نقش مفیدی که می تواند در رژیم های غذایی کاهش وزن داشته باشد، کمتر مورد بحث است.
تقریباً همه معتقدند که دریافت پروتئین کافی نه تنها برای سلامت کلی ضروری است، بلکه میتواند به افزایش سیری و در نتیجه کاهش وزن کمک کند. بنابراین، احتمالاً جای تعجب نیست که بسیاری از محبوب‌ترین رژیم‌های کاهش وزن یا رویکردهای غذایی برای عضله‌سازی یا سلامت عمومی، رژیم‌های پر پروتئین هستند. اما، جدای از پتانسیل این ماکرو برای حفظ وزن بدن سالم، دریافت پروتئین کافی برای دوندگان و ورزشکاران استقامتی برای ترمیم عضلات و ریکاوری پس از تمرین ضروری است.
در این راهنمای تغذیه پروتئین برای دوندگان، در مورد اینکه چرا دوندگان به پروتئین نیاز دارند، دوندگان به چه میزان پروتئین نیاز دارند، مزایای پروتئین پس از دویدن، اینکه آیا دوندگان باید مکمل های پروتئینی داشته باشند یا خیر و ایده هایی برای غذاهای غنی از پروتئین برای دوندگان بحث خواهیم کرد.
دوندگان به چه مقدار پروتئین نیاز دارند؟
دریافت پروتئین کافی برای سلامت کلی و همچنین ریکاوری پس از دویدن، ترمیم آسیب عضلانی، تشکیل آنزیم ها و حمایت از متابولیسم مهم است.
نیازهای پروتئینی یک دونده به اندازه بدن، سطح فعالیت و کاهش وزن در مقابل اهداف رشد عضلانی بستگی دارد. آکادمی تغذیه و رژیم‌شناسی توصیه میکند که برای حمایت از سلامت عمومی، یک بزرگسال به طور متوسط باید 0.8 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز یا 0.35 گرم به ازای هر نیم کیلو وزن بدن در روز مصرف کند.
پروتئین مورد نیاز برای ورزشکاران بسیار بیشتر است زیرا پروتئین به بازسازی و ترمیم آسیب عضلانی بعد از تمرین، همچنین ترمیم سایر سلول ها و بافت ها کمک می کند. ضمن اینکه به ذخیره گلیکوژن بعد از تمرینات استقامتی هم کمک می کند.
مروری بر 11 مطالعه، مزایای دریافت پروتئین در کنار کربوهیدرات بعد از تمرین را پس از یک دوره دوچرخه سواری در مقابل مصرف کربوهیدرات به تنهایی ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که مصرف پروتئین در میان‌وعده بعد از تمرین، عملکرد ( هم زمان تا خستگی و عملکرد) را در تمرین استقامتی بعدی به طور متوسط 9 درصد نسبت به مصرف فقط کربوهیدرات‌ها بعد از ورزش افزایش داد.
کالج آمریکایی پزشکی ورزشی توصیه می کند که ورزشکاران استقامتی حداقل 1.2 تا 2.0 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز مصرف کنند.
برای مثال، یک دونده با وزن 154 پوند (70 کیلوگرم) باید حداقل 84-140 گرم پروتئین در روز دریافت کند. از آنجایی که در هر گرم پروتئین 4 کیلوکالری وجود دارد، این توصیه پروتئین معادل 336-560 کالری پروتئین در روز است.
اکثر متخصصان تغذیه ورزشی، به دوندگان استقامتی توصیه می کنند که 20 تا 30 درصد از کالری روزانه خود را از پروتئین دریافت کنند. با این حال، متخصصان و کارشناسان تغذیه توصیه می کنند که از مصرف بیش از حد پروتئین بیش از مقدار توصیه شده روزانه خودداری کنید.
مصرف بیش از حد پروتئین هم مانند هر ماده مغذی دیگر، معمولاً می تواند اثرات نامطلوبی بر سلامتی داشته باشد. به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد که مصرف مزمن پروتئین بالا که بیش از 2 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز برای بزرگسالان است، ممکن است باعث اختلال عملکرد گوارشی، کلیوی و عروقی شود و باید از آن اجتناب کرد.
مصرف بیش از حد پروتئین، به ویژه، می تواند باعث فشار کلیوی شود و برای سلامت استخوان مضر باشد.
دوندگان بعد از دویدن به چه میزان پروتئین نیاز دارند؟
مطالعات نشان داده اند که بهترین استراتژی سوخت گیری پس از دویدن، ترکیب کربوهیدرات ها با پروتئین است. زیرا این ترکیب از مواد مغذی، به تسهیل ترمیم و ریکاوری عضلات و سنتز مجدد گلیکوژن کمک می کند.
بدن فقط توانایی محدودی برای جذب پروتئین در یک زمان برای استفاده در ترمیم آسیب عضلانی دارد. بنابراین، علاوه بر دریافت پروتئین کافی در رژیم غذایی، مهم است که روی زمان بندی دریافت پروتئین نیز کار کنید.
متخصصان تغذیه ورزشی توصیه می کنند که بهتر است پروتئین دریافتی را به گونه‌ای پخش کنید که هر چهار ساعت یکبار حدود 20 تا 25 گرم پروتئین در وعده داشته باشید تا اینکه یک وعده غذایی با پروتئین فوق العاده بالا مصرف کنید و سپس در بقیه روز پروتئین بسیار کمی داشته باشید.
به همین دلیل، مطالعات نشان داده اند که بهترین استراتژی دریافت پروتئین بعد از تمرین برای ورزشکاران استقامتی برای افزایش سرعت سنتز پروتئین عضلانی (فرایند رشد و ترمیم عضلات) خوردن 20 گرم پروتئین بلافاصله پس از دویدن و سپس دریافت 20 گرم پروتئین هر سه ساعت تا 12 ساعت بعد است. این در مقایسه با مصرف وعده‌های کمتر و پروتئین بیشتر (مثلاً 40 گرم هر شش ساعت) بسیار مؤثرتر است.
بهترین غذاهای سرشار از پروتئین برای دوندگان چیست؟
برخی از بهترین غذاهای پروتئینی که به شما کمک می کند تا نیازهای خود را برآورده کنید، غذاهای کامل با کیفیت بالا مانند گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، مرغ، لبنیات یا سویا هستند.
به عنوان مثال، یک وعده سینه مرغ حدود 31 گرم پروتئین فراهم می کند.
ماهی تن در هر وعده حدود 19 گرم پروتئین دارد.
ماست یونانی کم‌چرب و پنیر دلمه نیز غذاهای پرپروتئین عالی هستند که هر یک حدود 24 گرم در هر فنجان دارند.
برای ورزشکاران استقامتی وگان که فقط غذاهای گیاهی می خورند، منابع پروتئینی خوب شامل سیتان (گلوتن حیاتی گندم) و حبوبات مانند عدس، لوبیا، نخود و سویا (توفو) است.
برخی از غلات کامل نیز غذاهای پروتئینی خوبی هستند زیرا دارای کربوهیدرات و پروتئین گیاهی هستند.
به عنوان مثال، مصرف یک فنجان کینوا که حدود 8 گرم پروتئین و همچنین حدود 24 گرم کربوهیدرات دارد برای شروع ساخت گلیکوژن، گزینه مناسبی است.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
آیا دوندگان به پودر پروتئین نیاز دارند؟
به طور کلی، بیشتر دوندگان باید بتوانند نیازهای پروتئین دریافتی خود را از طریق منابع غذایی کامل تامین کنند.
غذاهای حاوی پروتئین شامل مرغ و بوقلمون، گوشت گاو، بره، گاومیش کوهان دار، گوشت خوک، گوشت گوساله، گوشت گوزن و سایر پروتئین های حیوانی، تخم مرغ، لبنیات کم چرب، حبوبات مانند عدس، سویا و لوبیا، برخی مغزها و دانه ها و مقداری سبزیجات.
پروتئین های حیوانی معمولاً به عنوان غذاهای پروتئینی با کیفیت بالا در نظر گرفته می شوند زیرا آنها پروتئین های کاملی هستند، به این معنی که این منابع پروتئینی حاوی تمام 9 اسید آمینه ضروری هستند.
بیشتر منابع پروتئینی گیاهی (به غیر از سویا، مخمر تغذیه ای، اسپیرولینا و پروتئین کنف) غذاهای پروتئینی ناقص هستند زیرا حداقل یک اسید آمینه ضروری ندارند.
به همین دلیل است که گیاهخواران یا کسانی که از رژیم غذایی گیاهی پیروی می کنند باید حواسشان به خوردن طیف وسیعی از پروتئین های گیاهی باشد.
اگرچه غذاهای غنی از پروتئین اغلب برای سلامتی کلی ایده آل هستند، اما بسیاری از دوندگان ماراتن و ورزشکاران استقامتی ترجیح می دهند یک پروتئین بار را بلافاصله بعد از دویدن یا به عنوان یک گزینه سوخت گیری بعد از تمرین بخورند، زیرا اکثر پروتئین بارها مقدار خوبی از کربوهیدرات و پروتئین را دارند و معده اغلب راحت تر ابا آن کنار می آید.
راحتی استفاده از پروتئین بارها و شیک‌های پروتئینی علاوه بر خوش‌مزه بودن، زمانی که بعد از دویدن اشتهای زیادی ندارید، نیز می‌تواندمناسب باشد.
پودر پروتئین را می توان به اسموتی ها مانند میوه ها و سبزیجات اضافه کرد.
بهترین پودر پروتئین برای دوندگان چیست؟
انواع مختلفی از مکمل های پروتئینی برای ورزشکاران استقامتی وجود دارد، یعنی انواع مختلفی از پودرهای پروتئینی و بارهای پروتئینی.
پودر پروتئین سویا یک پودر پروتئین گیاهی است که از دانه های سویا آسیاب شده، چربی زدایی شده و سپس به ایزوله سویا تبدیل شده است که حدود 90 تا 95 درصد وزنی پروتئین است.
پودر پروتئین آب پنیر از شیر گاو تهیه می شود. مانند پروتئین سویا ایزوله، پروتئین وی ایزوله حدود 90 تا 95 درصد وزنی پروتئین دارد و همچنین منبع پروتئین کامل با هر 9 اسید آمینه ضروری است.
با این حال، پروفایل اسید آمینه در پودر پروتئین آب پنیر در مقابل پودر پروتئین سویا متفاوت است.
پودر پروتئین آب پنیر نسبت به پروتئین سویا یا سایر گزینه های پودر پروتئین گیاهی، آمینو اسیدهای شاخه دار (BCAAs) بیشتری ارائه می دهد، به همین دلیل است که پروتئین وی ایزوله و کنسانتره پروتئین آب پنیر اغلب نسبت به پودر پروتئین سویا برای تغذیه ورزشی، رشد عضلات و کاهش وزن برتری دارند.
BCAA ها شامل لوسین، ایزولوسین و والین هستند.
پودر پروتئین آب پنیر همچنین دارای بالاترین ارزش بیولوژیکی (BV) در بین منابع پروتئینی رایج مورد استفاده در پودرهای پروتئینی است.
BV آب پنیر 104 است، در حالی که BV پروتئین سویا 74 است.
ارزش بیولوژیکی بالاتر آب پنیر در مقابل پروتئین سویا به این معنی است که بدن شما پس از مصرف می تواند از پروتئین موجود در پودرهای پروتئین آب پنیر سریعتر و موثرتر استفاده کند.
مطالعات همچنین نشان می دهد که میزان سنتز پروتئین ماهیچه ای پس از مصرف پروتئین ایزوله آب پنیر بیشتر از سایر مکمل های پودر پروتئین است.
به عنوان مثال، یک مطالعه با مقایسه میزان سنتز پروتئین ماهیچه ای بین پروتئین آب پنیر در مقابل پروتئین سویا در مقابل پروتئین کازئین نشان داد که سنتز پروتئین ماهیچه ای در پروتئین آب پنیر و سپس پروتئین سویا و پس از آن پروتئین کازئین بیشترین میزان را دارد.
محققان به این نتیجه رسیدند که پروتئین آب پنیر نسبت به سایر پودرهای پروتئینی در تحریک رشد عضلات موثرتر است.
مطالعه دیگری اساساً این نتایج را تأیید کرد و نشان داد که مکمل‌های پروتئین آب پنیر بعد از تمرین در واقع منجر به افزایش بیشتر توده عضلانی، ریکاوری عضلات و ایجاد سازگاری قدرت نسبت به مصرف پروتئین سویا میشود.
در یک آزمایش، پس از نه ماه، افرادی که پروتئین آب پنیر مصرف کرده بودند، تقریباً دو برابر بیشتر از افراد مصرف‌کننده سویا، توده بدون چربی بدن به دست آوردند. افزایش میانگین 3.3 کیلوگرم توده بدون چربی برای افرادی که پروتئین آب پنیر مصرف می‌کردند در مقابل افزایش 1.8 کیلوگرم توده بدون چربی بدن با مصرف پروتئین سویا.
با این حال، سایر مطالعات نشان داده اند که تا زمانی که پودرهای پروتئینی مقدار مشابهی از مقدار پروتئین کل و BCAA را در هر وعده تامین کنند، پودرهای پروتئین آب پنیر و سویا به همان اندازه در عضله سازی یا افزایش هایپرتروفی عضلانی موثر هستند.
شواهد همچنین حاکی از آن است که افزایش قدرت در هنگام مصرف پروتئین سویا یا پودرهای پروتئین آب پنیر می تواند مشابه باشد تا زمانی که پودرهای پروتئینی پروفایل اسید آمینه مشابهی ارائه دهند.
اگرچه پودر پروتئین و شیک های پروتئینی غذاهای فرآوری شده هستند و ممکن است به اندازه غذاهایی با پروتئینی کامل ایده آل نباشند، استفاده از این مکمل های پروتئینی به عنوان گزینه های سوخت گیری پس از دویدن ایرادی ندارد.
آنها مقدار خوبی پروتئین دارند و محتوای پروتئینی آنها به وضوح لیبل گذاری شده است، که می تواند به شما کمک کند تا بدانید چقدر از نیازهای پروتئین خود را تأمین کرده اید.
با این حال، به دنبال پودرهای پروتئینی با کیفیت بالا باشید که شیرین کننده های مصنوعی و سایر مواد شیمیایی ندارند.
بهترین گزینه پروتئین برای دوندگان این است که در صورت امکان به جای تکیه بر مکمل های پروتئین، غذاهای واقعی را انتخاب کنند.
بسیاری از محبوب‌ترین رژیم‌های کاهش وزن، رژیم‌های کم کربوهیدرات هستند.
کربوهیدرات‌ها برای ورزشکاران استقامتی، مانند دوندگان مسافت طولانی، نقشی فراتر از صرف تامین انرژی دارند. این مواد مغذی، علاوه بر پشتیبانی از نیازهای کلی بدن به انرژی، سوخت لازم برای ریکاوری پس از تمرینات را نیز فراهم میکنند.
اما، دوندگان چه مقدار کربوهیدرات در روز لازم دارند؟ بهترین نوع آن برای دوندگان کدام است؟ غذاهای پر کربوهیدرات مناسب برای دوندگان قبل از دویدن و به عنوان بخشی از رژیم غذایی روزمره کدامند؟
در این راهنمای غذایی، بررسی خواهیم کرد که روزانه چند گرم کربوهیدرات برای دوندگان لازم است. تامین انرژی با کربوهیدرات قبل و در طول تمرینات طولانی مدت یا شدید به چه صورت است. و مفیدترین و بهترین کربوهیدرات‌ها برای دوندگان و رژیم غذایی آنها کدامند.
کدام نوع از کربوهیدرات‌ها برای دوندگان بهترند، ساده یا پیچیده؟
پیش از هر چیز مهم است که این سلب مسئولیت را ارائه دهم که من یک متخصص تغذیه نیستم. این مطلب یک توصیه پزشکی نیست.
من مربی تغذیه با گواهینامه NASM، مربی تغذیه استقامتی با گواهینامه UESCA و دارای مدرک کارشناسی ارشد در علوم ورزشی و تغذیه هستم.
با وجود سابقه من در زمینه تغذیه برای دوندگان و همکاری با بسیاری از دوندگان ماراتن و ورزشکاران استقامتی در مورد استراتژی تغذیه آنها، توصیه‌های ارائه شده در این برنامه، فردی نیستند و نباید به عنوان مشاوره پزشکی تلقی شوند.
به طور کلی، غذاهای سالم با کربوهیدرات بالا برای دوندگان، همان غذاهای سالم با کربوهیدرات بالا برای افراد غیر دونده یا ورزشکاران دیگر ورزش‌ها هستند.
«بهترین کربوهیدرات‌ها برای دوندگان»، زمانی که صحبت از منابع انرژی قبل، حین و بعد از تمرین باشد، با بهترین کربوهیدرات‌ها برای افراد غیر دونده متفاوت است. تمایز بین «کربوهیدرات‌های خوب» برای دوندگان و غیردوندگان در زمان‌بندی مصرف کربوهیدرات‌ها برای تامین انرژی در طول فعالیت ورزشی است.
اساساً، کربوهیدرات‌های مورد نیاز دوندگان در دو دسته قرار می‌گیرند: کربوهیدرات‌های مربوط به عملکرد ورزشی و کربوهیدرات‌های روزانه در رژیم غذایی دوندگان.
بهترین زمان مصرف کربوهیدرات برای دوندگان چه زمانی است؟
ذخیره‌سازی گلیکوژن در بدن دوندگان
طبق گفته آکادمی تغذیه و رژیم غذایی، یک ورزشکار استقامتی میتواند 1800 تا 2000 کالری انرژی را به صورت گلیکوژن در ماهیچه‌ها و کبد ذخیره کند. اگرچه دوندگان کمی ممکن است بتوانند حدود 1500 کالری یا بیشتر را در بدن خود ذخیره کنند.
به عبارت دیگر، دوندگان با توجه به جثه و سرعت دویدن خود، می‌توانند 90 تا 120 دقیقه با اتکا به این مقدار ذخیره گلیکوژن بدوند.
مصرف کربوهیدرات‌های ساده قبل و یا در حین یک مسابقه و یا دویدن، به تامین گلوکز اضافی برای بدن کمک میکند و از تخلیه ذخایر گلیکوژن و در نتیجه بروز گرفتگی عضلات، خستگی و پدیده “تخلیه کامل انرژی” جلوگیری میکند.
تحقیقات کالج آمریکایی پزشکی ورزشی (ACSM) نشان میدهد که مصرف 30 تا 60 گرم کربوهیدرات در ساعت برای ورزشکاران استقامتی که 1 تا 3 ساعت یا بیشتر تمرین می کنند، لازم است.
با این حال، More لزوما به معنی بهتر نیست.
تحقیقات نشان داده که حداکثر 60 گرم کربوهیدرات میتواند در هر ساعت توسط بدن در حین ورزش جذب شود. به همین دلیل، متخصصان توصیه میکنند که بین 30 تا 60 گرم کربوهیدرات در طول یک ساعت تمرین مصرف کنید.
توجه داشته باشید که چون در هر گرم کربوهیدرات 4 کالری وجود دارد، 30 تا 60 گرم آن به 120 تا 240 کالری در ساعت می‌رسد.
این کربوهیدرات‌ها می‌توانند از نوشیدنی‌های ورزشی، ژل‌های انرژی‌زا یا انرژی‌زا های جویدنی یا غذاهای کامل مانند میوه‌های خشک، پرتزل یا موز تامین شوند.
توصیه استاندارد برای تجدید ذخیره‌سازی گلیکوژن پس از تمرینات طولانی، مصرف کردن 0.6 تا 1 گرم کربوهیدرات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 30 دقیقه اول و سپس هر 2 ساعت به مدت 4 تا 6 ساعت است.
برای مثال، برای ریکاوری سریعتر عضلات بعد از دو های طولانی در تمرینات ماراتن یا نیمه ماراتن، اگر وزنتان 75 کیلوگرم است، بین 45 تا 75 گرم کربوهیدرات طی 30 دقیقه بعد از اتمام دویدن مصرف کنید.
هر گرم کربوهیدرات برابر 4 کالریست، که در کل میشود 180-300 کالری کربوهیدرات است.
پروتئین موجود در وعده غذایی پر کربوهیدرات بعد از تمرین نیز به تسهیل بازسازی ذخایر گلیکوژن کمک میکند.
دوندگان چه مقدار کربوهیدرات نیاز دارند؟
خب، دوندگان چه مقدار کربوهیدرات در روز نیاز دارند؟
هیچ عدد ثابتی برای مقدار کربوهیدرات مصرفی روزانه وجود ندارد.
مانند سایر macronutrients، مقدار ایده‌آل کربوهیدرات در رژیم غذایی یک دونده به میزان دویدن، سایز بدن، سطح کلی فعالیت بدنی، ترجیحات غذایی و اهداف وزنی او بستگی دارد.
با این حال، اکثر متخصصان تغذیه ورزشی در مورد مقدار کربوهیدرات مورد نیاز دوندگان و ورزشکاران استقامتی موارد زیر را پیشنهاد می کنند:
برای دوندگانی که در سطح متوسط تمرین میکنند (دویدن کمتر از یک ساعت در بیشتر روزهای هفته با شدت متوسط یا کم)، مصرف 5 تا 7 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه میشود.
برای دوندگانی که در سطح متوسط تا بالا تمرین میکنند (دویدن روزانه بین 1 تا 3 ساعت با شدت متوسط تا زیاد)، مصرف 7 تا 10 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه میشود.
برای دوندگانی که در سطح بالا تمرین میکنند (دویدن روزانه بین 4 تا 5 ساعت با شدت متوسط تا زیاد، مانند دوندگان ماراتن و اولتراماراتن)، مصرف 10 تا 12 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه میشود.
بر اساس این دستورالعمل‌های روزانه، اکثر دوندگانی که در حال تمرین برای بهبود تناسب اندام خود برای مسابقات 5 کیلومتر یا 10 کیلومتر هستند در دسته اول (مصرف 5 تا 7 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) قرار می‌گیرند.
دوندگان نیمه ماراتن و ماراتن که به طور متناوب در اکثر روزهای هفته حداقل یک ساعت با شدت متوسط تا بالا یا مسافت‌های طولانی‌تر تمرین میکنند، برای تامین انرژی و بهینه‌سازی عملکرد ورزشی خود، به مصرف 7 تا 10 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز نیاز دارند.
به عنوان مثال، فردی با وزن 75 کیلوگرم که به صورت تفریحی میدود، باید 375 تا 525 گرم کربوهیدرات در روز مصرف کند.
از آنجایی که در هر گرم کربوهیدرات 4 کیلوکالری وجود دارد، این مقدار به 1500 تا 2100 کالری کربوهیدرات در روز می‌رسد.
اگر همین دونده تمرینات ماراتن یا برنامه تمرینی شدیدتری را شروع کند، باید روزانه 525 تا 750 گرم کربوهیدرات مصرف کند.
توجه داشته باشید که مقدار کربوهیدرات‌ها در ژل‌های انرژی‌زا و نوشیدنی‌های ورزشی میتواند متفاوت باشد، بنابراین حتما میزان کربوهیدرات آنها را از قبل بررسی کنید.
بهترین استراتژی‌های ذخیره کردن کربوهیدرات برای دوندگان قبل از مسابقه چیست؟
ذخیره کربوهیدرات که به آن ذخیره بیش از حد (supercompensation) گلیکوژن یا carbo loading نیز گفته میشود، یک پروتکل غذایی است که برخی از دوندگان ماراتن و ورزشکاران استقامتی برای افزایش ذخایر گلیکوژن عضلانی بالاتر از سطح پایه خود آن را انجام می‌دهند.
اساساً، هدف ذخیره کربوهیدرات قبل از ماراتن این است که ذخایر گلیکوژن خود را بیش از حد نیاز تامین کنید تا در طول یک مسابقه یا دوی طولانی مقدار گلیکوژن بیشتری در دسترس داشته باشید، تا کربوهیدراتی که دریافت می‌کنید برای جلوگیری از گرفتگی کافی باشد.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
ذخیره کردن کربوهیدرات شامل دو مرحله است. ابتدا تخلیه ذخایر گلیکوژن با پیروی از یک رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات به مدت 2-3 روز (همراه با یک تمرین کاهش کربوهیدرات). و سپس پیروی از یک رژیم غذایی با کربوهیدرات بسیار بالا برای 2-3 روز منتهی به ماراتن یا تمرین استقامتی است.
طبق گفته کلینیک مایو، هدف شما باید 8 تا 12 گرم کربوهیدرات به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود طی 1 تا 3 روز قبل از رویداد مورد نظر باشد.
مناسب‌ترین خوراکی‌های پر کربوهیدرات برای قبل از مسابقه یا دوی طولانی کدامند؟
حال که اصول اولیه‌ی اهمیت ذخیره کربوهیدرات برای دویدن ماراتن و تمرینات طولانی‌تر را بررسی کرده‌ایم، بیایید تعدادی از بهترین غذاهای پر کربوهیدرات را برای خوردن قبل از ماراتن، تمرینات طولانی یا مسابقه‌های طولانی مدت بررسی کنیم.
بلغور جو دوسر یا فرنی
Cream of wheat hot cereal
غلات سبوس‌دار کم قند که فیبر زیادی ندارند
موز
پرتزل با کره بادام زمینی
سس سیب
کروسان ساده
کیک‌های برنجی
وافل یا پنکیک سبوس‌دار
کلوچه انجیری یا سایر whole wheat fruit cookies
غلات میوه
نان تست، نان شیرمال یا مافین انگلیسی با مربا، کره یا کره بادام زمینی. از آنجایی که کره آجیل حاوی سایر macronutrients(پروتئین و چربی‌های سالم) می‌باشد، اطمینان حاصل کنید که حداقل 90 دقیقه تا 2 ساعت قبل از مسابقه خود فرصت کنید تا زمان کافی برای هضم آن داشته باشید.
کراکر
انرژی بار یا گرانولا با کربوهیدرات بالا
میوه‌های خشک مانند کشمش، کرمبری، سیب خشک، آناناس خشک، خرما، زردآلو خشک و انجیر همگی برای بسیاری از دوندگان مفید هستند.
اسموتی میوه
سیب‌زمینی‌های شیرین
نان سبوس‌دار با چربی‌های سالم مانند کره بادام زمینی یا کره بادام
پوره سیب‌زمینی
برنج سفید
دانه‌های کوسکوس
پاستینا
بهترین کربوهیدرات‌های رژیم غذایی روزانه برای دوندگان کدامند؟
به طور کلی، اگر نگرانی‌هایی در مورد نیازهای تغذیه‌ای خود دارید، از جمله اینکه به چند گرم کربوهیدرات در روز نیاز دارید یا بهترین کربوهیدرات‌ها برای شما به عنوان یک دونده کدامند، باید با یک متخصص تغذیه کار کنید.
توصیه میشود که زنان باردار حداقل 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته انجام دهند. به طور کلی، اگر سالم هستید و بارداری شما نرمال است، ورزش کردن بی‌خطر است.
پزشکان می‌گویند زنانی که قبل از بارداری به طور منظم می‌دویدند می‌توانند در دوران بارداری نیز به دویدن ادامه دهند.
با این حال، شرایطی وجود دارد که ورزش در دوران بارداری را ناامن میکند. برای مثال خونریزی، پره‌اکلامپسی، کم خونی شدید، برخی از انواع بیماری‌های قلبی و ریوی و مشکلات جُفت است. اگر چند قلو دارید و در معرض خطر زایمان زودرس هستید، پزشکان ورزش را توصیه نمی‌کنند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی در دوران بارداری، مهم است که با پزشک متخصص خود صحبت کنید.
مطالعه‌ای بر روی 39 زن باردار که در دوران بارداری هم به تمرینات خود ادامه دادند نشان داد که ورزش منجر به کاهش وزن، چربی و خطر بیماری‌های قلبی عروقی میشود.
دوران بارداری آسان‌تر
زنان بارداری که ورزش میکنند، زایمان راحت‌تر، سریعتر و همچنین بهبودی سریع‌تری دارند.
کاهش خطر عوارض جانبی بارداری
ورزش همچنین ممکن است خطر عوارض جانبی بارداری مانند پره‌اکلامپسی یا احتمال نیاز به سزارین را کاهش دهد. مطالعات نشان داده‌اند که دیابت بارداری (gestational diabetes) در بین زنانی که به طور منظم ورزش میکنند کمتر شایع است.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
سلامت روانی
مشخص شده است که ورزش در دوران بارداری احتمال افسردگی را تا 67 درصد کاهش میدهد. ورزش میتواند سطح انرژی و همچنین خلق و خوی شما را افزایش دهد.
رشد مغز نوزاد
محققان دریافتند ورزش در دوران بارداری میتواند رشد مغز کودک را تقویت کند. مطالعه‌ای روی فعالیت مغزی نوزادان نشان میدهد کسانی که مادرانشان در دوران بارداری به طور منظم ورزش می‌کردند، مغزشان سریعتر از نوزادانِ مادرانِ کم‌تحرک رشد میکند.
خطرات دویدن در دوران بارداری
به توصیه پزشکان هنگام بارداری زمان مناسبی برای شروع دویدن نیست اگر قبل از بارداری نمی‌دویدید. با این حال میتوانید یک برنامه ورزشی دیگر مانند پیاده‌روی را آن خیلی سبک شروع کنید.
بهم خوردن تعادل
به لطف افزایش وزن شکم در دوران بارداری، مرکز ثقل بدن شما نیز تغییر میکند. بنابراین هنگام دویدن روی سطوح ناهموار یا شیب‌دار یا مسیرهای سخت بیشتر مراقب باشید، زیرا مفاصل شما سست و مستعد آسیب هستند.
درد و زحمت بیشتر
برخی از زنان باردار دردی را در اطراف لگن یا شکم خود احساس میکنند که به آن درد رباط گرد می‌گویند. علت این امر وجود رباط‌های گردی است که در حفظ و نگهداری رحم نقش دارند. که در حین ورزش شدید میتواند دردناک تر باشد.
نحوه دویدن ایمن در دوران بارداری
کفش‌های خود را چک کنید
در دوران بارداری، مفاصل شما، مانند مفاصل مچ پا و پا، بیشتر در معرض آسیب هستند. مطمئن شوید که کفش‌های دو شما مناسب هستند. اگر پاهایتان متورم یا صاف شده‌اند، ممکن است نیاز به خرید سایز بزرگ داشته باشید.
ساپورت بیشتر
سینه‌های شما با پیشرفت بارداری تغییر میکند، بنابراین بررسی کنید که سوتین ورزشی شما مناسب باشد. برخی از زنان معتقد هستند که یک بند ساپورت بارداری میتواند به کاهش کمردرد هنگام دویدن کمک کند.
آب زیاد بنوشید
شما به دلیل افزایش فشار روی مثانه خود نیاز به استفاده بیشتری از دستشوئی دارید و ممکن است هنگام دویدن وسوسه شوید که آب کمتر بنوشید. با این حال، زنان باردار به 8 تا 12 لیوان آب در روز نیاز دارند. آب برای مایع آمنیوتیک، حجم خون بیشتر، هضم و دفع مواد زائد مورد نیاز است.
به صدای بدنتان گوش کنید
بارداری زمان تلاش برای بهترین خود بودن نیست. بدن شما در حال حاضر سخت‌تر از همیشه کار میکند. تلاش کنید زمان پیاده‌روی کردن خود را افزایش دهید، آهسته حرکت کنید یا روزهای ریکاوری بیشتری را به برنامه خود اضافه کنید. هورمون‌های بارداری می‌توانند، به خصوص در عوایل بارداری، باعث احساس خستگی و کمبود انرژی شوند. به خودتان فشار نیاورید و انتظار نداشته باشید سطح تناسب اندام شما مانند روزهای قبل از بارداری باقی بماند.
بدانید چه زمانی باید متوقف شوید
دویدن در سه ماهه اول به دلیل تهوع و خستگی ممکن است سخت باشد. در سه ماهه دوم، بسیاری از زنان متوجه می‌شوند که انرژی آنها باز میگردد و حالت تهوع از بین می‌رود. اکثر زنان در سه ماهه سوم دویدن را متوقف میکنند زیرا اذیت کننده میشود. حتی دوندگان رقابتی تمرینات خود را در دوران بارداری کاهش می‌دهند. مطالعه‌ای روی 110 دونده رقابتی مسافت طولانی نشان داد که تنها 31 درصد در سه ماهه سوم بارداری خود می‌دویدند. آنها به طور متوسط شدت تمرین خود را به نصف کاهش دادند.
آسیب‌های ناشی از دویدن معمولاً زمانی اتفاق می‌افتند که بیش از حد به خود فشار بیاورید. فرم حرکت بدن نیز در آسیب نقش دارد.
ما در اینجا به شما میگوییم که چگونه می توانید از بسیاری از این آسیب ها جلوگیری کنید؟
زانوی دونده(Runner’s knee): این یک آسیب معمول به دلیل بیش تمرینی است. زانوی دونده (که اغلب به آن سندرم کشکک فمورال گفته می شود) دلایل مختلفی دارد. اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که کاسه زانو شما از راستا خود خارج شود.
با گذشت زمان، غضروف روی کاسه زانو شما ممکن است فرسوده شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، ممکن است در اطراف کاسه زانو احساس درد کنید، به ویژه زمان:
بالا یا پایین رفتن از پله ها
چمباتمه زدن
نشستن با زانو خم شده برای مدت طولانی
شکستگی استرسی(Stress fracture): یک ترک کوچک در استخوان است که باعث درد و ناراحتی می شود. معمولاً دوندگان در ساق پا و پاها دچار این آسیب می‌شوند. که اغلب به دلیل کار بیش از حد قبل از سازگار شدن بدن به یک فعالیت جدید است.
درد با فعالیت، بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد. استراحت مهم است، زیرا فشار مداوم روی استخوان میتواند منجر به آسیب جدی‌تر شود و بهبود را کندتر کند.
شین اسپلینت(Shin splint): دردی است که در جلو یا داخل ساق پا در امتداد استخوان ساق پا (درشت نی) اتفاق می‌افتد. شین اسپلینت (همچنین به نام سندرم استرس تیبیا میانی یا MTSS) پس از تغییر در حجم تمرین، مانند دویدن در مسافت‌های طولانی‌تر یا افزایش تعداد روزهای دویدن، رایج است. از نظر درد، تشخیص آنها از شکستگی استرسی ساق پا دشوار است، اما درد معمولاً بیشتر در امتداد استخوان پخش می شود.
همچنین، معمولاً اشعه ایکس برای تعیین اینکه کدام آسیب را دارید کمک کننده است.افرادی که کف پای صاف دارند بیشتر در معرض ابتلا به شین اسپلینت هستند.
درمان شامل:
کاهش مسافت پیموده شده
کاهش سرعت
تمرینات کششی
تاندینوپاتی آشیل(Achilles tendinopathy): این بیماری که قبلا تاندونیت نامیده می شد، تغییرات مزمن تاندون آشیل است. تاندون بزرگی که ساق پا را به پشت پاشنه می‌چسباند.
تاندونیت آشیل باعث درد یا سوزش و سفتی در ناحیه تاندون می شود، به خصوص در صبح و هنگام فعالیت.
معمولاً به دلیل استرس مکرر به تاندون ایجاد می شود. اضافه کردن مسافت بیش از حد به روتین دویدن میتواند باعث آن شود. ماهیچه های سفت ساق پا نیز می توانند در این امر نقش داشته باشند.
درمان شامل موارد زیر است:
استراحت
یخ گذاشتن
کشش ساق پا
کشش عضلانی (Muscle pull): یک پارگی کوچک در عضله است که به آن کشیدگی عضله نیز می گویند. اغلب به دلیل کشش بیش از حد عضله ایجاد می شود. اگر عضله ای را بکشید، ممکن است هنگام پارگی عضله احساس ترکیدن کنید.
درمان شامل RICE: استراحت، یخ، فشار و ارتفاع است.
کشش عضلانی معمولاً این عضلات را تحت تأثیر قرار میدهد:
همسترینگ
چهار سر ران
ساق پا
کشاله ران
پیچ خوردگی مچ پا(Ankle sprain): کشش یا پارگی تصادفی رباط های اطراف مچ پا است. اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که پا به سمت داخل می‌پیچد یا می‌چرخد.
پیچ خوردگی ها معمولاً با استراحت، یخ، فشرده سازی و بالا نگه داشتن پا بهتر می‌شوند.
فاشیای کف پا(Plantar fasciitis): التهاب فاشیای کف پا. نواری با بافت ضخیمی در کف پا است که از پاشنه تا انگشتان پا امتداد دارد. معمولاً با درد شدید پاشنه پا ظاهر می شود، به خصوص با اولین قدم ها در صبح.
افرادی که ماهیچه های سفت ساق پا و قوس زیاد کف پا دارند بیشتر مستعد ابتلا به فاشیای کف پا هستند. گرچه ممکن است این آسیب مرتبط با افزایش فعالیت باشد، اما فاشیای کف پا میتواند بدون هیچ دلیل واضحی رخ دهد.
درمان شامل:
کشش ساق پا
استراحت
یخ گذاشتن روی کف پا
همیشه پوشیدن کفش های خوب (حتی در خانه)
سندرم IT band (iliotibial): این سندرم باعث درد در قسمت بیرونی زانو می شود. IT band رباطی است که در امتداد قسمت خارجی ران، از بالای باسن تا خارج زانو قرار دارد.
سندرم IT band زمانی اتفاق می افتد که این رباط ضخیم شده و استخوان زانو را ساییده و باعث التهاب میشود.
درمان شامل:
کاهش تمرین
گرم کردن و انجام حرکات کششی قبل از تمرین
یخ گذاشتن در ناحیه درد بعد از تمرین
تاول(Blisters): کیسه های پر از مایع روی سطح پوست هستند که به دلیل اصطکاک بین کفش یا جوراب و پوست شما ایجاد می شوند.
شما می توانید با پوشیدن لباس مناسب، هیدراته ماندن و استفاده از کرم ضد آفتاب از این موارد جلوگیری کنید.
نکاتی برای جلوگیری از آسیب های ناشی از دویدن
با انجام اقدامات پیشگیرانه و برنامه ریزی می توانید از بسیاری از آسیب های رایج دویدن جلوگیری کنید. در اینجا چند نکته برای جلوگیری از آسیب دیدگی ارایه شده است.
FOLLOW US ON INSTAGRAM
به بدن خود گوش دهید: درد را نادیده نگیرید. کمی درد مشکلی ندارد اما اگر متوجه درد مداوم در ماهیچه یا مفصلی شده اید که با استراحت بهتر نمی شود، به پزشک خود مراجعه کنید.
برنامه دویدن داشته باشید: قبل از شروع یک روتین دویدن، با یک مربی صحبت کنید. مربی میتواند به شما در ارایه برنامه دویدن کمک کند که مطابق با توانایی و امادگی بدنی فعلی و اهداف بلند مدت شما باشد.
گرم کردن و کشش: بسیاری از آسیب ها در نتیجه کشش ناکافی رخ می دهد. قبل و بعد از دویدن، عضلات خود را به طور کامل کشش دهید. به خصوص ساق پا، همسترینگ، کشاله ران و عضلات چهارسر ران. همچنین، قبل از شروع حرکات کششی، به مدت پنج دقیقه برای مثال با پیاده روی گرم کنید. کشش عضلات سرد ممکن است باعث آسیب شود.
تمرینات قدرتی: تمرینات با وزنه و تمرینات شکم را به برنامه خود اضافه کنید. این باعث تقویت ماهیچه ها و توسعه قدرت عضلات ناحیه مرکزی می شود.
تمرینات متقابل (کراس ترینینگ): تمرینات فیتنس خود را با هم مخلوط کنید. فقط ندوید، بلکه ورزش‌هایی چون شنا، دوچرخه سواری، تنیس یا هر فعالیت دیگر را نیز امتحان کنید. این به جلوگیری از آسیب‌های ناشی از بیش تمرینی کمک میکند که معمولاً زمانی رخ می‌دهند که یک نوع ورزش را بارها و بارها انجام می‌دهید.
درمان آسیب های رایج دویدن
اکثر آسیب های ناشی از دویدن را می توان با پیروی از این استراتژی های درمانی تسکین داد. اگر درد و ناراحتی ادامه داشت، به پزشک خود مراجعه کنید. ممکن است برای رفع آسیب دویدن خود به درمان پیشرفته تری نیاز داشته باشید.
استراحت: اگر به دویدن ادامه دهید، آسیب شما ممکن است بدتر شود. راه های جایگزین را برای ورزش در زمان بهبودی و ریکاوری انتخاب کنید، مانند شنا یا دوچرخه سواری.
یخ و سرما درمانی: از کمپرس یخ برای کاهش درد، التهاب و تورم استفاده کنید.
فشرده سازی: ناحیه آسیب دیده را با چسب بپیچید و از آتل برای کنترل تورم و تثبیت ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.
بالا نگه داشتن: اگر مچ پا پیچ خورده یا پای‌تان آسیب دیده، آن را بالا بگیرید تا تورم کاهش یابد.
کشش: برای کاهش درد و تنش ناحیه آسیب دیده، به آرامی ناحیه آسیب دیده را کشیده و ماساژ دهید.
مسکن‌ها: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب مانند ایبوپروفن و ناپروکسن را همانطور که پزشک توصیه میکند برای تسکین درد و التهاب مصرف کنید.
سعی نکنید درد را از بین ببرید. اگر احساس ناراحتی کردید، دویدن را قطع کنید. اگر درد ادامه داشت، از پزشک خود کمک بگیرید.
